Geplaatst op

Djiezes!

Dat ik in een koor zing, weten jullie uiteraard al, of je komt hier nog maar net lezen.

Voor het eerst zing ik nu dus ook mee op de Gentse Feesten. Onze voorzitter is ook al lang lid van het EFTC, Europees FigurenTheaterCentrum, en daar was een woest idee gegroeid om iets in het Gents te doen, met poppen en koor. Euh…

Het is “Djiezes” geworden, een ongelofelijk grappige vertaling van het evangelie van Marcus naar het plat Gents, met dus een Gentse verteller, Gents sprekende poppen, en een koor dat af en toe in het Nederlands, Engels, Duits en Latijn zingt, maar vooral ook zelfgeschreven Gentse teksten. Hilarisch, trouwens, om onze West-Vlaamse koormedemens Gents te leren :-p

Bart en Wolf komen kijken op zaterdag, kaarten zijn niet via mij maar via Uitbureau.

De officiële uitleg:
Jubileumproductie naar aanleiding van het 30ste Puppetbuskersfestival georganiseerd door het Europees Figurentheatercentrum, door het gelegenheidsensemble ’t Spelleke van tuupe te goare in samenwerking met het Gentse koor Cantandum en volksmuzikanten.

Djiezes! is een bewerking van het evangelie volgens Marcus door Jan De Vuyst, maar dan niet al te letterlijk, en ook in het ‘Gents’. Volgens Jan De Vuyst is het een Spielerei. Het is echt grappig hoe oude, archaïsche teksten opeens zo dichtbij komen als je die in een volkstaal omzet.

Het is geen letterlijke vertaling uit de grondtekst, maar zoals op het boek vermeld staat betreft het: ‘t Evangelie noar/volgens Marcus, achternoar verteld in ‘t Gents, een soort van parafrase-vertaling dus.

Freddy Claeys bewerkte de tekst voor het poppen- en figurentheater en regisseert.

Speeldata :

Maandag 16 juli om 20:00 uur
Dinsdag 17 juli om 20:00 uur
Vrijdag 20 juli om 20:00 uur
Zaterdag 21 juli om 20:00 uur

locatie : Protestantse Kerk Gent Centrum (hoek Brabantdam en Sint-Kristoffelstraat)

Tickets : 16€50 (enkel via Uitbureau, Veldstraat 82b, Gent – + 32 (0)9 233 77 88 – uitbureau.be)

www.puppetbuskersfestival.eu – www.cantandum.be

Geplaatst op

Zalige zomerse zondagen

Sommige zondagen geven toch een perfect vakantiegevoel, nee? Ware het natuurlijk niet dat er nog een stapel te verbeteren examens op mijn bureau ligt…

We begonnen met onze croissantjes buiten op te eten. Hier in België kan dat niet zo vaak, we moesten er dus van profiteren.

En toen werd het warmer en warmer, maar lukte het wel nog om ook ’s middags buiten te eten. Merel was de gastvrouw van dienst, en ook opa kwam uiteraard eten.

In de namiddag kwam ook Arwen erbij, en werd er vooral veel onnozel gedaan met de vier kinderen.
Ons pa moest met frisse tegenzin met mij mee gaan wandelen/geocachen, maar genoot intens van de wandeling die we maakten in de Bourgoyen. We parkeerden ons aan de oude molen, liepen een heel eind (en pikten een paar caches op) tot aan de vogelkijkhut, en terug.

Tot zijn eigen grote verbazing was hij toen nog niet uitgewandeld, zodat we ook in de andere richting nog een cache gingen ophalen. De rest van de wandeling zal voor een andere keer zijn.

En thuis, toen was er koffie. In de zon. Met veel kinderen. En veel taart.

’s Avonds, na het avondeten, staken we nog heel even een paar houtblokken aan om marshmallows te roosteren. Ook dat kon per uitzondering, want normaal gezien moet Wolf op zondagavond al om acht uur, ten laatste half negen in De Haan zijn. Alleen heeft hij morgenvroeg een afspraak bij de orthodontist, waardoor Bart hem dan in de voormiddag naar zee brengt. Om medische redenen kan en mag dat perfect, zo blijkt. En dus had Wolf nog een vrolijke onbezorgde zondagavond bij ons.

Ik kijk er echt naar uit tot wanneer hij weer gewoon thuis zal zijn bij ons. Weer mijn gewone lieve Wolf.

