Ik kreeg de vraag van de reclameregie of ik het nieuwe product van Canderel eens wilde uittesten: Sucralose, op basis van een zoetstof die uit suiker is gehaald, maar geen suiker is. Meteen kreeg ik er ook een tweede busje bij, namelijk Canderel Green, op basis van stevia.
Ik was wel nieuwsgierig, ja. In het kader van de Weight Watchers gebruik ik namelijk vaak zoetstof in plaats van suiker, maar de toch wel artificiële nasmaak houdt me tegen om dat in elke taart of cake te gebruiken. Geef toe, je smaakt toch het verschil tussen pakweg echte Ice Tea en Ice Tea Light? Die smaak van aspartaam?
Ik heb dus nog eens Mariannes fameuze appeltaart gemaakt, maar deze keer met Sucralose. Wel, ik moet toegeven: machtig lekker! Je hebt helemaal niet die kunstmatige smaak, maar effectief een gewone suikersmaak. Sucralose komt in poedervorm, maar heeft maar een tiende van het gewicht van gewone suiker. Waar je normaal dus 300 gr. suiker zou gebruiken, heb je nu voldoende met dertig gram. Qua volume blijft het wél hetzelfde, en dat is omdat men het poeder gecreëerd heeft met maltodextrine.
Voor mij kwam daarna de lakmoesproef: mijn koffie! Ik heb graag een klontje suiker in mijn koffie, maar de gewone ‘zoetjes’, da’s toch echt niet hetzelfde. Ik gebruik daarom al jaren de T-Light klontjes, die wel een goede smaak geven. Ik heb het nu dus geprobeerd met Sucralose. Afgezien van het vreselijke, bruisende effect moet ik zeggen: yup. Dit is dik in orde: een correcte suikersmaak zonder het kunstmatige nasmaakje van gewone Canderel.
Als je echter gaat rondsurfen, blijkt dat Sucralose zeker niet nieuw is, maar al in 1976 ontdekt werd, sinds 1998 in de VS is toegelaten, en onder andere in Diet Coke wordt gebruikt. Sommige sites waarschuwen ook voor het gebruik ervan, omdat het in bepaalde omstandigheden kankerverwekkende chemische combinaties kan aangaan. Ook zou het een resem bijwerkingen hebben, en zeker niet gezond zijn voor de mens. Maar geldt die waarschuwing niet voor àlle zoetstoffen? Veel hangt af, vermoed ik, van de hoeveelheid waarin je het gebruikt.
Wat mij betreft is dit alvast een schot in de roos: hier komt geen gewone aspartaam meer binnen, ook al omdat je het zowel koud als warm kan gebruiken.
En de Stevia dan? Tsja, die is in hetzelfde bedje ziek als alle andere merken van stevia die ik al geprobeerd heb: in koffie een bittere nasmaak. Ook in gebak, als je er teveel van gebruikt, krijg je diezelfde bitterheid, vind ik. In kleine hoeveelheden, zoals bij een potje yoghurt, vind ik de stevia wel ideaal. Maar in koffie? Nee bedankt!
Wil je zelf eens uitproberen hoe Sucralose nu precies smaakt? Canderel houdt nog tot 19 november een wedstrijd waarmee ze vijfentwintig potten per dag weggeven. Rep u naar de site!
Ik lees achterstevoren.
Dus nu weet ik ook wat sucralose is.