Amusement – Pagina 241

14/12/201322/12/2013

Syllogismen

Ik vroeg aan mijn zesdes om een origineel en geldig syllogisme te bedenken. Ik geef ze hier even mee, en meteen ook de eventuele denkfouten erbij.

1) Dieren kunnen niet praten.
Een koe is een dier.
Een koe kan niet praten.

2) Ruimtelichamen zijn onderhevig aan zwaartekracht.
Een rots is een ruimtelichaam.
Rots is onderhevig aan zwaartekracht.

3) Het gif is alleen dodelijk voor mensen.
Hij drinkt het gif en sterft.
Hij is een mens.
(Beetje ongelukkig verwoord, maar het klopt wel.)

4) Ik ben een mens.
Een mens moet eten om te overleven.
Ik moet eten om te overleven.
(Eigenlijk moeten één en twee omgewisseld worden, maar ik reken het goed)

5) Elke vrijdag eten we taart.
Vandaag is het vrijdag.
Vandaag eten we dus taart.
(een verwijzing naar vrijdag=taartdag van mijn zesdes)

6) Elke vrijdag eten we taart.
Het is vrijdag.
We eten taart.
(Blijkbaar maakt die taart wel indruk)

7) Ik kan een ring rond mijn vinger doen en die ring kan ingeslikt worden door een hond, maar het is niet omdat die ring kan ingeslikt worden door een hond dat ik ook kan ingeslikt worden door een hond.
(Mooie uitleg van een vals syllogisme, maar dat was niet de vraag.)

8) Alle auto’s die na 1994 gebouwd zijn, bevatten een katalysator.
Mijn auto heeft een katalysator
Mijn auto is na 1994 gemaakt.
(Dit is natuurlijk een omgekeerde redenering, en dus fout: sommige auto’s van voor 1994 bevatten ook al een katalysator. Hij had stelling twee en drie moeten omdraaien, dan klopte het wel. Of zijn basisstelling had moeten zijn: pas vanaf 1994 werd de katalysator ingebouwd. Intussen heb ik gezien dat zijn voorbeeld van wikipedia komt, als ongeldig voorbeeld. Slecht gegoogled, dus)

9) Mijn onderbroeken passen in mijn schuif.
Ik pas in mijn onderbroeken
dus ik pas in mijn schuif.
(Goed geluisterd naar de uitleg van een vals syllogisme, maar dus geen punten.)

10) Japanners zijn mensen.
Belgen zijn mensen.
Japanners en Belgen zijn gelijk.
(Fout, uiteraard, want niet met een maior en een minor. Jammer!)

11) Insecten hebben zes pootjes.
Een bij is een insect.
Een bij heeft zes pootjes.

12) Nen echte Gentenaar is nen Buffalo
Ik ben nen echte Gentenaar
Ik ben nen Buffalo!
(Geen speld tussen te krijgen natuurlijk)

13) Sinterklaas bezoekt enkel brave kinderen.
Sinterklaas bezoekt Bob.
Bob is braaf.(Een beetje omgekeerd, want twee en drie zou je moeten omkeren, maar toch goed gerekend)

14) Konijnen eten wortels.
Wortels zijn groenten.
Konijnen eten groenten.

15) Ik pas in Oscars schoenen
Oscar past in mijn schoenen.
We hebben dezelfde schoenmaat.
(Mooie logica, maar geen syllogisme, helaas)

16) Alle ballen zijn bollen
Een voetbal is een bal
Dus een voetbal is een bol.
(Ik ga het goed rekenen, al ben ik niet akkoord met de algemene premisse, als rugbyspeelster)

17) Alle mensen hebben een neus
Ik ben een mens
Ik heb een neus
(Goed om weten)

18) Vampiers houden niet van zonlicht
Ik hou ook niet van zon.
Ik ben een vampier?
(Ze merkte zelf blijkbaar al dat er iets niet klopte. Stelling twee en drie moeten omgedraaid worden.)

