Dat het een heerlijke dag was vandaag ^^
We begonnen heel rustig: ik heb – nog maar eens – lekker lang geslapen, we hebben laat ontbeten, en ik heb de everzwijnenragout, die we gisteren gemarineerd hebben, opgezet. Tussendoor werd er ook nog gewoon gekookt, een deel van het dessert voorbereid, en tegen twee uur stond ik met de kinderen in het ziekenhuis, waar we een – naar omstandigheden – stralende Bart zagen: netjes gedoucht, verse pyjama, geschoren, bril op, en vooral met lichtjes in zijn ogen. En vooral die had ik enorm gemist. Hij was wel nog behoorlijk moe, en had pijn, maar het was wel terug mijn Bartje! Hij is blijkbaar trouwens een “anatomische variantie”, dixit de chirurg: zijn galblaas lag niet waar ze normaal gezien behoort te liggen. Alles was dan ook nog zodanig ontstoken, dat elk plekje waar ze aan kwamen, onmiddellijk begon te bloeden, waardoor het een moeilijke en langere operatie werd. Van geen wonder dus, dat hij langer op intensieve moest.
We zijn toch wel een tijdje gebleven, de kinderen moesten vanalles vertellen aan hun papa, ook zij hadden hem duidelijk gemist.
Maar bon, tegen half vier waren we terug thuis, en konden we aan de concrete voorbereiding van het feest ’s avonds beginnen. De kinderen hadden in de voormiddag al het meeste opgeruimd, maar er moest nog gestofzuigd worden, alles netjes gezet, de tafel moest gedekt, en ik moest nog zowel voorgerecht als dessert maken. Ik had gelukkig recepten gekozen die niet al te veel tijd vergen, maar toch.
Ik had helaas gerekend op het feit dat mijn familie doorgaans iets te laat is, maar deze keer waren ze bijzonder stipt, om niet te zeggen klokslag zes uur hier. Wolf nam de honneurs als gastheer waar, terwijl ik snel uit de douche sprong en me klaarmaakte. Gelukkig duurt het drogen van mijn haar exact 1 minuut en 35 seconden…
Enfin, het werd een gezellige en zeer lekkere avond. Schoonzusje Delphine had een massa hapjes voorzien:
Intussen werden de pakjes opengemaakt, en Kobe was ongelofelijk enthousiast over zijn Skylanders:
Merel kreeg een prinsessencomputer, en Wolf en Alexander waren begeesterd door de wereldbol die ze elk van oma hadden gekregen:
Daarna kregen de kinderen vol au vent met frietjes, en begonnen wij aan het menu:
* tartaar van Sint-Jacobsvruchten met mango, gember en limoen
* everzwijnenragout met boschampignons, een peertje in wijn en kroketjes. Het recept is van Libelle Lekker, op aanraden van mijn poetsvrouw: niet al te veel werk, en vooral alles op voorhand. Een dikke aanrader, echt, iedereen vond het magnifiek.
* een verrassingspotje naar recept van Sofie Dumon uit ‘Goe gebakken’. Eigenlijk is het heel simpel: peer met chocolade in een vuurvast potje, afdekken met bladerdeeg, en vijftien minuten in de oven. Daar had ik ook versgedraaid vanille-ijs bij gemaakt: netjes getimed zodat het ijs klaar was tegen dat het desserttijd was, en dus ongelofelijk smeuïg.
Daarna waren er nog chocolaatjes en zo, maar daar is eigenlijk weinig van gegeten, want iedereen had meer dan genoeg.
Om negen uur had ik Merel in bed gestoken, om tien uur de jongens, en tegen half elf gingen ook de anderen naar huis, want ook Marie-Julie en Alexander moesten slapen.
En toen was het huis stil, en leeg. En hoe fijn de avond ook was, ik mis Bart… Kerstavond is toch niet hetzelfde zonder je geliefde.
Maar weet je: zalig kerstfeest, iedereen!
