Geplaatst op

Alles moet weg, pars II

Ik blijf opruimen, en er mag dus nog steeds gerief weg. Er zal nog wel meer bij komen, maar bon, here goes:

1. bureaustoel

stoel

Een oud ding, loodzwaar, maar wel in goeie staat, al toont het similileer hier en daar wel wat beschadiging door gebruik. Heeft geen wieltjes. Is nog uit Barts studententijd 🙂

2. salontafeltje

tafeltje

Ijzeren pootjes, en afgeschenen wengéfineer. Wij gebruikten het in ons appartement altijd met een tafelkleedje over, maar ik vrees dat ik die heb weggedaan. Heel simpel te maken, uiteraard.

3. Tekening van de Sint-Pietersabdij en Blandijnberg Voor Karel!

tekening

Ik vind het gewoon zonde om ze weg te smijten, maar kan er zelf niks mee doen. Gewoon papier, drie A4’s lang ongeveer. Moet licht gestreken worden. Ik vermoed gewoon drukwerk.

Verder is er nog steeds een hek, een oude brievenbus en wat oude matrassen (nooit op geplast, alleen stoffig) te krijg.

Geplaatst op

DOKstrand

Het weerbericht had regen voorspeld, maar deze namiddag zag het er toch goed uit, en dus zijn we alsnog naar DOKstrand getrokken: het bleek een hele fijne zet te zijn.

De jongens bouwden een strandkasteel, speelden met water en wat zavel die in een hoek lag, en ik las en dronk koffie. Meer moet dat niet zijn :-p

DOK

DOK2

Geplaatst op

Puyenbroeck

Ik zei het al lang, dat ik eens naar Puyenbroeck wilde, en dan bij voorkeur gaan picknicken. Omdat onze zomer blijkbaar amper twee dagen zomerweer gaat tellen, wilde ik ervan profiteren, en heb ik dus deze morgen onze onvolprezen Milnerpicknickmand gepakt. Mijn ma stond iets na tien bij ons, en samen trokken we dus naar Wachtebeke. Als kleine verrassing voor de jongens zijn we met het veer van Langerbrugge gegaan: ze waren daar nog nooit op geweest, en het is de korste weg naar de overkant van de haven voor ons. En eigenlijk is dat gewoon wijs, zo’n veer: om de vijf minuten vaart het, en er kan een auto of tien op.

veer1

veer2

In Puyenbroeck zelf hebben we ons geïnstalleerd aan de kleuterspeeltuin, in de schaduw van een boom, op ons picknickdekentje. Eigenlijk hebben we vrij snel gegeten, want de jongens hadden honger.

puyenbroeck1

puyenbroeck2

En óf het leuk was: je moet maar eens naar die gezichtjes kijken :-p

Daarna hebben ze nog uitgebreid gespeeld op de speeltuinen, en Wolf vooral op die grotere, hoewel ook Kobe zich daar eventjes op waagde (en vastzat natuurlijk). En ondertussen deed oma een poging tot tukje, en las ik wat verder in mijn boek.

puyenbroeck3

puyenbroeck4

puyenbroeck5

Daarna hebben we even een wandeling gemaakt, iets gedronken op het terras van de cafetaria (niet meteen een aanrader), en zijn dan naar parking 2 gereden, naar het zwembad. Daar ben ik eigenlijk vergeten foto’s te nemen, zo wijs was het. De jongens hebben er gigantisch hard gespeeld: een buitenzwembad waar Kobe overal vrij comfortabel kon staan, daarrond een ligweide waar oma zich op had genesteld, en dan ook nog het binnengedeelte, met een stroming, een glijbaan, bubbelbaden, en ook weer een fijn kinderzwembad. Hier komen we nog terug, da’s zeker.

In het naar huis rijden moesten we nog voorbij Peters huis passeren (een vriend van héél lang geleden), en die had gevraagd om eventjes binnen te wippen, wat we dan ook deden. Ma en ik hebben in de buitensalon gezellig zitten kletsen, en de jongens waren binnen verdwenen om te spelen.

