Een heerlijke moederdag

Echt lang sliep ik niet: om half tien werd ik beneden verwacht – ik was toch al aan het lezen – waar ik onthaald werd door mijn liefhebbend kroost met een uitgebreid ontbijt: versgebakken koffiekoeken, een zachtgekookt eitje, pancakes van Kobe, verse mango, een Danio en twee cadeautjes: een heel mooi design juwelendoosje van Bart en een bon van 30 euro voor de Avalon, van de kinderen. Kobe was daar speciaal om geweest ^^

Er werd uitgebreid gesmikkeld, en daarna mocht ik gewoon wat, zoals altijd, rondhangen in de zetel, want Kobe ging twee quiches maken, met behulp van zijn broer en zus. Die oudste broer was speciaal ’s morgens vroeg naar huis gekomen van Arwen om bij mij te zijn en dat werd bijzonder geapprecieerd.

Ik ging ons pa halen – met enige moeite en het bezichtigen van het halve Lievegem en omstreken wegens een koers – en kwam thuis bij twee prachtige quiches: een gewone en eentje met brie, appeltjes, prei en honing. Allez ja, die laatste was hij vergeten maar konden we er wel nog zelf op doen. Lekker!

En toen was het geocachetijd, uiteraard een vervolgje in Lochristi (deel 10). Zalig weertje, zalige omgeving, zalige caches. Er zaten zowaar ook hengelcaches tussen, tot groot jolijt van ons pa. Zelf ging hij dat niet doen, zot, maar toen ik hem vroeg om even te poseren met de hengel voor de foto, hing hij toch zelf fluks een cache terug aan een tak. Parkinson, zegt u? Niet voor zoiets, blijkbaar.

We hebben lang staan zoeken aan een prachtig overgroeide kar, waar we de cache pas vonden na een tip. Die hadden we nooit zelf gevonden, serieus!

Tegen vijf uur was het welletjes en reden we terug voor een stukje taart, en dan bracht ik hem weer naar huis.

En in de avond was er De Mol met de kinderen, en ik genoot.

Zo’n moederdag, daar zeg ik geen nee tegen.

Op zijn zondags

Bart had een heel druk weekend, en daarom had hij me gevraagd om voor een keertje te koken op zondag, iets wat hij standaard doet.

Ik vroeg aan de kinderen wat ze wilden eten, en prompt kwam het antwoord: quiche! Ha ja, in deze coronathuiswerktijden is het Bart die steevast kookt – hij vindt dat ontspannend – en dat is niet iets wat op zijn menu staat.

Bon, terwijl Bart aan zijn bureau zat, maakte ik fluwelige bloemkoolsoep, een quiche met bacon, champignons en mozzarella en eentje met zalm en prei, en had ik in de Delhaize ook iets speciaals van dessert gevonden: een magische chocolate bombe (sic).

Dat was blijkbaar een bijzonder lekkere ijstaart met karamel en zeezout, in een schaal van chocolade. Normaal gezien moet je dan de chocoladesaus die erbij zit, opwarmen en zich een gat laten smelten doorheen de melkchocoladeschaal, maar daar hadden we het geduld niet voor. En daarnaast was er ook nog een overschot van op nieuwjaar, een fantastisch lekkere mango-ijstaart.

Enfin, en dan was er natuurlijk ook nog taart, twee soorten zelfs: een kleine merveilleux en een perzikentaart, want Merel houdt niet van slagroom.

’t Is niet alsof we op zondag mager gaan worden, da’s een feit.

Van post en lekker eten

Er is voor veel dingen tijd, momenteel. Zoals voor eten maken. Allez ja, niet dat ik zo uitgebreid kookte, maar ze vonden het precies allemaal wel lekker.

Het ontbijt was ter afwisseling eens van die paaskoeken, en had ik er meer gekocht, ze waren ook op geweest. Als middageten hadden de kinderen quiche gevraagd, maar dan wel met bacon, champignons en mozzarella.

