Geplaatst op

Mazout

Oef! Om heel eerlijk te zijn, ik was er niet helemaal gerust in.

Gisteren had ik dus in allerijl een aantal mazoutleveranciers gebeld, en de prijzen liepen nogal uiteen. De leverancier om de hoek vroeg 0,65 cent per liter, iets verderop zelfs 0,69. Op de website van Mazoutvoordeel zag ik echter 0,6163 staan, wat meteen toch een mooi verschil oplevert, voor Essomazout. Helaas stond er nergens wanneer ze konden leveren. Ja, je kon een dag opgeven en dan gingen ze je de dag voordien wel contacteren, maarre… Het was wel dringend. Soit, ik heb gebeld naar de GSM van de contactpersoon, en die garandeerde me dat de volgende dag geen enkel probleem was.

Ik heb dus besteld, en jawel, ze zijn deze middag langs geweest, zoals gevraagd. De man zei wel dat ik nog best twee uur wachtte om de installatie weer aan te leggen, kwestie van geen slib in de ketel te zuigen. Het was hier lekker warm door de kachel, erg vond ik dat niet.

Maar ik moet toegeven, toen de ketel daarstraks probleemloos opstartte, en de radiatoren begonnen te warmen, slaakte ik een zucht van verlichting.

Wat een kutweer in mei ook, zeg!

Geplaatst op

Veranda

Jawel, netjes zoals afgesproken parkeerde hier iets voor negen een grote camionette. Drie knappe jonge gasten (het tegendeel van de clichébouwvakker met bierbuik, petje en bilspleet, maar eerder de categorie Cola Light-leverancier) kwamen een hoop spullen installeren, dekten netjes het parket af, en togen aan het werk.

Buiten was het zeven graden. Ugh. Niet meteen wat je je voorstelt, als je plant om op 11 mei je verandaruiten te laten vervangen. Ergens was ik zelfs blij dat ik tussen 10.00 en 13.00 moest gaan werken, want ik zat zowat te vernikkelen aan mijn bureau. Toen ik tegen twee uur thuiskwam, zaten zo goed als alle vensters er alweer in, en kon ik de verwarming aanzetten.

Enfin, dat dacht ik dan toch weer. Storing. Humpf. Even naar de chauffagist gebeld, en die vroeg me of ik wel zeker was dat ik nog brandstof had. Ik antwoordde met klem dat dat het probleem niet kon zijn, want dat we nog maar in oktober 2000 liter hadden ingeslagen. Iets later ging ik toch maar eens kijken, en jawel, nog een miezerige twee cm in de tank. En binnen was het vreselijk koud intussen, door de langdurige afwezigheid van ramen net die dag.

Ik ben als een gek beginnen opzoeken en rondbellen, en heb een bijzonder scherpe prijs gekregen via een website, levering de volgende dag. Ik heb dan maar de kachel aangestoken, en dat was bijzonder haalbaar, gelukkig maar.

Murphy, iemand?

Soit, ik heb opnieuw deftige ramen in mijn veranda, en hoef geen schrik meer te hebben als het begint te regenen buiten.

veranda1

veranda2

Geplaatst op

Lunch

Mijn collega’s keken raar op vandaag toen ik me niet richting eetzaal begaf voor een warme maaltijd, maar wel een grote plastiek doos uit de ijskast plukte, en me daar aan tafel zette.

Tot ze de inhoud zagen, met de overschot van het heerlijke visbuffet van gisteren.

Toen keken ze eerder jaloers.

