Dat het warm was vandaag, zo bij het instappen in de auto
365 – 8 juli
Ontbijt
Zo ontbijten in je eigen tuin, ik zou dat gewoon kunnen worden. Lekker buiten op het terras, met croissants, een verse latte, de kinderen, en intussen staat het zwembadwater al op te warmen in de zon.
Zomer. Ik kan dat wel hebben, ja.
Nog meer waterpret
Gisteren waren er verjaardagsfeestjes en muziekschoolfeestjes, maar vandaag was het toch weer stralend weer, en bleek Briek (Marthes jongste broertje) te klagen dat hij nog nóóit bij ons had mogen komen spelen. En dus stonden rond half vijf de drie Clompjes bij ons in de tuin, alweer met watergerief. Er ontstond een heus gevecht tussen de twee kampen, terwijl Kobe en Merel van op een afstandje toekeken, en Merel vooral genoot van de pas geopende zandbak.
Nozems in de tuin
Je weet dat je kind groot wordt als hij zelf al vriendjes uitnodigt om te komen spelen. “Da’s toch OK, he mama?”
En dan staan ze hier plots met drie extra in je tuin, compleet met waterpistolen en extra handdoeken. Op een dag als gisteren, ook al was het een doodgewone dinsdag, moest dat kunnen. Geen idee hoe lang het zal duren voor we weer een waterspelletjesdag zullen hebben, want van de drukkende hitte vandaag is alvast geen sprake.
Zomers
Puffend kom ik thuis, van een examen en een lange wachtbeurt in de motorgarage. Slecht werkende remmen, daar spotten we niet mee.
Ik heb nog net de tijd om – het is al drie uur – een pot rijstpap naar binnen te werken, voor ik met een lege buggy het cordon wandelouders vervoeg dat zich naar de school spoedt. Daar word ik omgeven door drie verhitte kinderen, aan wie ik prompt beloof dat we thuis het kleine zwembadje zullen opzetten. Kwetterend lopen we samen naar huis, terwijl ik hun schoolverhalen aanhoor, en afkeurend het hoofd schud – zoals van me verwacht wordt – wanneer het gedrag van een stout klasgenootje ter sprake komt.
Terwijl ik het plastieken gevaarte van het zwembadje uit de garage naar buiten zeul, kijken zij verwachtingsvol toe, onderwijl aan een ijsje likkend. Al een geluk dat ik een paar jaar geleden een elektrisch pompje kocht, want het is te warm om zelf te blazen.
Even later joelen drie uitgelaten bloterds door de tuin, roepend dat het water toch wel héél erg koud is. Waarop moeder, plichtsbewust en eigenlijk vooral medelevend, een paar emmers heet water in het badje kiepert. Een watergevecht ontstaat, en afweerschilden, ook wel gekend door de kleinste onder de naam ‘papelu’, doorstaan glansrijk de test. Dat er intussen ook ongewild een ganse waterstraal op een met pen geschreven examen terechtkomt, is bijzaak, een accident de parcours, collateral damage. Gelukkig kan mama nogal goed ontcijferen.
En zo buitelen we de zomer in. Met ijsjes, zwembadjes en examens. Deze keer gaan we er écht voor.
Buiten
Aangezien ze slecht weer voorspellen, of toch in elk geval een pak minder warm, wilde ik ervan profiteren om nog een laatste keer buiten te eten.
Er stonden croques monsieurs op het menu, en da’s snel geregeld met een verlengkabel. De stapel boterhammen had ik al op voorhand belegd, zodat ik op het moment zelf ze gewoon in het ijzer moest leggen, en er eventueel wat ananas tussen foefelen.
Ze vonden het lekker. Echt wel.
366 – 19 augustus
En toen zomerde het
En hebben we eigenlijk de ganse dag niks anders gedaan dan buiten gespeeld, en gezeten, en gehangen.
Al in de voormiddag zijn we zwembadjes beginnen opblazen: een groot met koud water, en een kleintje waarin we een emmer warm water gegoten hebben, en om de tien minuten het water van de tuinslang die in de zon ligt. Lang leve het elektrische luchtpompje trouwens, of ik was morgen nog bezig met blazen.
Resultaat: het grote bad was 26°, het kleintje 31°, en de jongens genoten. Ook Merel heeft erin zitten plonzen, uiteraard.
En Wolf maakte meteen een speelparadijs, met een parasol, stoelen, ligbank, glijbaan, dat soort dingen.
Ne mens heeft niet veel nodig als het zomert…
366 – 11 augustus
