Geplaatst op

Sportdagen

Als we dan toch bezig waren met projectdagen, konden we evengoed nog een sportdag inlassen ook. Voor de eerste graad was dat wel handig: op maandag de eerstes sportdag en de tweedes projectdag, op dinsdag omgekeerd.

Dat het weer niet helemaal mee wilde, tsja… Onze eerstes hadden glorieus weer, de tweedes kregen een stortbui te verwerken en vluchtten naar binnen. Maar bon, het grootste deel van de dag bleef het gelukkig droog.

In de voormiddag had ik les met vijfdejaars, in de namiddag hadden ze me ingeschakeld als extra – dus vervanging waar nodig – en vooral ook om foto’s te nemen. Maar zowat alle collega’s hebben dat ook gedaan, waardoor ik net geen 500 foto’s heb voor de twee dagen sportdag. Blije mens hierzo: dan heb ik tenminste materiaal om uit te putten voor de schoolblogjes.

Maar ik ben vooral heel erg blij dat ook de collega’s rekening houden met mijn rug: een hele dag meehossen met een klas van activiteit naar activiteit kan ik gewoon niet, en dit gelukkig wel.

Enfin, droog gebleven, foto’s genomen, heerlijk uitgewaaid. En achteraf de post geschreven ook natuurlijk.

Geplaatst op

Projectdagen

Yup, ondanks alles zijn er ook dit jaar nog projectdagen gekomen voor onze leerlingen. We hadden ze eigenlijk wel voorzien op fulltime onderwijs, maar bon, het is nu zo.

Waarom projectdagen? Wel, er zijn Vakoverschrijdende Eindtermen die eigenlijk in geen enkel specifiek vak aan bod komen, maar die we wel per graad aantoonbaar moeten behalen. Die steken we dan bij voorkeur in zo’n projectdag of -week. Daar zitten onder andere sociale vaardigheden tussen, relationele vaardigheden en het gebruik van sociale media.
Dit jaar waren er, om begrijpelijke redenen, geen projectweken voorzien, laat staan meerdaagse reizen. We hebben die ontbrekende VOETen dan maar in projectdagen gegoten, waardoor ik vorige week eigenlijk geen extra les moest geven in de derde graad – de uren clashten met mijn eerste graad – maar wel de meest bizarre toezichten had.

Vandaag mocht ik wel optreden: in een tweedejaartje, waarvan ik zelf geen enkele leerling heb, gaf ik een sessie van twee uur rond sociale media. Er was een hele bundel voorzien en ik had daar een aantal werkvormen uit geselecteerd en voorbereid. Alleen… had ik er totaal geen acht op geslagen in welk lokaal die leerlingen zaten, en dat bleek een labo te zijn. Op zich geen probleem, ware het niet dat ik nogal wat groepsdingen in cirkelvorm wilde doen, en je de tafels in een labo niet kan verplaatsen. Meh.

Enfin ja, ik heb het overleefd, en de leerlingen ook. Nee, het was niet mijn meest boeiende les, maar bon. Jammer.

Geplaatst op

Kapitein Zeppospark

Zondag, mooi weer, en dus sommeerde ik ons pa om mee te gaan voor een korte wandeling op Meulestee om er twee geocaches op te pikken.

Omdat de brug nog altijd niet gerepareerd is, parkeerden we op de Wiedauwkaai aan de spoorwegbrug en staken te voet over. We flaneerden langs de nieuw aangelegde kaai en het nieuwe parkje, en ik bewonderde de metalen constructie met platform. Visueel verbindt het ding de twee omgevormde loodsen, en verder is het gewoon wijs, zo’n platform in de hoogte.

Om de 300 meter moesten we halt houden – als het al zoveel was – omdat ons pa compleet buiten adem was. Die lockdown heeft hem geen goed gedaan: hij beweegt amper nog, gaat niet meer wandelen en rookt weer meer, met behoorlijk desastreuze gevolgen, zo bleek. Met enige moeite bereikten we het pleintje aan de Meulesteedsesteenweg waar hij een bankje en ik een cache vond, en voorzichtig gingen we op weg naar het nieuwe parkje. Allez ja, nieuw, ik had het er al eerder hier over hoor.

