Gentenaars, weten jullie dit gebouw staan?
Parkwandeling
Het was vandaag zo mooi weer, en de herfst is dan zó mooi, dat ik bijna niet anders kon dan de kinderen lekker warm aan te kleden, en vijf kilometer verderop naar het park Claeys-Bouüaert in Mariakerke te rijden. Het park aan mijn school, jawel.
Ik denk dat ze er alledrie even hard van genoten hebben. Kobe was bijna onmiddellijk zijn klasgenootje Rihanna tegen het lijf gelopen, en even later ook Sebastiaan, die bij ons in de straat woont.
En Merel, die zat in haar buggy, en keek haar ogen uit. Lekker warm in haar prachtige nieuwe jasje (dat ik al had gekocht toen ze nog niet eens geboren was).
En op het einde was er natuurlijk ook het kleine speeltuintje. Man, da’s toch altijd plezierig!
366 – 27 oktober
366 – 12 oktober
Waar in Gent?
Ontbijt
Er zijn zo van die vrienden die je maar af en toe ziet, waar je eigenlijk feitelijk weinig contact mee hebt, maar met wie het telkens weer klikt van zodra je ze ziet. Alsof je minstens elke week met hen afspreekt of er uren aan de telefoon mee hangt.
Ik heb zo’n hele fijne vriendin met wie het fantastisch koffiedrinken is. Meestal komt ze bij mij thuis aan de keukentafel zitten, en leuteren we er een paar uur op los. Over gemeenschappelijke vrienden, het werk, mijn kinderen, haar lief, verbouwingen, huizen… U kent het wel, vermoed ik.
Vandaag hadden we zin in een ontbijt buitenshuis, en spraken we af in Clouds in my Coffee op de Dendermondsesteenweg. De bespreking daarvan krijgt u later nog wel eens uitgebreid, maar laat het nu volstaan met te zeggen dat het dik in orde was. Of wat dacht u zelf van onderstaand ontbijt?
Eigenlijk zou ik dat vaker moeten doen, denk ik vaak. Maar als het erop aan komt, ga ik toch regelmatig met een vriendin of vriend ergens iets eten of drinken. Heb ik eigenlijk totaal geen klagen.
Zolang er zo fijne vriendinnen bestaan als vandaag, tenminste. Lieverd, ik heb ervan genoten. Bedankt!
Cultuurmarkt
Deze voormiddag was er rugby, deze namiddag heb ik genoten van het foto’s trekken voor Gentblogt. Ik ben verre van een fotograaf, ik heb alleen een redelijk deftig toestel, en ik doe het wel graag.
Dus heb ik me richting centrum gehaast, en had ik beter moeten weten dan met de auto in de file te gaan staan. Maar de bus is niks voor mij, gezien mijn extreme wagenziekte, de moto was niet opgeladen, en de fiets zag ik met dat fotogerief ook niet zitten. Soit, ik heb op de valreep nog een plaatsje gevonden (het helpt wel als je Gent een beetje kent), en ben foto’s gaan nemen van de repetitie van ‘Sing for the Climate‘, en heb daarna rondgestruind op de Cultuurmarkt.
Beide verslagen (met foto’s, al zijn de helft van die van de Cultuurmarkt niet van mij) vind je uiteraard terug op Gentblogt. Waar anders?
Drieskensfeesten
Dit bericht is geschreven voor en gepost op Gentblogt. De foto’s zijn daardoor wel aanklikbaar 🙂
Al meer dan twintig jaar worden in Wondelgem de Drieskensfeesten georganiseerd. Pal op ‘t dorp, tegenover de kerk, ligt namelijk de hoeve Lootens. Het is nog steeds een opvallend gebouw tussen alle villa’s in het verstedelijkte gebied: een oude hoeve met groene luiken en een echte boomgaard ervoor. Sinds de laatste boer gestorven is, wordt de hoeve omgebouwd tot cultureel ontmoetingscentrum, vooral dankzij de inzet en de geldelijke steun van een hoop vrijwilligers. Hierover krijgt u in een later artikel meer info, beloofd.
Maar vandaag werd er eigenlijk vooral van het goede weer genoten. Half – wat zeg ik, zowat gans – Wondelgem was afgezakt naar de hoeve om er iets te eten of te drinken, mee te doen met de dansinitiaties, te luisteren naar het concert, en intussen de kinderen te laten meespelen met de Circusplaneet, op het boerenpaard te laten zitten, eendjes te laten vissen, of gewoon rond laten crossen op het terrein zoals alleen kinderen dat kunnen.
Maar beelden zeggen meer dan woorden, en die krijgt u dan ook van ons.
366 – 27 augustus
Vrolijk fietsend langs de Zuid
Pacha Mama
Een doodgewone zaterdag, zonder speciale dingen. En dan krijgt u van mij nog een verslagje van vroeger, een restaurantbespreking die al een tijdje geleden geschreven is, maar netjes stond te wachten. Bij deze dus.
Deze post werd oorspronkelijk geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt.
Stel, u spreekt af met een vriendin in de studentenbuurt, want zij werkt op het rectoraat. En u heeft eigenlijk wel zin in groenten, véél groenten. En aangezien het eindelijk dan weer eens mooi weer is, zou een terrasje ideaal zijn. Zo ergens rustig, achteraan, weg van het verkeer en niet te groot.
