Zoals iemand zei: ik ben langzamerhand uit elkaar aan het vallen. Ik heb nooit iets ernstigs, gelukkig maar, maar overal scheelt er wel iets aan :-p
Is mijn voet zo goed als genezen, is de keelonsteking weggetrokken, dan sta ik gisteren op met een raar oog. Raar, want het deed geen pijn, mijn zicht was nog steeds zoals altijd, maar mijn oog zelf stond dik. Alsof ik rondomrond een paar muggenbeten had, of er iemand een stevige djoef op had gegeven.
Ik heb toch maar mijn lens ingestoken omdat ik dan mijn zonnebril kan dragen, en heb het verder eigenlijk gewoon genegeerd, in de hoop dat het dan weg zou trekken. Niet dus :-p
Deze morgen werd ik wakker, deed mijn oog open, en grabbelde meteen naar een zakdoekje: er stond een plasje water in! Je kan het vergelijken met een slijmoogje bij een baby, alleen met meer tranen en veel dikker.
Deze morgen ben ik dan toch maar naar de huisarts van wacht getrokken, waar het verdict luidde dat mijn oog zelf in orde was, maar al het weefsel errond ontstoken was. Het ideale middel daartegen zou oogzalf zijn met cortisone, maar laat dat nu net uitgesloten zijn door mijn glaucoom. Enfin, toch druppels gekregen, en een week lang lensverbod. Blah :-p, kan ik mijn zonnebril niet dragen…
Maar kom, het doet geen pijn, is hooguit vervelend, en ondertussen is er niet echt iets anders dat aan het rebelleren slaat.
Mijn lichaam, jong, ge kunt niet geloven hoe fijn dat dat wel is! (en nee, voor één keer kunt ge het niet op de kilo’s steken :-p )