Ik was er al een paar keer met de fiets gepasseerd, ik had er Wolf al eens naartoe gestuurd met een paar vrienden, maar nu merkte ik pas dat het echt mooi uitgebouwd was. En wat ik de vorige keer niet opgemerkt had – je kan er nochtans niet naast kijken – was de enorme kraan die er staat als erfgoed en die je kan beklimmen. Ik liet ons pa beneden aan een tafeltje achter om uit te zuchten en weer wat kleur te krijgen – ik durf hem nogal pushen – en ging zelf de cache zoeken op de kraan.

Al puffend gingen we langs het water terug naar de auto. Ons pa was oprecht blij dat hij terug was: net geen twee uur over 2.5 kilometer gedaan. Hij moet dus dringend iets aan die conditie doen, want anders is het resultaat dat hij compleet geen evenwicht meer heeft, begint te vallen en uiteindelijk naar een rusthuis moet, en dat proberen we kost wat kost te vermijden.

De koffie met taart smaakte eens zo hard, terug thuis. En ik, ik had een zeer fijne wandeling – beetje traag misschien – met fijn gezelschap en twee geocaches. Dik in orde, zo voor een zondag.

Geplaatst op

Tuinwerk

Mijn kinderen zijn de max: ook deze namiddag vroeg ik hen om een uurtje te helpen om de tuin in orde te zetten, en dat is meteen een paar uur geworden, met zeer fijn resultaat.

Het tuinhuis was al eerder opgeruimd, en dat was effenaf een gemak: ik kon, als ik het vroeg aan de jongens tenminste, alles terugvinden :-p

Maar buiten zijn dus de massa’s bladeren van de beukenhaag opgeruimd, alles uit het gras geharkt, dode takken opgeraapt, het boordje in het gras deftig gezet, de klimplant uit de goot gesnoeid, en dan vooral ook – Kobes werk – met de hogedrukreiniger de tuinstoelen proper(der) gezet en vooral het terras afgespoten. Het was nodig!

Zelf heb ik intussen de bloembakken opnieuw gevuld met, wat had u gedacht, paarse surfinia’s, de uitgebloeide narcisjes en hyacinten buiten uitgeplant, en meteen ook een paar andere potten verplant.

Het resultaat mag er zijn, ik heb er vergenoegd naar staan kijken. Nu nog binnenkort toch eens het gras afrijden, en hopelijk staat ook de haag snel volledig in blad.

Laat die lente maar komen, ja.

 

Geplaatst op

Voorlopig rijbewijs

Het is officieel: ik ben oud. Mijn oudste zoon heeft zijn voorlopig rijbewijs sinds deze middag en mag dus rondrijden met een auto.

Serieus.

Bart en ik gaan hem leren rijden, maar dan vooral met de elektrische auto. Blijkbaar rijden we op een verkeerde manier met onze auto met versnellingsbak, heeft Bart ondervonden. Iets met meer remmen op de motor en zo, geloof ik.

Enfin, hij mag baangevoel opdoen met de elektrische, en ik ga hem wel leren schakelen, maar de rest worden rijlessen, vrees ik. We willen dat hij echt met een  versnellingsbak kan rijden, want stel dat hij ergens ooit eens mee is met een maat die te veel gedronken heeft, en die een benzine of diesel heeft? Ik wil dat hij daarmee kan rijden. Alleen heb ik wellicht deze zomer mijn eigen full electric en gaat mijn ouwe diesel weg, vandaar dus de rijlessen. Dan kan hij meteen ook examen afleggen met de auto van de rijschool, ergens volgend jaar.

Maar yup, Wolf heeft een voorlopig rijbewijs. En ik word 50 dit jaar. Ugh.