Lectuur: “Time to depart” (Marcus Didius Falco #7) van Lindsey Davis
Blijkbaar kreeg een terdoodveroordeelde in keizerlijk Rome nog net de tijd om zelf in ballingschap te gaan: time to depart. Wanneer de beste vriend van Falco een van de grootste criminelen kan oppakken, neemt die deze gelegenheid te baat. Maar in het machtsvacuüm dat op die manier ontstaat, gebeuren wel echt veel diefstallen en moorden, en dat kan natuurlijk niet zo blijven, zeker wanneer stilaan duidelijk wordt dat voornoemde crimineel zijn ballingschap met een korreltje zout neemt…
Voeg daar nog een in de steek gelaten baby aan toe, een geadopteerde hond, de nodige corrupte politie en een compleet van de pot gerukte huwelijksceremonie, en je krijgt een bijzonder vlot leesbare detective, alweer, zoals het hoort.
Grootse lectuur zal het nooit worden, maar die ambitie is er gelukkig niet. Maar als je uit bent op vlot leesbare, historische detectiveverhalen met een stevige dosis sarcasme, dan voldoet dit alweer helemaal.
365 – 21 januari 2025 – sommige dagen vragen gewoon een warme choco met melkschuim
Oplevering
Vandaag was de grote dag: de oplevering van ons appartement! Wolf was ook mee om zeker te zijn dat we alle problemen en probleempjes zouden opgespoord hebben.
Er was sowieso nog wel een paar euvels: de vaatwas moet blijkbaar vervangen worden, de lichtsensoren in de gangen ook, en er is nog een probleempje met de sleutels, zodat we nog niet de definitieve sleutels in handen kregen. Verder zagen wij ook dat alle stopcontacten en lichtpunten een paar centimeter verkeerd uitgelijnd stonden, en dat is iets waar mijn OCD het echt lastig mee heeft. De lichten van de ene badkamerkast werken ook niet. Enfin, nog wel een paar van die dingen, maar over het algemeen is alles dus wel in orde.
We hebben dus de sleutels van het appartement en de berging, de badges voor de garage zijn voor een dezer dagen, en het is nu definitief van ons.
Het plan was dat Kobe met zijn vrienden ging schilderen in de lesvrije week, maar dat gaan we nu uitstellen tot de grote vakantie en het eventueel door een schilder laten doen: het kan dan nog wat langer uitdrogen, en er zijn toch nog wel wat oneffenheden en zo die moeten weggewerkt worden. Ik kan dat ook wel zelf, eventueel.
Maar het is dus wel prachtig, al zeg ik het zelf. Het gaat een groot verschil geven als het ooit geschilderd is, maar gewoon gemeubileerd maakt ook al veel uit.
Dit weekend moeten er sowieso wel wat dingen al verhuisd worden, want Kobe heeft de garage nodig voor de wafelbak van de scouts. En dan is het voor hen eerst nog examens afwerken, en dan kuisen en inrichten, beetje bij beetje.
Ik zie het wel zitten, ja, en zij zeker: gigantische luxebeestjes!
365 – 20 januari 2025 – onze toekomstige binnentuin
Pull voor Marie-Julie
Op kerstavond had Merel haar nieuwe pull aan, en ik stelde – misschien wat opdringerig – aan Marie-Julie voor om er ook eentje voor haar te breien. Ze zag dat volledig zitten, maar dan wel korter dan die van Merel, en in het grijs, zo stuurde ze me de volgende dag door.
Ik heb me gisteren dan ook nog gerept om het laatste stukje van de mouw af te breien en alles in elkaar te naaien. Maar ze was er wel blij mee.
Merel heeft hem dan even geshowd voor de foto ^^
Pull nr. 2 is dus een feit. Ik ga er nu ook nog eentje breien voor Marne, in het zwart. Maar het eerstvolgende project is een vijfde vest zoals de mijne, voor een fijne collega. Ze stopt me morgen de wol in handen, heeft ze beloofd.
Dik in orde!
365 – 19 januari 2025 – nerd
Nieuwjaren
We stonden vandaag tegen kwart voor zeven bij Roeland in Machelen: tijd om nog eens te nieuwjaren! Ons pa was er uiteraard niet bij, die zit nog in het ziekenhuis, maar dat belette Roeland niet om uitgebreid te koken.
Er waren zowaar eerst nog nieuwjaarsbrieven: Chat GPT to the rescue, zoveel was duidelijk, maar dat was echt nog niet slecht! Nand en Marne hadden dat – onder lichte dwang, lieten ze merken – zelfs op een kaartje geschreven.
Na de hapjes verschenen er eerst Sint-Jacobsvruchten met zeekraal op tafel, en daarna een lang gegaarde Mechelse koekoek met een zeer speciale maar echt wel lekkere vulling. En Marne had zowaar chocomousse gemaakt, dik in orde!
En toen bleven we gewoon kletsen, tot Sarah op de proppen kwam met een wreed amusant spel. Ik ben de naam kwijt, maar op een kaartje staat een toch wel zeer vreemde of onwaarschijnlijke vraag, die de speler mag lezen. Op de achterkant staat het antwoord dat aan de rest wordt getoond, maar iedereen moet liegen, behalve één – door een vis aangeduide, I kid you not – persoon die wel het correcte, maar meestal zeer onaannemelijke antwoord geeft. De speler mag drie keer raden wie wél de waarheid heeft gezegd. Maar ik geef u op een briefje: hilariteit verzekerd door de meest bizarre antwoorden die iedereen moet verzinnen.
Enfin, tegen half één waren we thuis van een toch wel zeer aangename avond. Nog eens bedankt, broertje en schoonzusje!
365 – 18 januari 2025 – nieuwjaarsbrief van Chat GPT
Lectuur: “Notes from a small island” van Bill Bryson
Het is dat ik niet graag opgeef, want anders had ik dit boek wellicht nooit uitgelezen. Ik ben erin begonnen in juni 2022, jawel. En toen ik, met wat moeite, halverwege zat, is het tijden blijven liggen. Het werkte ook op mijn zenuwen dat het daar maar bleef staan, in mijn currently reading op Goodreads. Waarom ik het dan begonnen was? Omdat het in de BBC-lijst staat, op 74. En ja, vanuit een Brits perspectief snap ik dat wel: het is het relaas van de Amerikaanse Bryson die al tijden in Groot-Brittannië woont en hoofdzakelijk met de trein en te voet van het ene dorpje naar de volgende stad reist en daar een redelijk snedige commentaar bij geeft. Ja, het is grappig om te zien hoe hij als buitenstaander naar van die typische Engelse landschappen en gewoontes kijkt, maar zelf buitenstaander zijnde, is het wat lastiger om te lezen. Bryson kan bij momenten repetitief en langdradig zijn, en ik had er echt wel moeite mee.
En toch, toen ik het eenmaal opnieuw ter hand had genomen, heb ik het eigenlijk best wel snel nog uitgelezen. Een aanrader zou ik het dus niet noemen, tenzij je echt een Anglofiel bent.