En het strafste: toen ik de kinderen vroeg wat ze het leukste vonden aan de hele dag, zeiden ze unaniem: ‘Bij Peter!” Val nu dood!

Geplaatst op

Parkkaffee!

Eindelijk mooi weer! Oef!

Ik heb er dan ook van geprofiteerd. Ah ja, want Merel kan vanaf vandaag terug naar de opvang. Een schuldgevoel heb ik daar niet over: ik ben eigenlijk niet zo goed met kleine kinderen, maar vooral: ik kan niks doen met de grote als zij thuis is. Ze is anderhalf uur wakker per keer, en daarin moet er ook nog gegeten worden. En slapen in de auto of de buggy, daar doet mevrouw niet aan. En dus moeten we ons beperken tot superkorte uitstapjes, wat voor Wolf en Kobe niet plezant is.

Deze morgen om acht uur hadden de kinderen al allemaal gedoucht en gegeten, hing er al een was te wapperen in de stralende zon, had ik al gestofzuigd en was Merel al in de crèche. En iets later hadden de jongens al fantastisch zitten spelen, terwijl er een CD van Mozart opstond (dat Requiem blijft me koude rillingen bezorgen, zo fantastisch mooi). Nog wat later waren de boodschappen gedaan en ook meteen een donsdeken en een slaapzak gewassen in de grote machines van de wasserette, zodat ook die konden genieten van de stralende zon.

En na de middag zijn we naar Parkkaffee getrokken hier in Mariakerke, samen met mijn ouders.

parkkaffee1

parkkaffee2

De jongens hebben – onder toezicht van mijn ma – aan de vijver gespeeld, waar Wolf pardoes is ingedonderd, en Kobe iets later gewoon zelf is in gaan zitten. Daarna moesten ze natuurlijk in hun onderbroekje liggen drogen :-p

parkkaffee3

Ze hebben bij de circusstand gespeeld, ze zijn in de hangmatten gaan liggen, en hebben zelfs gepetanquet met opa.

parkkaffee4

parkkaffee5

En ondertussen lag ik op een ligzetel in de brandende zon (en eigenlijk vrij snel ook in de schaduw) met mijn boek, maar heb ik meer gekletst met mijn ma en mijn pa dan wat anders. Fijne dag, fijne dag.

Ik was doodop tegen dat de kinderen in bed lagen, maar toen moest het gras nog afgereden worden: het stond lang, en vooral: morgenvroeg komen ze de groencontainer legen, en dus kon ik het niet echt uitstellen.

Die douche daarna deed deugd, geloof me 🙂

Geplaatst op

Verborgen schatten

Zoals altijd bij het opruimen vind je verborgen schatten. Ik dus ook. Ik heb het dan niet over de talloze (liefdes)brieven die ik opnieuw zitten inkijken heb, of de oude dagboeken waarmee ik zitten schateren heb, nee. Die zijn trouwens niet voor publicatie vatbaar.

Er zijn wel een aantal andere dingen opgedoken, die ik wel grappig/fijn/om trots op te zijn vind. En bij deze ga ik deze ook delen.

1.

Attest Certamen

Het attest dat ik wel degelijk heb deelgenomen aan de Latijnolympiade in Italië. Ben ik eigenlijk toch wel een beetje trots op, ook al waren er toen nog geen officiële selecties.

2.

chippendales

De foto waarvan sommige leerlingen het bestaan durfden betwijfelen: ik als security bij de Chippendales. Het hele verhaal zou me te ver leiden hier. Laat het volstaan met te zeggen dat ik de hele avond met de linkse staan kletsen heb, hij erop stond dat deze foto werd genomen, en dat ze me aan het kriebelen waren. En dat de tandpastasmiles in dit geval dus gemeend waren. Eerder die avond, tijdens de pauze, had ik trouwens met drie man in string zitten wiezen, gene zever. De vierde man moest zich nl. gaan omkleden :-p

3.

pasfoto rijbewijs

Het pasfotootje van mijn rijbewijs. Ik moet eenentwintig geweest zijn, want het was mijn tweede rijbewijs, toen ik mijn motobewijs haalde. En ja, het was de tijd van de Madonnalook. En die oorbellen wogen elk 100 gr of zo, niet te doen.