19) Een persoon sterft als hij opgesloten zit in een brandend huis
Sam zit opgesloten in een brandend huis en is een persoon.
Sam sterft
(Niet alle punten gekregen wegens een dubbele premisse)

20) Alle bloemen verwelken
Sommige bloemen zijn rozen
dus alle rozen verwelken
(Ook niet het maximum van de punten, want de tweede stelling moet zijn: rozen zijn bloemen)

21) Iets met pyjama’s en schoendozen.
(Volgens mij iets met klokken en klepels)

22) Alle mensen zijn blauw
Kaat is een mens
Kaat is blauw.
(Smurf?)

08/12/201314/12/2013

Bowling

Alternatieve verjaardagsfeestjes zijn de max, vooral als je niet door hebt dat het eigenlijk om een verjaardagsfeestje gaat, en niet om een informele broer-zuster-samenkomst. Soit, het neefje zal nog wel eens een cadeautje krijgen ^^

We bevonden ons dus deze namiddag in het glorieuze Beke om te bowlen met mijn beide broers en alle aanhangsels, zijnde zes volwassenen en zeven kinderen. Ook al bowl ik eigenlijk niet graag, ik heb me ferm geamuseerd, vooral eigenlijk in de tweede ronde, toen mijn oudste broer – die glorieus het eerste spel had gewonnen – net niet laatste eindigde, en vooral door alledrie de vrouwen werd afgetroefd. Booyah! (Al is afgetroefd misschien ook niet het juiste woord, met die lage scores.)

Aansluitend zijn we naar het centrum van Zomergem getrokken, alwaar ons een uitgebreid aperitief en een heerlijke spaghetti te wachten stond. Nooit gedacht, maar ik ben zelfs blijven overeenkomen met mijn broer, al hebben we elkaar in het deurgat bij het afscheid toch wat blauwe plekken gelapt. Old habits die hard, zeker?

07/12/201311/12/2013

365 – 7 december

06/12/201309/12/2013

Sinterklaas

Sinterklaas vandaag, en we zullen het geweten hebben! Ik heb er echt eventjes genoeg van nu.

Het begon uiteraard gisterenavond met de schoentjes.

Piet drinkt hier geen pintje, maar wel gin-tonic. Ha ja.

Mama haalde de pakjes uit, versierde alles met chocolade, koekjes en guimauvekes, en legde er duidelijk de namen bij.

Nochtans waren ze op het gewone uur op, zijnde zeven uur. Van mij moesten ze eerst kleren aanhebben voor ze de cadeautjes mochten opendoen, en dat resulteerde in drie propere, enthousiaste en vooral zeer snel aangeklede kinderen.

Vooral Kobe stond te dansen en te springen.

Ik bracht hen naar school, en bleef even voor de intrede van de Sint aldaar. Er werd gespeecht, en er werd vooral ook zeer enthousiast door de hele lagere school de Sint-en-Pietenmove gedanst. Wijs jong!

Voor Gentblogt heb ik er een fotoreportage van gemaakt die u hier kunt vinden. Maar hieronder dus nog een paar fotootjes van ons kinderen, die daar niet staan.

Merel was eerst aan het huilen en wou mijn hand niet loslaten, maar de uitgelaten sfeer van haar klasgenootjes deed haar weer opfleuren. Al zegt haar gezichtje dat ze het toch niet helemaal vertrouwt, die rare meneren.

Ik reed naar huis, deed nog wat algemene dingen, en trok toen naar het kantoor van Wijs: drie drilboren tegelijk was me er toch teveel aan. Ginder had Liesbeth een plekje voor me voorzien, waar ik rustig kon verbeteren.

Ik had echter ook afgesproken met een vriend om te gaan lunchen in de Fabula Rasa, aan de Lousbergskaai, en ben eigenlijk veel te lang blijven hangen. En aangezien ik zo vlakbij zat, ben ik nog even in de Kringwinkel binnengewaaid aan de Vlaamse Kaai. Dat is hier in Gent hun grootste kleerwinkel, en voor vijf euro heb ik me nog een rok meegenomen, een winterexemplaar in ribbelstof met paarse tekening. Ik heb me er ook een kerstcadeautje gekocht, maar dat is dus niet voor nu.