Wel, dan heb ik een ideaal adresje voor u: het vegetarische Pacha Mama, in de Guinardstraat (tussen de Bagattenstraat en de Plateau). Aan de buitenkant valt het amper op dat er een restaurant is, het ziet er gewoon rijhuis uit. Maar als u binnengaat, merkt u dat het er licht en ruim is, met een bleke houten vloer, vierkante houten tafels (groot en klein) met zwarte stoelen, en lichte muren. Achteraan is er een soortement toog, waar u bestek en glazen kan nemen, en meteen ook kan bestellen. Veel keuze is er nochtans niet: er is een dagschotel klein (tien euro) en een dagschotel groot (elf euro). Het menu hangt op een eenvoudig blaadje aan de muur, en u rekent er meteen ook af, waarna u zelf een plaatsje gaat uitzoeken.
[+]
De eigenaar/kok vroeg of ik ook iets wilde drinken, en bijna had ik gereageerd met een ‘Wat had u dan gedacht?’, maar mijn gezelschap was me te vlug af, en zei dat ze het ging houden bij het water dat in karaffen op tafel staat. Mooie geste, vind ik dat, want veel restaurants vinden nog steeds dat ze vooral op hun drank winst moeten maken. Dat is trouwens meteen ook de reden dat u zelf uw bestek en dergelijke neemt: de kostprijs wordt zo laag en studentvriendelijk mogelijk gehouden.
We kregen meteen bij het bestellen ook een kommetje gemengde rauwe groenten mee bij wijze van voorgerechtje, en toen ik dat afsloeg omdat ik allergisch ben voor komkommer, kreeg ik prompt een klein kommetje soep in de plaats.
Mijn vriendin had intussen een plaatsje gezocht op het fijne, niet al te grote maar wel zeer rustige terras, en amper een paar minuten later kregen we elk een volgeschept bord voor de neus dat heerlijk geurde. Ik heb niet opgeschreven wat er allemaal op lag, maar het was van alles wat, met normaal gezien ook nog chili sin carne, maar omdat ik daar geen fan van ben, hadden ze dat weggelaten voor mij. Er zat in elk geval geparfumeerde rijst bij en een speciaal soort puree, gegrilde aubergines in een sausje, prei in een witte saus, courgettes…
Ik heb heerlijk gegeten, en miste het vlees geen moment. Voor de koffie verkeerd die ik achteraf nog bestelde (2 euro), kreeg ik niet alleen een koekje en een chocolaatje erbij, maar eigenlijk een gewone koffie met een apart kannetje hete melk, zodat ik zelf kon mixen.
Wat me opviel aan de Pacha Mama (Peruviaans voor Moeder Aarde), is dat het er heerlijk rustig en ontspannen aan toegaat, maar dat er meteen ook zeer veel oog is voor dat kleine detail dat het nét iets beter maakt dan anders.
Wanneer ik nog eens in de buurt ben, zal ik hier met plezier binnenstappen. Alleen jammer dat het dan een weekdag moet zijn tussen half twaalf en half twee. Anders zagen ze me hier wel vaker.
Pacha Mama
Jan-Baptist Guinardstraat 9
9000 Gent
Tel: 09/330.33.35
Open elke weekdag tussen 11.30 u. en 14 u.
Zo van die zomerse zondagen…
Er zijn zo van die zomerse zondagen die met niks anders te vergelijken zijn.
Slapen tot negen uur, ontbijten met pannenkoeken, en dan lekker rustig op ’t gemak je klaarmaken.
Naar ’t stad rijden, parkeren op de Kouter, en dan met de kinderen tussen de bloemen door flaneren, en even gaan luisteren naar het orkestje op de Kiosk.
De stalen bloembladen proberen ontcijferen, en via de boekenmarkt op de Ajuinlei naar de Graslei slenteren. Je vergapen aan het prachtige zicht dat telkens toch weer verrast, via de Grasbrug naar de Korenlei, en je installeren op het prachtigste terras van Gent voor een heerlijke brunch. Genieten van croissants, gerookte zalm en heilbot, grijze garnaaltjes, wok met eendenborst, scampi in een currysausje, en dan vers fruit onder de chocoladefontein, javanais, bavarois van pistache, en ongelofelijk lekkere tiramisu.
Op ’t gemak de Jan Breydelstraat door, en even binnenwaaien in het Gravensteen om met de kinderen over de omwalling te lopen en de kelders in te duiken (de toren is voor een andere keer, wanneer Merel niet mee is). Via de kleine straatjes van het Patershol kijken naar de rommelmarkt, en uitkomen op de Oudburg. Naar Simon Says wandelen, om daar te genieten van een heerlijke koffie op het pleintje van ’t Sluizeke, waar net niemand aan het spelen is op het podium. Via de Ottogracht en de Baudelostraat uitkomen op de Vrijdagmarkt waar alweer een orkestje aan het spelen is. Verder slenteren door de Lange Munt, via de Korenmarkt en de Veldstraat, en zo terug naar de Kouter.
We waren om half drie alweer thuis, maar hadden een prachtige dag achter de rug. En nog een halve heerlijke dag in de tuin en het water voor de boeg.
Yup, zo van die zomerse zondagen…