Njeh :-p

Geplaatst op

Moederdag

Twee jaar geleden hadden we nog buiten zitten ontbijten, en was het heerlijk weer, vandaag stond de chauffage aan om moederdag te vieren. Niet dat dat de pret drukte: er werd vrolijk samen ontbeten met een zachtgekookt eitje en versgebakken croissants, en Wolf en Kobe kwamen hun cadeautjes tonen, uiteraard.

kadowolf

Van Wolf kreeg ik een liefdesmeter, een collage van de zee, en vooral ook een prachtig beplakt juwelenkistje (gelukkig met heel veel lijm zodat het zand goed vast hangt), en van Kobe een zelfgeschilderd bloempotje met daarin twee zonnebloemen.

kadokobe

We deden het daarna lekker rustig aan, en vertrokken tegen de middag naar Ronse, naar het diner bij de schoonouders. Ondanks het koude weer hield Nelly vast aan de moederdagtraditie van het koud buffet, en dat hebben we ons geen moment beklaagd: het buffet dat ze besteld had, was weer om duimen en vingers bij af te likken, en zodanig ruim dat iedereen nog eten meekreeg voor de volgende dag. Gerookte zalm, gepocheerde zalm, tonijncarpaccio met mozzarella, tomates crevettes, vismousse, maar ook een evenwaardig vleesbuffet, met prachtige verse asperges. Heerlijk!

En het dessert moest eigenlijk er niet voor onderdoen. Nelly had zelf rijstpap gemaakt en een grote kom verse gesneden aardbeien, en haar zelfgemaakt roomijs. Daarnaast had ze nog een zalige kom chocomousse besteld, en ook een grote kom trifle, met merengue in, madeleintjes, massa’s slagroom, en heel veel fruit. Man man man!

Daarna zijn we nog even bij mijn ouders langsgegaan, en gelukkig had ma, zoals gevraagd, niks voorzien om te eten, want wij konden geen pap meer zeggen.

Verwondert dat iemand?

Geplaatst op

Slapen

Kobe is nu bijna drie jaar, en heeft nog steeds ongelofelijke nood aan een dut in de namiddag. Ik schrijf met opzet ‘dut’, want een ‘dutje’ kan je het niet noemen.

Uiteraard gaat hij naar school, en op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag komt er van slapen niet veel in huis. Maar op woensdag, zaterdag en zondag slaapt hij. En dan bedoel ik slapen: doorgaans een stevige drie uur, en dan moet ik hem nog wakker gaan maken…

En het is niet alsof hij ’s nachts niet slaapt: ze liggen er beiden in tussen zeven en half acht, en slapen tot zeven uur ’s morgens.

Toch durft hij wel eens te protesteren tegen dat slapen: dan zegt hij dat hij niet moe is, terwijl hij in zijn ogen aan het wrijven is en passief in de zetel hangt. Dan brult hij als ik hem toch meeneem naar boven, en spartelt hij tegen als ik hem een slaappamper aantrek. Maar zodra hij in bed ligt, en ik tegen hem aankruip voor een knuffel en een slaapliedje, dan wordt hij stil. Dan valt zijn euro, dat het misschien toch wel lekker is zo in bed, en dat het toch wel deugd zou doen. En dan blijft hij stil voor drie uur.

Raar kind :-p

Geplaatst op

TGIF

Oef. Vrijdag.

Ik weet niet waarom, maar ik vond het een lastige week deze week. Moe. Bleh.

Wellicht door dat weer, zeker? Als het niet snel zomer wordt, spring ik uit mijn schijtwitte vel. Beloofd.

Geplaatst op

Koffie

Wie me kent, weet dat ik lyrisch kan worden over goeie koffie. Thuis hebben we intussen een espressomachine dat de bonen zelf maalt, en waarmee ik heerlijke caffè latte kan zetten. Mmm.

Het vocht dat op school voor koffie doorgaat, drink ik uit gewoonte en om iets warms binnen te hebben. Meer dan drie koppen per dag drink ik sowieso niet.

En nu heb ik al drie maanden geen koffie meer gedronken. Ik had het moeten weten, nog meer dan door de misselijkheid. Bij de vorige twee was dat ook zo: zwanger, en absoluut geen zin meer in koffie. Totaal niet. Zelfs de geur kan me nu al tegenstaan.

