Geplaatst op

Nopjes

Hoe een mens toch in zijn nopjes kan zijn over de stomste dingen. Enfin, ikke toch.

Ik loop nu al de hele dag zo content als een katjen over drie domme dingen.

Eén: mijn opgeruimde naaikamer. In die mate zelfs, dat ik het overweeg om er een alternatief bureau van te maken, als ik eens weg wil vluchten van het lawaai hier beneden. Want mijn bureau hier mag dan zalig zijn, het is niet bepaald afsluitbaar van de rest van de woonkamer, en dus ook niet van de geluiden van pakweg Dora of Kai-Lan. Die naaikamer was een complete ramp. Er staat een pracht van een tafel, maar die was volledig bedolven onder de rommel. Toegegeven, het meeste ervan hoorde wel in die kamer thuis, maar was nooit verder geraakt dan “deur open, brol erin, deur toe”. Zucht. Ik had ze destijds ook anders moeten organiseren dan de bedoeling was, omdat het logeerbed erin opgeslagen stond. U weet wel, dat bed dat nu al meer dan een jaar in Wolfs kamer staat.

Maar bon, koe bij de horens gevat, en kamer opgeruimd. Mét uitstekend resultaat dus.

IMG_2904

IMG_2906

Twee: mijn livinggordijn is éindelijk in orde geraakt. Het ding kwam voortdurend los, en ik heb maar recent gemerkt dat dat was omdat er twee maten gordijnrails bestaan, en de schuivertjes uit de kleinste maat gewoon uit de glijder van de grotere maat schieten. Het gordijn hing meer half stok dan wat anders, en werkte gigantisch op mijn zenuwen. Tot ik vandaag in de Brico van die grotere schuivertjes vond. Probleem opgelost, gordijn hangt recht, na een paar maanden van gesukkel. En ik, ik kan niet anders dan er vergenoegd naar kijken. Content, man!

Drie: een nieuwe kerstboom. Het is er het moment voor, geloof me.
Onze vorige kerstboom is minstens tien jaar oud, en heeft zo wat van zijn pluimen verloren. Vroeger hadden we een echte, maar met kinderen en katten vond ik die rondslingerende naalden nu niet ideaal. Maar het budget destijds voor een kerstboom was niet bijzonder groot, en eigenlijk vind ik het dus geen mooi ding. Ik zei al een paar jaar dat ik een nieuwe wilde. Maar! Ik ben dan weer veel te gierig om aan zoiets stoms veel geld te hangen, en als je een mooie boom wil, kost dat effectief veel geld. Tenzij je in de solden nog naar de Brico of zoiets gaat, dan staat alle kerstgerief aan 50%. Ik vandaag dus met Merel naar de Brico, waar we een heel mooi exemplaar op de kop hebben getikt aan 50%. Pas op, het was nog 60 euro, maar da’s al te doen, 120 geef ik niet aan een kerstboom. Ik heb dus voor volgend jaar een knap, mooi ding op zolder liggen waar ik nu al van geniet. Serieus.

En ja, voeg daar fijne kinderen aan toe, goeie koffie, mijn verjaardagscadeautje van Bart dat vandaag geactiveerd is (een Spotify-account) en ik ben best wel in mijn nopjes, ja.

En u?

Geplaatst op

Nieuwjaar 2015 in Zomergem

We waren uitgenodigd tegen vier uur bij ons ma, en tegen half vijf waren we er, om dan nog de eerste te zijn. Ons ma was al bijna ongerust…

Enfin, iets later kwam ook mijn jongste broer toe met de kinderen, we aten pannenkoeken en een klein stukje taart, en nog wat later kwam ook mijn andere schoonzusje met de kinderen toe. Mijn oudste broer was, zoals altijd, wat later.

Bij de aperitiefhapjes hoorden ook de nieuwjaarsbrieven, en ik heb ze deze keer vastgelegd voor de familiekronieken, gewoon omdat ze zo schattig waren.

Eerst dus Marne, mijn kleine überschattige metekindje, met haar sterretje:

IMG_2907

Daarna de tweede jongste, Merel dus. Die haar nieuwjaarsbrief al compleet vergeten was:

Ook Marie-Julie was niet helemaal tekstvast meer:

Nand was alweer meer de showman:

De brieven van Alexander, Kobe en Wolf volgen in een latere post, wanneer ik ook die heb kunnen uploaden.

