Geplaatst op

Van Gentbrugge en Merelbeke

Bart had al even gezegd dat hij gewoon eens naar de Wok King op de Brusselsesteenweg wilde. Het is – nog maar eens – een hectische week voor iedereen geweest, en dus zag hij het ook niet echt zitten om nog voor de middag boodschappen te doen en te koken en zo.
We stapten daarom in twee auto’s, en reden naar de Wok King. Waarom twee auto’s? Ik wilde daarna namelijk nog gaan geocachen, ik had echt behoefte om even in de buitenlucht te zijn en stevig door te stappen.

Het leuke aan de Wok King is dat het buffet is, zowel koud als warm, en dat je daarnaast ook gewoon je eigen wok kunt samenstellen, die ze daar ter plekke voor je wokken. En natuurlijk ook een dessertbuffet. Veel te veel gegeten, voor de verandering.

Om al dat eten wat te laten zakken, had ik extra behoefte aan een stevige wandeling. Helaas begon de zon al te verdwijnen, maar bon. Ik reed een beetje verder naar het Liedermeerspark om er 7 caches op te pikken en een mooie wandeling te maken die me ook even langs het vogelasiel bracht. Er waren ook twee puzzels bij die nogal wat denkwerk vroegen, maar die ik gelukkig wel opgelost kreeg.

Helaas heb ik op een bepaald punt een half uur staan zoeken naar een tag die er niet was: de opdracht stond bij de waypoints, wat ik niet had gezien. Al bij al was het dus een drie uur durende tocht, in plaats van anderhalf uur, en eindigde ik in de gietende regen. Maar ik heb er wel intens deugd van gehad.

Geplaatst op

Chef

Terwijl ik nog steeds heel erg koest blijf – liggen, af en toe een beetje was opvouwen, weer liggen, wat voor school doen, liggen – leefde Bart zich andermaal uit in de keuken. Deze keer was het een lamsbout, en ik moet zeggen, het was meer dan dik in orde!

Oordeel zelf: dit ziet er toch fantastisch uit?

Het resultaat op het bord was dan dit:

Yup. Ik ben met mijn gat in de boter gevallen. Dat dat gat er dan dik van wordt, moet ik er maar bijnemen zeker?

Geplaatst op

WWW

Nee, niet World Wide Web, maar wel Wilde Wijven Weekend. Allez ja, het is al twintig jaar geen weekend meer, maar Kim had het nog altijd www gedoopt :-p

Toen we zeventien of achttien waren, ging ik met Kim, Nathalie en nog een paar vrienden regelmatig op weekend, aan zee of in de Ardennen. Later werden dat etentjes omdat we door kleine kinderen geen weekend meer weg geraakten. Soms bleef het bij een avondje iets drinken, en eigenlijk doen we het lang niet vaak genoeg. Maar vanavond was het wel nog gelukt om nog eens af te spreken om samen iets te gaan eten.

Kim en Nathalie wonen allebei aan het station, en dus werd het een restaurant in de Fabiolalaan, het Spoorloos Perron. Ik kende het niet, zelfs de dames kenden het niet maar Kim had een foldertje gekregen, en dus gingen we een kijkje nemen. Dik in orde, dat kan ik u zeggen. Niet goedkoop, maar wel de betere brasserie. We namen gezamenlijk een bordje tapas, en dan een hoofdgerecht. Een echt dessert hoefde niet, maar wel een verwenkoffie, en die was méér dan genoeg.

 

Op ons, dames!

Geplaatst op

Just another Sunday

De dag begon natuurlijk met cadeautjes en knuffels voor Bart. De inhuizige puber lag nog te slapen.

Maar zelfs op zijn verjaardag haalde Bart zijn innerlijke chefkok boven, schotelde ons als voorgerecht een trio van paté voor, en maakte een fantastisch gerecht klaar met haas, een keur van paddenstoelen en een heerlijke truffelrisotto. Wow…

En daarna gingen ons pa en ik naar Rieme om een paar caches op te pikken, maar veel geluk hadden we niet: we konden er twee totaal niet vinden, alleen een derde. Tsja…

Het werd een korte maar fijne wandeling, wel een beetje koud.

Maar thuis was er hete koffie en lekkere taart, en meer moest dat totaal niet zijn op deze vredige zondag.

