Geplaatst op

Een korte familiebrunch…

Elk jaar opnieuw is er de familiebrunch met de familie van mijn ma. Er werd dit jaar even getwijfeld of het wel zou doorgaan, zo kort na het overlijden van Klaartje, maar bon, we zien elkaar al zo weinig…
Tegen twaalven stond ik dus in Ursel: ik was alleen gereden, Bart was al ietsje eerder vertrokken met de kinderen in zijn nieuwe auto. We wilden met twee auto’s rijden omwille van Wolf, en ik maakte van de gelegenheid gebruik om nog snel een cache op te pikken in Zomergem.

Om eerlijk te zijn: ik heb het niet zo op familiebijeenkomsten. Ik heb het sowieso al niet op bijeenkomsten, ik vind dat verschrikkelijk uitputtend, en je familie kies je dan ook nog niet zelf…
Enfin, ik zat goed en wel aan het dessert, toen Wolf liet verstaan dat het niet meer ging. Eerst ging Bart met hem naar huis rijden, maar eigenlijk was die in een interessant gesprek verwikkeld en zat ik toch niks te doen, zodat ik met Wolf naar huis gereden ben. Mijn rug vond het niet erg…

Tegen vijven waren ook Bart en de kinderen thuis, en kon er nog vrolijk gerolschaatst worden. Ha ja, de dag was in de gietende regen begonnen, maar allengs was het opgeklaard en tegen de late namiddag was het zalig buiten. Ik had zelfs nog snel een was gedaan en opgehangen.

Geplaatst op

Lentegevoel

Gisteren was het nog fris daar aan zee, maar vandaag vond ik het echt zalig! Tijd om de tuinkussens buiten te halen en ijsjes te eten.

Maar ik heb nu eenmaal geen zittend gat, en vlakbij aan de Zandbergen en het Wondelgemse kerkhof ligt een multi die al heel lang aan ’t pieken is. ’t Is eentje met projecties en zo, en dat kunnen we nu al wel, maar we hebben er ooit gestaan in volle zomer toen de tengels anderhalve meter hoog stonden, en dat leek me niet echt ideaal. Nu was het warm, en staan de tengeltjes nog maar tien centimeter, dus trokken Kobe, Merel en ik stevige schoenen aan, en trokken we naar ginder. De ene waypoint werd al iets vlotter gevonden dan de andere, maar we kregen een prachtig wandeltochtje en een fijne cache.

Ik was echter nog totaal niet uitgewandeld, maar de kinderen hadden geen zin meer, en dus trok ik op mijn eentje nog naar Wippelgem, naar Goed Ten Broeke, voor een drietal kilometer langs prachtige paadjes. Ik heb wel een half uur staan zoeken naar de cache zelf, maar bon, uiteindelijk toch gevonden. Oef!

Uiteindelijk was ik net op tijd terug thuis om te eten en dan een DnD sessie te spelen. Intens genoten vandaag, echt waar.

Geplaatst op

Fantastisch dagje eten en cachen

Omdat ik destijds Veroniques rolluiken had gefikst, wilde ze ons eens uitnodigen om ’s avonds zelfgemaakte hamburgers met frietjes te eten. En omdat ik haar dochter al eens een geocache-initiatie had gegeven, en haar eigenlijk ook al, stelde ze voor om daarvoor te gaan cachen. Schitterend plan, vond ik.
Toen ik gisteren boodschappen deed en van ons middageten een lichte lunch maakte, een soortement brunch, heb ik Veronique en Leonore dan ook maar meteen uitgenodigd. Ik had spiegeleitjes, gerookte zalm, surimi, kaas, sla, radijsjes, rauwe champignons, worteltjes, … Enfin, een ganse hoop, en het werd best gezellig!

Na een koffietje reden we richting Daknam, voor een geocachetoer van negentien caches, en blijkbaar een aanrader. Awel, meer dan een aanrader. We maakten een prachtige wandeling waarbij we geen enkele auto tegenkwamen, door de velden liepen, langs water, en prachtige caches deden. Een boomklimcache – best dat Kobe het aapje mee was – eentje bijna in het water, een buizenpuzzel, een buis om los te peuteren, een vogelhuisje, een quasi onzichtbare, en zelfs een ongelofelijk wijze met een elektronisch memoryspel in. Schitterend! En de grijze dag veranderde allengs in een warme zonnige dag.
Véronique maakte foto’s, en ik mag er hier gelukkig enkele gebruiken.