Geplaatst op

Kriskras door Vlaanderen

Qua noord-zuidafstand in Vlaanderen kon het wel tellen vandaag, ja. De dag begon rustig, maar tegen kwart voor twee stond ik bij Wolf in De Haan om hem op te halen. We waren allebei niet erg haastig en zijn rug was redelijk oké, en dus gingen we nog even wat caches zoeken. Hij doet dat eigenlijk ook doodgraag, maar kan het voorlopig eigenlijk bijna niet.


Een eerste cache in de Vuurtorenwijk van Oostende vonden we niet, hoe we ook zochten tussen de tengels. Nummer twee vonden we maar na lang zoeken, en nummer drie bleef ook onvindbaar. Meh.

Veel tijd hadden we niet, want ik had Bart beloofd tegen half vijf ten laatste thuis te zijn, en dat lukte ook. Daarvoor waren we eerst nog in Jabbeke een cache gaan ophalen waar ik de vorige keer een dik half uur had staan zoeken, maar die ik nu, met een tip van een medecacher, wel vlot kon vinden. Hele mooie locatie, dat vond ook Wolf.

Enfin, we kwamen thuis, genoten nog even van het gezelschap, en reden toen samen naar Louise-Marie, een gehucht van Maarkedal, voor de jaarmis voor Jeroom.
Daarna gingen we allemaal gezellig bij Omaly sandwichen eten, en bleven vooral de heren lang praten over zaken. Moet ook eens kunnen, natuurlijk.

Veel in de auto gezeten dus, maar wel een fijne dag.

Geplaatst op

Reeënvlees

Gisteren belde ons pa: dat ze in het jacht een wilde ree hadden moeten neerschieten die daar tuinen en zo aan het vernielen was, en dat hij dus een deel van het vlees kreeg. Jacky, de opzichter, is slager van beroep, en het vlees werd dus vakkundig versneden. Alleen: ons pa kreeg het niet in zijn diepvries, en het zou wellicht toch Bart zijn die het op een zondag zou klaarmaken, dus: wilde ik het niet komen ophalen?

Ik zei uiteraard niet nee, ging deze voormiddag examen afnemen, en reed toen binnendoor naar Zomergem. Waarom binnendoor? Awel, daar lagen nog een paar caches te wachten, of wat dacht u?

Ik genoot van de mooie plekjes, reed over een brug waarover ik bij mijn weten nog nooit had gereden, en stond snel bij ons pa. Daar kreeg ik, behalve een knuffel en een warm welkom, ook een pak stoverij, koteletten en biefstukken mee. Zalig!

Lang kon ik niet blijven, want ik had – eindelijk! – nog een afspraak bij de kapper. Mijn eigen ouwe getrouwe kapster, Marie-Jeanne, is eigenlijk al een tijdje met pensioen, maar doet nog altijd een aantal trouwe klanten. Ik kom al bij haar sinds mijn studententijd, go figure. Maar nu is ze intens aan het verbouwen geslagen, en lukt het even helemaal niet meer. Tsja.

Ik heb dan maar, in samenspraak met haar, een nieuwe kapper uitgeprobeerd. Ik ga toch een keer moeten overschakelen, willen of niet… Dus zat ik deze middag bij Ch’Veux hier op Wondelgem, en moest vaststellen dat het wel oké was. Net iets duurder ook: 35 euro ipv. 20 voor snit en drogen. Ik heb niet graag dat ze mijn haar wassen, en brushen is al helemaal overbodig met mijn fluitjeshaar.

Hmm, toch liever Marie-Jeanne, voor zolang het nog kan.

Geplaatst op

Ronddretsen

Even een rustig dagje tussendoor. Niet dat ik niet moet verbeteren, maar ik hoef tenminste niet naar school. De tand is nog lang niet in orde, maar houdt zich wel min of meer koest. Pijnstillers FTW!

Enfin, deze morgen ben ik ook eindelijk op mijn fiets geraakt om de identiteitskaarten van de kinderen op te halen: die lagen al, goh, toch bijna twee maanden te wachten in het Dienstencentrum. Helaas blijkt dat alleen maar open op maandag, woensdag en vrijdag, en heb ik er dus al voor niets gestaan.
Ik had mijn voorzorgen genomen en werk meegenomen voor in de wachtzaal, maar er was gewoonweg geen kat! Nummertje genomen en onmiddellijk mogen binnengaan, de kaarten geactiveerd, en dat was dat! Ik moet het zeggen: snelle, efficiënte en vooral vriendelijke dienstverlening, daar in Mariakerke. Ik weet wel waarom ik naar daar ga en niet naar Wondelgem :-p

Enfin, eten gemaakt voor de kinderen, en tegen half twee Merel naar Pretland gebracht voor een feestje van Inez. Ik ben dan maar meteen doorgereden naar de Brugse Poort om confituuraardbeien te zoeken, maar helaas… Ik had wel een zomerse wandeling doorheen de wijk, ben even binnengesprongen in de Kringwinkel aldaar, en voelde me bijna met vakantie. Als die verbeteringen niet lagen te wachten, tenminste.

