Vissenspeeltuin
Kobe moest om half elf opgehaald worden bij de logopedist, en we reden meteen door naar de vissenspeeltuin, zo genoemd omdat het thema duidelijk vis is: wiebeltuigen in visvorm, een vlot, hoge houten palen als lisdodden… Mooi gedaan!
Op maandag 7 juli waren we er trouwens ook al geweest, enkel met Merel en Kobe, want Wolf was toen al op kamp. We hadden ook telkens schopjes en emmertjes bij, want die zandbak daar is de max.
365 – 17 juli 2014 – auto
Getrokken door Wolf
Dan toch allergie?
Al weken heb ik last van verstopte sinussen, met bijhorende hoofdpijn en zware kop. Tsja, sinusitis, het zit blijkbaar in de familie. Maar door mijn glaucoom kan ik geen sinutab nemen, en de werkzame antibiotica (amoxicilline) heb ik al zodanig vaak moeten nemen, dat die niet meer zo efficiënt blijkt te zijn, en ik die eigenlijk wil houden voor ergere gevallen.
Ik hield het op snuiten, en dat was dat.
Maar de laatste weken begon ik te niezen, gemakkelijk twintig keer op een dag, en bleef ik maar snuiten. Deze morgen ben ik dan nog wakker geworden met een stijve nek en vooral hals, waardoor het moeilijk werd om te slikken.
Ik moest toch met Kobe naar de dokter voor waterwratjes in zijn oksel, en maakte meteen een dubbele afspraak. En jawel, die bevestigde mijn vermoeden: allergie. Voor wat precies weet ik niet: ik kan er geen specifieke plaats of omstandigheid op plakken. Ik heb het hier thuis, maar evengoed in Londen, in een besloten kamer, op een grasveld, of op een boot op de Thames. En het gaat op en af: soms zit mijn hele kop dicht, soms is alles gewoon vrij. Geen idee van de allergenen dus.
Tsja.
Ik hoop dat de pilletjes snel werken, want ik heb het echt wel gehad, met dat gesnotter, en het bijhorende mottige gevoel. Blergh.
365 – 16 juli 2014 – onverwachte cadeautjes
Luie dagen 2.0
Minstens één keer per grote vakantie spreek ik met Gwen en kroost af. Meer lukt gewoon niet, jammer. Vorig jaar was het een heerlijk luie dag bij haar in de tuin, vandaag stonden ze hier met zijn allen.
Het plan was geweest om naar Lembeke te rijden, naar haar ouderlijk huis, en daar in het zwembad te springen. Helaas, het weer wilde maar niet opklaren zoals het oorspronkelijk beloofd was, en dus bleven we hier. De kinderen hadden elk hun speelmaatje: Ernest is zes maand ouder dan Wolf, Elly is een jaartje jonger dan Kobe, en Merel en Lena-Mare schelen amper tien dagen.
Binnen de kortste keren konden Gwen en ik dus ongestoord in de zetel zitten kletsen, terwijl er boven gegild en gejoeld werd. Het plan om eventueel naar de Blaarmeersen te gaan, werd snel opgeborgen: het regende, plus ze waren prachtig aan het spelen.
Eten had ik al, ook dat was snel opgewarmd.
Alleen het ijs ging mis: ik had het basismengsel niet koud genoeg laten worden, en het vrieselement was nog niet helemaal bekomen van gisterenavond. Maar ik kan je verzekeren: fruit met ijssaus is minstens even lekker!
Enfin, het was misschien geen weer om veel buiten te lopen, maar het bleef wel een heerlijk luie dag, waarop Gwen en ik eigenlijk alleen maar heerlijk gekletst hebben, boven een kop koffie of thee. En meer moet dat echt niet zijn.
365 – 15 juli 2014 – prinses Merel
Van tajine en vampieren, en ook wel verse ijscrème
Eind mei was ik op den bots eens gaan meedoen met de Antwerpse Nachtkronieken, de plaatselijke afdeling van de Camarilla (Vampire live rollenspel, voor de leken). Ik had toen een heel fijn rolletje gekregen, en had er echt wel zin in.
Nu blijkt dat ze tussen de maandelijkse zaterdagavonden door ook af en toe ‘en petit comité’ spelen, wanneer de omstandigheden dat vragen. En dus zat er hier deze avond vier man bij mij, om samen een tussendoortje te spelen, een kleine vergadering. Aangezien ik het niet zag zitten om zelf naar Antwerpen, of, nog verder, naar Den Bosch te rijden, had ik iedereen hierheen gelokt, met de belofte van een goede tajine. Ik heb meer dan twee uur staan koken, maar ik heb eten voor vanavond én voor morgen, wanneer Gwen komt met drie van de kinderen.
En dan had ik ook nog vers ijs beloofd, voor tijdens de sessie. Dan kon namelijk perfect ingepast worden in het scenario ^^
Enfin, de vijf aanwezige vampieren:
Echt een amusante avond gehad, ik blijf voorlopig wel even spelen, denk ik ^^
365 – 14 juli 2014 – herfst
Luie zondag
Zo’n dagje, waarin je enkel kleren aandoet omdat klussen in een slaapkleed niet alles is. Waarop de jongens gewoon hun pyjama’s hebben aangehouden. Waarop Bart worst met erwtjes maakt. Waarop ’s avonds alle gordijnen worden dichtgetrokken, en we samen naar Harry Potter and the Philosopher’s Stone kijken.
Zo’n dagje dus.
Voor mij is dat ook een dagje van die kleine klusjes.
Zoals de piratenvlag, die Wolf op kamp gewonnen heeft, ophangen.
En eindelijk zijn fosforiserend skelet opnieuw ophangen, maar dan op de blauwe muur, en met pritt. Want dat plakte dus voor geen kanten, was er de vorige keer al na een dag weer afgedonderd.
Nog voor we naar Londen gingen, had ik trouwens ook al eindelijk een rolhouder gevonden en opgehangen in de keuken:
en ook de wijnrekken opnieuw in de berging geïnstalleerd. Er is daar een automatisch licht, dus lang kan het nooit blijven branden, en de temperatuur is er vrij constant. Al ga ik misschien toch nog een doek over de wijn hangen, er zitten daar flessen van 1976 tussen en zo.