Marie-Julie had van mij – ik ben haar meter – een doos gekregen met twee prinsessenjurken in, een roze en een blauwe. Merel had al haar K3-kleedje aan, en Marne wou dolgraag de blauwe aantrekken. En toen hadden we dus drie blonde prinsesjes:

IMG_2913

IMG_2916

IMG_2928

In elk geval werd er intussen ook duchtig gespeeld, vooral met monster Jeroen:

IMG_2930

We aten allemaal brood met massa’s kaas, ons ma hield een heuse brie-queeste, er werd ijstaart naar binnen gespeeld, en mijn broers en ik zaten gezellig op elkaars kap, zoals altijd. Maar na het dessert zijn we bijna onmiddellijk naar huis gegaan: Bart was intussen helemaal gecrasht en zag zelfs bleek, en ook de kinderen waren behoorlijk moe. Het was dan ook half tien tegen dat ze in bed zaten. Alle vier ^^

Enfin, een hele fijne avond gehad. Merci, ma!

 

Geplaatst op

Oudejaar

Om half negen stond ik al in de winkel: ik moest nog boodschappen doen voor ons hapjesfestijn, en wilde niet, zoals vorige week, in de massa verzeilen. Ik was duidelijk niet alleen met dat idee, maar het viel best nog wel mee.

Na het middageten reed ik naar Evergem naar de speelgoedwinkel, maar die hadden niks van wat ik nog nodig had. Dus pakte ik tegen twee uur de kinderen in, stopte ze in de auto, en reed met hen eerst langs de Standaard voor een boek voor de schoonmoeder, en daarna naar de Dreamland voor de ontbrekende cadeautjes.

Tegen drie uur waren we aan de Bourgoyen, en maakten we een wandeling in het laatste winterlicht van 2014. Heerlijk. Zowel Wolf als ik hebben er foto’s genomen.

IMG_2883

IMG_2887

IMG_2888

IMG_2889

IMG_2893

IMG_2895

IMG_2896

Tegen vier uur waren we helemaal uitgewaaid, begonnen we thuis de hapjes voor te bereiden, en tegen vijf uur zaten we in de zetel onder dekentjes, bij een knapperend haardvuur, naar Frozen te kijken. Waarna, na afloop, uitgebreid door de kinderen moest gedanst worden op Let it Go. Uiteraard.

Enfin, ik stak Merel in bed, en we keken nog met de jongens naar Guardians of the Galaxy. Hersenloos vertier, maar fijn op zo’n avond.

2014, ge zijt niet het gemakkelijkste jaar geweest, maar we hebben het toch maar weer gehaald, samen. Op naar het volgende!

Geplaatst op

Kerstmarkt? Nee bedankt.

Na alweer een rustige ochtend vond ik dat Bart nog wel wat rust verdiende, en dat de jongens wel wat beweging konden gebruiken. Ha ja, door gans de toestand met Bart is hun vakantie zo’n beetje in het water gevallen. Niet helemaal natuurlijk, maar we hebben niet echt uitstapjes gedaan en zo.

Bon, wij dus rond een uur of drie richting ’t stad. Omdat ik zo snel wagen- en-alles-wat-beweegt-ziek ben, is een volledige tramrit voor mij echt geen optie. We namen dus de auto, en reden tot aan de Ferrerlaan, daar waar de tram in een eigen bedding langs het Guislain rijdt. Om daar vast te stellen dat die halte afgeschaft is, en we dus te voet naar de volgende mochten.

We zijn doorgereden tot het eind van de Veldstraat, over de Kouter naar de hoek van de Vogelmarkt gewandeld om daar een cadeautje op te pikken, en dan rustig via de Mageleinstraat op het Sint-Baafsplein verzeild. In de kerstmarkt dus. Poeh. Da’s dus echt niks voor mij, he: veel volk, en vooral veel brol en eten. En eten en brol. Maar wel een cadeautje voor ons ma gevonden. Schaatsen konden we niet wegens Merel nog te klein – toch tussen al dat volk – en we zijn dan maar verder gewandeld tot aan de Damass: ijsjes voor Kobe, Merel en mezelf, een warme wafel voor Wolf.

IMG_0896

Wolf mocht daarna van mij op de grote glijbaan, en Kobe kreeg een minipoesje in speksteen.

IMG_0895

Tegen dan was het donker, en hebben we de tram teruggenomen. Op blijkbaar ook al een onorthodoxe wijze: blijkbaar via een halte die alleen in de Gentse feesten bestaat. Maar de chauffeur had ons opgemerkt, was toch gestopt, maar was toen we uitstapten ons toch even komen zeggen dat er eigenlijk geen halte was, en dat hij in de problemen had kunnen komen door toch te stoppen. Ik heb hem hartelijk bedankt – er zijn toch nog lieve mensen – en we hebben het genoteerd voor een volgende keer.