Al bij al heb ik nog iet of wat kunnen verderwerken op kantoor, en heb ik vooral ook goed moeten lachen. Ik zat namelijk aan een bureau tussen een aantal jonkies die ik ook nog niet kende. Toen ik een van hen iets vroeg over mijn laptop, hielp die me met plezier, en voegde daar besmuikt aan toe: “En, wie zijt gij misschien?” Ik zag Bram, een van de anciens die wat verderop zat, al beginnen grijnzen. Met uitgestreken gezicht antwoordde ik: “Ikke? Oh, ik ben van thuis weggevlucht voor de verbouwingen, ik ben Barts vrouw.” Zijn ogen werden letterlijk anderhalve centimeter groter, en hij deinsde onwillekeurig wat terug. Brams grijns werd nog wat groter. Blijkbaar was het ventje toch wat uit zijn lood geslagen. Ha ja, de vrouw van den baas!

Enfin, ik ben nog de kinderen gaan halen, en na een laat vieruurtje zijn we richting de rugby getrokken. Er was wel degelijk training, maar ik wist dat Sinterklaas ook daar ging langsgaan, en dus had ik boterhammetjes mee.

Er kwam dus nóg chocolade en koekjes bij, en tegen half negen zat een doodmoe Mereltje in bed. Maar ze had genoten van Sinterklaas, zei ze!

Voor mij mag hij nu toch wel een jaartje wegblijven. Dag, Sinterklaasje, daa-aag!

02/12/201304/12/2013

Latijntweets november

Soms, als ik eraan denk en er die dag iets memorabels is gebeurd, zet ik op twitter en facebook een weetje over de Klassieke oudheid, in maximaal 140 lettertekens. Die van september vond u hier, oktober hier, en dit zijn die van november.

* Op 4 november startten in Rome de Ludi Plebeii, ofte de volksfeesten die 14 dagen duurden, met paardenraces, theater en atletiekwedstrijden.

* filippica: een vlammende redevoering, gericht tegen één persoon. Komt van de redes die Demosthenes hield tegen Philippos II van Macedonia

* 8 november: 1 vd 3 Mundus Patet-dagen waarop de steen voor de toegang naar de onderwereld werd geopend en er omgang met de doden kon zijn

* Vandaag, de Iden van november, vierden de Romeinen het feest van Feronia, de godin van het wild, vruchtbaardheid, gezondheid en overvloed.

* Vandaag, 14 november, werd in het Oude Rome de Equorum Probatio gehouden, een parade van de equites of ridders

* Vandaag, 17 november in 9 PC, werd Vespasianus geboren, de keizer die de Flavische dynastie stichtte. Hij was de 4de keizer van 69, het Vierkeizersjaar.

* In 401, op 18 november, trekken de Visigothen, onder leiding van Alaric I, de Alpen over, en veroveren Noord-Italië

* 24/11 is de eerste dag van de Brumalia, het Romeinse winterfestival ter ere van Saturnus en Ceres. Een maand lang werd er ’s nachts gefeest.

* Vandaag 25 november in 571 AC mocht Servius Tullius, een van de Romeinse koningen, een triomftocht vieren voor zijn overwinning op de Etrusken

30/11/201304/12/2013

Vriendschap

Niet alleen werd er gerugbyd vandaag, de dag stond eigenlijk vooral in het teken van vriendschap en verbroedering.

Kobe werd om acht uur (enfin, uiteindelijk, wegens slechte organisatie, om kwart voor negen) meegegeven naar Bosvoorde om daar match te spelen, en ik bleef met Wolf ter plekke in ons eigen superdeluxe clubhuis om te ontbijten en mee te helpen. Onze team manager had het namelijk in haar kop gestoken om, bij onze thuiswedstrijd, er meteen een ontbijt aan te koppelen voor de spelers en familie. Jawadde. Ze heeft met haar aanstekelijke enthousiasme een pak mensen gemobiliseerd, en het was dus een ontbijt om u tegen te zeggen, met spek met eieren, muesli, yoghurtjes, verschillende soorten brood, massa’s fruit, koffiekoeken, rozijnenbrood, en ik zal nog wel een paar dingen vergeten zijn. Ik schat dat er een goeie vijftig man was, ook niet weinig.

