Acta Diurna de muliere ludenti
Dat heb je natuurlijk met nichtjes die even oud zijn: ze doen allemaal in hetzelfde jaar hun communie en dergelijke!
Gelukkig viel het niet op dezelfde dag, zodat wij vandaag allemaal vrolijk naar Lovendegem gingen. Dat we een dik half uur te vroeg waren omdat ik de uitnodiging niet goed had gelezen, ach ja, dat gebeurt…
Maar het werd een fijne middag, met een stralende Marie-Julie ^^
Jawel, al de vijftiende kinderlarp Ankoria! Wolf doet niet meer mee, die is dat ontgroeid en zit nu in de jongerenlarp Vortex. Voor Kobe en Liam, een vriendje dat mee was, heb ik nog snel even de tunieken in orde gezet.
Merel was al één keertje meegegaan, maar had toen een schrik opgedaan van de gevechten. Nu had ik haar verzekerd dat ze echt niet mee hoefde te vechten als ze dat niet wou, en we hebben dan ook haar personage omgezet van een paladijn (vechten en magie) naar een pure magiër, iets wat ze eigenlijk wel leuker vindt.
Ze heeft op bepaalde momenten nog staan huilen van de schrik, ze is geen held, maar het lukte wel, en ik denk dat ze zich best wel geamuseerd heeft. Ze heeft zich op het einde nog bijgeschoold naar alchemist. Kobe vond het in elk geval de max, en had dus ook Liam bij, al heb ik de indruk dat die twee niet veel samengespeeld hebben.
Maar de foto’s zijn veelzeggend…
Gisterenavond – eigenlijk al deze morgen – sloten we het quizseizoen van het SQ af met een tweede plaats en een klinkende overwinning. Een en ander zorgde ervoor dat we nipt tweede werden in onze tweede klasse, waardoor we richting eerste klasse stijgen. Wij hangen er echt tussen: in eerste eindigen we altijd bij de laatste, in tweede zijn we altijd bij de eerste. Volgend jaar wellicht dus weer degradatie, maar dat laten we aan ons hart niet komen. Vorig jaar speelden we in eerste, het jaar daarvoor in tweede, enzoverder. En eigenlijk is tweede plezanter, want dan winnen we, en krijgen we een rondje :-p
Twee jaar geleden postte ik nog, op onze overwinning, deze foto:
Het was het eerste seizoen zonder ons ma, en dat deed raar, maar we hebben ons stevig geweerd.
Enne… we hebben het regelmatigheidscriterium van de horecabeker gewonnen als meest gemiddelde drinkers van de hele groep. Kan niet missen, we drinken inderdaad altijd hetzelfde!
Op naar een volgend seizoen!
De rug begon niet echt veelbelovend, maar ik vond hem goed genoeg om de gemaakte plannen uit te voeren: een fotoshoot voor Merels communie. Het begint stilaan tijd te worden, nog twee weken en het is zo ver…
Ik ben zeker geen professioneel fotograaf, maar de foto’s op zich zijn wel goed gelukt, denk ik. Mijn belichting kon soms wel wat beter, maar bon, ze zijn perfect bruikbaar, mede dankzij Michel die even de kleuren wat beter zette. Dikke merci!
We waren maar na de middag terug thuis, en dus werd het McDonalds als middageten. Ik hoorde totààl geen protest bij de kinderen :-p
Nog wat later gooide ik Kobe af bij de muziekles en ging ik zelf op tafel bij de kinesist liggen. De rug is er nog niet, maar eigenlijk heb ik weinig last gehad. Hij was in elk geval goed genoeg om ’s avonds Kobe op de rugby af te zetten, en met Wolf en Merel een fijne wandeling en picknick te maken.
Ongelofelijk hoeveel lol die twee samen kunnen maken, en welke slappe lach ze allebei kunnen krijgen…
Merel vindt, zoals elk meisje van zes, veronderstel ik, de meest geëlaboreerde rollenspelletjes uit, die vaak gigantisch veel voorbereidingswerk vragen. Niet dat het stoort, ze is ermee bezig. Maar vandaag was het wel weer een goeie. Ze had in de keuken een podium en plaatsen voor het publiek gemaakt, genummerde tickets op naam en ‘agternaam’, mét versiering. En toen hield ze show: haar artiestennaam was Sterre, en eerst zong ze gewoon met micro een zelf uitgevonden liedje, en daarna zong ze terwijl ze zichzelf begeleidde op gitaar.
Je moet er maar opkomen…
Daarna was ze plots weer de mevrouw van de bed&breakfast, die fruitsla maakte voor haar gasten. ’t Was nog ferm lekker ook, eigenlijk. En nog later had ze een kantoor gemaakt, met computer en alles erop en eraan.
Fantasie, dat heeft ze wel, die kleine van me.