Geplaatst op

Foebal

Zeggen dat ik niet geïnteresseerd ben in de voetbal, is een understatement. Niet dat ik er niets van ken, ik kan u bijvoorbeeld haarfijn de buitenspelregel uitleggen en al. Zo moeilijk zijn die spelregels nu ook weer niet, als ge die van rugby onder de knie hebt.

Maar bon, voetbal dus: België tegen Panama. Merel zit in de klas bij een voetbalgekke meester en 16 jongens (vs. 6 meisjes). Die kwam helemaal gehypet thuis, en ook Kobe wou die match wel eens zien, al kent hij helemaal niks van voetbal. Getooid met Belgische driekleurschmink, sjaals, capes en andere onzin zaten ze hier klaar voor de match, en vriendje Tiago die eigenlijk net kwam spelen, keek dan ook maar mee.

Maar de match was zodànig spannend dat ze na een goed half uur al alledrie samen op de schommel zaten buiten, want het was echt niet om aan te zien. Ik vermoed dat ze het vooral deden voor het drankje en de chipjes die ze kregen.

Enfin, Bart tweette intussen vanop kantoor dat de sfeer er daar stevig inzat, en ik besloot om in de pauze met de twee kinderen -Tiago moest toch weg- naar ginder te rijden. Ik vind die sfeer wel iets hebben, ja.

De drie goals waren dan ook mooi meegenomen, al is de voetbalgekte bij de kinderen nu wellicht wel fel verminderd :-p

Op naar de volgende poulewedstrijd.

Geplaatst op

Zenzondag

De dag was andermaal veel te kort: we moeten altijd al vertrekken om zeven uur als Wolf op tijd in het Zeepreventorium wil zijn. Dan merk ik zo dat Kobe en Merel voortdurend rond hem hangen, en vice versa: die drie missen elkaar telkens weer zo hard…

Ze hadden in de namiddag met de grote poef en alle kussens en dekbedden en zo een valmat gemaakt, waarop ze zich dan spectaculair lieten vallen. Ongelofelijk veel gegiechel, gegoefel en plezier, zoveel was duidelijk.

En tegen zeven uur reden Wolf en ik effectief naar De Haan, waar ik hem met pijn in het hart moest achterlaten. We waren iets vroeger doorgereden, zodat we nog een paar caches konden oppikken – eentje vonden we maar konden we niet ontcijferen.

Nadat ik hem had afgezet, reed ik nog even terug naar De Haan zelf voor een foto van mijn beeld, en ging toen richting Bredene om te cachen. Ik had deze keer wél een lange broek en gesloten schoenen aangetrokken, zodat ik me een weg kon banen door de tengels naar een hele mooie cache. Ne mens heeft er wel wat voor over, voor dat cachen :-p

Na twee caches vond ik het echter welletjes, nog steeds niet in mijn haak zijnde met die domme kaak… Maar het was wel een ontspannen avond, dat wel. Goed voor mijn zen.

Geplaatst op

Hectische dag

Het zijn weer zo van die weken he…

Vandaag had ik examen in de tweedes van 8.30 uur tot 12.00 uur. Om 11.00 uur startten mijn vijfdes met een examen tot 13.00 uur, om 13.15 uur was er een korte herdenking voor Vic, en om 13.30 uur begon de personeelsvergadering.

Eten heb ik ergens tussendoor gedaan, want ik had gelukkig wel toezichters bij mijn examen. Allez ja, ik heb die mensen laten vertrekken om half twaalf, want langer was niet nodig: ik kan echt wel 12 leerlingen zelf de baas. Een andere collega is dan heel even komen overnemen zodat ik mijn zachte kostje kon opwarmen. Ik krijg mijn mond nog steeds niet ver open, vandaar.

Na de personeelsvergadering volgde dan nog een vakgroepwerking, zodat het dik zes uur was tegen dat ik thuis was. Gelukkig was Bart intussen ook al thuis met mijn Wolfje.

Ik had nog net de tijd om heel even te liggen, pijnstillers te nemen, en tegen zeven uur zaten Wolf en ik in Mariakerke bij de infame broertjes voor een alweer zeer fijne sessie Dungeons and Dragons, gezellig buiten in de tuin.

Kan je geloven dat ik moe was, zo tegen een uur of elf?