Zestien jaar

Bart drukte het deze morgen als volgt uit op twitter:

16 jaar geleden deed ik dat ene ding waar ik nog geen enkele seconde spijt van heb.

Ik kan niet anders dan het roerend eens zijn met hem. Zoals elk huwelijk zijn er wel eens wat ups en downs (tot mijn grote verbazing eigenlijk bijzonder weinig downs, want ik ben geen gemakkelijk mens om mee te leven), maar ook ik heb het me nog geen seconde beklaagd.

En daarom krijgt u van mij een foto van op onze huwelijksreis, zestien jaar (min een paar dagen, vermoed ik) geleden dus.

huwelijksreis

Voor de officiële trouwfoto en andere foto’s van de heuglijke dag moet u op vorige jaren kijken.

Kamp

Vandaag is hij op kamp vertrokken. Voor de tweede keer al, en met ongelofelijk veel goesting. Zijn gerief was dinsdag al mee met de camion (minus het gerief dat Merel op het laatste moment nog uit zijn sportzak had gesleept), vandaag had hij enkel nog een rugzakje mee met een koekje en een drankje, en zijn boerenkleren. Ha ja, want het thema dit jaar was boer.

Ik had woensdag in de Wibra zijn gerief gekocht, en hij was er eigenlijk wel blij mee: het gaf het gewenste effect. Kijk zelf maar, een cliché-boer.

boerwolf

Ik hoop alleen voor hem dat het weer wat beter wordt, want er zijn weinig dingen zo ellendig als op kamp gaan in de gietende regen. En zo hoopvol ziet het er eigenlijk niet uit.

Kobe mist hem nu al. Hij loopt wat verloren, speelt op zijn eentje, en verveelt zich al bijna. Het is toch leuker mét zijn broer, zegt hij. En ik, ik geloof hem grif. We hebben nu al een briefje op de post gedaan voor hem, dat hij hopelijk dan maandag krijgt. Want dinsdag, dinsdag is hij terug, mijn Wolf.

Vaderdag

Eigenlijk heb ik het vorig jaar al gezegd, zo op vaderdag. Maar het kan hoegenaamd geen kwaad om dat nog even te herhalen, wat ik toen zei:

Omdat er toch drie vaders echt een warme plaats in mijn hart hebben:

– mijn eigen vader, ondanks het feit dat hij een koppige ezel is, en ik qua karakter veel te veel op hem lijk om goed te zijn

– mijn schoonvader, een heel erg warme mens voor wie nooit iets teveel is, en die we hopelijk minstens honderd zien worden

– de vader van mijn kinderen, de man van mijn leven, die ik hopelijk nooit zal moeten missen

Ik zie jullie graag!

De kinderen hebben dit onderstreept met hun cadeautjes en versjes, en papa kreeg een uitgebreid ontbijt.

vader1

vader2

vader3

Rapporten

Onze Wolf, die doet dat goed. Zijn punten zijn prima, en ook zijn attitudes zijn optimaal.

rapportWolf02-12_kl

Bij zijn attituderapport zei de juf het volgende: een gezichtje met een recht mondje is ok, een lachend gezichtje is ronduit goed. Allemaal rechte gezichtjes is dus nog een goed rapport.

rapportWolf03-12_kl

Ik, ik ben blij met mijn oudste. En ik weet niet wat me meer plezier doet: zijn punten of zijn attitude.

De Strafste Gentenaar

Mja, ik weet niet of u de wedstrijd al kende, maar sinds een paar jaar organiseert De Gentenaar/Het Nieuwsblad de wedstrijd De Strafste Gentenaar.

Binnen zeven categoriëen mag iedereen nominaties doen. Uit de ellenlange lijst die dan ontstaat (meer dan 800 namen, naar verluidt), maakt de redactie per categorie een shortlist, die dan naar de jury gaat. Zij nomineren daaruit drie mensen per categorie, en daarover kan het publiek dan stemmen. Uit de uiteindelijke zeven winnaars kiest diezelfde jury dan een grote winnaar, ofte de echte Strafste Gentenaar van 2012.

Mijn man Bart De Waele van het internetbedrijf Netlash-bSeen was een van die genomineerden, tot onze grote verbazing. Vooral als je de lijst van alle andere kandidaten zag, stond hij ertussen als kleine garnaal. Echt wel. Kijk zelf maar:

Categorie Academisch
Phillip Blondeel
Carl Devos
Marleen Temmerman

Categorie Bedrijfsleven
Frank Van Massenhove
Bart De Waele
Daan Schalck

Categorie Muziek
Soulwax /Dewaele Brothers
Lady Linn
Dirk Brossé

Categorie Cultuur
Nic Balthazar
Johan Heldenbergh
Serge Platel

Categorie Politiek
Andre Denys
Karin Temmerman
Mathias De Clercq

Categorie Sport
Evi Van Acker
Jean-Pierre Bauwens
Eline Berings

Categorie Media & Entertainment
Freek Braeckman
Lisbeth Imbo
Tomas De Soete
Een beetje onwennig stonden we dus op woensdag 29 februari te drentelen in het Mariott Hotel, en te kijken hoe le tout Gand langzaamaan toestroomde.
De verkiezingsshow zelf was best aangenaam om te bekijken (hoewel het voor sommigen nogal lang staan was in de bloedhete zaal): Pierke Pierlala had weer zijn stoute muile opgezet in zijn schoonste Gents, terwijl Katja Retsin bewees dat ze niet zomaar een knap tutje is, maar wel degelijk stevig uit de hoek kon komen.

strafste1

Pierke kondigde de kandidaten aan, Katja interviewde ze een voor een heel kort, en daarna reikte het jurylid van de desbetreffende categorie de prijs uit.

strafste2

Paul Van Cauwenberghe (academische wereld) mocht de prijs overhandigen aan Marleen Temmerman, Sas van Rouveroij (politiek) aan Andre Denys. Daan Schalk kreeg zijn prijs uit handen van Peter Leyman (bedrijfsleven), en Evi Van Acker kreeg de hare van Ivan De Witte (sport).

strafste3

Jan Hoet (cultuur) gaf zijn straffe peper aan Johan Heldenbergh, Katja Retsin (media & entertainment) mocht Freek Braeckman drie welverdiende kussen geven. Zaki (muziek) tenslotte overhandigde zijn exemplaar van de peper aan de zus van Lady Linn, want geen van de drie muzikale genomineerden kon aanwezig zijn.

De rest van de jury bestond uit Annelies Rutten (Gentenaar), Karen Verbiest (Ghent Marriott), Barbara Sarafian (erejurylid) en Daniel Termont (juryvoorzitter).
Uiteraard won Bart niet in zijn categorie, dat zou er compleet over zijn geweest. De trofee ging verdiend naar Daan Schalk, de baas van het Gentse Havenbedrijf. Maar ik was wel trots dat hij daar stond!

strafste4

strafste5

Uiteindelijk zaten er dus zeven mensen nogal zenuwachtig in hun zeteltje aan de zijkant van het podium, en pas dan mocht burgemeester Termont de uiteindelijke winnaar bekend maken. Freek Braeckman had het helemaal niet zien aankomen, en aan zijn verraste houding te zien geloofde ik dat wel: er zaten nu eenmaal nogal serieuze kleppers tussen. Hij grijnsde breeduit bij het in ontvangst nemen van de prachtige foto van de Graslei, en er kon zelfs een ietwat pikant rijmpje af in het plat Gents. Hij is dat dus wel degelijk machtig, zoals het een straffe Gentenaar betaamt.

strafste6

Al bij al was het een aangename avond, niet in het minst door de uitgebreide receptie achteraf. Het is in elk geval een wedstrijd die wat meer weerklank verdient, en dan zeker niet omdat ik er (deze keer) persoonlijk bij betrokken was: het is gewoon een heel fijn initiatief. Of moet ik zeggen: wijs?

Met sprongen vooruit

Merel was de laatste twee weken gewoon niet te genieten: zagen, zeuren, het minste was verkeerd, niet willen slapen zoals het hoort… Ze wilde voortdurend bij ons zijn, maar wilde dan toch niet gepakt worden. Ze begon midden in de nacht onbedaarlijk te huilen, maar wilde niet eens getroost worden, laat staan dat ze iets wilde eten of drinken. Pas met veel moeite kon ik haar telkens weer stil krijgen, en doen slapen. Ook in de crèche zeiden ze hetzelfde: met moeite willen eten, nauwelijks willen slapen, en voortdurend zeuren en zagen.

Blergh.

Maar vorige week sloeg ze ineens om: vrolijk, goedlachs, eten als een delver, knuffelig, prima slaper. Ze kon plotseling ook heel mooi alleen spelen, begon niet meer te zagen aan tafel als ze genoeg boterhammen had en haar fles melk wilde, maar wachtte netjes af tot ook wij klaar waren met eten.

Kortom, een gans ander kind, zo plots. Waaraan dat gelegen is? Geen flauw idee. De tanden die ze aan het krijgen was (vijf stuks tegelijk) zitten er allemaal door, ze stapt nu volop zonder nog tussenin te kruipen of zich te willen vasthouden, en haar eerste woorden zijn ook al een feit: ze zegt (al een tijdje) mama, fes (fles) nam (alles wat eten is), maar zegt ook klanken achter, zoals zetel en dergelijke. Ze kan zich sowieso goed verstaanbaar maken, met gebaartjes, lachjes en hoofdgeschud.

En ik, ik ben stapelzot van mijn kleine meid, mijn cadeautje, mijn wondertje. Al vijftien maanden lang.