Geplaatst op

Onverwachts vrije voormiddag

Ik stond erop om naar de rugby te rijden in Bosvoorde, het Brusselse dus. Gisterenavond had de teamverantwoordelijke nog een mailtje gestuurd dat er niet voldoende vervoer zou zijn, maar lo and behold, deze morgen was er zowaar vervoer te veel! Wolf kon perfect mee met iemand anders, en ik hoefde niet eens te rijden! Dik in orde! Dat rijden is niks voor mijn voet, maar dat lange staan vindt hij minder. En daarbij, een vrijgekomen voormiddag is altijd mooi meegenomen, ik heb nog stapels verbeterwerk! Gelukkig vindt Wolf het ook niet erg dat ik niet mee rijd om te supporteren, ik ben er regelmatig wel bij.

Ik ben dan maar een cache aan de Watersportbaan gaan zoeken, en ben dan thuis koffie gaan drinken en toetsen gaan verbeteren. Yay!

 

Geplaatst op

Boswandeling

We waren allemaal toe aan een luie dag: ik zat gisteren in Middelburg, Merel was dit weekend blijven slapen met de scouts, en Wolf had gisteren een uitgebreide scoutsactiviteit.

We maakten er dus een hele rustige voormiddag van, met vooral veel niksen. Ik deed nog boodschappen, dat wel, en ik maakte hespenrolletjes met witloof, maar dat was het zowat.

Maar in de namiddag begon het toch te kriebelen: veel te mooi herfstweer om binnen te blijven! We zochten de laarzen, en reden naar de Lembeekse bossen, voor een aantal geocaches. Anderhalf uur hebben we rondgelopen, en toen was het welletjes. Maar we hadden wel een fantastische middag!

En toen, toen was het goed geweest, begon het ook al donkerder te worden, en reden we naar huis voor een avondje in pyjama, met verse pompoensoep met spinnenballetjes, en na het eten spokenchips en Monsters University. Halloween, iemand?

Geplaatst op

Zuiddag 2016

Zuiddag, het is op onze school en hier ten huize intussen een begrip. Voor wie het niet kent: ik leg het hier even uit.

Twee jaar geleden heeft een leerlinge mijn berging aangepakt, vorig jaar kwam een leerling het tuintje achteraan grotendeels opruimen.

Werk dat ik zelf altijd maar voor me uitschoof, en maar niet aan kon beginnen. Maar dat dus wel moest gebeuren. Dit jaar zat ik na te denken: er was niet direct iets dat hier moest gebeuren waarvoor ik een ganse dag een paar extra handen nodig had. Ik had het erover met Chantal, mijn kuisvrouw, tijdens het koffiemomentje. “Moh”, zei die, “is het geen idee om dan bij uw ma thuis te gaan opruimen?” Van een werk gesproken dat ik steeds maar voor me uit blijf schuiven en waar ik niet aan kan beginnen. Niet omdat het me emotioneel raakt – daar ben ik te rationeel voor – maar omdat het een immens werk is. Mijn ma hield van kleren en schoenen, en kon niks weggooien. Ik heb er al verschillende keren een hoop gerief uit weggehaald, uit dat huis, maar er blijven stapels en stapels. Ik sorteer ginder ter plekke uit, kijk of er iets is dat ik zelf wil, en laat het daar netjes op stapels liggen voor Martine, de kuisvrouw. Zij kijkt wat zij kan gebruiken (maar heeft net als ik een toch wel groter maatje), en dan neem ik het mee naar hier om Chantal te laten kijken, en een vriendin met mijn ma’s maten. En dan gaat de rest naar het dekenaal centrum in Zomergem, waar zij het verdelen voor vierde wereld, OCMW, vluchtelingen, en uiteindelijk de missies, jawel. Alleen: dat is enkel open in de voormiddag tussen negen en elf.

Enfin, ik vandaag dus met een leerlinge naar Zomergem, om de dozen en zakken die al klaarstonden, te gaan afgeven. We hebben eerst ook nog alle dekens die we vonden – en dat waren er nogal wat – in zakken gepropt. Toen alles netjes afgezet was, zijn we verder gaan opruimen. Zelie heeft alle schoenen van ons ma in grote zakken gestoken: vier vuilniszakken vol. Ik zal die deze week nog wel uitsorteren op draagbaar en echt versleten. Jammer genoeg had ons ma maatje 38, want ze heeft een aantal prachtige schoenen, waar ik met mijn veertig niet echt in kan.

Ik moest wel nog gaan lesgeven tussen tien en twaalf, maar gelukkig was Martine er ook, die Zelie kon aansturen. We hebben alle make-up van ons ma weggehaald: die wordt doorgegeven aan de VIP-school, waar ze het bruikbare materiaal er wel zullen uit sorteren. Zo goed als alle kleren zijn ook uit de kasten gehaald en nagekeken. Sommige dingen zijn in de vuilbak gevlogen, sommige dingen heb ik mee zoals nieuwe washandjes en ongebruikte handdoeken, of pareo’s en zo. Het meeste ligt er nu op stapels om door Martine nagekeken te worden.

