Geplaatst op

Dikke poep

Blijkbaar is Merel niet de enige die zo van die complimenteuze uitspraken doet.

Delphine, mijn broers vrouw, kwam onlangs ook niet meer bij van het lachen. Alexander, mijn allerliefste neefje van 12, zat op een bepaald moment naar zijn mama te kijken, toch wel de volle maat 34, en merkte op:

– ‘Zeg mama, eigenlijk heb jij wel een dikke poep he’.

Delphines wenkbrauwen gingen omhoog.

– ‘Ja? Goh, ik heb dan ook wel al twee kindjes gekregen he, da’s normaal’.

Stilte.

En toen, na wat nadenken:

– ‘Ah ja, daarom dat tante Gudrun een nog veel dikkere poep heeft…’

Juist ja :-p

Geplaatst op

Johannespassie van Cantabile

Ik zing nu bijna een jaar in Cantabile, en dat zal helaas ook het einde zijn. Niet omdat ik niet wil blijven zingen, maar omdat Cantabile er na 58 jaar helaas mee stopt. De stemmen worden ouder, ze vinden geen nieuw volk meer, en we willen vooral niet afglijden. Nu zingt het koor nog op zijn toppunt, maar dat kan niet blijven duren, en dus houden ze de eer aan zichzelf.

Afsluiten doen ze met hun topstuk, de Johannespassie van Bach. Vorig jaar heb ik die niet meegezongen, maar nu dus wel. Enfin, driekwart, want bepaalde stukken krijg ik voorlopig nog even niet onder de knie. Sommigen onder de zangers hebben er al 60 uitvoeringen opzitten, I kid you not.

Wij doen er vier. Vandaag stond de eerste op het programma, in de Grote Kerk in Terneuzen, met het TY-orkest. Ik heb intens genoten, het stuk is echt prachtig.

Johannespassie

Morgen zingen we in Eeklo, en dan op donderdag 13 en vrijdag 14 april nog eens. De donderdag zingen we voor genodigden, en vrijdag valt dan definitief het doek, hier in de Sint-Catharinekerk in Wondelgem.

Goh, het gaat zelfs voor mij raar doen, en ik zing er amper een jaar. Wat gaat dat dan niet voor die anderen zijn, die er al meer dan 40 jaar zingen?

Soit, een enige en allerlaatste kans dus om Kamerkoor Cantabile aan het werk te horen. En mij te zien zingen onder de tenoren. Kaarten zijn bij mij te krijgen, uiteraard.

Geplaatst op

Sportplattelandsklassen

Gisterenavond was er de info voor Kobes sportplattelandsklassen volgende week. Bizarre combinatie? Goh, de locatie maakt het ideaal. Ze gaan namelijk naar Puyenbroeck, een groot provinciaal domein met excellente sportvoorzieningen, te midden van het platteland in Wachtebeke. Dus ja, er gaat sport zijn, veel sport: zwemmen, rolschaatsen, schermen, bumperball, boogschieten, hoogteparcours, klimmen, BMXen, en ik zal er nog wel een paar vergeten zijn. Maar daarnaast gaan ze ook kijken in een melkveebedrijf, een vleesveebedrijf en een molenaarsmuseum, waar ze ook brood gaan bakken.

Mja.

’t Zag er wijs uit. En Kobe heeft er ongelofelijk veel goesting in. En ’t is vooral dat dat telt.

Geplaatst op

Uitvaart (100 dagen) op school

Al sinds een aantal jaar ben ik degene van de leerkrachten die de zesdes begeleid bij het organiseren van hun uitvaartshow. Veel houdt dat niet in: podium bestellen bij Stad Gent, en verder vooral zorgen dat ze met alles rekening houden, af en toe eens voor de praktische kant een vergadering bijwonen, en de dag zelf toezicht houden en bijspringen waar nodig.

Dit jaar hadden ze ons gevraagd om de kleren uit ons eigen middelbaar aan te trekken. Euh… Mijn eigen groene schooluniform heb ik destijds zo snel mogelijk weggedaan, en ik vrees dat ik daar niks meer van heb liggen. En zelfs al had ik het nog, ik kon er toch aan geen kanten meer in.