Bizar, he?

Geplaatst op

Garage

Een teer punt in dit huis, waar ik verder doodgraag woon, is wat gebrek aan opbergruimte. En dan bedoel ik niet kastruimte, maar wel voor grote spullen zoals fietsen en zo. Onze garage is niet echt groot: één auto, de wasmachine en droogkast, en nog een rek aan elke kant voor zwembadjes, klusspullen, oud papier, hondeneten en dergelijke. Eén fiets kan er ook nog net in. De tuinstoelen, barbecue en grasmachine staan in het tuinhuis, maar echt royaal is dat ook niet.

De andere fietsen staan voorlopig in het houthok, maar echt comfortabel is dat niet. Daarom zijn wij sinds vandaag de trotse huurders van een garagebox bij de buren. 50 euro per maand, dat wel, maar in de winter kan Barts auto er in, de moto kan binnen staan, en de fietsen en dergelijke ook. Eindelijk wat meer ruimte.

Alleen nu onszelf nog zover krijgen dat we er effectief dingen in gaan zetten.  De intentie is er al.

Geplaatst op

Veranda

Moh! Daarnet een telefoontje gehad van de verandaspecialist: of volgende week dinsdag ok is?

Even uitleggen: mijn bureau situeert zich in een aangebouwde kleine veranda bij de woonkamer. Vroeger zat daar een groot schuifraam tussen, maar in de verbouwing hebben we dat raam laten weghalen, en zowel parket als muren laten doorlopen. Daardoor is het nu echt een geïntegreerd stuk van de woonkamer geworden, met heel veel licht. Het zit aan de noordkant, de zon zit er dus eigenlijk nooit binnen, tenzij in de zomer ’s avonds laat. Het is mijn kleine domein en ik geniet ervan.

Alleen… Deze winter was het een paar dagen na elkaar hevig aan het regenen, en plots voelde ik nattigheid. Letterlijk. Het gootje was beginnen lekken, en ook blijkbaar een van de naden van het dak. Umpf. En dat op een nieuwe parketvloer. Ik ben aan de slag gegaan met tubes silicone (thank ye gods dat ik dat standaard in huis heb), dweilen en emmers, en heb het na een paar uur onder controle gekregen. Oef.

En ik heb onmiddellijk de verandamannen gebeld: een bedrijf uit Ertvelde dat gespecialiseerd is in het opzoeken en dichten van waterlekken in veranda’s. De baas kwam, zag, en oordeelde dat de rubbers verstorven waren en dat hij maar garantie kon geven als al het glas eruit werd gehaald, en hij alles kon vervangen en kuisen. Tsja, dat moest dan maar zeker? En als hij dan toch bezig was, kon het glas maar beter vervangen worden door superisolerend hoogrendementsglas, want dat was nu niet meteen de meerkost.

Hij is een paar weken geleden concreet komen opmeten. En blijkbaar komen ze dus volgende week. Heh.

Geplaatst op

Les

Op maandagmorgen heb ik, zoals zoveel mensen, wel eens geen zin om weer aan de werkweek te beginnen. Dan zucht ik eens diep, grabbel mijn boekentas, en sleep me naar school.

En dan krijg ik 15 vijftienjarigen voor mijn neus met zowat hetzelfde gevoel, die binnenstrompelen en duidelijk nog niet goed wakker zijn. En dan vliegen er een paar sarcastische opmerkingen heen en weer, wat grote grijnzen, een stek links en rechts, en klaart mijn humeur zienderogen op.

Een kwartier later heb ik er weer volop zin in, ben ik weer onnozel aan het doen, en geniet ik er weer van. En zij? Ach, het duurt wat langer om wakker te worden, dat wel, maar echt tegen hun zin lijken ze er toch niet meer te zitten. Voor zover dat geldt op een maandagmorgen om kwart voor negen als je vijftien bent :-p