Na mijn les ben ik teruggereden naar Zomergem, en ben ik met ons pa en Zelie iets gaan eten in de Scheve Zeven. Man, de toost met brie en honing is een gigantische aanrader. Kijk zelf maar.

img_2077

Enfin, ik had wel al om vier uur klassenraden, dus Zelie was er redelijk snel van af, maar die veertig euro, die was meer dan welbesteed, echt waar. En volledig naar een goed doel, dus een dubbel goed gevoel.

En wil u volgend jaar ook zo’n helper voor een dag? Dat kan, ik zal het u laten weten!

Geplaatst op

Noeste dag

Er zijn zo van die dagen dat het plots vooruitgaat, zeker als de zon schijnt. Ik moest ook niet werken voor school: facultatieve verlofdag, weetuwel.

Er was hier eindelijk iemand om de haag te scheren, en toen kreeg ik het plots ook zelf in mijn bol: ik heb de hele tuin opgeruimd – oude planten weggesmeten, parasol afgebroken en binnengezet, gerief opgeborgen, hibiscus gesnoeid, enfin, u kent het wel. Ik heb meteen ook stevig de snoeischaar in een klimplant gezet, dat was ook eens nodig, en nu was er iemand die me kon helpen om de grote ladder uit te halen.
Daarnaast heb ik eindelijk Wolfs lamp gerepareerd. Het ding flikkerde en scheen meer niet dan wel. Ik had er al eerder aan geprutst, maar dat leek niet te helpen. Vandaag heb ik het hele ding dan maar van het plafond gesnokt, en gezien dat het aan het lusterklemmetje van Ikea lag, en dat de kant van de lamp zelf niet goed aangesloten was. Een dikke meter overbodige kabel moest eraan geloven, en met mesje, denudeertang en wat gepruts hing de lamp eindelijk weer vrolijk te schijnen.

Ik had mijn werkgerief nog niet eens opgeruimd toen Cedric kwam melden dat hij zonder stroom gevallen was. De kabel was ooit al eens gerepareerd na een iets te heftige scheerbeurt van de haag, en was nu weer losgekomen. Geen nood, op een goeie vijf minuten hing het ding weer aan elkaar op een verantwoorde manier. Go me!

En nu ik toch bezig was, heb ik meteen Wolfs emailadres losgekoppeld van het mijne, en hem een eigen mailbox op zijn eigen computer gegeven. Hij straalde!

En toen kwamen de kleintjes terug van school, en dook ook Wolf weer op van bij Quinten, en was het gedaan met de rust. Tsja.

Maar toch veel gedaan, eigenlijk feitelijk. Zo van die extra dagjes vrij zonder kinderen in huis: laat maar komen!

Geplaatst op

Gladiatoren in Zelzate

Vandaag was het dan weer een rustige dag, kwestie van gisteren een beetje te compenseren. Al zat hij eigenlijk ook behoorlijk vol, maar dan wel veel rustiger. Het begon met Wolfs muziekles aan de Poel, en dus een uurtje rust voor mij. Ik probeerde een bijzonder uitgebreide cache te vinden in de Sint-Niklaaskerk, en brak mijn hoofd op de puzzel. Fantastisch gedaan, dat wel, echt. Om elf uur was er de vaste afspraak met de zoon in de Labath, met respectievelijk caffe latte en warme chocomelk (gemaakt van twee stevige latten donkere chocolade en gestoomde melk), en een gezellige babbel. Zo van die moeder-zoon-momenten, ik koester ze. Haastig waren we sowieso niet, en dus liepen we nog even samen tot in de Sint-Niklaaskerk, waar Wolf wél een paar aanwijzingen vond die ik over het hoofd had gezien, en daarna tot onder de Stadshal voor een smaakje van Wilde Mannen Woeste Wijven.

img_1994

De namiddag begon heerlijk lui, en rond een uur of vier pakten we ons op en reden naar Zelzate, net op tijd voor de gladiatorenshow op het Romeinse weekend. Altijd fijn om te zien! Al was het net daarvoor efkes beginnen gieten, en moesten we nog even wachten.

Daarna liepen we nog even rond, gaf ik uitleg aan de kinderen over alle dingen die er te zien waren, en zochten we nog drie caches in de buurt.

Afsluiten deden we gezellig thuis met een warme chocomelk – de tweede van de dag al voor Wolf – en een filmpje. Heerlijk rustige zaterdag!

Geplaatst op

Historisch moment!

Jawel, voor Bart en mij is dit een historisch moment! Dit was namelijk de eerste zondag dat we in de namiddag drie uur vrij hadden! Vrij als in: zonder kinderen. Begrijp me niet verkeerd: ik zie mijn kinderen doodgraag, wie hier al een tijdje komt lezen, weet dat. Maar man, het kan zo ongelofelijk deugd doen om eens kinderloos te zijn! Twee jaar geleden waren we nog samen op weekend op die manier, vorig jaar was dat gepland maar had Bart zijn knie gebroken, en dit jaar, tsja, is het er niet eens van gekomen.

Dat is de enige reden waarom ik jaloers kan zijn op gescheiden mensen: de kinderloze weekends!

