Geplaatst op

Raj

Mmmmm…

Da’s het gevoel dat me bekruipt als ik terug aan gisterenavond denk.

Monica had me uitgenodigd voor een avondje sauna en daarna iets te eten, en ik zei geen nee natuurlijk 🙂 Ze had twee uur gereserveerd in sauna Raj, midden in het Patershol, alleen voor ons tweetjes. De prijs viel ongelofelijk goed mee, minder voor een privesauna dan in andere sauna’s voor een publieke saunabeurt per persoon…

raj-1

Groot is de Raj niet, maar wel bijzonder aangenaam en sfeervol. Het thema is -hoe raadt u het – Indisch, en dat zie je in alle ornamenten en versieringen, hoewel die niet overdadig aanwezig zijn. Er is een hete sauna (90°), een biosauna (70° en vochtiger) en een stoombad. Daarnaast zijn er verschillende soorten douches (regelbare stevige stralen, regendouches, en een ijskoude waterval) een koud dompelbad, en een heet voetbad. Als je de wenteltrap opgaat, is er een relaxruimte met tal van ligbedden, lectuur over ayurvedische massages, boeddhawijsheden en dies meer, lichtjes overal, een kan met appelsiensap, eentje met appelsap en een derde met pompelmoessap, en schaaltjes met gemengde nootjes, rozijnen of gedroogde abrikozen. Overal hoor je een zachte Indische muziek, en als die wegvalt, is dat ook meteen het teken dat je twee uur om zijn, en dat je nog rustig de tijd krijgt om je te douchen en te kleden.

raj-2
In de kleedruimte heb je individuele kastjes (met sleutel) zonder nummers, maar met de namen van Indische godheden en dito beschildering. Uiteraard is er een kaptafel met haardrogers, maar ook bodylotion en dergelijke.

Monica heeft bij het buitengaan met een grote smile 75 euro neergeteld: we waren beiden helemaal relaxed, uitgestoomd, wellicht minstens een kilo lichter, en helemaal bijgepraat.

Jammer genoeg was het bijhorende restaurant in het post-Patersholfeestentijdperk gesloten, maar we konden gelukkig nog een hoofdschotel krijgen (het was na tienen) in alweer Le Baan Thai. Opnieuw heeft het daar enorm gesmaakt. Als dessert hadden we graag een bordje zoet verorberd in Het Oeverloze Eiland, maar dat was gesloten, helaas. We zijn dan maar een ijsje gaan eten in de Abajour, buiten op het gangpad langs het water: heerlijk rustig, gezellig, en tot mijn grote verbazing nog steeds niet koud.

Het was na middernacht toen we opnieuw de moto opstapten en naar huis reden. Helemaal relaxed, dat kon je echt wel zeggen.

Mmmmm…

Geplaatst op

Verbouwing – bijna slot

Vandaag stond hier dus opnieuw een werkman, op zijn eentje deze keer. Veel moest er niet meer gebeuren, en hij kon het gelukkig alleen af.

Nu is alle gyproc geplaatst en opgevoegd, zijn ook de laatste plintjes tegen de muur gezet, en zijn de deuren netjes rondomrond afgewerkt. En het ziet er goed uit.

Er is ook een koppel langsgeweest voor de glazen deuren: blijkbaar worden die gematteerd met matteerfilm, en ze kwamen de afmetingen opnemen.

Wat moet er – naast de schilderwerken – nu nog gebeuren? De elektricien moet nog langskomen voor een kabelgoot in de kast onder de tv, en dan moeten de legplankjes en de deuren er nog in. Zal veel schelen qua uitzicht.

De spots liggen nog steeds in de garage, maar die moeten wachten tot alles geschilderd is.

Maar qua grove werken zijn we rond, nu. Maandag komt de aannemer langs om de factuur te bespreken. Dat klinkt niet echt veelbelovend, wellicht is het een pak meer geworden dat geraamd. Hmm.

Beetje harder werken, zeker?

Jullie hadden trouwens nog een filmpje tegoed van 7 augustus, toen ze komen afwerken en kasten installeren zijn. De après-bouwverlofwerken, als het ware. Bij deze:

Geplaatst op

Sportkamp

Al in april had ik een mailtje gekregen van de mama van een van Wolfs vriendjes: of ze niet met zijn allen naar een sportkamp gingen hier in de sporthal in Wondelgem, de voorlaatste week van de vakantie.

