Geplaatst op

Namiddagje Aalst

Als je een vriendin al lang niet meer gezien hebt, dan wil je wel eens afspreken, zeker als ze al twee jaar in een appartement woont, en je er nog niet eens bent geraakt.

Deze namiddag laadde ik dus de kinderen in de auto – Merel viel prompt in slaap –  en waren we rond half drie bij Monica. Ze had heerlijke confituurtaart en chocoladecakejes gemaakt, en ik was meteen jaloers op haar Nespresso melkopschuimdinges.

De kinderen namen wat foto’s in het appartement terwijl wij kletsten, en daarna trokken we samen naar het stadspark, dat verrassend groot is.

De jongens hadden de rugbybal meegenomen, en Monica zag het volledig zitten om was pass-oefeningen te doen. Er werd op speeltuigen geklauterd, ijsjes gegeten, onnozel gedaan, zwanen bekeken, en vooral ontzettend genoten. Het was tegen acht uur tegen dat we thuis waren, en dat zegt genoeg…

Merci, Monica! Het was een bijzonder fijne dag!

Geplaatst op

Verjaardagsfeestje

Nee, voor een keertje niet van één van de kinderen, maar wel van een fijne vriendin uit Dordrecht. Sabrina werd 53, en had haar vriendinnen uitgenodigd voor een gezellige babbel, ongelofelijk lekkere taart, en fantastich – want veel te veel gegeten – Indonesisch eten. En dan zwijgen we nog over de spekkoek, een soortement dessert in allemaal laagjes.

Els kwam vanuit Brugge tot bij mij, en samen reden we anderhalf uur naar Dordrecht. Eigenlijk valt die afstand best mee, al ben je écht wel in het buitenland. Niet alleen is er het totaal ongewone, maar lekkere eten, Els en ik hebben ons ook kriek gelachen met een rare gewoonte. We zaten al met een aantal binnen, toen er nog iemand toekwam. Die deed de ronde van de aanwezigen, en zei dus ook in alle ernst “gefeliciteerd” tegen me. Ik keek even niet-begrijpend terug, vroeg me af wat ik gedaan had dat felicitaties verdiende, maar zei niks. En toen bleek ze bij Els net hetzelfde te doen, en keken wij ietwat verward naar elkaar. Tot de volgende gaste binnenkwam, en precies hetzelfde deed. Blijkbaar ga je op een feestje iedereen feliciteren met de verjaardag (of wat er ook gevierd wordt) van de gastvrouwe. Ik heb dus gelukwensen gekregen omdat ik bevriend ben met Sabrina die verjaarde. Bizar, en eigenlijk bijzonder grappig als je erover nadenkt.

Enfin, het was een bijzonder aangename, fijne middag met veel geklets en nog meer gefret. Bedankt, Sabrina, enne… gefeliciteerd!

Geplaatst op

Socialer.

Eén van mijn goede voornemens voor dit jaar, is een pak socialer zijn. Er zijn een hoop mensen die ik toch wel als vrienden/betere kennissen beschouw, maar die ik veel te weinig zie naar mijn goesting. Daarom probeer ik om elke week met minstens één iemand af te spreken. Op dinsdag geef ik les tot 12.05u, op donderdag ben ik vrij, en dus kan ik gaan lunchen of koffie drinken, en aan mijn sociaal leven werken. Want als het aan mij ligt, sluit ik me op in mijn kot.

Tot hiertoe lukt dat sociaal zijn vrij aardig.

De eerste week van januari moest ik eigenlijk nog bekomen van de hectische vakantie, en had ik – mede door het rotweer – geen zin om uit mijn kot te komen. Tsja. Maar er was op zaterdag wel de driekoningenstoet, waar ik met Merel naartoe ben geweest, en waar ik wel met wat mensen heb staan praten. En op zondag kwamen Dirk en Ilse nieuwjaren.