Enfin, tegen tien uur startte het toernooitje, en werd er duchtig gespeeld, terwijl ik intussen de barshift deed. Intussen waren ook mijn ouders gearriveerd, en iets later zelfs een van Wolfs vriendjes uit de klas, samen met zijn mama en papa, broertje en zusje. Milan had zowaar zelfs een papieren spandoek gemaakt, en Wolf kon gewoon niet harder blinken dan hij deed. Nee, hij zou nóg harder geblonken hebben, mochten ze gewonnen hebben, maar dat was bijzaak.

We dronken er nog rustig eentje op, gingen elk naar huis om te eten, en tegen kwart na drie ging Wolf de fiets op, om op zijn beurt naar de basketbalmatch van Milan te gaan kijken in de lokale sporthal, ook met zelfgemaakt spandoek. Een gemak dat dat is, zo’n zoon die zelf met de fiets kan gaan, ge kunt het u niet voorstellen!

Maar ik ben vooral blij dat hij zo fijne vrienden heeft, die komen kijken naar zijn hobbies, en naar wie hij dan op zijn beurt kan gaan kijken. Hij doet dat goed, onze Wolf. Gelukkig maar.

27/11/201330/11/2013

Chapeau!

Al jaren zit ik in het Quizconvent, in het team van de Oud-VEK. Het is een lang verhaal, dat.

Elk om beurten organiseren de teams een van de quizzen, en we spelen er twee per avond, telkens vier rondes, ongeveer één keer per maand. Deze avond bleek evenwel één van de organiserende teams gewoon niet op te dagen. Du jamais vu. Ze hadden ook totaal niks laten weten.

We hebben dus eerst quiz twee gespeeld, volgens de regels van de kunst en meetellend voor de competitie. En de tweede helft? Geloof het of niet, maar de eeuwige winnaars van eerste klasse hebben gewoon ter plekke een quiz uit hun mouw geschud. Het hielp natuurlijk wel dat een van de leden een paar weken daarvoor een quiz had georganiseerd voor een ander evenement, en dat hij die vragen nog op zijn smartphone had staan, maar toch: veel vragen waren niet van toepassing, of moesten geactualiseerd worden. En toch hebben ze een goeie, zeer fijne quiz op niveau uit hun mouw geschud. Alleen jammer dat hij niet meetelt in de competitie, want we hebben het vrij behoorlijk gedaan, daar.

Maar chapeau voor die mannen: ge moet het maar doen zeg!

20/11/201323/11/2013

BGGD 61

bggd Dat het verdomde lang geleden was dat ik nog eens op een Brussels Girl Geek Dinner was geraakt. Meestal beginnen die dingen rond een uur of zes in Brussel, en daar geraak ik gewoon nooit op tijd. Deze keer was het om 19.00u in Ninove.

“Ninove? Ninove, begot?” hoor ik u denken. Ik dacht, om eerlijk te zijn, ook zoiets. Maar in Ninove ligt de Zelfbouwmarkt, en laat dat nu de plaats van gebeuren zijn. Die Zelfbouwmarkt krijgt overigens nog zijn eigen postje, geloof me. Maar nu dus nog even niet.

Kwart na zeven, aangevallen door smeltende sneeuw, draaide ik de parking op, net op tijd om nog een van de delicieuze wraps mee te grissen, en te gaan zitten.

Clo kondigde meteen de eerste van de vijf sprekers aan, Stijn Desmet van Zelfbouwmarkt zelf. Hij legde kort het concept van Zelfbouwmarkt uit, en – we zijn per slot van rekening een geek publiek – lichtte de sociale mediastrategie toe. Dat het knap in elkaar zit, trouwens, en dat het een wijze winkel is.