Op dezelfde hoogte staat het feit dat Wolf nu al kan babysitten, en wij dus makkelijker een avond weg kunnen. Niet dat dat zomaar lukt: op maandag en woensdag heeft Bart les, op donderdag heb ik koor, en om de twee weken op dinsdag Cthulhu. Daarbij komt dat Wolf op dinsdag naar de gitaarles moet gebracht worden tot half acht, en dat er op woensdag en vrijdag tot half acht rugbytraining is. Maar bon, het is het principe.

Aangezien het overgang was, waren de jongens al van negen uur weg, en om twee uur heb ik ook Merel naar de scouts gebracht. Man, wat een bende! Ze zijn met 55 kapoenen, maar ook met tegen de 50 kabouters, dacht ik. Enfin, een gigantische groep.

img_1977

Tegen kwart na vijf waren ze alledrie weer thuis en doken ze prompt in bad. En als u vraagt wat Bart en ik in de tussentijd hebben gedaan? Ik heb in alle rust en stilte voor school gewerkt, en Bart heeft geslapen. Spannend, he!

Geplaatst op

Roze fiets.

Woensdag, en dus een vrije namiddag. En dus vooral tijd voor allerhande klusjes. Kobe maakte zijn huiswerk en verdween richting Chan, en ik sommeerde Wolf om me te helpen brol in de auto te laden en mee te gaan naar het containerpark. Merel begon prompt ook te helpen, en reed uiteraard ook mee naar dat containerpark. En toen dacht ik er aan dat we vlakbij een grote fietsenwinkel waren. Ik had al in twee fietsenwinkels gekeken voor een ‘nieuwe’ tweedehandsfiets voor haar, maar enkel nog maar eentje van 160 euro gevonden, dat nog te groot is voor haar. Ze kan nog niet fietsen, maar het kleuterfietsje is dan ook pakken te klein voor haar, en niet ideaal om het op te leren. En de gele opvolgfiets waar Wolf en Kobe op reden, is nog net te groot. Dat is zo’n beetje een hybride fiets: niet echt een meisjesfiets, maar ook geen echt uitgesproken jongensfiets, en daar kan ze wel mee leven, zegt ze. We hangen er dan wat bloemen aan, en een vrolijke bel, en probleem opgelost. Kobe is doorgeschoven naar het blauwe exemplaar, sinds Wolf zijn grote fiets heeft. Maar momenteel is die gele fiets nog te groot, en die kleuterfiets te klein. (Als iemand trouwens het kleuterfietsje wil overkopen, roep maar.)

Wij dus naar Tanghe, de notoir vriendelijke fietsenzaak. Maar bon, ze hebben er veel, en jawel, ze hadden er ook een perfect grote, roze fiets. Merel was helemaal in de wolken, en die tachtig euro heb ik dan ook met plezier betaald. Nu nog leren fietsen, dus. Bart?

De fiets staat intussen ook netjes in de garage, naast de andere fietsen en de auto. Want dankzij het ritje naar het containerpark is ook de garage weer opgeruimd geraakt, en staat de auto binnen. Net op tijd voor het herfstige regenweer dat er ongetwijfeld nog zal aankomen. Al voelt dat vandaag absoluut nog zo niet aan, op de eerste dag van de herfst. Ik ben er niet rouwig om, nee.

Geplaatst op

Rotverwend

Soms word ik echt rotverwend door mijn kinderen!

Maandag hadden we het zwembadje opgezet, maar het regenwater was door het intense spelen al echt serieus vuil, en er was een aanslag op het grondzeil. En van de Cthulhusessie gisterenavond – in september buiten zitten tot half één in een T-shirt, serieus zeg! – was het terras ronduit smerig. Ik ben deze morgen, toen het nog min of meer fris was, dan maar het terras beginnen schuren en het zwembadje volledig proper maken. Als in: manueel geschuurd en gewreven, met kuismiddel.

De jongens waren zeer enthousiast, en vulden het meteen een stukje met kraantjeswater. Onze regenput is vrijwel leeg, vrees ik. En het water is een pak properder op die manier. Enfin, Chan speelde vrolijk mee tot drie uur, en toen moest Kobe zich klaarmaken voor de muziekles.

Toen ik terugkwam, zat Wolf heerlijk in zijn eentje in het zalige zwembad, en het zag er zó fijn uit, dat ik een bikini heb aangetrokken en erbij ben gekropen. Fantastisch fris, zalig gewoon! Zeker toen Wolf en ik er nog een ijsje bij namen…

img_1944

Wolf ging er dan uit, en liet mij heerlijk op mijn eentje in stilte genieten van de zon en het water, een koffie en mijn boek in de hand. En iets later kwamen hij en Merel aanzetten met een superdeluxe bananenmilkshake, compleet met rietje en versiering.

Als ik niet verwend word, zeg! Alleen jammer dat ik uit het water moest om Kobe terug op te halen van de muziekles, terwijl Wolf alle rugbygerief verzamelde, en Merel boterhammetjes smeerde voor het hele gezin. Goed gekweekt, zeg ik u!