365 – 18 april 2019 – de Warche
Ardennen 2019: dag 1
Het was blijkbaar geleden van augustus 2017 dat we nog eens in Waimes waren geweest. Tsja, we mogen dan wel het hele fijne huisje van Jan en Ellen gebruiken wanneer zij er niet zijn, maar met een kapotte rug en een kapotte Wolf was dat niet evident.
Kerstmis 2017 kon ik amper uit de voeten, zomer 2018 was zonder Wolf, en met enkel Merel en Kobe zagen we het niet zitten, dat zou hetzelfde niet zijn. Afgelopen kerstperiode was het er ook niet van gekomen, maar nu, deze paasvakantie was er zowel bij Ellen en Jan de mogelijkheid en bij ons tijd en goesting. Véél goesting. En aangezien Bart moest werken en er dus nog een extra plaatsje over was in de auto, mocht ook Arwen mee. Happy Wolf, happy Arwen.
Tegen elf uur was die hier, tegen kwart voor twaalf zaten wij gepakt en gezakt in de auto: het scheelt dat we intussen nogal geroutineerd zijn in dat inpakken. De files vielen best mee, dus tegen kwart voor een hadden we de sleutel in handen en gingen we, zoals steeds, eten in Abdij van Park: het is er goed, het is er best gezellig, dus waarom veranderen?
We reden verder naar Malmédy waar we een ijsje aten, een wandeling maakten en een geocache oppikten, of wat had je gedacht?
We passeerden nog even langs de Carrefour voor een SodaStream en een shortje voor Merel – die had dat niet mee – en basisboodschappen. Tegen zes uur waren we in het huisje, was alles geïnstalleerd, en voelden we ons helemaal thuis. Zalig weertje, ook.
We zien het allemaal helemaal zitten, dit midweekje Ardennen. Heerlijk, toch?
365 – 15 april 2019 – Malmédy
365 – 09 april 2019 – vakantiemoeheid
Snoeptaart
Merel is de reeks Gogogo! op Ketnet aan het bekijken, en daarin ging het plots over een snoeptaart. “Goh”, zei ik, “waarom maken we vandaag niet eens een snoeptaart? We hebben toch niks beters te doen!”
Mijn rug doet het namelijk niet, ik vermoed dat dat een beetje de weerslag is van de zware projectweek én het concert van zaterdagavond. Tsja. Ik had eigenlijk niet eens verwacht dat ik het einde van de projectweek ging halen, dus ja.
Kobe en Wolf begonnen meteen te lachen: blijkbaar hadden we net hetzelfde gedaan toen zij, jaren geleden, ook die bewuste aflevering hadden bekeken. Ik herinnerde me het absoluut niet, maar ik geloofde hen best.
De kinderen begonnen met het bakboek van de Boerinnenbond een kleine hoge cake te bakken, en hoe moet je gemorst deeg opkuisen? Met je tong natuurlijk!
Ik had met Wolf alle mogelijke snoep gekocht en daar mochten ze dan de cake mee versieren.
Er werd natuurlijk ook gretig van gegeten, en voor een keertje mocht dat wel. Het is vakantie voor iets, toch?
Krokusgeocaching: het vervolg
Mja, ik denk dat Véro en ik gewoon allebei straatlopers zijn, toch als het gezelschap ons aanstaat en er geen ander volk is :-p
In ieder geval was het vandaag ook best te doen qua weer, en dus gingen we verder waar we maandag gestopt waren: die twee ontbrekende caches en dus ook de bonus oplossen, en dan een reeks HilJor doen, ook allemaal rond Lochristi. Deze keer was ook Kobe – verplicht – mee, want die was de hele vakantie letterlijk nog niet uit ons huis geweest.
We hebben het rondje met de auto gedaan, en dat was bij wijlen nogal riskant wegens boerenslag, maar bon, het is gelukt, en we hadden een bijzonder fijne middag, vond ik. Oh, en massa’s foto’s, dat ook. U krijgt er hier een paar. Courtesy Véronique.
Koekjes bakken
De kinderen verveelden zich zowat, en ik stelde voor om koekjes te bakken. Meteen had ik drie zeer enthousiaste kinderen, die zich op het recept van de Boerinnenbond wierpen en begonnen te knutselen.
Het resultaat mocht er wel zijn, maar lekker waren ze eigenlijk niet: het was meer brooddeeg dan wat anders. Bon, volgende keer dan maar het recept van zandkoekjes of zo, zeker?
365 – 06 maart 2019 – spelletjes
Geocachetochtje onder meisjes
Yup, voor het gemak noem ik Véronique en mezelf ook een meisje :-p
We hadden het op voorhand al gepland: we wilden geocachen in de vakantie! En vandaag was het dan wel niet warm, het was tenminste droog, en dus reden we naar Lochristi voor een rondje Arendsoog en nog wat andere losse caches.
In totaal hadden we maar liefst 13 caches, maar het rondje Arendsoog konden we niet afwerken omdat we het juiste paadje naar twee exemplaren niet vonden. Goh, ik vraag dat wel eens aan de legger, en dan is het voor een volgende keer. En ja, het was koud, en ja, het was een beetje lang, maar we hebben er onnoemelijk van genoten.