Dat leek me een bijzonder goed idee, en ik schreef dus in. Een weekje later zat er een betalingsuitnodiging in de bus, met wat meer uitleg over het kamp en zo. Ik betaalde, en dat was dat.

Tot vanmorgen.

Wolf stond glunderend van anticipatie naast mij in de sporthal, zijn rugzak met turnschoenen, boterhammetjes, drankjes en een koekje netjes op zijn rug, terwijl zijn vriendjes al aan het zwaaien waren vanuit de zaal.

En toen stond hij niet op de lijst. Hoezo niet op de lijst? Unk? De vriendelijke dame van de sportdienst was al aan het bellen voor een ander probleem, en vroeg meteen even wat het probleem was met Wolf. “Wolf De Waele? Maar die is uitgeschreven, mevrouw, die is geannuleerd.”

Ah? Huh? Geannuleerd? Hoe komt het dat ik daar niks van weet? En wat nu?

“Tsja, mevrouw, er staan al 20 kinderen op de lijst, het is volzet. Belt u maar even naar de sportdienst zelf om te horen wat het probleem is.”

De blik op Wolfs gezichtje was hartverscheurend.

Vanuit het secretariaat belde ik dus naar de sportdienst, die me doorverwees naar de financiële dienst. Blijkbaar had ik niet betaald, en stond Wolf daarom op de zwarte lijst. Hallo?
“Tsja, mevrouw, u heeft ingeschreven op 31 april, wij hebben een brief verstuurd op 5 mei, en op 20 mei hebben wij hem geannuleerd. U heeft veertien dagen om te betalen, en daarna wordt dat automatisch geschrapt. Ah, ik zie hier dat uw betaling op 24 mei is binnengekomen, en dat wij dat teruggestort hebben.”
Bon. Onze snelle post kennende, zal dat briefje wel een week onderweg geweest zijn, en mezelf kennende, zal dat een paar dagen geduurd hebben voordat ik betaald heb. Neem daar nog het verlengde Hemelvaartweekend bij, en dan was dat dus te laat. En ik heb de terugbetaling gewoon niet zien passeren… Kunnen ze dan in hemelsnaam niet gewoon een geautomatiseerd mailtje sturen dat er geannuleerd is, hm? Als de rest wel automatisch kan?

Enfin, gelukkig bleken er twee kinderen uitgeschreven te zijn, zodat Wolf alsnog mocht blijven. Zijn (en mijn) opluchting was groot.

En ik? Ik bedaarde mijn adrenaline-opstoot met een stevige koffie, en sloeg de stress en de inwendige stoom neer met een stevige maagpil. En dacht er het mijne van.

Geplaatst op

Le Baan Thai

Om een mooie dag te besluiten, zijn we gisteren met vrienden gaan eten in Le Baan Thai, in het Patershol. Gelukkig maar dat Lieven had gereserveerd, want met de patersholfeesten zat het behoorlijk vol.

Lieven hadden we al eeuwen niet meer gezien: Bart had samen met hem op kot gezeten, en da’s toch wel zo’n… 15 jaar geleden :-p

We hadden al tijden gezegd dat we eens gingen afspreken, maar dat kwam er niet van, je kent dat wel. Tot een paar weken geleden plots iemand aan de ICQ hing (jawel, dat programma bestaat nog steeds) en er dus concrete afspraken kwamen.

Ik moet zeggen, het heeft me gesmaakt: de bediening in orde, het kader sober (wat niet altijd het geval is in Aziatische restaurants), en bovenal: het eten was bijzonder lekker 🙂

Na een koffie in het obligate Oeverloze Eiland (obligaat want zo zijn er niet veel in die categorie in de buurt) worstelden we ons opnieuw door de mensenmassa, en waren we eigenlijk blij dat we niet naar de Patersholfeesten zelf gingen. Het heeft zijn charme, dat zeker, en de mensen die er stonden te kletsen of naar een van de vele groepjes stonden te luisteren, leken zich best te amuseren, maar nee, bedankt, niet voor ons.

Worden we nu oud, of wa?

Geplaatst op

Filmpjes van Center Parcs

Ik heb er maar een paar genomen, maar ze geven wel een leuk idee van sommige dingen.

