Geplaatst op

Van film en klassenraden

Het is intussen zowat een traditie geworden, dat we op de woensdag voor de kerstvakantie met onze leerlingen naar de film gaan. Ze beslissen zelf, via de leerlingenraad, wat ze willen zien, en dus zat ik vanmorgen netjes in Spectre. Het viel best mee: ik ben maar drie keer van plaats veranderd, heb één leerling verzet, en één gsm afgepakt. En best wel genoten van een visueel knappe film.

Ik had nog net de tijd om snel naar huis te gaan, eten op te warmen, snelsnel te eten, en naar de klassenraad te gaan. Mijn klassen vierdes waren eerst, en dus was ik eigenlijk behoorlijk snel klaar, met nog genoeg tijd om even naar de Action te gaan om van die Secret Santacadeautjes voor de kinderen. Man, geen goed idee op een woensdagnamiddag, zoveel was wel duidelijk: zo’n massa volk!

En blijkbaar was dat gedoe er net te veel aan: ik ben thuisgekomen, en heb een uur geslapen in de zetel. Ziek, moi? Nee hoor!

Maar ik stond tegen ’s avonds alweer stevig genoeg op mijn pootjes om te kunnen kwissen, gelukkig maar. Ons ma was er niet, en anders hadden we gewoon een man te kort gehad!

Enfin, fijne, maar vermoeiende dag dus.

Geplaatst op

Angine

Ik ben vandaag dus even langs de dokter geweest, gewoon omdat die keelpijn en algemene mottigheid blijft aanslepen, en vooral omdat mijn keel intussen dik begint te staan, en slikken moeilijker begint te worden. Niet in orde dus.

En jawel, het verdict luidde “angine”, bacterieel, want ik maak geen koorts. Ik moet antibiotica nemen, en tegen overmorgen zal ik me een pak beter voelen, voorspelt ze. Meh. Die deadline ligt wel vanavond he. Maar ik sta er vrij goed voor: ik moest gisteren noch vandaag naar school, en ik heb dus goed kunnen doorwerken. De examens van vijf en zes verbeteren ook altijd een pak aangenamer dan die van de vierdes, waarbij er altijd problemen zijn. En in tegenstelling tot wat veel leerlingen denken, buizen wij echt niet graag. Eigenlijk is dat een teken van ons eigen falen, want dan hebben we die leerling niet goed aangepakt en niet voldoende begeleid.

Ik moest trouwens ook lachen met de dokter. Ze ging me thuis zetten tot het einde van de week. Toen ik bij die opmerking een wenkbrauw optrok, keek ze me aan en zei: “Ah ja, da’s waar ook, gij staat in het onderwijs.” en legde haar boekje gewoon weer opzij.

’t Is dat ik het zo graag doe, dat lesgeven, want soms he…

Geplaatst op

Rare jongens, die aanvragers voor Latijnse dinges

Ik krijg soms echt de raarste aanvragen voor vertalingen naar het Latijn.

Sommige snap ik volledig: als er binnen een larp een Latijns document opduikt, is het maar logisch dat het ook echt Latijn is. Ik erger me blauw aan de Harry-Pottervariant, dan heb ik liever dat ze het me vragen. Zo heb ik onlangs nog een ganse brief omgezet naar het Latijn. Kwam er een speler vragen: “Zeg, ik heb de skill niet, maar ik heb vroeger nog Latijn gedaan, en met mijn Frans moet dat toch lukken. Kan ik dan geen stukjes vertaling krijgen?” Was het droge antwoord van de spelleiding:”Awel, probeer maar he! Met uw vroeger Latijn en uw Frans, doe maar!”
En ik heb ook al vaak leuzen van handelshuizen of adellijke heren vertaald, dat vind ik maar normaal.

Blijkbaar willen nogal wat mensen een spreuk in het Latijn als tattoo. Ik snap dat dus niet: als ge geen Latijn kunt, waarom dan in het Latijn op uw lijf? En dan hebben ze het al door Google Translate gegooid, maar vragen ze het voor het zekerste toch nog even aan mij. Geloof me: Google Translate voor Latijn is géén goed idee!

Ooit vroeg Terry Pratchett – jawel, dé Terry Pratchett – me om een paar dingen in het Latijn te zetten, ik heb nog even ge-e-maild met de man, hij had zijn e-mailadres achteraan in een boek gekrabbeld voor me.

Maar vandaag kreeg ik wel een van de bizardere aanvragen: of ik “Ik moest kloppen want de bel doet het niet” wilde omzetten. Ik ben benieuwd waar dat nu ooit zal opduiken. Blijkbaar wel bij Ketnet ergens. Tsja…

Geplaatst op

Geveld

De hoop van gisteren is niet echt uitgekomen: ik ben helemaal plat nu. Keel helemaal dik, de ene moment ijskoud, tien minuten later aan het zweten, spierpijn overal, koppijn, en algemeen mottig. En moe!

Wolf is op zijn eentje naar de catechese gemoeten, en stond een kwartier later alweer thuis: blijkbaar had hij de mis moeten volgen, was er geen echte catechese. Tsja…

De brunch bij de Sofietjes heb ik helaas ook moeten afzeggen: het gaat echt niet. Ik keek er nochtans echt naar uit, zowel om hen eens terug te zien, als een hoop andere gemeenschappelijke vrienden.

En intussen zijn Bart en de kinderen naar Ursel, gaan bowlen met de broers. We hebben dat twee jaar geleden ook gedaan, en dat was ferm amusant. Maar ik heb eigenlijk al quasi de hele dag geslapen, en eten zei me ook al niks, dus ik mag wel stellen dat ik ziek ben. Ik kan met moeite op mijn benen staan, laat staan dat ik kan bowlen. En vooral: ik wil zo snel mogelijk weer beter zijn, want de deadline voor de verbeteringen is dinsdagnacht, en ik heb er nog een pak te verwerken. En vandaag mis ik all the fun.

Bleh. Ziek zijn is echt niet leuk…

Geplaatst op

Mottig

Ge zult niet anders zien: ik ben volop aan het verbeteren, en ik voel me eigenlijk echt niet goed vandaag. Zo niks speciaals, gewoon algemeen mottig. Hoofdpijn, licht misselijk, lichte keelpijn, wat spierpijn links en rechts. En moe, dat ook. Maar ik zit goed op schema, dus ik denk dat ik het vandaag wat rustigjes ga aan doen.

Al moeten we straks wel nog naar een feestje voor Marnes verjaardag. Maar dat is altijd gezellig, rustig, met veel hapjes, en niet te laat, want de kinderen moet min of meer op tijd in bed.

En nu maar hopen dat ik ze snel kwijt ben, die verdomde virussen of bacteriën of wat ze ook zijn. Blah.