Dit is ze dus, nog geen vierentwintig uren oud: de kleine Marne, mijn metekindje!
En dit was zelfs gisteren, nog maar een paar uur oud:
Hectisch!
Man man man, vandaag was me het dagje wel! Gelopen, gecrosst, gevlogen, ik kon me perfect vinden in Herman Van Veen zijn tekst.
Eigenlijk moest ik rond negen uur op het kerstontbijt op school zijn, maar dat heb ik geskipt. Ik had namelijk zó veel tandpijn, dat ik zeker wilde zijn dat er effectief niks aan mijn tanden was, en het allemaal van de sinusitis kwam. Kwart over negen stond ik dus bij mijn verbaasde moeder, die me in haar tandartsenstoel neerpootte, mijn bakkes vakkundig uitkoterde, en vaststelde dat ze totaal niks verkeerds vond.
Ik repte me naar school, en was daar nipt om tien uur om mijn leerlingen examens te laten inkijken. Rond kwart over twaalf kon ik naar huis, waar ik met een vriendin had afgesproken om iets te eten. Het restaurant dat ik voor ogen had, was helaas volgeboekt – stomweg vergeten reserveren – zodat we naar Rood zijn gereden in de Sleepstraat. Voor koffie en dessert wilden we nog wel ergens anders naartoe, zodat we te voet de Sleepstraat afstapten richting Simon Says. Dat er verdacht gesloten uitzag, compleet met vunzige gordijnen. Hmm. Dan maar ietsje verder de Oudburg in, naar Het Oeverloze Eiland. Dat helaas pas open ging om 16.00u. Hmm. Na een paar tussenstops in heerlijke kleine snuisterwinkeltjes zijn we dan maar naar het einde van de Kraanlei gestapt, naar Julie’s House. Ik had er al veel goeds over gehoord, maar was er nog niet geweest. De latte was heerlijk, de taart van witte chocolade en speculaas was me iets teveel kaastaartachtig, maar wel lekker. En gigantisch machtig, ik kreeg het geeneens op, en dat wil wat zeggen.
Toen zijn we in stevige stap terug naar de auto gegaan, zodat ik nipt om kwart voor vier de jongens kon ophalen, om tegen kwart voor vijf in het ziekenhuis in Tielt mijn kleine Marne in mijn armen te kunnen houden.
Om daarna terug naar huis te sjezen en om zes uur bij de dokter te zitten, zodat die eindelijk iets kon doen aan die sinusitis die al die tandpijn veroorzaakte. Net op tijd konden we Merel nog oppikken, stelde ik vast dat er geen brood meer te verkrijgen was in gans Wondelgem (naar de Delhaize gaan zag ik niet meer zitten), en ging ik thuis dan maar spiegeleieren bakken. Om zeven uur zaten we aan tafel, om half acht stond de babysit er, en reed ik er vandoor richting generale repetitie in de Sint-Pieterskerk op het gelijknamige plein in Gent.
En deden mijn voeten pijn.
Tiens.
Marne!
Jawel, mijn metekindje is geboren!
Mijn jongste broer is daarstraks rond 19.20u voor de tweede keer vader geworden, van de kleine Marne!
Ik, ik vind het zalig! Want ik mag voor de tweede keer meter zijn 🙂
Dat betekent dat er in de familie nu vier meisjes zijn van ongeveer dezelfde leeftijd: Marie-Julie van 5 april 2010, Merel van 9 november 2010, Liv van 4 december 2010, en nu ook Marne een dik jaar later. Ik zie de taferelen al voor me, over een jaar of vijftien, als er hier een zomerfeestje of zo is…
Weight Watchers: het nieuwe programma ProPoints 2.0
Iedereen die me een beetje volgt, weet dat ik een overtuigd Weight Watcher ben. Die drieëntwintig kilo is er niet zomaar afgegaan, en toch heb ik niet echt een dieetgevoel. Weight Watchers, da’s een nieuwe gezondere levensstijl, met serieus wat aandacht voor wat je eet. Ik ben al een dikke maand niet meer actief bezig, en als ik een beetje oplet, blijf ik netjes stabiel qua gewicht, en dat vind ik al heel wat. (Alleen let ik niet altijd even goed op, al ben ik me er dan wel van bewust.)
Vorige donderdag was ik uitgenodigd, als blogger, op de press release van het nieuwe programma. Er waren journalisten, Els De Schepper en Maurane waren er, uiteraard waren alle hoge piefen van WW België er, en nog wel een aantal bloggers.
