Geplaatst op

Brihang in de Vooruit

Bart had me gevraagd of ik mee wilde naar een concert van Brihang in de Vooruit, en ik zei uiteraard ook niet nee. Alleen wist ik pas vandaag dat dat in de grote concertzaal was, en dus rechtstaand. En dat ging me niet lukken…

Soit, we gingen wel zien hoe ver ik ging geraken, we hadden de kaarten nu. Bart had gezien dat het om half acht begon, maar pas toen we al onderweg waren, zag hij dat dat het uur was waarop de deuren opengingen, dat er om half negen een voorprogramma was, en dat Brihang zelf maar om 21.15 uur ging spelen. Euh…

Maar nog een chanceke, want de parking van de Zuid bleek een probleem te zijn: al van de afrit van de autostrade stonden ze aan te schuiven. Toen wij binnenreden, waren er nog een vijftigtal plaatsen, maar dat bleken dan vooral van die miniplaatsjes te zijn, of van die plaatsen waar links of rechts een SUV stond en waar je dus zelfs met een mini niet meer in kon parkeren. Het was aanschuiven al van op de eerste verdieping, en uiteindelijk heb ik me in een piepklein plaatsje gemanoeuvreerd. En ben er weer uitgereden, want ik kon de auto niet meer uit. Bart is dan er opnieuw ingereden en met wat gewring uit de auto geraakt. Degene die naast ons stond, had geen vijf centimeter meer over, maar had meer dan voldoende plaats langs de passagierskant. Tsja…

Uiteindelijk waren we om kwart over acht aan de ingang van de zaal, en daar kregen we te horen dat er wel enkele zitplaatsjes waren bovenaan op het balkon, achteraan. We zijn daar dan maar gaan zitten, en stelden vast dat het voorprogramma eigenlijk best te pruimen was.

En toen kwam Brihang. Man, een heerlijk concertje! Die man is gewoon goed. Niet alleen zijn teksten en muziek zijn steengoed, hij kan ook perfect zijn publiek bespelen. En ik was daarnaast ook fan van de lichtregie: heel, heel knap gedaan.

 

En toen begon de terugtocht, met dus opnieuw die fameuze parkeergarage. We konden deze keer wel vlotjes in de auto wegens onze buren al vertrokken, maar toen stonden we toch nog wel een kwartiertje of zo aan te schuiven. En ging het plots snel. En moest ik even nog aan de zijkant wachten omdat Bart het risico niet wilde lopen dat ons ticket al niet meer geldig zou zijn en dus halverwege te voet een automaat ging zoeken en het dus, welja, plots snel ging.

Maar we waren tegen half twaalf terug met een uitstekend concert achter de kiezen en hele fijne herinneringen.

Geplaatst op

Blaarmeersen

’t Was eigenlijk wel rustig in huis, zo met ons drietjes. Merel en Kobe speelden netjes, ik kon werken, en tegen een uur of vier moesten we onszelf bijna in de auto schoppen richting rugby. Rugby op zaterdagnamiddag? Jawel, inschrijfmoment.

Ik stuurde Merel en Kobe al meteen richting strand met wat strandspeelgoed en een vlieger, ging inschrijven, en hobbelde hen zachtjes achterna. En jawel, ze waren allebei netjes aan het spelen. Kobe probeerde zijn zelfgemaakte vlieger op te laten, maar de wind was gewoon te wisselvallig. Aan het ding zelf zal het niet gelegen hebben, die vliegt schitterend.

Enfin, al bij al een rustige namiddag dus.

Stilte voor de storm, want tegen kwart over zes werd ik opgepikt door Luc, met wie ik die avond de Twitterquiz speelde. We aten eerst iets op het Vooruitterras met het hele team, en haalden nadien in een ongelofelijk warme en eigenlijk veel te kleine Backstay de zesde plaats. Niet zo slecht, al bij al, vond ik, al had ik op beter gehoopt.

Enfin, fijne dag, jawel.

Geplaatst op

Garage-uitstap

Wat doe je als je auto voor een paar uur in de garage moet, en je intussen wel met je tweejarige dochter opgescheept zit?

Juist, je steekt je fiets in de koffer, laat je auto achter, en fietst dan fluitend met de dochter in het fietsstoeltje langs het Zuidpark naar de Zuid.

Daar hebben we rustig een tweede ontbijt genomen in de Panos, het hele winkelcomplex rondgelopen (en alleen maar een slaapkleedje voor Merel gekocht, kunst!), overgestoken naar het Dienstencentrum omdat we nog ons adres op de IDkaarten moeten laten wijzigen (een klein uur wachttijd was me toch te veel) en dan op het Vooruit-terras iets gegeten met een vriendin. Tegen dan was er al een smsje binnengelopen dat de auto klaar was, zijn we rustig teruggefietst, en vrolijk naar huis teruggekeerd.

Met een doodbrave, ongelofelijk lieve dochter, die de hele tijd flink gestapt heeft, geen enkele keer heeft gezaagd of lastig gedaan, en me een fijne voormiddag heeft bezorgd. Meer van dat!