Geplaatst op

Tongfilet in papillot

Dat ik fan ben van het kookboek ‘Gezond Gezin’ van Weight Watchers, dat had u wellicht al door. Ik ben trouwens niet de enige, want het staat blijkbaar nummer 1 op de verkoopslijst van Lannoo, en terecht.

tong

Vandaag heb ik het recept van pagina 290 klaargemaakt, tongfilet in papillot, met fijne prei en jonge worteltjes. Ik heb er dan maar meteen ook pasta bij geserveerd. Jammer dat de ingrediënten zo duur zijn, of ik maakte het vaker klaar. De jongens waren fan, in elk geval, al vonden ze dat de citroen nogal fel doorsmaakte. Ergens hadden ze wel gelijk: de volgende keer gaat er maar één schijfje citroen per papillot in. En de worteltjes, die ga ik onthouden: ongelofelijk lekker, en licht zoet. Heerlijk!

Geplaatst op

41

Het was al een tijdje geleden dat we elkaar gezien hadden. Gwen en ik, die samen aan ’t unief Klassieke hebben gestudeerd, we zijn nog steeds goeie vriendinnen, al zien we elkaar te weinig.

Toen we in zwangerschapsverlof waren, zagen we elkaar wekelijks, aangezien onze dochters amper tien dagen schelen. De laatste keer dat ik ginder was, was in november, en de foto’s van onze meisjes kan je hier bekijken.

Morgen is het haar verjaardag, en naar traditie spring ik dan even binnen om bloemen af te geven. Daarstraks heb ik dus de kinderen in de auto geladen, eenenveertig witte rozen meegenomen, en zijn we even langsgewaaid. Onze oudste kinderen waren snel verdwenen om samen te spelen. En onze meisjes, daar heb ik een paar foto’s van genomen. Gewoon om te zien hoe snel ze opgroeien.

Lena1

Lena4

Dat halve jaar tegenover de vorige foto’s maakt toch een enorm verschil!

Lena5

Kobe lag compleet onder de (mooie) sloef van Elly.

Lena6

Lena7

Lena8

Geplaatst op

Fijne lunch

Ken je dat, zo van die mensen die je in jaren niet hebt gezien (en in dit geval spreek ik over vijftien jaar en meer) en met wie het toch onmiddellijk weer klikt.

Gisteren stelde ik op twitter de vraag of er iemand wilde lunchen met mij vandaag, en ik kreeg prompt antwoord van een leerlinge van het eerste jaar dat ik lesgaf. Iemand die dus in 1994 bij mij in het vierde zat, die zelfs nog naar onze trouw is komen kijken (en wiens cadeautje van toen hier nog geregeld op de tafel staat), en die intussen zelf zwanger is van haar tweede.

Het werd een aangenaam weerzien. We hebben honderduit gekletst, heerlijk gegeten in de Pasha Mama (verslag daarvan volgt nog, als het op Gentblogt heeft gestaan), een ijsje gehaald bij Nonno en dat opgegeten op de trappen van Romain, en er een zalige middag van gemaakt.

Er zijn zo van die oudleerlingen die je nooit ofte nimmer vergeet. Zij is er zo eentje van. Gelukkig maar.

Geplaatst op

Alot

Eentje dat ideaal is voor nu. Ik heb niet veel tijd om zelf te schrijven, en ik erger me dood aan sommige taalfouten. Mijn leerlingen weten dat, en bij hen valt het nog redelijk mee. Dt-fouten zijn er helaas wel nog. Maar ‘men’ in plaats van ‘mijn’, dat durven ze toch niet meer te schrijven. Of ‘es’ in plaats van ‘eens’, dat soort onzin.

In het Engels heb je dat nog meer. ‘They’re’ versus ’there’ versus ’their’, ik zou er de kriebels van krijgen. Of ‘its’ (bezittelijk voornaamwoord) tegenover ‘it’s’ dat uiteraard voor ‘it is’ staat.

Eentje waaraan ik me voortaan niet meer erger, is ‘alot’. Dank zij onderstaande link, verplichte lectuur voor al wie zich ergert aan schrijffouten. Ik heb vreselijk moeten lachen, het is schitterend gevonden.

ALOT

Geplaatst op

Stil

Het zijn zo van die stille dagen hier. Als ik mijn kot al uitkom, is het om examen af te nemen, of de kinderen af te zetten of op te halen van school.

Verder zijn er verbeteringen. Massa’s verbeteringen. Stapels examens die hier van de ene doos naar de andere verhuizen, de ene doos net wat roder dan de andere.

Ik probeer zo objectief mogelijk te zijn, en dezelfde maatstaf voor al mijn leerlingen te hanteren. Daarom heb ik ook modeloplossingen: dan zit het perfect in mijn hoofd welk woord ik waar moet zien staan, en ga ik voorbij aan grappige opmerkingen of goedbedoelde flaters. Want ik weet het maar al te goed: ze hebben er uren in gestoken, in dat examen van me. En voor sommigen wordt het ook beslissend: van mijn examen hangt hun studiekeuze af, of soms zelfs hun jaar.

En dus probeer ik abstractie te maken van de persoon, en puur het papier te zien. Met het gekriebel, de kromme zinnen, de rake opmerkingen en gevatte antwoorden.

Zoals ik wel vaker zeg: ik geef geen punten, dat doen zij zelf; ik stel ze alleen vast.