De tweede week heb ik Max opgevrolijkt op maandag, want die zat nog steeds thuis met zijn omvergereden knie. Enfin, hij is helemaal omvergereden natuurlijk, maar vooral die knie was daar het slachtoffer van. En op donderdag ben ik na de kapper blijven hangen bij Vallery, in zoverre zelfs dat ik er gegeten heb en boodschappen heb gedaan voor haar. En op zaterdag was er schooltoneel, wat per definitie ook praten inhoudt na afloop. Lekker sociale week dus ^^

Week drie werd gevuld door opnieuw een maandag bij Max, en een donderdaglunch met Melanie, met wie het altijd goed toeven is. Op zondag werd het zelfs zeer sociaal op een brunch met zakenrelaties van Bart.

En deze week mocht er ook al zijn: lunch vandaag met Kim en Nathalie in De Moraal aan ’t station, iets wat ook alweer veel te lang geleden was, en eigenlijk bijzonder gezellig. Donderdag heb ik een date met Bart, en dit weekend zit ik op Poort onder de mensen.

Eigenlijk valt dat best nog wel mee, met mijn sociaal leven, heb ik zo de indruk.

 

Geplaatst op

Goed gevulde, fijne dag

Er zijn zo van die dagen waarbij het ene op het andere volgt, maar dat alles gladjes verloopt, en dat je met een zelfvoldaan gevoel in bed kruipt. Wel, vandaag was er zo eentje 🙂

Ik wandelde te voet met de kinderen naar school, en nam meteen mijn fototoestel mee: de Sint kwam namelijk langs!

IMG_2753

IMG_2756

IMG_2766

IMG_2763

Daarna ging ik rustig wat verder verbeteren, en reed ik tegen twaalven de stad in. Ik had namelijk volgens traditie afgesproken met Gwen om samen te lunchen. Dat werd een Aziatisch restaurantje in de Limburgstraat, een noodle bar. Ik moet zeggen: de maaltijdsoep was dik in orde, het gezelschap nog meer. En ik kreeg zowaar een verjaardagscadeautje!

IMG_0853

We kletsten honderduit, zoals dat hoort, vooral over kinderen en werk – dat komt ervan, als je twee leraars Latijn in dezelfde klassen in verschillende scholen van dezelfde scholengroep samenzet, natuurlijk – en genoten intens. Het gesprek werd verdergezet in de Barista in de Vlaanderenstraat, bij een stevige koffie.

IMG_0854

En eigenlijk vonden we het allebei jammer dat we alweer naar huis moesten voor de kinderen. We kijken ernaar uit dat we ongegeneerd langer kunnen blijven zitten, wanneer de kinderen groot genoeg zijn. En er minder verbeteringen liggen te wachten, dat ook.

Enfin, ik ging nog snel een nieuwe zonnebril kopen – de vorige ligt ergens in de Ardennen, jammer genoeg – en was net op tijd thuis om de kinderen nog op te vangen. We aten een vieruurtje, ik draaide er nog snel een verbetering of twee door, en we vertrokken naar Barts kantoor. Ha ja, want ook daar kwam de Sint! Er waren pannenkoeken, massa’s chocolade, en ook cadeautjes.

IMG_0858

IMG_0855

IMG_0859

Enfin, al bij al een fijne dag! Al had ik misschien wel wat meer moeten verbeteren. Ach ja…

 

Geplaatst op

Pesthumeur

Ik kan het niet helpen, mijn humeur was vandaag niet al te best. Het is allemaal zo jachtig, zo gehaast, zo gestresst… Ik ben moe, ik heb nog verbeteringen, en morgen beginnen de examens, en wordt het er dus niet beter op.

Maar toen kwam er een berichtje van een vriendin die ik in lang niet gezien had: dat ze in de buurt moest zijn straks, en of ze dan wat vroeger mocht komen en binnenwaaien. Ik zei uiteraard ja, en iets later zaten we heerlijk honderduit te kletsen. Ze bleef zelfs met de kinderen mee boterhammen eten, en ik vond het supergezellig.

En mijn pesthumeur? Compleet verschwunden.

Zalig, toch?

Geplaatst op

Feestmenu

Gisteren kwamen Nathalie en Kim, mijn aloude vriendinnen uit het middelbaar, nog eens eten. Kim is nog altijd niet helemaal te been, en daarom zagen we het beter zitten hier bij mij thuis dan op restaurant.