We waren net om drie uur gestart, en het was kwart voor zeven tegen dat we terugwaren. Ik pikte Wolf op, en we reden tot bij Véronique thuis voor de hamburgers. En óf die smaakten!

Fantastische dag gehad!

Geplaatst op

Brussenkamp

Een paar maanden geleden hadden twee oudleerlingen van me me gecontacteerd: ze organiseren elk jaar een kamp voor broers en zussen van gehandicapte kinderen (ze hebben zelf een fantastisch broertje met het syndroom van Down) en dit jaar was het thema Griekse en Romeinse goden. Ze wilden een dagje een “expert” uitnodigen, en daarvoor hadden ze aan mij gedacht.

Vorige week hebben we samen gezeten om mijn uitleg ook echt vorm te geven, en vandaag stapte ik dus met de kinderen de auto in naar Lokeren. Daar zaten ze in een prachtig kasteel in een park, en hadden we ruimte met hopen en kilo’s. De eerste groep die ik mocht entertainen, samen met Kobe, waren acht jongens van 1ste, 2de en 3de middelbaar. Ik gaf hen eerst een uitleg rond gladiatoren, beantwoordde al hun vragen, en het laatste kwartier – ik had telkens een uur per groep – mochten ze ook effectief per twee vechten met larpwapens. Ik heb het gevoel dat ze het zalig vonden.

Daarna kwamen de zestien- tot achttienjarigen, en hebben we samen diverse Romeinse gerechtjes gemaakt. Ook dit viel precies wel in de smaak.

Na het eten kwam dan eerst een groepje van zes meisjes tussen zes en acht, en hebben we ons geamuseerd met de kledij van Romeinse dames, plaktattoos, haar opsteken, juwelen, schmink… Merel amuseerde zich precies wel!

Als laatste had ik dan acht jongens van het vierde, vijfde en zesde studiejaar, met een paar stevige karaktertjes ertussen. Die kregen eigenlijk gewoon les, en ik hield op voorhand mijn hart vast, maar ze waren allemaal bijzonder geïnteresseerd. Ik gaf hen eigenlijk mijn introductielesje Latijn, en ze deden echt allemaal goed mee.

Na afloop ging ik nog even snel een cache meepakken die vlakbij lag, en de ooievaars spotten.

Leen en Lies hadden me op voorhand gevraagd wat ik wilde als betaling, en ik had dat afgewimpeld, maar toch hebben ze me nog twee Bongobonnen als bedanking gegeven, eentje voor een zoete zonde, en eentje voor een familie-activiteit. Leuk!

Wolf had in de voormiddag meegedaan, maar ging in de namiddag gewoon liggen, want het ging niet meer. Merel vond het een fantastische dag, en ook Kobe had zich geamuseerd, vooral dan met het trampolinepark in de namiddag. En ikzelf vond het de max om eens te doen. Win op alle vlakken dus!

Geplaatst op

Tweede paasdag

Meestal gaan we op Pasen naar Ronse, maar dit jaar waren er enkele praktische bezwaren. Het was gisteren namelijk de Ronde, en dan is er in de buurt van Nelly geen doorkomen aan. De renners zijn zelfs langs haar deur gepasseerd, ge kunt het u dus wel voorstellen. De vorige keer dat dat gebeurde, zijn we dan maar op tweede pasen naar ginder gegaan, maar aangezien Koen en Else gaan skiën zijn, was ook dat geen optie.

Vandaag kwamen beide oudjes dan maar naar hier: Nelly had een excellente fles witte wijn mee, en Bart had dan maar voor foie gras gezorgd :-p Daarna kwam een rosbiefje, dan kaas voor de liefhebbers, een koffie met een pralinetje, en uiteindelijk een paasgebak. ’t Is dat we er mager van worden :-p

Tegen dan was het na drieën, gingen ons pa en ik nog wandelen/cachen, en ging Nelly dan maar naar huis. Ze mocht gerust blijven, daar niet van, maar dat werd misschien wel een beetje saai.

Ons pa en ik reden in Barts geruisloze auto naar Doornzele om daar een multicache te lopen, een wandelingetje van de ene kant van den Dries naar de andere kant, tot aan de molen, en dan nog wat verder. Ons pa voelde zich eigenlijk niet zo goed, maar we zijn er gelukkig wel geraakt. De geocache app ging nochtans plat, maar aangezien ik thuis al de vragen had genoteerd, kon ik via Google Maps toch nog de cache lokaliseren. Bij de Speybank werkte de app nog steeds niet, en stonden we daar te draaien.  Volgende keer beter!

