365 – 16 maart 2023 – de Zuid
OCD, iemand?
Vandaag was er dus opnieuw een hele dag mediacoach opleiding, en in tegenstelling tot de vorige sessie was deze wél goed! Opnieuw een pak dingen bijgeleerd, genoteerd, opgeslagen voor later gebruik, wie weet zelfs een onderwijscafé op school.
Het geheel ging door, zoals twee keer geleden, in De Stroom, een gebouw van de stad Gent op de Zuid, achter het standbeeld van Edward Anseele, strikt genomen Franklin Rooseveltlaan.
En daar viel me iets gigantisch op: wat zou het probleem geweest zijn in de toiletten? Kijk zelf eens goed naar onderstaande foto:
Een dispuut tussen architecten? Een probleem met bevoorrading? De ene na de andere kraan die begon te lekken en een reparateur van ’t stad die het geen klute kon schelen? Of gewoon voor elk wat wils?
Ik had er in elk geval moeite mee…
365 – 16 februari 2023 – De Vooruit
Souvenir
Bart en ik proberen toch elke maand ergens deftig te gaan eten. Hier was hij al geweest, maar ik nog niet, en tot mijn grote verbazing kon ik een goeie maand geleden nog voor vandaag reserveren. We doen niet echt aan Valentijn, grote romantici zijn we nooit geweest, maar het was wel leuk als geste, toch?
Eerst en vooral; het was magnifiek. Souvenir heeft zeker zijn ster verdiend, en mag wat mij betreft zeker naast pakweg De Jonkman in Brugge staan, met twee sterren dus.
Veel couverts heeft het restaurant – dat zich in een oude slagerij bevindt, waar vroeger Vitrine zat – en dat zorgt voor een zekere rust. Wij zaten nochtans vlakbij de keuken en dat was helemaal niet erg: het was mooi om zien hoe strak en geolied dat team was, hoe vlot alles ging en hoe er doorgewerkt werd.
Het tempo was dan ook perfect: we waren om kwart over zeven, rond half elf waren we weer buiten, en met een zeer vergenoegd gevoel.
We kozen allebei voor het standaard menu zonder uitbreiding, maar met het sapjesarrangement erbij, en ook dat was de moeite. We zijn nu al ettelijke keren gaan eten waar ik de sapjes bij nam, maar ik heb nog geen énkele keer zo’n ongelofelijk samengaan gehad. Neem nu het sapje bij het hoofdgerecht: apart geproefd was het niet zo… lekker, eigenlijk, er zat aardappelsap in en dat proefde je. Maar bij het gerecht paste het perfect, en dat was elke keer weer zo. Knap!
Vooral de coquilles, de haverwortel en het eerste dessert waren succulent! Echt om duimen en vingers bij af te likken!
Met andere woorden: wil je echt goed – maar niet goedkoop, dat weet je op voorhand maar goed en goedkoop gaan zelden samen – gaan eten, dan hoef je niet ver te rijden: Souvenir aan de Brabantdam is een ongelofelijke aanrader.
Vijfweegsepark
Een aantal jaar geleden hebben ze hier tussen Wondelgem en Mariakerke, langs de R4, een park aangelegd. Het Wondelgemse stuk heet het Ter Durmepark, en daar heb ik al jaren geleden een kleine cachewandeling gelegd.
Maar het vervolg ervan, dat kende ik eigenlijk niet. Doorheen het Ter Durmepark loopt zo’n stuk fietssnelweg waar het heerlijk fietsen is. Op een bepaald moment stopt dat en gaat dat over in een gewone weg die echter niet veel gebruikt wordt aangezien hij doodlopend is. En daarnaast, daar ligt dus ook een stuk park waar men de natuur min of meer zijn gang laat gaan. Nu is men daar trouwens ook een fietsbrug aan het bouwen zodat je een hele mooie fietsweg hebt richting Lovendegem en zo.
Maar het park zelf ligt dus gewoon tussen de R4 met zo’n geluidsberm en een woonwijk. Vandaag ben ik er voorzichtig in gaan wandelen om een natte geocache te vervangen. Het is maar door die cache – die ik geadopteerd heb, een paar jaar geleden – dat ik dat park heb leren kennen. En geef toe: als je de foto’s ziet, zou je toch niet zeggen dat je naast een snelweg en een woonwijk loopt?
365 – 20 januari 2023 – Wondelgem Dries
365 – 27 november 2022 – herfstweelde
365 – 25 november 2022 – Watersportbaan
Peper
Bart werd 51 vandaag en dat kon ik nu toch niet zomaar voorbij laten gaan? Peper was een van die restaurantjes waar we al vaak waren gepasseerd en waar we telkens zeiden dat we er eens naartoe moesten. Bij deze dus.
Het is eigenlijk een hip eigentijds restaurant met een Indische kaart en een wijntap. Als in: ge krijgt een kaart en die steekt ge in de machine, en dan kan je bij een van de vele soorten wijn of je gaat voor een proefje, een half glas of een vol glas. Naargelang de soort wijn en de hoeveelheid wordt er een bedrag op de kaart aangerekend, en aan het einde van de maaltijd reken je gewoon af.
Bart vond dat wel amusant en heeft een paar soorten wijn uitgeprobeerd.
Een voorgerecht hoefde voor ons niet: aangezien het vrijdag was, waren we allebei nogal moe. Ik nam een zachte curry met kokos en scampi, Bart nam iets vegetarisch met linzen, en we waren allebei toch wel zeer aangenaam verrast.
En ja, ik ben er eigenlijk nog altijd trots op dat ik een volledig bord scampi kan pellen zonder mijn handen vuil te maken.
Voor dessert gingen we wel, en ik nam zoals altijd de crème brûlée terwijl Bart voor een brownie ging.
Tegen half elf waren we alweer buiten, voldaan en met een goed gevoel en een redelijke rekening.
En er was nog tijd om thuis gezellig samen naar iets te kijken bij een knisperend haardvuur. Zalig toch?