Cogitationes
- Kijk, Nest, wettelijk of niet, als uw rookmelders een signaal moeten geven als de batterijen bijna plat zijn, dan moet dat niet om HALF VIER ‘S NACHTS! Serieus zeg…
- Mijn lief: “Wanneer we naar Bordeaux gaan met de trein, heb ik drie uur gelaten in Parijs om van Gare du Nord naar Gare Montparnasse te gaan. Tijd genoeg om te eten, te wandelen (het is 6 km) en te cachen onderweg.” Ik denk dat mijn lief mij graag ziet…
- Hmpf. In deze tijden is een allergie waarbij je stevig moet niezen, niet evident. Geloof me.
- Ik kan niet zeggen dat ik er rouwig om ben dat het schooljaar gedaan is: die online lessen vréten energie. Maar het is toch met zeer gemengde gevoelens dat ik het schooljaar afsluit. Een stapeltje verbeteringen en eindwerken, dan terugkomdagen en deliberaties, en dat allemaal op afstand… Meh.
Ik hoop uit de grond van mijn hart dat we in september gewoon kunnen lesgeven. - Een prachtig filmpje van Peter De Craene, fascinerend en rustgevend.
366 – 01 juli 2020 – extra mondmaskers
Einde van een vreemd schooljaar
Dat het een speciaal schooljaar was, dat zal niemand ontkennen. Ook onze proclamatie verliep helemaal anders dan anders, maar eigenlijk best nog wel oké. We hadden onze zesdes in hun bubbels over de lokalen verdeeld en van de meeste dingen, zoals de speeches, hadden we filmpjes opgenomen. De eigenlijke proclamatie, zijnde het uitdelen van de diploma’s en de speciale prijzen, werd live gefilmd en gestreamd zodat ook de ouders thuis konden volgen en de leerlingen vanuit hun lokalen ook zichzelf en elkaar konden zien. Er is veel werk in gekropen, maar het was zeker oké en vooral ook feestelijk. Allez ja, toch voor zover het kon.
Ikzelf had op voorhand met een collega de leerlingen die muziek speelden begeleid en ook opgenomen, en op het moment zelf nam ik dus de foto’s van alles en iedereen.
Het hele verslag, compleet met de hele livestream, is uiteraard op de website van de school te vinden.
Daarnaast is er ook een heel leuk filmpje gemaakt door enkele collega’s. Aangezien we zelf niet echt afscheid konden nemen van onze leerlingen, hebben we het maar op deze manier gedaan.
En nu, nu ga ik genieten van de vakantie, want ik ben moe. Maar echt, diep, intens, moe.
366 – 30 juni 2020 – bedankingscactusje
Lectuur: “False value” van Ben Aaronovitch
In januari las ik met veel plezier de reeks “Rivers of London (Peter Grant)” van Ben Aaronvitch, een reeks in het hedendaagse London waarin er wel degelijk magie bestaat. Peter Grant is een jonge politieagent die in de tovenaarswereld rolt, en vaststelt dat de Metropolitan Police in Londen blijkbaar ook een aparte afdeling heeft voor alles wat met het bovennatuurlijke te maken heeft.
Zoals het hoort, heeft elk boek een aparte plot, maar loopt het hoofdverhaal verder. Peter woont intussen samen en verwacht een tweeling, en ook dat heeft een impact op zijn leven en de manier waarop hij werkt. In deze nieuwe, welja, aflevering draait alles rond artificiële intelligentie en moet Peter undercover gaan om een en ander te ontdekken. Maar uiteraard blijkt de oorzaak van de problemen magisch te zijn, zoals het hoort, en slaagt Peter erin om het op te lossen zoals alleen hij dat kan. Meer wil ik niet zeggen omdat het alleen maar spoilers zouden zijn, maar dit boek leest even vlot als de vorige, is even lichte maar goed geschreven lectuur en is dus, net zoals de rest van de reeks, ideale vakantielectuur.
366 – 29 juni 2020 – hongerige hommel
Middagje Brussegem
Neefje Bo was eigenlijk al in april verjaard, maar een feestje geven in volle coronaquarantaine, nee, dat was het toch niet.
Maar intussen mogen we bubbelen met 15 mensen per week, dus enkel onze beide families, dat moest wel kunnen, dachten we. En dus waren we bij hen om twaalf uur om er gezellig te aperitieven en dan Italiaans te eten. Als cadeautje kreeg Bo van zijn peter Wolf een grote set Lego Ninjago, en die moest natuurlijk ook samen gebouwd worden, iets wat de jongens met veel plezier samen deden, terwijl de meisjes ook samen speelden.
En natuurlijk werden er samen cupcakes versierd, iets wat intussen een traditie is.
Maar na een tijdje begon mijn rug eigenlijk echt wel ambetant te doen door het stilzitten en ging ik even een ommetje wandelen, een kilometer of drie, met – hoe kan het ook anders? – een cache onder de baan. Uiteraard.
Al bij al een zeer aangename dag, voorwaar.
366 – 28 juni 2020 – verjaardagsfeestje
Bedanking
Eigenlijk wordt dat al jaren niet echt meer gedaan, je leraars bedanken in het middelbaar. Niet dat dat hoeft voor mij, hoor, we doen per slot van rekening onze job, maar het is echt wel fijn om die appreciatie te krijgen. Waar ik bijvoorbeeld apetrots op ben, is het feit dat twee van mijn elf laatstejaars overwegen om Latijn verder te studeren aan ’t unief, en dat er dit jaar eentje afstudeert in de richting Klassieke Talen. Zegt veel, toch?
Een paar dagen geleden kreeg ik een berichtje van een van mijn eerstes: of ze me nog even kon zien. Ik gaf door wanneer ik nog op school was, en jawel, vandaag stond ze daar. Met een doosje zelfgemaakte koekjes en vooral een tekening. Een strip, nota bene, over Rombaudus en Rebus, waarin ze het verhaal vertelt van de Romeinse tweeling met alle eigenaardigheden en onnozele grapjes die ik er altijd insteek (zie de post van gisteren met de foto van de dag).
Ik vind het fantastisch hoe ze alle detailtjes onthouden heeft, en vooral, hoe ze er zo veel tijd in willen steken heeft. Ik vind ze gewoon zalig, die tekening! En hoe ze mij dan treffend typeert, net op het moment dat ik er toch wel weer een cliffhanger kan insteken.
Awel, dat doet deugd. Echt. Zeker als het komt van een van de leerlingen van de twee uur. Weliswaar eentje die, zoals Kobe vorig jaar, voor de twee uur heeft gekozen omdat de andere modules ook zo interessant waren, maar toch.
Bij deze nog eens bedankt, Kaat!