Geplaatst op

Vrienden

Het blijkt typisch te zijn voor ons stadium in het leven: druk bezig met werk, druk bezig met kleine kinderen, druk bezig met vanalles, en dus weinig tijd nog voor vrienden. Ja, ik weet het, tijd maak je, maar ook daar zijn grenzen aan. Ik voel me dus soms schuldig omdat ik onze vrienden verwaarloos, maar het is blijkbaar wederzijds :-p

Gelukkig is er Doodle, en helpt dat wel iets om af te spreken, maar toch: ik denk dat we al meer dan drie maanden bezig waren om af te spreken met twee andere koppels, bij een van hen thuis. We zijn allemaal vol goeie wil, maar onze agenda’s denken daar anders over.

Enfin, afgelopen zaterdag was het eindelijk gelukt, en zijn we kaas en wijn gaan eten in Lovendegem. We hadden een fantastische, gezellige avond, en telkens weer zeggen we: “We moeten dit vaker doen, we moeten sneller afspreken.” En keer op keer gaat het mis, en zien we elkaar één keer per jaar of zo. Het fijne is wel, dat we allemaal zo zijn, en dat het onze vriendschap niet aantast. Gelukkig maar.

En toch, tóch neem ik me voor om deze keer niet zo lang te wachten. Echt waar, beloofd. Plechtig en al.

Geplaatst op

Kabeljauw in kokosmelk

Er zijn zo van die avonden dat je er gewoonweg zelfs niet aan dénkt om een foto te nemen.

Het was bijzonder fijn, bijzonder aangenaam deze avond, echt waar. Vrienden die al vijfentwintig jaar meegaan, die moet je koesteren.

Gwen had trouwens ook heerlijk gekookt, blijkbaar volgens een recept van Pascale Naessens uit “Mijn pure keuken”. Niet dat ze het boek heeft, maar ze hadden dat vorige week of zo gegeten bij vrienden, en toen het recept onthouden.

Ik schrijf het hier even neer, gewoon zodat ik het zelf niet vergeet, en omdat het zo lekker was dat ik het met u wil delen. Echt.

Ingrediënten (voor vier flinke eters):

– 1 kg kabeljauwfilet
– 500 ml of meer kokosmelk
– vier teentjes knoflook
– vissaus
– een visbouillonblokje
– een doos kerstomaatjes
– een viertal limoenbladeren
– peper en zout
– basmatirijst

Werkwijze:

– snij de knoflook in fijne reepjes, en leg ze op de bodem van een ovenschaal
– leg daarop de visfilet
– besprenkel ruim met vissaus
– overgiet met kokosmelk tot de filet onder zit
– voeg de kerstomaatjes en de limoenbladeren toe
– verkruimel het bouillonblokje erover
– zet in een oven van minstens 200°, totdat de kokosmelk kookt en de kerstomaatjes openbarsten. Hou zorgvuldig in de gaten, dat je vis gaar is, maar niet uit elkaar valt
– kruid af met peper en zout
– serveer met basmatirijst

Smakelijk!

Geplaatst op

Bitches!

Ik denk dat de Sofies (Sophies) al meer dan een jaar in hun huidige huis wonen, en ik was er nog steeds niet geweest. Dat moest rechtgezet worden, vonden we allemaal, en dus trok ik deze namiddag met de drie kinderen naar de twee dames en hun twee zalige teefjes.

Het huis werd geïnspecteerd, er werd taart gegeten, gespeeld met de honden, en vooral veel gekletst. Good times, good times.

Ik had geen fototoestel mee, en mijn iPhone lag nog op mijn bureau, maar Kobe had zijn spelcomputertje mee, en daar kan je dus ook foto’s mee nemen, zij het lage kwaliteit. Goed genoeg om te zien hoe leuk Merel de honden vond, en vice versa. En hoe chocoladetaart er gewoon altíjd in gaat ^^

foto 3

foto 1

HNI_0001

HNI_0002

HNI_0005

HNI_0010

HNI_0009

HNI_0099

Bedankt, Zofie en Lama, de volgende keer komen jullie naar hier.

 

Geplaatst op

Vriendschap

Hier ten huize gaat het van kwaad naar erger. Bart heb ik nog van de hele dag niet gezien (die staat vijf minuten op om paracetamol te slikken, en kruipt dan weer in bed), en zelf sta ik ook te zwieren op mijn benen.

Gisteren hadden de kinderen een schoolvrije dag (pedagogische studiedag) en gingen ze normaal naar mijn ma gaan, maar die is ook al ziek. Ik heb ze dan maar thuis gehouden, want hier kunnen ze zichzelf toch net iets beter bezighouden dan op een ander.

Merel heb ik met veel moeite naar de creche gebracht en weer afgehaald, en voor het eten, tsja, heb ik een pizza besteld op ’t eind van de straat, en heb ik de jongens erom gestuurd. Good parenting, nee? Ik zag die boodschappen écht niet zitten…

Met pijn in het hart hebben Bart en ik ook het nieuwjaarsfeestje van Wijs aan ons laten voorbijgaan: het zou écht niet gelukt zijn. En ik die er speciaal in de solden een heel knap zwart jurkje voor gekocht had… Ik heb het maar weer in de kast gelegd, het is dan voor het galabal van onze zesdes.