Als vieruurtje had ik eigenlijk chocolademousse gekocht, maar toen dacht ik dat er nog ijs was, en aardbeien, en dat dat eigenlijk wel een fijne combinatie was.

En in de namiddag reed Wolf nog even naar de Delhaize, zodat we croque monsieurs konden eten. Ja, zo’n quarantantie, ne mens wordt er niet mager van.

Maar gelukkig kwam er nog een ietsie beetje beweging bij kijken. Merel had namelijk een ganse hoop post: tekeningen voor haar vriendinnetjes, en dan brieven voor omaly en opa. En die tekeningen moesten wel in de brievenbussen worden gestoken. Mét begeleidende krijttekening aan de bewuste brievenbus, uiteraard. Bij Lieze was dat laatste niet nodig, want die kwam even buiten en toen stonden beide meisjes op twee meter van elkaar te glunderen. Zo’n BFF, het is me wat.

Maar we passeerden ook even langs een van Wolfs beste maten, en die kreeg natuurlijk ook een tekening.

Snel fietsten we niet, maar we waren er wel even mee buiten, en dat deed deugd.

Van verloren rijden, lunchen, boeken, en tandartsen.

Ik moest nog snel wat stof halen in de Sleepstraat, deze voormiddag, en had me geparkeerd in een zijstraatje, het Godshuishammeke. Ik sta wel vaker daar, en dan doe ik gewoon een blokje rond, tot ik weer de Sleepstraat kan uitrijden. Vandaag moest ik naar de Sint-Pietersnieuwstraat, en reed ik gewoon de straat verder. Ha, dacht ik, ik kom uit in Nieuwland blijkbaar, dat komt dan uit op de kleine ring, ideaal. Alleen bleek mijn richtingsgevoel me daar in de steek te laten, want eigenlijk had ik gewoon verder moeten rijden.  Tot mijn grote verbazing kwam ik dus plots uit op de Achterleie (ja, ik heb de straatnamen opgezocht, ik geef dat toe), aan de overkant van de brug aan het MIAT. Verloren gereden in mijn eigen stad, komt dat tegen!
Ik bleef even staan, en sloeg dan maar de Blekersdijk in, alweer een straat die ik wel kende, maar waar ik nog nooit doorgereden had. Vanaf de Ham wist ik uiteraard wel weer mijn weg, maar serieus zeg, centrum Gent, en dan nog verloren rijden!

Een tweede verbazing overviel me toen ik me parkeerde in de Plateaustraat Rozier (dank u Veerle, ik wist dat er iets niet klopte, ik heb die twee altijd al door elkaar gehaald): die is niet alleen in twee geknipt met paaltjes, er staan ook zinnen op de grond geschreven. Ik heb geprobeerd ze te vatten, maar dat lukte niet echt met mijn gsm.

IMG_0917

Bon, ik spoedde me naar het Salon, waar ik afgesproken had met een vriendin. Ik had nog altijd haar nieuwste boek niet, ook al is dat al een tijdje uit, en dat had ze voor me meegebracht, gesigneerd en al. “Parket Magistraal”, ik weet u nog te zeggen wat ik er van vind.

1507-1

Enfin, we hielden een heerlijke babbel bij een fijne lunch. Een aanrader trouwens: quiche met spinazie en brie. Een gewone basis quichevulling met spinazie, daarop een klein laagje tomaat, en dan volledig afdekken met repen brie. Lekker, jong!

IMG_0918

Tegen drie uur zat ik dan bij de tandarts: vrijdag is er een stukje tand afgebroken van een al geabimeerde kies, en dat moest uiteraard bijgewerkt worden. Mijn tandarts is er eentje van de goeie soort: snel, efficiënt, pijnloos en zonder blabla. Ik ben er zelfs niet meer zenuwachtig of gespannen, stelde ik bij mezelf vast, zelfs niet wanneer ze aan het boren is. Twintig minuten later stond ik buiten, netjes op tijd om de kinderen op te vangen.

