Generale
Yup, onze drie concerten komen angstwekkend dichtbij. Nu ja, zo angstwekkend is het niet, er is alleen nog wel wat werk, vind ik.
Gisteren was er generale repetitie: voor het eerst met het Ghent Symphony Orchestra, en ook met het voltallige Pro Musica uit Geraardsbergen. De locatie was de Vlerickschool aan de Reep, het vroegere Klein-Seminarie. Ik was daar eigenlijk nog nooit binnen geweest, maar wist van vroeger dat er een grote binnentuin was. Nu, tuin is het duidelijk niet meer, het is een betonnen ruimte geworden, jammer genoeg. Veel makkelijker in onderhoud, natuurlijk.
Binnen zongen we in de kapel waar in hout allerlei woorden uit de economische wereld stonden, zoals investment of capitalism. Vreemd, maar wel passend, op een of andere manier.
En de repetitie zelf? Wel, dat ging eigenlijk verbazingwekkend goed. De ondersteuning van het concert betekent heel erg veel: je zingt automatisch juister. Eigenlijk doe ik dat dus echt graag he. Je hart en ziel uit je lijf zingen, dat kan zo ongelofelijk veel deugd doen.
365 – 12 november 2019 – verjaardagscake
Expo Magie
Max had het al een hele tijd geleden aangekondigd: een expo van hemzelf en een tiental andere kunstenaars in de Campagne in Drongen.
Ik was van plan om tijdens de vakantie te gaan, maar dat lukte niet zo bijster, aangezien ik zelfs niet echt kon stappen.
Vandaag kon ik ook niet, want ons pa bleef eten. Maar gisteren waren we netjes op tijd terug van Vortex, goed genoeg om rustig te douchen, op te ruimen en alsnog naar de Campagne te rijden.
Ik keek rustig rond, kreeg samen met een aantal anderen de hele uitleg bij de nieuwste triptiek van Max en zag vooral een aantal mooie sculpturen.
Ik zou zeggen: ga kijken, maar het was vandaag de laatste dag, helaas. Maar een volgende keer hou ik u op tijd op de hoogte!
365 – 11 november 2019 – generale repetitie
Vortex: de bedenkingen, de foto’s
Awel, ik vond het persoonlijk echt wel een goeie, en als ik het zo hoor van de kinderen, zij ook. Eigenlijk zelfs beter dan de laatste Roanoke, terwijl die er prat op gaat dé jongerenlarp van het moment te zijn. En dat is ook de mening van beide jongens. Nochtans is de spelleiding piepjong en stelde ik me daar soms wel wat vragen bij. Maar bon, het evenement stond er en we hebben ons ferm geamuseerd.
Wolf zei dat hij blij was dat hij af en toe eens kon gaan zitten tussen alle drukte door, en ook Kobe heb ik amper gezien. En ja, ook hier geldt de regel: strikt om middernacht wordt er gestopt met spelen en gaan ze slapen. Zonder morren, zonder lawaai.
Ik heb helaas ook om die reden twee spelers uit de tent van Wim geschopt: het is niet omdat ze de figuranten beter kennen, dat zij plots wel mogen blijven zitten. Jammer genoeg. Een beetje boeman gespeeld, maar spelleiding ging het duidelijk zelf niet doen. Tsja. Iemand moet de volwassene zijn zeker?
De zondagmorgen werd er niet meer gespeeld, maar konden ze vanalles zelf maken, of een training larpvechten volgen. Kobe maakte een persoonlijk magisch teken, en Wolf kreeg vechtles, persoonlijk, van Wim. Dat was een van de redenen dat hij graag tot zondag wou blijven, en ik snap dat best.
Het licht was zondagochtend ook betoverend.
Fijn weekend gehad, en thuis tegen half twee. Ook mooi meegenomen!!
365 – 10 november 2019 – Thoros van Myr
Negen jaar!
Dat was wel iets waar ik spijt van had, ja: dat we niet thuis waren op Merels verjaardag. Ik had er totaal niet bij stilgestaan toen we ons inschreven, of ik was waarschijnlijk niet gebleven als figurant. Maar bon, Bart nam naadloos over, eigenlijk feitelijk. Hij zorgde voor een bijzonder feestelijk ontbijt en had zelfs de spullen gevonden die ik voorzien had, maar dan eigenlijk voor maandag, wanneer we het samen gingen vieren, had ik gezegd.
Haar cadeautje lag ook al klaar, en dat zag ze helemaal zitten: een kleedje van de Nachtwacht! Vreemd, want vorige kerst had tante Delphine nog gevraagd of ze dat soms wou, en toen had ze nee gezegd. Nu dus wel ^^
Net toen ze naar de muziekles wilden vertrekken, ging de telefoon: dat omaly gevallen was en dat ze volgens de dokter foto’s moest laten nemen. Bon, Merel en Bart dus naar Ronse. Op de foto’s was niks te zien, ondanks de pijn die Nelly wel degelijk voelt, en dus heeft Bart haar weer op haar serviceflat afgezet. Ze heeft er gelukkig verzorging, indien nodig.
Merel en Bart zijn dan maar naar de McDonalds gegaan, wat bij een verjaardag hoort natuurlijk, en in de namiddag was er taart. Met kaarsjes die niet uit te blazen zijn, maar het duurde eventjes voor Merel dat doorhad, blijkbaar :-p
En tegen vijf uur stonden ze in de Kinepolis voor de film van de jonge Yeti.
En toen was er blijkbaar ook nog pizza ^^
Als ze geen vijf kilo verdikt is, weet ik het niet meer. Maar ze vertelde wel dat ze een zalige verjaardag had, en dat kan ik best geloven!
365 – 09 november 2019 – negen jaar
Vortex
Yup, ze zijn er helemaal klaar voor, mijn twee jongens: Vortex! Ze spelen er allebei een magiër en hebben kick-ass kostuums voorzien, vind ik. Allez, niet dat ze er veel werk aan hadden, ze hadden maar van het larprek te plukken, eigenlijk.
En ik, ik ben mee als figurant. Ik zie het eerlijk gezegd niet echt zitten, het zijn te veel weekends dat ik weg ben, maar bon. Ik had de jongens beloofd dat ik mee ging gaan naar hun larps, en toen waren er ook nog Haven en Omen en dat koorweekend, en die wilde ik dan zelf niet missen.
Het begint zwaar te worden voor Bart ook, heb ik de indruk. Tsja, ik kan me dat goed voorstellen. Maar ik heb zelf de data niet te kiezen, uiteraard.
Aan de andere kant is mijn rol wel weer best grappig: de leider van een klein clangroepje, op zoek naar verdwenen clanleden en haar man, en vooral hoogzwanger. Dat belooft, maar het geeft vooral een leuke uitleg voor mijn gehandicapte rug. Ik denk niet dat ik vaak met de jongens ga spelen, maar dat hoeft ook niet.
Ik zit wel nog altijd wat in met Wolfs voet: hij loopt nog steeds op die speciale laars. Intussen heeft hij wel een brace, maar de dokter stelde toch voor op het weekend die laars aan te houden.
Maar bon, we zien wel. We gaan ervoor!