4.

Japanse naam

Bij ons op de studentenhome zaten er ook Japanse studenten, en één van hen heb ik aangesproken. Het bleek dan nog een professor te zijn, die dit verzoek met plezier inwilligde, ook al zal het hem wel wat tijd hebben gekost. Ik wilde namelijk mijn naam in Japanse karakters op mijn wapenstokken zetten, vandaar. Ook de kanji heeft hij me doorgegeven, die waren iets makkelijker.

Kanji

Kan iemand dit eigenlijk bevestigen?

Geplaatst op

Alles moet weg!

Ik heb de laatste week gespendeerd aan het opruimen van de zolder. Je kon er niet over of door, en onze kamer zelf stond ook al vol met gerief dat naar diezelfde zolder moest. En als ik zowat het ganse huis eens wil opgeruimd krijgen, dan begin ik best met díe kamer waar eventueel overschotgerief naar toe moet. Zoals dozen van dingen die nog in garantie zijn.

Zoals altijd lagen er een hoop spullen die ondertussen overbodig zijn geworden. Of dingen waarvan ik vroeger dacht dat ik ze wilde houden, maar die intussen weg mogen. Of waarvan ik weet dat, als het origineel kapot gaat, ik een nieuw iets koop, en niet de backup die op zolder ligt.

In elk geval heb ik nu een aantal dingen die ik kwijt wil, waar ik ABSOLUUT geen geld voor wil, maar die nog te goed zijn voor de vuilbak. Als ik ze niet kwijt geraak hier, dan gaan ze naar het kringloopcentrum. Er is maar één caveat: je moet het zelf komen halen. Als je iets wil: laat hier iets achter in de comments, mail me, of twitter. Of vraag het gewoon :-p

1. Hek

weg1

2 panelen, en in één daarvan een deurtje


2.Krabpaal ‘verkocht’ aan Femke!

weg2


3. Bijzettafeltje mee met Shura!

weg3


4. Luster Voor Anthony

weg4
5.Tapijt Christina kan het gebruiken 🙂

weg5
6. Poefje Mag, ondanks de bezwaren van Greet, gaan resideren bij Karel

weg6
7. Brievenbus

weg7

Was een noodoplossing voor ons. Sluit nog perfect. Bovenaan aan het randje zie je een klein beetje roest, en het vierkant vooraan zijn lijmresten van het plakkaatje dat erop hing.
8. Matrassen

weg8

Drie oude matrassen, beetje stoffig intussen. We hielden die als logeermatrassen en die hebben daar ook vaak voor gediend. Nu we wat ouder worden, willen onze logés meer comfort :-p
9. Plafondlampen

weg9

Twee identieke stuks. Weg wegens spuuglelijk en nog van de vorige eigenaars: de rand is echt wel goudkleurig metaal, maar dat zie je niet zo goed op de foto.
10. Vitrinekastje Het mag gaan pronken bij Annelies

weg10

Destijds (vijftien jaar geleden) gekocht voor mijn schildpadjescollectie. Houten frame, glaswerk en een werkende spot bovenaan. In quasi perfecte staat (zo goed heb ik nu ook weer niet gekeken)

Geplaatst op

Slotshow

De titel mag u met een korrel zout nemen hoor! De jongens zijn de voorbije week namelijk op Ideekidskamp geweest, en ze bereiden altijd een ‘slotshow’ voor, van een half uurtje, voor de ouders. Meestal is dat niet meer dan een dansje, maar ach, ze vinden het wel leuk.

Kobe was op ‘Mijn beroep is…’ kamp, en ze beeldden dus ook allemaal een van de beroepen uit die aan bod gekomen waren. Drie keer raden wat mijn stoere kerel was…

kamp1

Geplaatst op

Antiglibberkrokodil

Wel, die antiglibberkrokodil, dat was een van mijn beste kopen van het jaar. Want Merel zit dolgraag in bad bij haar broers, maar kan dat eigenlijk nog niet. De badstoel is niet handig, daar zit ze hoegenaamd niet graag in, en die is ook nogal scherp aan de onderkant, bizar maar waar.