Wat verandert er nu eigenlijk? Basically niet zo heel erg veel, maar het maakt het wel iets makkelijker. Want WW, da’s punten tellen, eigenlijk al altijd geweest, en dat blijft ook grotendeels zo.
De verandering van het vorige programma naar het ProPoints plan, was dat ze niet meer zuiver naar calorieën keken, maar ook naar de hoeveelheid energie die het je lijf kost om de betreffende voedingsmiddelen te verbranden. Vandaar dat fruit geen punten kost. Ook een banaan mag je eten, omdat het blijkbaar veel vraagt om te verteren. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je een ganse tros naar binnen speelt. Druiven kunnen ook, maar je mag ze niet pellen. Appelsienen: doe gerust, maar voor appelsiensap moet je wél rekenen. Want dan krijg je de vezels niet meer binnen, en bevat het enkel nog zeer veel vruchtensuiker. Dat soort dingen dus.
Er waren in het programma ook al ‘groene producten’ opgenomen: voedingswaren met een verzadigingsindicator. Deze geven je sneller een verzadigd gevoel dan andere, en je mag ze ook ‘onbeperkt’ eten voor een vast aantal punten. Uiteraard is het nooit de bedoeling je rond te eten, je eet net tot je genoeg hebt. Pasta bijvoorbeeld kost 7 punten voor een verzadigende portie, je hoeft ze niet te wegen.
Wel, een vernieuwing is het invoeren van ‘groene dagen’. Je eet die dag enkel ‘groene producten’, en je hoeft niks te tellen. Je krijgt er ook gratis en voor niks twee vetporties bij, want ook die zijn broodnodig in het verteringsproces. Je moet natuurlijk wel zorgen voor je ‘fitformules’: voldoende groenten, fruit, calciumhoudende producten, twee porties vet, en water. Neem je toch iets dat buiten de groene producten valt, dan trek je dat af van je extra vrije punten.
Mja. Er waren veel enthousiaste reacties, maar ik weet dat het niks voor mij zal zijn. Ik eet doorgaans veel gevarieerder dan dat, en dan hou ik me wel aan mijn gewone programma. Wat je overigens perfect kan doen.
Ook worden de basispunten per persoon scherper gesteld, en krijgt iedereen 49 vrije punten, ongeacht je basisaantal. Dat is, denk ik, wél een verbetering.
We kregen dus de uitgebreide uitleg, het nieuwe – overigens schitterende – handboek (heel knappe layout en dergelijke), de nieuwe basispapieren, en ook nog een mooi setje van sushigerief: eetstokjes, sauskommetje en rietmatje.
Het restaurant was overigens ook volledig in diezelfde lijn gekozen: Rouge Tomate op de Louizalaan in Brussel. Heerlijk!
Het restaurant gaat er prat op zoveel mogelijk te koken met groenten en kraakverse producten, met zo weinig mogelijk boter en room.
Carpaccio van St Jacques, avruga, brunoise van groene selderij en knol, emulsie met oesters
Deze avond had de Amerikaanse kok zelfs compleet met groene producten gekookt, maar dat durf ik met een korreltje zout te nemen, want ik zag heerlijke noten en caramel verschijnen in het dessert :-p
Baby gebraden lot, mirepoix van groenten, bouillon van kokos(groenten) à la “basquaise”
Apple Strudel “destructed”, bruin-brood ijs, rozijnen
In elk geval was ik vereerd aanwezig te mogen zijn, en als goeie evangelist verspreid ik het woord dus verder. Dat doe ik uiteraard alleen als ik er volledig achtersta, en dat doe ik dus, met gans mijn drieëntwintig kilo minder dan twee jaar geleden.
(Met dank aan Sara Van de Velde voor de prachtige foto’s)
Examendinges
Als je bij examens open vragen stelt, dan krijg je vaak ook (onbedoeld) grappige antwoorden. Alleen zitten de meeste van mijn leerlingen uit vijf en zes al een paar jaar bij mij, en kennen ze mijn gevoel voor humor en sarcasme.
Een paar voorbeelden.
In het zesde hebben we Tacitus gelezen, waar Nero net zijn stiefbroer heeft vermoord, tijdens het eten. Vraag was: “Schets de reactie van alle aanwezigen”.
– “Het lijk lag rustig dood te wezen.” Mijn cynisme is aanstekelijk…
– “Het lijk was redelijk dood, dus geen reactie”. Tsja, ik eis doorgaans volledigheid :-p
In het vijfde jaar lezen we Vergilius. Godin Juno wil wraak nemen op de Trojanen die aan het varen zijn, en vraagt aan de god der winden om een verwoestende storm te ontketenen. In ruil biedt ze hem een prachtige nimf aan als vrouw. Vraag: “Vat in één zin samen, bot en zonder omwegen, wat Juno hier zegt”.
