Geplaatst op

Dit was de grote vakantie 2016…

Hmm. Die vakantie was voorbij voor ik het goed en wel besefte, eigenlijk. Achteraf gezien heb ik zo het gevoel dat we geen klop hebben uitgevoerd, en nochtans zei Bart: “Dit was toch uw mooiste vakantie ooit? Als ik zie wat jullie allemaal gedaan hebben?” Tsja… Het helpt altijd om even op te lijsten wat we dan wél allemaal gedaan hebben, zoals vorig jaar, want we zijn bijvoorbeeld niet naar de vijver gaan zwemmen, of in de Neptunus, of in een museum binnengeweest, of op stap naar een pretpark…

Hmm. Al bij al hebben we precies nog wel wat gedaan, eigenlijk. Het was in elk geval dikke fun. En nu dus weer school, en eigenlijk is ook dat bijzonder amusant.

Geplaatst op

75

Ons pa is vandaag 75 geworden, en dat wilde hij toch een beetje vieren. Omdat beide broers niet konden, en hij elke zondag hier mag komen eten, had hij ons gezin uitgenodigd om samen op restaurant te gaan. En meteen had hij Nelly, mijn schoonma, ook uitgenodigd vorige week. Het is toch enkel met ons gezin, Nelly is ook alleen, en hij kan haar goed verdragen, en dat heeft de notoire misantroop met niet veel mensen… Enfin, iets over twaalf laadden Bart en ik elk een hoop mensen in onze auto, en we reden naar ’t centrum. Bart had het restaurant mogen kiezen, en het werd Restaurant Belfort, onder de stadshal. Betere brasseriekeuken, en gezellig zitten, en de perfecte locatie voor de jongens om rond te lopen en pokémon te vangen.

We nestelden ons buiten, ondanks de dreigende wolken en de windstoten bij moment, en zagen dat het goed was. En het eten? Magnifiek. Ons pa was helemaal in zijn nopjes en vond dat we dat vaker moesten doen. Tsja…

Tegen half vier reden we naar huis, en tegen vier uur kwam Roeland langs met zijn gezin en mét taart. Met veel slagroom, zoals de jarige verzocht had :-p Er werd gezongen, rond de tafel gestapt, en een kaarsje uitgeblazen. Zoals het hoort.

En daarna moest er duidelijk heel dringend knuffelrugby gespeeld worden in de tuin. Da’s een variant zonder tackelen, maar met knuffelen, bijzonder populair bij de neefjes en nichtjes.

Ik vond het een bijzonder fijne dag, en ons pa heeft een aantal keer herhaald dat hij zich bijzonder goed voelde en het zeer leuk vond, dus: missie geslaagd!

Geplaatst op

Pokémonhunt

Vandaag werd er in Gent een massaal pokémon Go!-event opgezet: maar liefst 42 pokéstops in het centrum gingen van 13 tot 18 uur permanent gelured worden, en wat voor Gentenaars zouden wij zijn als wij daar niet naar toe zouden gaan, hmm?

Het hele gezin ging dus gezwind de fiets op: Merel bij mij op de aanhangfiets, en Bart op mijn oud reserve-exemplaar, en via het Gaardenierspad reden we fluks tot aan de Hema. Al was dat laatste stukje eigenlijk al niet meer zo fluks: een massa volk op straat, de Gentse Feesten waardig. Man man man, wat was me dat zeg! Bart ging nog snel even in de Hema een nieuw fietsslot kopen, want er waren tal van sloten mee, helaas zonder sleutel. Goed bezig, Waelekes! En toen begonnen we, na een ijsje uiteraard, aan ons rondje. Veel interessants hebben we niet gevangen, maar de pokéballs werden aangevuld, en we hadden vooral een zeer fijn gezinsdagje.

We gingen nog even wat typische dingen halen in de Albert Heijn, daarna nog even in de Hema, en tegen zessen stonden we gezellig allemaal thuis. Zo op een twintig minuten fietsen van ’t stadscentrum wonen, dat heeft toch zijn voordelen.

Geplaatst op

Tweede schooldag

Gisteren misschien nog een beetje pips, vandaag zag ik het alweer helemaal zitten!

Vijf uur lesgeven (met een tiental minuten koffiepauze), en dan snel een broodje halen en buiten op het veld opeten, want eigenlijk van toezicht bij de sportnamiddag van de eerstes. Gelukkig stond ik niet bij een van de verschillende opdrachten, maar moest ik foto’s nemen, zodat ik nog redelijk rustig kon eten. Het druppelde even, maar eigenlijk was het daar bijzonder aangenaam, op dat veld naast de school. ’t Is toch echt wel een van de troeven, hoor!

Heel leuk was ook dat er daar waar ik moest rondlopen, drie pokéstops zijn, waarvan twee gelured waren, en dat ik al werkend een massa pokémon heb gevangen, tot Wolfs grote plezier. En intussen was hij met zijn klas allerhande spelletjes aan het spelen om elkaar beter te leren kennen en aan de teamgeest te werken. Goed gezien, vond ik zo.

img_6209

De rest van de foto’s en het verslag staan uiteraard op de schoolwebsite.

Geplaatst op

Ik heb het weer gekund…

Zo’n eerste schooldag, dat brengt toch altijd wat positieve zenuwachtigheid mee. Enfin, bij de kinderen toch, na 41 jaar valt dat bij mij eigenlijk wel mee…

Enfin, Bart ging naar school met Kobe en Merel, en Wolf ging met mij mee in de auto. Normaal zal hij met de fiets gaan, maar vandaag krijgt hij zijn boekenpakket, en lijkt de auto me iets verstandiger.

Zelf had ik vandaag eens geen klasvorming: ik was de hele ochtend ‘vrij’ om foto’s te nemen van alle nieuwe eerstejaars, en wat sfeerfoto’s. En in de namiddag lesgeven.

Bon, klasvorming is achter de rug, ik ga dus de eerste klas fotograferen, samen met de collega Spaans. Fluitje van een cent, ik doe dat nu ook al een paar jaar. Maar wanneer we de klas uit komen, krijg ik plots heftige buikkrampen. Ik excuseer me dus bij mijn collega, en loop naar het toilet vooraan. Mijn fototoestel gooi ik nog snel af bij de personeelssecretaresse, een vriendin. Op het toilet nemen de buikkrampen alleen nog maar toe, en is het stevige buikloop. En dan voel ik dat ik heftig begin te zweten, dat ik ongemakkelijk word, en dat het fout gaat. Ik trek nog snel mijn Tshirt uit om mezelf meer lucht te geven, maar helaas. Iets later word ik wakker, het gezicht tegen de tegelvloer, badend in een plasje zweet – en dat laatste is letterlijk te nemen, het loopt echt in straaltjes van me af. Ik blijf even liggen, en slaag er na een tiental minuten toch in mezelf op te rapen, terug op het toilet te gaan zitten, mezelf terug aan te kleden, en naar buiten te strompelen, waar gelukkig een lange zetel staat. Ik plof neer, en roep naar Peggy: “Help?”. Na mijn akkefietje van tijdens de examens heeft die onmiddellijk door wat er aan de hand is, nog die chance. Enfin, ik kreeg een handdoek om me af te drogen, daarna een dekentje tegen het klappertanden, en ze hebben me gewoon laten slapen in de zetel daar. Meer kon ik toch niet. Intussen heeft mijn onschatbare collega Spaans mijn foto-opdracht overgenomen en alle leerlingen gefotografeerd. Dikke, dikke merci, Sonia!

Ik bleef misselijk, dus dacht ik uiteindelijk om toch maar naar huis te rijden, maar tegen half een was het plots over. Beetje wankel, misschien, maar in orde. Ik heb me opgefrist, heb gegeten, en ben dan maar gaan lesgeven.

Ik geef wel toe: de rest van de dag heb ik in de zetel gelegen, want echt in orde voelde ik me toch niet, en de buik bleef grommelen…

Maar het was wel een memorabele eerste schooldag. Goed bezig, Rombaut…

Geplaatst op

Eerste-schooldagfoto’s

De eerste schooldag begon zoals elke eerste schooldag: een beetje zenuwachtig, maar met vooral veel voorpret. Meer dan op tijd waren ze hier allemaal klaar, en kon ik de obligate eerste-schooldagfoto nemen.

Ik vind dat dus zo mooi, he: ze zien opgroeien. Ik ga ze hier eens naast elkaar zetten, die foto’s.

366-sep01

Toch machtig, om die sprongen te zien?