Daarna kreeg Hilde Francq van Box3 twintig minuten toegemeten, en van mij had dat gerust een pak langer mogen zijn. Ik stond eerst nochtans nogal sceptisch: Hilde was gekleed in shocking pink en had als onderwerp Colour trends autumn/winter 2014. Ik had me dus verwacht aan een zweverige uitleg van kleurentypes en zo. Niet dus. Ze legde uit hoe bureaus als het hare trendkleuren opstellen, aan de hand van diverse factoren. Hoe die beïnvloed worden door bepaalde externe factoren, en hoe die dan in de markt gezet worden. Met foto’s waarin je de kleurenpaletten toegepast ziet. En hoe die dan op bijvoorbeeld de catwalks verschijnen, of hoe verffabrikanten daar op inspelen. Bijzonder interessant, echt waar. En ik geef u even mee dat van dat oudroze een trend wordt. Yay. Trouwens, als je zelf wil zien wat ik bedoel: gewoon even op hun site klikken.

Daarna kreeg Stijn Heytens van Quick Step het woord. Ook hier geen pure productinformatie, maar wel een grondige uitleg over hoe zij willen inspelen op een voornamelijk vrouwelijk publiek dat online zijn (haar) keuzes maakt. Met een coole app op hun site om zelf uit te testen hoe bepaalde vloeren er zouden uitzien in jouw interieur. Ze noemen het ‘interconnected customer experience’, en ze hebben wel gelijk, ja. Alleen jammer dat de app niet prominent naar voor komt op hun website, ze zouden die beter moeten uitspelen.

Toen kwam Peter Melaerts van Damixa. Dawadde? Juist ja. Damixa is een Deens bedrijf van keukenkranen, badkamerkranen en douches en zo, en Peter kwam het even voorstellen. Ik had er nog nooit van gehoord, maar was eigenlijk wel gecharmeerd door de kranen en zo. Toen ik, na de presentaties, nog even rondliep in de Zelfbouwmarkt, zag ik trouwens een doucheding waar ik meteen verzot op was, en stukken goedkoper dan wat ik diezelfde morgen uitgekozen had in de Facq. Ik heb nog even informatie gevraagd aan de badkamerspecialist die daar ook aanwezig was (service, jong, en dat op vrijdagavond rond een uur of tien), en vroeg wat het prijsverschil tussen pakweg Grohe en Damixa maakte. Die mensen verkopen allebei, dus ze hebben er geen baat bij om te liegen of marketingpraatjes te verkopen. Blijkbaar puur de naam, want Grohe zet zwaar in op marketing, reclame en beurzen, terwijl Damixa dat duidelijk niet doet. Qua kwaliteit vond hij ze sterk vergelijkbaar, en je krijgt trouwens tien jaar garantie. Tsja…

Om af te sluiten mocht een dame van Philips de nieuwe Hue serie voorstellen. Hier kan ik kort over zijn: die wil ik, en daar schrijf ik ook nog eens een aparte post over, geloof me. Zo wijs, gewoon! (Maar dus geen website in het Nederlands, helaas.)

Enfin, geslaagde avond dus, nog de excellente catering buiten beschouwing latend.

En dan moest de goodie bag nog komen. Nog nooit zo’n zwaar exemplaar gehad, en zo goed gevuld.
Ik geef even de inhoud mee:

Een knalroze waterfilterkan van Brita
Pimlico: een stoffen, very countryside stoffen deco hart. Mijn kuisvrouw was er zot van, en heeft het mee.
J-line: wall clock p’tit maurice. Die komt zó hard in de nieuwe keuken!
Souks en Sauna: ticket voor het sauna complex.
Zone: marinade roller. Voor op de barbecue in de zomer, vermoed ik.
De Laurier: een kweetniehoewijs goudviszeepje. Bijna zonde om te gebruiken.
Box3: colour cards, en een funky roze stylo
Riverdale: trendy notebook, in goud
Souks & Sauna: een paar zwarte sauna slippers, helaas niet mijn maat dus ook voor de kuisvrouw.
een vrij grote Moleskine van Quikstep, altijd handig
een USBstick van Damixa, helaas zonder vermelding van size, maar hoe dan ook handig. Altijd.

Dit dus:

Nog eens bedankt aan alle sprekers, alle sponsors, Zelfbouwmarkt voor de locatie, en Ilse en Clo voor de organisatie!

Oh, en de twee intussen al weggegeven items:

11/11/201314/11/2013

Verjaardagsfeestje Merel, mét taarten

Bij een verjaardag hoort een feestje, uiteraard. Omdat drie jaar nog wat te klein is voor een kinderfeestje, kreeg Merel enkel het familiefeestje, maar dat vond ze blijkbaar niet erg. Er was namelijk taart, en in de ogen van mijn dochter is taart erg belangrijk.

