Hoofdbib
Merel zat al een paar dagen zonder bibliotheekboeken, maar ons wijkfiliaal is dicht. En donderdag was de hoofdbib ook dicht, zo bleek. Gisteren had ik totaal geen zin om uit mijn kot te komen, zodat we vandaag maar richting Gent trokken. Geen geniaal idee, zo bleek: Gent was een beetje vol. Stampvol: alle parkeergarages waren volzet. Gelukkig ken ik zowat mijn weg, zodat we in de Abeelstraat nog een plekje vonden en we via het Glazen Straatje naar de Zuid liepen. Ha ja, want ook dat is opvoeding, vind ik.
We haalden fluks bibliotheekboeken, wandelden rond De Krook, pikten een cache op aan de brug, Merel at een ijsje en Kobe en ik een warme wafel, we gingen broeken kopen voor Kobe, een legging voor Merel en we wandelden terug naar de auto.
Kort maar krachtig en zeer effectief. Voilà!
365 – 25 december 2019 – opaverhalen
Cache-onderhoud
Het nadeel aan caches wegsteken, is dat je er soms wel wat onderhoud aan hebt. Als in: die rotdingen verdwijnen regelmatig, soms door vandalisme, soms door snoeiwerken of soms omdat mensen ze in het water laten vallen. Allez ja, toch bij mijn sluisreeksje.
Nu heb ik een ganse reeks weggestoken in het park Claeys-Bouüaert voor school: 6 gewone + een bonus. Die worden vlot gevonden, maar eentje daarvan, een bescheiden boomklimcache, blijft verdwijnen. Ofwel zijn alle mensen die die boom inklimmen, nogal lomp, ofwel is er iemand die het grappig vindt om hem telkens weg te halen.
Nu moest ik hem dringend in orde zetten, want ik had al onder mijn voeten gekregen dat hij te lang onbeschikbaar stond en dat ze hem gingen archiveren. Vandaag moest ik Kobe ophalen na een slaapfeestje bij een vriendje en kon hij meteen aapje van dienst spelen. Ha ja, want ik kan die cache echt niet zelf ophangen, daar heb ik een van de jongens voor nodig.
Daardoor liepen we heel even in het park rond, zaten Merel en Kobe in dé klimboom en kon er ook even op het speeltuintje gespeeld worden. Meteen goed voor een fijne frisse neus.
Aether: wat een ervaring!
Bon, gisteren had ik dus officieel de weirdste larpinpaksessie die ik al gehad heb: lange rokken, hoeden, parels, hakjes, handschoenen, bontjas… Ik stelde me de vraag of er nog zo van die dingen waren die Aetherspecifiek zijn. Want ik had al het gevoel dat ik hier niet met mijn combats ga moeten aan komen zetten.
Gelijk had ik. Man, wat een ervaring! Je wordt meteen ondergedompeld én meegezogen in de maffe wereld die Aether is. Denk de Belle Epoque, maar dan in een wereld waarin er in 1890 een zware oorlog was die gans Duitsland heeft vernield en de kaarten grondig heeft geschud. Er zijn vreemde dingen aan de hand, en er is een stevige steampunk invloed: er zijn zeppelins, wapens allerhande, wagens, mensen die deels cyber zijn, rare machines… Denk Jules Verne, of His Dark Materials van Pullman.
De graad van afwerking, het oog voor detail is immens, iets wat ik nog op geen enkele andere larp heb gezien. De meeste deelnemers hebben zelfs visitekaartjes laten drukken met hun gegevens op, fenomenaal. Het bestek, de bediening, de kleren, de lettertypes, de kandelaars, de lampen, de telefoon…
Ik speel een classica die getrouwd is met een befaamd Duits archeoloog, en samen zijn we op zoek naar resten van Atlantis en Thule. En ik heb een voorwerp meegebracht uit IJsland, waar we op zoek waren naar bewijzen voor de Holle Aardetheorie van Plato.
Heerlijke rol om te spelen, overigens. Niet het hele rijke zoals Madame Lacroix van FN Herstal, of Madame La Duchesse d’Armagnac, maar toch wel die kringen. Fijn fijn fijn.
365 – 14 december 2019 – Aether: Brunhilde Von List
Koppelingsgebied Langerbrugge
Een koppelingsgebied, dat is blijkbaar een overgangszone tussen haven en dorpen, waar bewoners, werknemers en bezoekers zich kunnen ontspannen, wandelen en fietsen. Allez, dat is toch hoe ze het hier in de Gentse haven noemen, want hier hebben we er wel zo’n paar. Je zou ze ook gewoon parken langs de haven kunnen noemen.