Fijne dag, voorwaar. Nu nog tijd vinden om de stof te verwerken en het boek te lezen. Dat zal nog wat anders zijn…

Quiche met kalkoen en prei, en weinig calorieën

IMG_9002

Eigenlijk is het een variante van het recept dat ik hier heb gepost, en dat was op zijn beurt dan weer een variante op een Weight Watchers-recept uit Stap voor Stap Gezond Koken.

Het originele had naar mijn goesting niet genoeg groenten, en ik ben ook verzot op bladerdeeg, dus heb ik het aangepast. Het is nog steeds lang zo vet niet als een echte quiche, en het blijft een magere maaltijd, maar wel zeer lekker.

Wat heb je nodig? (4 personen)

– een rol bladerdeeg (niet met boter)
– 1/2 kippenbouillonblokje
– 420 gr kalkoen (of kip, naargelang waar je zin in hebt)
– 2 ajuinen
– rozemarijn, liefst vers, maar die had ik niet
– 2 eieren
– een dikke steel of twee prei
– 75 ml ongezoete gecondenseerde melk
– 2 eetlepels room (5% vet)
– zout en peper
(- optioneel: geraspte kaas)
– quichevorm (in mjin geval een stenen ronde taartvorm, ideaal want je kan er in snijden)
– oven op 200°C

Hoe doe je het?

– Los het bouillonblokje op in een steelpan met een halve liter water. Snij de kalkoenfilet in repen, en gooi hem samen met de gesnipperde ajuin, de gesneden en goed gewassen prei en de rozemarijn in de bouillon. Laat ongeveer een kwartier koken.
– Laat uitlekken en afkoelen, en trek het vlees uit elkaar. Leg de bladerdeeg in de vorm, en leg de kalkoen met de ajuin, prei en rozemarijn er bovenop. Eventueel kan je nog wat champignons toevoegen, als je het te weinig vindt.
– Klop de eieren los met de melk en de room, voeg peper en zout toe. Giet over de kalkoen. Bestrooi eventueel met de kaas en zet een twintigtal minuutjes in de voorverwarmde oven.

Serveer met een flinke portie groen.

Quiche van kip met rozemarijn en champignons

quiche

Ik heb me gebaseerd op het recept in het nieuwe boek van de Weight Watchers, Stap voor stap gezond koken. Ik heb het wel nogal wat aangepast, omdat er bijzonder weinig groenten in zaten, en dat de kinderen heel graag bladerdeeg eten. Dit is mijn versie, de originele versie (zonder champignons, met dragon in plaats van rozemarijn en zonder bladerdeeg) staat in het kookboek op p. 66, amper 4 punten per portie, met prachtige foto’s van elke stap. Mijn recept met de punten vind je op mijn andere blog www.dieet-volgen.be.

Wat heb je nodig? (4 personen)

– een rol bladerdeeg (niet met boter)
– 1/2 kippenbouillonblokje
– 420 gr kip
– 2 ajuinen
– rozemarijn, liefst vers, maar die had ik niet
– 2 eieren
– een doosje champignons
– 75 ml ongezoete gecondenseerde melk
– 2 eetlepels room (5% vet)
– zout en peper
(- optioneel: geraspte kaas)
– quichevorm (in mjin geval een stenen ronde taartvorm, ideaal want je kan er in snijden)
– oven op 200°C

Hoe doe je het?

– Los het bouillonblokje op in een steelpan met een halve liter water. Voeg de kipfilet, de gesnipperde ajuin, een goeie poot gesneden champignons en de rozemarijn toe. Laat ongeveer een kwartier koken.
– Laat uitlekken en afkoelen, en trek het vlees uit elkaar. Leg de bladerdeeg in de vorm, en leg de kip met de ajuin, champignons en rozemarijn er bovenop. Eventueel kan je nog wat champignons toevoegen, als je het te weinig vindt.
– Klop de eieren los met de melk en de room, voeg peper en zout toe. Giet over de kip. Bestrooi eventueel met de kaas en zet een twintigtal minuutjes in de voorverwarmde oven.

Serveer met een flinke portie groen.