Ik heb het dan ook op mij genomen, voor het eerst in lang, om de taart zelf te maken: het weekend was een extra dagje, en ik zag het wel zitten. Gisterenavond ben ik dan ook aan de misérable begonnen, omdat die eigenlijk het lekkerst is als ze al een dagje staat. De calorieën van dat ding wil je écht niet weten – denk instant aderdichtgeslib- maar ze is ongelofelijk lekker! Recept van Goe Gebakken van Sofie Dumont, overigens.

Deze morgen ben ik dan eerst de basis van de chocoladetaart beginnen maken, want die moet een uur of twee in de koelkast, en dan aan de beertjestaart begonnen.

Die chocoladetaart, naar recept van alweer Sofie Dumont, is eigenlijk simpel: een chocoladebiscuit, waar een dikke laag chocomousse tussen gaat, en dan wordt het geheel overgoten met een ganache. Alleen was mijn vorm iets kleiner dan bedoeld, en dus mijn chocomousselaag iets dikker, en daardoor steef die minder op. Toen ik de taart dan ook wilde ontvormen, viel ze quasi uiteen. Ik heb snelsnel de vorm er terug opgezet, en de taart in de diepvries gekegeld. Ze werd daardoor wel heel mooi om te versieren, maar hopeloos onpraktisch: het biscuit was ook lichtjes bevroren, en dus moest je hard duwen om de taart te snijden, en duwde je de mousse er weer van tussen. Maar ze was tenminste mooi!

De ganache is trouwens ideaal als zelfgemaakte choco: fantastisch lekker op de boterham.

De beertjestaart is in feite een biscuit van drie lagen met telkens een laag crème tussen van slagroom, plattekaas, suiker, gelatine en fruit uit blik. Rondomrond is ze ook afgewerkt met diezelfde crème (zonder het fruit) en dan berenkoekjes er tegengeplakt, en dan een vormpje met cacaopoeder. Merel vond ze fantastisch!

Als laatste taart, ook weer recept van Goe Gebakken, heb ik zelf een brésilienne gemaakt: een knapperig koekjesdeeg, met daarop vanilleflan, en slagroom en gekaramelliseerde amandelschilfers.

Het resultaat van een ganse avond + voormiddag werk mocht er dus wel zijn:

Merel kreeg een hoop cadeautjes: een reuzenpuzzel, een kleedje voor Grote Pop, een caravan (in Duplo-achtige stenen) van Hello Kitty, een Lalaloopsie, en vier pluchen dierenmaskers. Vooral die laatste waren een gigantisch succes:

Maar ook de Lalaloopsie liet ze niet meer los, en de Hello Kitty caravan moest meteen gebouwd worden.

Er werden natuurlijk ook kaarsjes uitgeblazen:

en er werd vooral veel gespeeld. Ik denk wel dat ze het leuk vond, mijn kleine meisje. Op naar de vier jaar, liefje!

07/11/201308/11/2013

Cupcakes, in het roze

Zaterdag wordt Mereltje drie jaar, en dus wordt ze morgen ‘gevierd’ in de klas. Dan mag ze de hele dag op de prinsessenstoel zitten, draagt ze een kroon, en is de held van de dag.

Daar hoort ook een traktatie bij. De school vraagt om geen individuele uitdeelcadeautjes meer mee te brengen, maar een taart of iets anders voor in de klas kan wel natuurlijk. En dus bakte ik deze morgen – op donderdag begin ik pas om 10.10u – vierentwintig cupcakes, zodat die netjes koud zouden zijn om ’s avonds te versieren. We passeerden na school nog langs de Aveve om roze rolmarsepein te kopen, en togen aan het werk. Ha ja, want voor Merel moest de basis van haar cakejes roze zijn, zei ze.

Het resultaat mag er best zijn: twintig cupcakes voor in de klas, en vier stuks voor Wolf, Kobe, Bart en mezelf, in de plaats van een koekje.

En Wolf maakte die voor Bart: