Speeltjes uit de Happy Meal: aapje gezocht

happy-meal-toys-yoohoo-finland

Twee weken geleden, toen we op den bots van adres veranderden, had ik geen tijd meer om te koken, en nam ik de jongens mee naar de McDonalds, tot hun grote vreugde. Wolf is te groot voor een Happy Meal (lees: hij heeft niet genoeg gegeten met wat erin zit, maar vindt het eigenlijk nog best leuk), maar Kobe is er dol op.

In zo’n Happy Mealbox zit altijd een klein speelgoedje. Vaak is dat rommel, en wordt er thuis amper nog naar gekeken. Deze keer waren het kleine knuffeltjes uit de Yoohoo reeks, en Kobe was er meteen zot van. Hij had een klein paars aapje met gele oortjes waar een spiraal op stond, noemde het beestje Draaioortje, en liep er de hele tijd mee rond. Het mocht zelfs mee in zijn bed, en zijn  trouwe Eland werd opzij geschoven. Zondagavond was Bart nog eens McDonalds gaan halen, en had Kobe opnieuw een Yoohoovriendje, zoals hij ze zelf noemt, een haaitje.

Vandaag had hij het lumineuze idee om ze mee te nemen naar school, want hij wilde ze tonen aan zijn vriendinnetjes. En natuurlijk, wat raadt u? Hij heeft zijn aapje laten vallen, en is het kwijtgespeeld. Tsja, een andere kleuter die dat vindt, houdt dat uiteraard voor zichzelf, dat zou hij ook doen.

Hij heeft erom gehuild op school, heeft dikke tranen gelaten toen hij het me vertelde, en ’s avonds nog eens toen hij het aan papa vertelde. Zucht. En bij McDonalds zelf is het niet meer te krijgen.

Dus nu mijn oproep: heeft iemand van jullie onlangs nog een Happy Meal besteld voor zijn kinderen, en kijken ze niet meer om naar die Yoohoo knuffeltjes? Kan je ze me dan alsjeblief bezorgen? Ik wil er gerust voor betalen, vooral voor dat paarse aapje Sanchee. Kobe zal je immens dankbaar zijn.

Knikkerbaan

Een tijdje geleden had ik uit de Zeeman een klein knikkerbaantje meegebracht. Je moet vooral letten op Merels reactie als ze ziet dat de knikker beneden is.

Wolf krijgt de slappe lach als hij naar dit filmpje kijkt…

Al av joe

Ik heb een tekening gekregen van mijn jongste zoon. Hij kwam eerst voorzichtig vragen welke kleuren een roodborstje allemaal had, en ik heb hem een afbeeldingenpagina op Google getoond. Hij is nog een paar keer teruggekomen om te kijken, en toen kreeg ik dit.

tekening

En werd ik helemaal week door het onderschrift. Goud waard, die Kobe van me.

Valentijn

Niks zo romantisch als samen ziek in de zetel te liggen, medunkt.

Niet dat we anders valentijn vieren (het is zo overroepen), maar dit jaar spande toch wel de kroon, had ik zo de indruk.

Ach ja.

Kobe daarentegen heeft wel iets gemaakt voor zijn valentijntje: een gans boekje met tekeningen voor Bo. Ha ja, vroeger ging hij altijd trouwen met Maud, en dat heeft hij zeer lang volgehouden, maar sinds ze tweeëneenhalf jaar geleden is verhuisd, begint de liefde toch langzaam te slijten. Ik denk dat hij intussen beseft dat ze écht niet meer terug komt, en daarom is hij geswitcht naar haar beste vriendinnetje Bo, met wie hij ook in de creche heeft gezeten. Zij vindt hem al die jaren ook al de ware, dus dat zit wel snor. En gaat Kobe met een mooi bundeltje tekeningen maandag naar school.

Hieronder dus het voorblad, het laatste blad, en een van de tekeningen die hij gemaakt heeft. Er zijn er meer, ik heb ze niet allemaal getrokken.

Bo1

Bo2

Bo3

Yente

Vorige week kwam Kobe met een envelopje thuis, dat hij enkel thuis mocht openen.

Dit zat erin.

Yenthe1

Yenthe2

Vijf jaar. Ik zeg het u, we gaan nog wat meemaken.

Geschaafd

Ik was volop bezig met administratieve dingen (da’s voor de volgende post) en zat net neer in de Pasha Mama (in de buurt van het Sint-Pietersplein) om iets te eten, toen mijn telefoon ging: de kleuterschool. Kobe was gevaarlijke spelletjes aan doen geweest met een paar van Wolfs vrienden – goh dat klinkt zo fout! – zat op de rug van een van de grote terwijl die aan het ronddraaien was, en donderde er natuurlijk af. Met zijn gezicht tegen de stenen. Juf Caroline wist me te vertellen dat hij ontroostbaar was, dat gans zijn gezicht geschaafd was maar dat ze het al ontsmet hadden, en of ik niet kon komen.

Zucht.

Ik heb snel mijn eten naar binnen gewerkt en ben naar de school gereden, maar daar zat toch nog drie kwartier tussen. Tegen dan was hij al grondig getroost door zijn broer – alle juffen, inclusief de directrice, waren sterk onder de indruk van Wolfs kunnen – en was hij een van de juffen aan het helpen met administratief werk. Het zag er fraai uit.

Ik moest helaas nog naar de tandarts (ik zat al een week met lichte tandpijn, maar kon pas vandaag gaan, en wilde dat écht niet meer uitstellen) maar Kobe mocht gerust blijven. Om twintig over drie heb ik hem dan opgehaald, en hij was nog steeds serieus onder de indruk. Hij had ook een stevige buil, maar gelukkig was zijn oog niet geraakt, en had hij ook geen hersenschudding. Het had veel erger kunnen zijn, dus.

Als hij er nu maar kan afblijven als het een korst wordt, want dan vrees ik voor littekenvorming.

geschaafd

(Oh, en een moeder, toen we naar huis gingen: “Moh, die Halloweenschmink is knap gedaan! (Toen we dichter kwamen) Oei! Da’s echt, of wa! Oh, dat dutske!”)

Lezen

Kobe, mijn Kobe van vijf jaar en twee maanden, heeft zichzelf leren lezen. En het gaat alsmaar beter. Zelf heb ik er hem niet bij geholpen, tenzij hij daar uitdrukkelijk om vroeg. Maar hij leest dus overal plaatsnaamborden, opschriften, woorden links en rechts. En vandaag had hij uit de bibliotheek eerste leesboekjes meegenomen, Maan-Roos-Vis. Echt vlot gaat het nog niet, maar hij spelt netjes de woorden, en hangt ze dan aan elkaar. Met tweeklanken heeft hij het nog moeilijk, want die kent hij niet, maar als ik ze hem één keer uitleg, is hij ermee weg.

Natuurlijk heeft zijn broer hem al veel geholpen. Dat doet hij ook met rekenen, en daar zit Kobe op het niveau van eind eerste leerjaar, op zijn minst.

Ik hoop alleen uit de grond van mijn hart dat hij dan volgend jaar niet schoolmoe wordt. Want behalve het schrijven zal het niet echt een grote uitdaging voor hem vormen.