Bart met Kobe op de hoge hangbrug in de Discovery Bay, terwijl Wolf in het water speelt.

Het oude brood werd steevast gevoerd aan de eendjes achter ons huisje, en die beesten kenden dat verschrikkelijk goed!

Op een terras in Lommel demonstreerde Kobe zijn eigenste vette lachje 🙂

Geplaatst op

Feestdag

Van een heerlijke dag gesproken!

Het hele gezin zat nog rustig wakker te worden en te suffen achter respectieve schermen, toen mijn GSM ging. Mijn kozijn Valentijn: of we zin hadden mee te varen met de zodiac naar zijn kantoor in ’t stad? Hij moest zijn laptop ophalen, en ik had al lang gevraagd of Wolf en ik ooit eens mochten meevaren.

Het was al prachtig weer, dus snel deftige kleren aangetrokken en zo, en tegen half elf waren we in Meulestee, waar Valentijn woont en het bootje dus geankerd ligt (mooie uitdrukking, voor vast met koorden en kettingen :-p).

Ik had Gent nog nooit vanop het water gezien. Ja, wellicht ooit lang geleden wel de toeristische rondvaart gedaan, maar da’s maar een heel klein stukje Gent. We voeren de oude haven af, langs de Wiedauwkaai,

en gingen een kijkje nemen naar de oude dokken.

Het droogdok is anders ook wel vree wijs om zien vanop het water.

Dan ging het verder, voorbij de geopende spoorwegbrug,

naar de zwaaikom aan de Dampoort, richting Portus Ganda,

een kijkje nemen aan de Sint-Jorissluis,

en dan langs de pakketboot

naar de achterkant van Sint-Anna, waar het kantoor ligt.

(Het vervolg van de trip is voor een volgende post, want ik zit aan mijn maximum bij Vimeo voor vandaag :-p)

Geplaatst op

Center Parcs – slot

Het einde van onze korte vakantie, helaas. We hebben opgeruimd, onze auto geparkeerd op de uitgaande parking, en toen stonden we voor een gesloten deur van het piratenschip! Blijkbaar is dat op ‘wisseldagen’ niet open, en hadden we dat niet gezien. De kinderen waren nogal ontgoocheld, maar daar viel uiteraard niks aan te doen. Enfin, één en ander resulteerde erin (ik zag het niet zitten om de laatste dag nog te gaan zwemmen en dan rechtstreeks in de auto naar huis te moeten rijden) dat we tegen elf uur al netjes in de auto zaten om naar huis te rijden.

Bart had namelijk net die dag team-event met Netlash, en wilde graag tegen drie uur op kantoor zijn. Geen enkel probleem dus. Hij haalde nog snel brood, en de kinderen en ik speelden wat buiten.
Kobe had zelf de zandbak opengetrokken, en binnen de kortste keren had ik twee prachtige zandmuizen. Het verbaast me eerlijk gezegd dat Kobe zich meer dan een uur probleemloos in de zandbak kan bezighouden.

Net toen ik hen wilde sommeren uit de zandbak te komen, zich min of meer te ontzanden en zich buiten uit te kleden (zodat ik ze, net zoals mijn pa vroeger, de trap kon opdragen en in bad droppen), las ik op Twitter een terloopse opmerking over de feestdag en hoe morgen alles gesloten was. Oeps. Probleem.
Ik heb de kinderen dan maar eens flink uitgeschud, heb zelf toonbare kleren aangetrokken, en ben met hen nog snel naar de Delhaize gereden voor de weekendboodschappen. Nog een geluk dat de Delhaize niet sluit om zes uur!

Zoals Wolf nogal vaak zegt tegen mij: “Mama, ik denk dat uw hersens ook met vakantie zijn!”, ga ik hem uiteindelijk nog moeten gelijk geven ook…

Geplaatst op

Center Parcs 2-3-4

De voorbije dagen hebben we eigenlijk niks speciaals gedaan: elke dag gezwommen, Bart heeft dinsdag volgens traditie spaghetti gemaakt, en gisteren zijn we bijzonder lekker gaan eten in Lommel.