Geplaatst op

Geocachen in Sint-Amandsberg

Ook vandaag was het een veel te mooie herfstdag om binnen te blijven zitten. Kobe en Merel waren naar de scouts, Wolf ging een vriend bezoeken die net in het UZ een niertransplantatie heeft gehad, en ons pa en ik reden richting Sint-Amandsberg. Daar lagen twee caches die we de vorige keer niet gevonden hebben, en ik wilde nog een poging wagen. Daarnaast wilden we nog een paar andere zoeken, om te eindigen bij de Rondje Vlaanderen Destelbergen Daar hadden we eerder al gestaan, maar toen hadden we geen deftige magneet bij. Intussen was ik bijzonder blij dat ik al een magneet op een uitschuifbaar stokje had gevonden, waarmee we die cache dus konden ophalen.

Eerst ging het naar een parkje waar ik al voor de derde keer ging zoeken, en niet snap hoe ik die cache de vorige keren zo kon missen. Daarna ging het naar Campo Santo waar we meteen ook een wandelingetje maakten doorheen de kerk en het kerkhof. De cache hadden we deze keer wél bijna meteen in handen.

Daarna ging het verder via een klein parkje waar we niks vonden, nog eentje in een bos in een ander park, en toen gingen we met een groot hart die Rondje Vlaanderen Destelbergen ophalen. Hmpf. Tot bleek dat de magneet die ik er speciaal voor gekocht had, toch niet sterk genoeg was. Blah.

Maar we hadden er wel een fijne wandeling opzitten, en dat is vooral voor ons pa toch het doel, want hij wandelt veel te weinig. Week na week belooft hij me meer te wandelen, maar het komt er toch weer niet van. Tsja. Dan gaan we maar samen wandelen, toch?

Geplaatst op

Halloweenavond

Het was veel te mooi weer vandaag om gewoon binnen te blijven zitten, al heb ik wel wat druk moeten uitoefenen op de kinderen vooraleer ik hen buiten kreeg. Maar we stapten uiteindelijk toch in de auto en reden naar Sint-Amandsberg om er een uitdagende cache te zoeken, een gewone, en een kort wandelingetje in een bossig parkje.

De uitdaging had Wolf eigenlijk verbazingwekkend snel in handen, gelukkig! De cache rond de kerk was ook een eenvoudige, en voor het kaboutertochtje moesten we even zoeken. Maar we liepen buiten, waren samen, en genoten van het weer.

Thuis werd er daarna een stevige pompoen gesneden – ik was die effectief gaan kopen in de Delhaize, blijkbaar heeft er niemand in mijn omgeving pompoenen dit jaar – en uiteraard soep gekookt van het vruchtvlees. Voeg daar dan nog de gesloten gordijnen, de verschillende kaarsjes en de film ‘The Black Cauldron’ bij, en het werd een zeer aangename Halloweenavond. Dik in orde.

Geplaatst op

Van zingen en eten en cachen. En ook wel De Haan

Ik was eigenlijk redelijk vroeg op vanmorgen, rond half negen, en dus ging ik voor een ochtendwandeling in de crispe ochtendlucht (is daar eigenlijk een goed Nederlands woord voor?) doorheen de doodstille straten van Lage Mierde, en genoot.

Toen was er ontbijt, en nog een stevige repetitie van een uur of twee.

En toen was er een bijzonder lekkere waterzooi die Monique nog deze morgen had klaargemaakt, voor ze nog voor de middag vertrok om in de namiddag een feest te verzorgen.

Na het eten hielp ik nog even met opruimen, en toen vertrok ik huiswaarts, maar niet zonder nog een aantal caches te passeren. Eerst ging ik een hele mooie ophalen, waarvan ik de gegevens al tijdens de ochtendwandeling had verzameld. Een van de mooiere die ik al gezien heb.

Daarna reed ik richting Gent, maar met nog wel een paar mooie caches onderweg.

En ’s avond reed ik voor de laatste maal met Wolf naar De Haan. Daar hebben we de kans gegrepen, nu het al donker is om half acht, om er een nachtcache te zoeken. Je gaat naar de aangegeven coördinaten en schijnt daar rond met een zaklamp, tot je een reflector ziet oplichten. Daar vind je dan de volgende coördinaten, en zo uiteindelijk de stash. Leuk, echt leuk, en onze allereerste nachtcache.

Wolf was tegen negenen in het Zeepreventorium, en ik reed fluks naar huis.

Een mooie dag met veel buitenlucht en veel gewandel, maar dat heeft me ook echt fris in ’t kopje gemaakt.