Thuis dronk ons pa nog een koffietje, terwijl Merel intussen een compleet restaurantje uit de grond had gestampt.

Een heel aangename tweede Pasen ^^

Geplaatst op

Taxi mama

Taxi mama draaide vandaag weer op volle toeren.

Om zeven uur rolde ik mijn bed uit, voor een snelle douche, ontbijt, en tegen kwart over acht stond Kobe netjes aan het rugbyclubhuis. Heel even was er nog twijfel of het rugbytoernooi wel zou doorgaan, maar het sneeuwde nauwelijks, en de grond was eigenlijk niet bevroren. Ottignies nam de telefoon niet op, en dus werd er aangezet richting match. Ik kan wel rijden maar ik kan niet zo lang rechtstaan, dus ik keerde weer naar huis voor een welverdiende koffie en meteen ook het legen en opnieuw vullen van de vaatwas en het uitkuisen van de bestekschuif. En dat allemaal voor negen uur, soms word ik bang van mezelf :-p

Tegen elf uur bracht ik Wolf naar zijn les in de Poel, en dronk ik zelf op ’t gemak een latte in de Labath. Heerlijk gewoon: je komt binnen, krijgt een grote zwaai als begroeting, de latte die ik daarna voor mijn neus krijg, is van de juiste bonen en gloeiend heet – heter dan ze eigenlijk zelf willen want de melk verbrandt volgens hen – en mijn telefoon gaat er automatisch op de wifi. Da’s altijd een beetje thuiskomen, ginder.

Na Wolfs warme chocomelk reden we nog even tot aan de Coupure voor het herstellen van een verdwenen geocache, en kregen daarna eten voorgeschoteld door mijn allerliefste. Quasi onmiddellijk daarna zette ik opnieuw aan naar de rugby, want Kobe ging terug gaan zijn van de match. Alleen hadden ze blijkbaar file rond Brussel, en moest ik een kwartiertje wachten. Geen probleem, ik zat lekker warm binnen, maar ik was mijn gsm thuis vergeten en had dus het smsje met de fileboodschap niet gezien. Tsja…

Enfin, naar huis dus, eventjes liggen, dan nog naar de Aveve om koeken, en dan reed ik tegen zes uur met Kobe naar Sleidinge, want die had daar een concert met de muziekacademie. Het was misschien wel serieus koud, maar het was nog lang niet donker, en dus wilde ik nog snel twee caches in de buurt zoeken. De eerste was eentje waar we een hele tijd geleden al eens samen hadden naar gezocht, maar toen niet gevonden. Dat snapte ik deze keer niet, want zodra ik op de locatie afstapte, zag ik hem hangen. De wind was ijs- en ijskoud, en mijn vingers waren binnen de kortste keren bevroren. Man, ik herinnerde me absoluut niet meer dat ontdooiende vingers zó ongelofelijk veel pijn deden. Serieus zeg.

Enfin, nog wat verderop kon ik via een paadje tot achter de spoorlijn in Sleidinge geraken, in een prachtig landschap.

Tegen kwart voor zeven was ik weer thuis om een beetje op te warmen, maar tegen kwart na acht stond taxi mama alweer in Sleidinge om de zanger opnieuw op te halen.

En toen was het welletjes met al dat rondrijden. Bleh.

Geplaatst op

Sas Van Gent: langs het kanaal

Ik ben in februari twee keer met ons pa op zondag gaan wandelen: een keer in de Lange Velden hier vlakbij, en een keer langs de Schelde in Gentbrugge. Dat is ons allebei wonderwel bevallen, en dus reden we vandaag met ons tweetjes naar Sas Van Gent, voor een wandeling langs het kanaal Gent-Terneuzen. Meteen konden we er een ganse reeks geocaches vinden.

We parkeerden, en begonnen langs het kanaal te wandelen, helaas toen niet in de zon, die is er pas later weer doorgekomen. De hele wandeling is ons niet gelukt, dat was iets van een 6.5 kilometer, we zijn iets voorbij halverwege omgekeerd en zijn afgeklokt op 4.5 kilometer, een machtig fijne wandeling, 10 geocaches, en een goed gesprek.

In het terugkeren hebben we nog snel de eindcache van Sluis Van Gent opgepikt, en tegen half vijf zaten we achter een dampende kop koffie en een stukje fruittaart. We waren allebei een beetje moe, maar wel heerlijk uitgewaaid.

Ik denk dat ons pa en ik nog wel vaker gaan cachen op zondag…