Vandaag is het dus nog geen haar beter: deze morgen heb ik mijn jas over mijn pyama getrokken, heb de auto wat ijsvrij gemaakt, en heb ik Wolf naar de muziekles gebracht, terwijl ikzelf intussen een hoestconcert ten berde gaf. Man man man… Het was toch echt puur op wilskracht.

Uiteindelijk heb ik deze namiddag hulp ingeroepen in de vorm van Ilse, Dirks vrouw. Zij heeft boodschappen gedaan voor een paar dagen, een grote kom soep gemaakt, en vooral ook de kinderen aan tafel gezet en boterhammen gesmeerd, iets waar ik geen fut voor had.

Op zo’n momenten, als je zelf allebei een zombie bent, kan je je vrienden echt wel waarderen. Dank je, Ilse, echt waar!

Geplaatst op

En het vakantiegevoel gaat verder…

Het is toch ongelofelijk hoeveel het weer uitmaakt qua vakantiegevoel? Al hoefde het voor mij ook weer niet zó warm te zijn.

Ik heb vandaag weer geen ene poot uitgestoken. Ja, in de voormiddag nog snel boodschappen gedaan, en een heerlijke quiche met kip, dragon en champignons in elkaar geflanst. Want tegen de middag kwam Vallery met Bo, en hebben we heerlijk buiten gegeten, en daarna hebben de kinderen in de zwembadjes gespeeld, en een spelletje binnen toen het buiten te warm was, en daarna weer in de zwembadjes en de hangmatten en dergelijke.

En Vallery en ik? Wij zaten op het terras, al dan niet in de tuin, kletsten, genoten van het nietsdoen, en namen vakantie. Tot een uur of zes, toen is ze doorgegaan. Maar ik verzeker het je: zon, zwembadjes en vrienden, dat is het toch wel, ja.

Ik ben zelfs vergeten foto’s te nemen, behalve deze dan.

hangmat

Geplaatst op

Gemengde gevoelens

Het was een dag van uitschieters vandaag, van extremen.

In de voormiddag stilgestaan bij de broosheid van het leven, en bij het intense verdriet dat het plotse verlies van iemand kan veroorzaken. Bij de sterfelijkheid van ons allemaal. En van het feit dat de dag dat ik mijn ouders zal verliezen, steeds dichterbij komt, en dat ik daar nog helemaal niet klaar voor ben.

In de namiddag heb ik genoten van mijn kinderen: samen gespeeld, onnozel gedaan, gevloekt op het rotslechte weer, tv gekeken en geknuffeld. Vooral ook dat laatste.

En ’s avonds hadden we afgesproken met vrienden van vroeger, met wie we minstens één keer per jaar bij een van ons samen eten. Het was een verbaal steekspel zoals altijd, zoals eigenlijk alleen maar kan als je elkaar al zolang kent en samen een verleden hebt. Wanneer je elkaars knopjes en zwakke plekken weet zitten, gevoeligheden en stokpaardjes. Bijzonder lekker gegeten, dat ook.

Het was een fijne avond, een mooie afsluiter van een rare dag.

Een dag vol vrienden, in goede en slechte tijden.

Geplaatst op

Feestje

Zaterdagavond hebben we een bescheiden drink gegeven voor een paar vrienden. Een hele hoop kon helaas niet komen, maar we waren toch nog wel met een stuk of 15. Bart had massa’s hapjes voorzien, en het werd een zeer aangename avond. Eigenlijk moeten we dat meer doen, zo geraakt ons huis (en bij uitbreiding mijn bureau) eens ontdaan van alle rondslingerende rommel.

cadeautjes

Bart trok deze morgen zijn conclusies bij de cadeautjes die we kregen: we moeten dringend gehydrateerd worden :-p We hebben vooral veel heerlijke koffiebonen gekregen (onder andere Blue Mountain, yay!), een paar flessen uitstekende wijn, en een pot bijzonder goeie antirimpelcrème :-p Dat komt ervan natuurlijk, als je in je mailtje schrijft

Bloemen en kransen zijn absoluut niet de bedoeling, antirimpelcrème of kleurshampoo mag altijd.

De lokale apotheker neemt dat dan zeer letterlijk, ik had het kunnen weten :-p Verder was er nog een verwenpakketje met een mooie kaars, hydraterende handzeep (het is dus echt een thema) en een bruisbal voor in bad. Er waren ook boekenbons en restaurantbons, en twee mooie theelichthouders gevuld met snoep.

Het toont eigenlijk vooral goed aan hoe goed onze vrienden ons kennen. En hoe weinig ze luisteren als we zeggen dat cadeautjes niet nodig zijn.

Maar ik vond het eigenlijk vooral een zeer fijne avond. Bedankt allemaal!

En volgend jaar geven we een fuif. Met uitgebreider publiek, beloofd.