Ik zit hier dus te ’typen’ met mijn rechterpoot in het verband.
Ik was de laatste reeks verbeteringen aan het doorworstelen boven, terwijl Bart hier beneden bezig was met Wolf. Een beetje voor twaalf uur kwamen ze me halen om te koken. Mijn allerliefste had al alles klaargezet, zodat ik enkel de feitelijke handelingen hoefde uit te voeren en de hoeveelheden bepalen. Hij had zelfs de ratatouille al op het vuur gezet om op te warmen, en, jawel, de plaat al aangezet. Ik had dat hoegenaamd niet verwacht omdat de rijst nog moest koken en het vlees nog moest bakken, dus ik schuif met een grote geste die pot opzij, en, ik denk uit pure gewoonte, voel even met mijn hand aan de kookplaat.
Lang leve snelle reflexen ! Had mijn hand een halve seconde langer blijven liggen, dan hing mijn vel nu nog aan de kookplaat. Ik ben dan maar een kwartier met mijn hand onder de koude kraan gaan zitten (en ondertussen de krant gelezen), een pijnstiller geslikt omdat het zelfs al onder het koude water pijn begon te doen en erger dus wel te verwachten viel, een dikke laag flammazine aangebracht, een stevig verband, en dan een coldpack op datzelfde handje.
Gelukkig werkt de pijnstiller ondertussen, dus de pijn is draaglijk. Nu nog verder gaan verbeteren, ugh. Goh, die vakantie mag écht wel beginnen komen !