Want dat begrijp ik dus niet he: Center Parcs Vossemeren heeft zoals alle CPs een uitgebreid centrum met drie restaurants en een snackding. Over de middag is enkel dat laatste open, zodat je genoodzaakt bent, als je binnen blijft, om daar iets hamburgerachtigs met frietjes te eten. Met de kinderen eten we nog altijd het liefst warm over de middag, en dan ’s avonds boterhammen en daarna in bed. Als ze ’s avonds nog warm eten, dan slapen ze niet zo goed, hebben we al gemerkt.

We zijn dus maar iets gaan eten op een terras in Lommel zelf. Bijzonder aangenaam, heerlijk van temperatuur met een zacht briesje, en echt wel lekker eten. De kinderen hebben zich ook prima gedragen, en vrij veel gegeten.
Daarna is Kobe nog een stevige dut gaan doen (we waren in de voormiddag al uitgebreid gaan spelen in de piratenboot, met het zand en de hoge loopbruggen en dergelijke) en zijn we uiteraard weer gaan zwemmen.

piraten

Vandaag ben ik met Wolf tot aan het centrum gewandeld om een schattenzoektocht in de namiddag voor hem te reserveren, en zijn we via een omweg en de lange brug naar het huisje teruggewandeld. Zo’n park is zó knap in elkaar gestoken, da’s onvoorstelbaar. Je loopt dus op die brug over dat meer, en rondom zie je enkel bossen en strandjes. Nochtans zitten er overal honderden huisjes in verstopt, maar je merkt die dus niet op. Zelfs als je in je eigen cottage (want zo heet dat hier) zit, merk je nauwelijks dat je buren hebt.

meer

Enfin, ’s namiddags is Wolf dus op schattenjacht gegaan terwijl Kobe sliep, en daarna zijn we -hoe kan het anders – nog een twee uur gaan zwemmen. Wolf gaat intussen alleen op de glijbanen (met ons weliswaar vlak achter hem) en ook Kobe wil perse mee in de glijbanen. Hij is alle schrik compleet kwijt, en geniet met volle teugen. Hij steelt de show in het hete bubbelbad, of springt rond en redt mij (“Ik verdrink, help, help!”) in het warme buitenbad.

Daarnet heb ik, ook volgens centerparcstraditie, nog pannenkoeken gebakken. Ze vielen allebei bijna om van de slaap in hun bord, maar hebben toch dapper gegeten. En ze genieten zó overduidelijk, dat ook Bart en ik er immens van genieten 🙂

Geplaatst op

Onderbroekenlol

onderbroek

Gisterenvoormiddag ben ik met de kinderen naar Lommel centrum getrokken, want blijkbaar had ik wel voor iedereen een reserve zwembroek mee en stapels kousen, maar had ik Wolfs onderbroeken schromelijk over het hoofd gezien.
En aangezien hij moeilijk vijf dagen lang dezelfde onderbroek kon dragen, zag ik me genoodzaakt Lommel onveilig te gaan maken. Een van de eerste winkels die ik tegenkwam was een Kruidvat, en laat mijn ma me nu nog net een mailtje gestuurd hebben dat de kinderonderbroeken daar in reclame stonden zeker?

Enfin, eens kijken of die Limburgse marchandise wel even goed is als die van ons hier :-p En hopelijk moet ik hier vandaag of morgen niet opnieuw zijn omdat ik nog zo van die stommiteiten heb uitgespookt.

Geplaatst op

Voet – update

Jawel, mijn voet doet het goed 🙂
Het is niet zo dat ik al kilometerslange wandelingen maak, maar als ik in ’t stad ga, of zoals hier in Center Parcs veel rondloop, dan heb ik er geen last van.

Toch niet van de eigenlijke oorspronkelijke ontsteking. Want die voet kan wel nog behoorlijk veel pijn doen. De pees die dwars over mijn voetzool loopt, is namelijk doorgesneden en een stuk weggenomen, en als ik de voet dan veel gebruik, zoals hier in het zwembad, dan durf ik al eens kramp krijgen.

Eigenlijk is het gevoel nogal bizar: het is net alsof er iemand keihard op mijn voet getrapt heeft, zo net boven mijn tenen, aan de buitenkant. Het ziet niet blauw, maar zo voelt het wel. Op zich doet het geen pijn, maar wel als je eraan komt, of als ik (of mijn allerliefste) het ’s avonds voorzichtig probeer te masseren.

In orde is die voet dus nog niet, maar hij hindert me absoluut niet meer tijdens mijn vakantie. En dat was toch zo’n beetje het punt 🙂