Maar als ik haar zomaar in bad zet, dan glibbert ze gegarandeerd omver. Want ze kan wel zitten natuurlijk, maar zo’n glad bad, da’s nog iets anders. En ik daag u uit om eens vijf volle minuten op uw knieën naast een bad te zitten met uw hand tegen het poepje van uw kleine zonder kramp te krijgen.

En nu is er dus de antislipkrokodil, waardoor ze stevig kan zitten, zich draait en keert zoals ze dat zelf wil, en er gigantisch van geniet om in dat water te pletsen en te spelen. En haar broers, die lijken dat even leuk te vinden.

bad1

bad3

bad2

Geplaatst op

Bezigheid

De jongens zijn een week op (dag)kamp, maar ik heb wel al voor de derde week op rij Merel bij me, en veel kan ik dus niet doen: als ze slaapt, mag ik geen lawaai maken, en als ze wakker is, kan ik haar niet echt alleen laten. Ze speelt wel netjes een half uur op haar eentje, maar daarnaast moet ze ook eten hebben, en gespeeld worden. En ze is maximum anderhalf uur wakker per keer, dus dan moet ik ook nog snelsnel eventuele boodschappen doen.

’s Morgens ben ik degene die Wolf en Kobe, maar ook Marthe en Victor ( ge weet wel, van Delphine van achter den hoek) naar het kamp breng. Helaas heb ik maar vier plaatsen in de auto, en kan ik dus Merel niet meenemen. Waardoor ik haar dus de voorbije dagen een dik half uur bij voornoemde Delphine achterliet, terwijl die in haar apotheek stond. Merel kon daar absoluut niet mee om, en huilde dus van begin tot einde, of ze nu in het park zat, in bed lag, of zelfs bij Delphine op de arm. Gisteren had ik haar beestje en slaapzak mee, en toen was ze gelukkig toch in slaap gevallen. Vandaag en de twee volgende dagen blijft Bart ietsje langer thuis, zodat ze hier in haar bed kan zonder huilen. Oef.

Ze was dus bijzonder goed gezind vandaag, en dus hebben we boodschappen gedaan en zijn zelfs naar de Brico geweest. Ze vindt het zalig om in de kar te zitten, die kleine van mij, zolang ze maar kan rondkijken. En ze wordt er ook heerlijk moe van, zodat ze daarna telkens weer stevig doorslaapt.

Tijdens die uurtjes probeer ik dan klusjes te doen: kapstokjes ophangen, tuinwerk, planten verpotten, het speelgoed opruimen, dingen repareren… En ik ben eindelijk ook aan de zolder begonnen. Eerste vereiste was licht, want nu hangt er amper één peertje, en is de helft in het duister gehuld. Ik heb er vandaag dus een lichtpunt bij geïnstalleerd, en nu heb ik overal meer dan voldoende licht. Oef. En dus ben ik aan het opruimen geslagen: verpakkingen en dozen van gerief waarvan de garantie intussen is vervallen en die dus weg mogen, en algemene rommel die nu wel weg mag, en waarvan ik me soms zelfs afvraag waarom ik dat destijds ooit toch naar boven heb gesleept.

Ik zal er nog wel enige uurtjes zoet mee zijn, maar hopelijk geraakt het daar dus wel opgeruimd. Uiteindelijk. Zodat ik ook ons kamer en de rommelhokken daarnaast kan opruimen. En de rest van het huis.

Mja. Zie titel.

Geplaatst op

Toe

Vandaag is het hier toe. Want ik voel me echt niet goed: mottig, misselijk, ijskoud (ik zit met een wollen vest, een sjaal, dikke kousen, onder een dekentje, en het is hier 21,5 graden en ik heb het nog ijskoud) en wellicht ook met een borstontsteking, want ik kan me niet verroeren van de pijn.

En daarom ga ik nu weer liggen, nu Merel even slaapt. Ugh.