– “Als ge mij een vriendendienst doet, krijgt ge de schoonste madam die ik op voorraad heb”
– “Als ge dat doet voor mij, dan geef ik u de meest realistische sexpop die ge maar kunt wensen!”
– “Als je doet wat ik zeg, krijg je van mij een ontieglijk lekker wijf om mee te doen wat je wil.”
– “Als gij voor mij Aeneas kloot, dan geef ik u een schoon wijf die u kinders kan geven, en ge moogt haar houden ook!”
En dan vroeg er eentje of er tekeningetjes bij mochten. Ik zei van wel, zolang ze maar functioneel waren. Da’s altijd aangenaam tijdens het verbeteren.
Hoorde bij de uitleg van het Parisoordeel, en de godinnen zijn inderdaad perfect te herkennen.
Reactie van Poseidon (Neptunus) op de ontketende storm.
En nog meer nieuwe dingen.
Vandaag heb ik namelijk mijn cadeautje voor mijn verjaardag van Bart gekregen. Het is iets wat ik zelf besteld heb, omdat dat niet anders kon. Je kan bij Converse USA namelijk All Stars en andere schoenen bestellen in de kleuren die je zelf wil, met je eigen naam/tekst erop. En voor je denkt dat dat dan waanzinnig duur moet zijn: 67$ voor zelfgekozen All Stars, valt toch goed mee? Alleen moet je een Amerikaanse creditcard hebben en een Amerikaans adres. Gelukkig kennen we iemand die intussen in San Francisco woont, en net nu naar België kwam.
Bart heeft zijn signatuurschoenen besteld: zwart met rood, en zelfs een knalrood paar met zwarte accenten. Zalig!
En ik, ik wilde paarse. Uiteraard. Met Witch op. Zeg nu zelf: ze zijn toch heerlijk?
Boekentas, toch wel.
Ik heb het toch niet kunnen laten, en heb me vandaag toch die nieuwe boekentas aangeschaft, waarvan ik al eerder sprak. Dankzij een overweldigende meerderheid aan stemmen is het toch de rode geworden. Exact het kleur van mijn jas, mijn laarsjes, en nog een aantal andere dingen. En ja, ik ben er gigantisch blij mee. (Mag ook wel voor dat geld :-p )
De Max!
Vandaag kwam Max langs met de tekening die ik gekocht heb voor honderd euro, ten voordele van Music For Life. Geef toe: service, want welke kunstenaar levert er nu aan huis.
Dus staat nu deze tekening in mijn living. Voorlopig nog op de grond tegen de muur, want ik ben nog aan het twijfelen waar ik hem ga hangen.
Sinusitis from hell
De titel zegt het eigenlijk al: mijn sinussen staan zwaar onder vuur van virussen en ander microgeboefte.
Niet ideaal: ik ben nog volop aan het verbeteren. Doordat Merel zo ziek was, is ze tien dagen thuisgeweest, en helaas, dan krijg je eigenlijk bijna niks gedaan. Sinds donderdag is ze terug naar de crèche, helemaal genezen, gelukkig maar.
Maar intussen heb ik het concentratievermogen van een fruitvlieg, en gaat het dus niet vooruit. Mijn kop weegt een paar kilo extra, op mijn eentje los ik de (mogelijke) crisis van de zakdoekjesindustrie op, en de kloppende hoofdpijn moet ik er maar bijnemen. Af en toe neem ik een sinutab om toch nog iéts waard te zijn, maar eigenlijk mag ik dat niet van de dokter wegens glaucoom.
Hmpf. Ik zal blij zijn als de verbeteringen achter de rug zijn, en ik kan toegeven aan dat ziek zijn. Af en toe doe ik een klein tukje, maar eigenlijk kan ik me dat qua tijd niet meer permitteren.
Ugh.
Kwis
Zeer à l’improviste meegedaan met een kwis hier op de Muide, en me ferm goed geamuseerd. Een vriend van vroeger vroeg een extra kwisser via Facebook, zo’n uur op voorhand, en ik zag dat wel zitten. Zo’n hele dag verbeteren, dan kom je daarna toch wel graag even onder de mensen en zo.
Ook al had ik die vriend in jaren niet gezien, het voelde meteen vertrouwd aan, en da’s fijn. Ik heb dat wel vaker met vrienden die ik vroeger vrij goed heb gekend, en die ik dan uit het oog ben verloren.
In ieder geval was het een goeie avond. En zijn we vijfdes geëindigd 🙂