Soit, ik heb dan maar eens nagedacht, en kwam uit bij mijn new-waveperiode uit het zesde. Een pardessus zoals destijds die van mijn grootvader heb ik niet meer, maar ik had nog wel mijn lange leren jas, mijn favoriete pull van destijds, en een bus haarlak. Een en ander leidde tot een behoorlijk grappig resultaat, toch voor iemand van 45. Maar bon ja, voor de leerlingen is het bijzonder amusant als je als leraar daarin mee gaat.
Ze hebben me trouwens ook bijzonder treffend nagedaan, compleet met moonboot, rode haar en ‘Odi et Amo’ op mijn bord…

Het verslag, de filmpjes en de foto’s kan je hier vinden. En ja, het was goed, beter dan vorige jaren.

Geplaatst op

Cachetocht in Belzele

Ongelofelijk mooi weer, geen scouts, een Wolf die zich verveelde, en ik die niet stil kan zitten? Ideaal om te gaan geocachen dus.

Er lag een rondje van 12 korte multi’s met bonus in Evergem-Belzele dat al lang mijn ogen uitstak, en dus reden Wolf en ik naar de grote Westbekesluis hier wat verderop, en begonnen te wandelen. Naast de Ringvaart (en de R4) loopt de Oude Kale, en daarnaast ligt een wandelpad. En dààrnaast ligt een groot veld zonnepanelen, tot onze grote verbazing. Nog nooit gezien!

Enfin, we wandelden een eindje langs daar, en trokken toen de velden in. En warm! De combinatie van de zon, de afwezigheid van wind en het stappen zorgde ervoor dat ik eigenlijk al vrij snel in mijn hemdje liep: veels te warm!

We cachten vrolijk verder, liepen een woonwijk binnen, en stelden vast dat er blijkbaar zelfs aparte borden en drempels bestaan voor tractoren. En ik stelde ook vast dat Wolfs rug blijkbaar helemaal nog niet in orde is. Ik had het gevoel dat het iets verbeterd was, maar niet dus.

We sloegen alweer een landweg in, kwamen in een andere woonwijk uit, en draaiden stilletjesaan terug naar de auto. Ik merkte aan Wolf dat die vijf kilometer (over bijna drie uur, dat zoeken naar die caches duurt vaak lang) toch te veel van het goede was geweest voor zijn rug.

De bonus zal voor een andere keer zijn, maar ik heb er intens van genoten, van die eerste lentedag met mijn oudste zoon. Bedankt, Wolf!

Geplaatst op

Boekskes

Vorig jaar heb ik ons abonnement op de Knack opgezegd. Niet dat ik het niet interessant vond – ik ben vooral fan van de Weekend Knack en de Focus Knack – maar ik had gewoon niet genoeg tijd, en de boekjes stapelden zich hier op. Ik ben nochtans een magazinelezer: aan tafel heb ik mijn boekske, en op toilet vind ik het ook wel fijn om eventjes te zitten lezen.

Sinds Bart een tijd geleden een bedrijf overnam, komen er ongelofelijke stapels boekskes bij hem op kantoor toe. De meest bizarre titels zitten daartussen, en op dinsdag brengt hij er altijd wel een aantal mee voor mij. Die Weekend Knack is meestal al verdwenen, maar er zitten soms wel grappige dingen tussen, en ook wel de meest bizarre.

IMG_9126

Zo sloeg ik een paar dagen geleden nietsvermoedend het boekje ‘Skin’ open bij het ontbijt, en verslikte me prompt in een hap boterham. Een ganse pagina verlepte, ontstoken, zieke, geplekte, rode en zelfs beschimmelde penissen keek me treurig aan. Serieus zeg!!

Ik heb dan maar de Franstalige Flair genomen, en vastgesteld dat dat al even idioot is als de Nederlandstalige versie ervan, maar dat ik dat gesproken Frans toch niet altijd begrijp.

De ‘Poultry Middle East and North Africa’ bracht al evenmin soelaas, want daarvan is meer dan de helft in het Arabisch geschreven. Maar knappe kiekskes, dat wel.

Enfin, gelukkig zat er ook een Eos tussen, waarin ik dan wel dankbaar bladerde.

Intussen is het bijna een running gag geworden voor Bart. De Plus, het blad van de KVLV, Goed Gevoel, de Libelle (waar de kuisvrouw dankbaar mee gaat lopen), enfin, keuze genoeg. En ergeren dat ik me doe! Héérlijk!