En toen was Kobe ziek. Vannacht kwam hij plots bij me: dat hij zich niet zo goed voelde, en dat hij vooral ook buikpijn had. Hij gloeide effectief, en ik stak hem terug in bed met een emmertje naast hem. Blijkbaar heeft hij later dan ook overgegeven, maar hij kwam me niet wakker maken. Tegen de ochtend hoorde ik dat er iets niet pluis was, en dat was net het moment waarop Bart opstond. Ik vroeg hem even naar Kobe te kijken, en draaide me zelf nog eens om.
Toen ik een uurtje later ook opstond, lag er een klein lief ziek Kobetje in de zetel. Hij had nog overgegeven, en had ook een beetje buikloop. Maar, wist hij me te vertellen, er was een groter probleem: het toilet zat verstopt.
Blijkbaar had Kobe bij het overgeven ’s morgens ook in zijn broek gedaan, en Bart had het opgekuist met keukenpapier, dat hij mooi in een prop had gedraaid en in het toilet had gegooid. Mja. De halve fles Destop die ik nog staan had, hielp niet, maar helaas ook niet de fles Destop Turbo die ik in de loop van de namiddag kocht. Hmpf.
Gelukkig begon Kobe zich in de loop van de dag merkelijk beter te voelen. Eten ’s middags deed hij nog niet, maar ’s avonds gingen de boterhammen toch redelijk vlot binnen.
Nu maar hopen dat ik morgen dat toilet opgelost krijg, want er komen verschillende mensen op bezoek.