Dit jaar is er een mooi stukje groen bijgekomen in Langerbrugge, het dorp naast Wondelgem. Om daar de aandacht op te trekken, zijn er vijf caches gekomen in dit gebied. Vandaag was het misschien wat frisjes, maar ons pa en ik hebben ons rond een uur of vier opgepakt en zijn er gaan cachen. Een beetje te laat vertrokken om goed te zijn, zo bleek, want we zijn niet rondgeraakt voor het te donker werd. De laatste twee caches hebben we dus maar zo gelaten.
Maar we hadden er toen wel een prachtige wandeling op zitten. Enerzijds heb je wel de oude energiecentrale en de papierfabriek, maar tegelijk is er prachtig moerasriet, een site van de oude Velodroom, en eigenlijk gewoon mooie wandelpaden, deels zelfs met vlonderpad. Een aanrader, dat vond ook ons pa. En dus wacht ik nu tot het nog eens mooi weer is op een zondag, zodat we dat rondje kunnen afwerken.
Villa Ooievaar
Eind 2018 had ik het al eens gehad over Villa Ooievaar, het sociale restaurant dat op de baan van school naar huis ligt. Een collega wist me te vertellen dat de chef eigenlijk vroeger een topchef was, en dat hij kookt met lokale producten en marktoverschotten. Als je weet dat de bediening gebeurt door mensen met een verstandelijke beperking, dan weet je dat je je niet schuldig hoeft te voelen als je er gaat eten.
Ik heb dan ook voor mezelf een klein vrijdags momentje gecreëerd: ik heb dit jaar op vrijdag gedaan met lesgeven om 12.05 uur, en als ik dan niet op larp vertrek of andere plannen heb, en als er ook niks meer in de koelkast staat – wat inderdaad niet vaak het geval is op vrijdag – dan trakteer ik mezelf op een dagschotel in de villa. Tien euro, en de karaf met kraantjeswater en de glimlach krijg je erbij.
Zo ook vandaag, en het prachtige park krijg je erbij, al moet ik zeggen dat de zijroute nogal zompig is ^^
Voorbeeldjes van het eten van vorige keren:
Haute cuisine is het niet, maar je hebt wel altijd keuze tussen twee schotels en een vegetarisch volwaardig alternatief.
Pas op: tegenwoordig moet je eigenlijk al bijna reserveren, wil je een plekje. Ze hebben intussen meer en meer kamers in de villa in gebruik genomen, en ik zat vandaag aan tafeltje 37, terwijl al de rest al volzet was.
Dik in orde, zou ik zo zeggen.
Hartjesmelk
Ik schreef het twee weken geleden al: op donderdag ga ik tijdens Merels blokfluitles meestal rustig naar de Labath een caffé lattè drinken. Soms ga ik in ’t stad, maar ik moet lang niet altijd iets hebben natuurlijk.
Vorig jaar waren we een half uur later en ging de Labath dicht op het moment dat haar les klaar was, maar nu is ze klaar om half zes, net op tijd voor de last call. En Merel neemt dat met beide handen aan: ze komt vrolijk richting het café dartelen, staat dan aan de overkant te springen tot ik haar zie – ik probeer het natuurlijk in de gaten te houden – en dan steek ik haar over op het zebrapad. Op zich zou ze dat zelf moeten kunnen, maar dat is daar een zodanig gewriemel van voetgangers, fietsers, auto’s en bussen, dat ik dat liever niet heb.
En dan komt ze met een grote glimlach bij mij zitten en bestelt een warme melk met honing. Véél honing, want die zit in zo’n “ketchupfles”, zoals ze het zelf noemt.
Dat zijn zo van die kleine gestolen momentjes tussen mijn dochter en mij, en ik geniet er volop van.
“In Paradisum” in Avelgem
Jawel, gisteren rond vijf uur vertrok ik naar Avelgem, helemaal netjes opgekleed en al, kwestie van er een concert te gaan zingen. En eigenlijk vooral ook de presentatie te doen. Na lang zagen en aandringen heeft het bestuur eindelijk toegegeven en me de presentatie laten doen. Alleen was er gisteren nog even een stressmomentje: ik had totaal niet door dat ik dat vanavond ook moest doen, ik dacht dat het alleen volgende week in Gent was, en ik dacht dus dat ik nog meer dan tijd genoeg had. Ik ging vanavond ook eens luisteren wat ze hier gingen zeggen. Niet dus :-p Enfin, ’t is niet dat ik er lang over doe om iets te schrijven, dat was vrij snel geregeld.
Ik heb dan ook mijn beste presentatie/radiostem uitgehaald, en massa’s complimentjes gekregen van koorleden en anderen: dat ik dat schitterend had gedaan. Euh, ’t is een opleiding? Iets dat ik graag doe? Enfin, ik heb ook bloemen gekregen als bedanking, en dat vond ik héérlijk!
De kerk zat overigens volledig vol, organisatie van de Marnixkring, en het was meer dan in orde, vond ik. Goeie broodjes ook ^^