Voor mij betekende dat wel dat ik ging koken, en waar het hoofdgerecht een beproefd recept was, wilde ik voor het voorgerecht en het dessert wel eens wat anders. Ik had een tijdje geleden via Freecycle een Frans kookboek gekregen met “Verrines”, glaasjes dus.

Het voorgerecht ging eigenlijk bijzonder vlot: tartaar van Sint-Jacobsnootjes met verse mango, limoen en roze peper. Lekker, jong!

IMG_2161

Aan het nagerecht heb ik meer dan een uur gewerkt, en gans mijn keuken was een slagveld. En dan was het deel dat zoveel werk vroeg, nog niet eens zo speciaal, vond ik: een chocolademousse met aardbeien, met een pistachecrème. Wél lekker, en geen vier porties, zoals aangegeven, maar negen. Dessert voor vandaag ook, dus ^^

IMG_2168

Al bij al een zeer aangename avond, en de tijd in de keuken meer dan waard.

Geplaatst op

Verhuis

’t Is dat ik mijn maten graag zie, want ik heb een serieus zware week, en gisteren ben ik dan nog onverwachts de hele dag kwijtgespeeld.

* maandag: les, en daarna tandarts met alle kinderen.
* dinsdag: les, en dan vergadering van 16.30 tot 18.00u, snel naar huis, en vergadering van 20.00u tot 23.00u
* woensdag: les, rondcrossen voor muziekles, glas rapen uit het gras, en dan ’s avonds héérlijk naar Hertog Jan. En veels te laat in bed.
* donderdag: om half tien naar de dierenarts met Radagast, en aansluitend een maat opgepikt, naar de Hubo op de Ottergemsesteenweg, en dan met een camionette naar Niel (bij Boom) en terug. Net op tijd terug voor de vergadering van 16.30u tot 18.00u.

Vandaag nog een ganse dag les, en vanavond naar de rugby met de jongens.

Ik zeg het: ’t is dat ik met veel plezier voor mijn maat naar Niel ben gereden met een paar kasten – hij heeft nog niet lang genoeg zijn rijbewijs om zelf te rijden – want anders was ik gewoon rustig thuis gebleven en had ik mijn verbeterwerk aangepakt. Ik had ook nooit gedacht dat we zo lang weg gingen zijn, maar het duurde gigantisch lang in de Hubo voor we vertrokken geraakten, we zijn dan nog drie keer verkeerd gereden – ne mens zou denken dat hij zijn huis weet zijn – en dan was er ter plekke nog een klein crisisje op te lossen. Tot zover mijn rustig moment dus.

Maar ik wens hem alle geluk in het nieuwe huis!

Geplaatst op

Vriendjes

Dat is wat de kinderen zeggen: dat het al de leukste vakantie ooit is geweest. We doen een beetje vanalles en een beetje niks. Vooral veel niks, eigenlijk. Maar het is ook de eerste vakantie dat er zo vaak met vriendjes wordt afgesproken, en vaak op het laatste moment.
Soms komt er in de voormiddag een smsje, of Wolf wil gaan spelen bij Wout. Of stuur ik een berichtje voor het omgekeerde. Of staat Quinten hier met zijn mama gewoon aan de deur, of Wolf niet wil meekomen. Hey, Delphine heeft in juli zelfs eens gewoon allebei de jongens meegenomen in ’t passeren om te zwemmen. Moet kunnen.

Maar ook bij Kobe is dat het geval, al is het meestal iets langer op voorhand gepland. Maar zo gaat hij regelmatig spelen bij Sebastiaan en omgekeerd. Het helpt ook dat het hier maar een halve straat vandaan is, en we hen niet moeten voeren of halen. Maar donderdag gaat hij nog eens bij Jonathan spelen, en afgelopen weekend was er een slaapfeestje bij Xander in Bornem. Hij heeft ook al bij Kaat gezeten, en zij bij ons, en ik mis er wellicht nog wel een paar.

Ik kijk er al naar uit dat ze zelfstandig over de straat kunnen, ook als het ietsje verder is. Want dan hoef ik zelfs Wolf niet meer te voeren. Maar hij kan dan wel zien dat hij me laat weten waar hij naartoe is, en dat hij op het afgesproken uur naar huis komt. Kwestie van een beetje overzicht te houden.