Blaarmeersen

’t Was eigenlijk wel rustig in huis, zo met ons drietjes. Merel en Kobe speelden netjes, ik kon werken, en tegen een uur of vier moesten we onszelf bijna in de auto schoppen richting rugby. Rugby op zaterdagnamiddag? Jawel, inschrijfmoment.

Ik stuurde Merel en Kobe al meteen richting strand met wat strandspeelgoed en een vlieger, ging inschrijven, en hobbelde hen zachtjes achterna. En jawel, ze waren allebei netjes aan het spelen. Kobe probeerde zijn zelfgemaakte vlieger op te laten, maar de wind was gewoon te wisselvallig. Aan het ding zelf zal het niet gelegen hebben, die vliegt schitterend.

Enfin, al bij al een rustige namiddag dus.

Stilte voor de storm, want tegen kwart over zes werd ik opgepikt door Luc, met wie ik die avond de Twitterquiz speelde. We aten eerst iets op het Vooruitterras met het hele team, en haalden nadien in een ongelofelijk warme en eigenlijk veel te kleine Backstay de zesde plaats. Niet zo slecht, al bij al, vond ik, al had ik op beter gehoopt.

Enfin, fijne dag, jawel.

Garage-uitstap

Wat doe je als je auto voor een paar uur in de garage moet, en je intussen wel met je tweejarige dochter opgescheept zit?

Juist, je steekt je fiets in de koffer, laat je auto achter, en fietst dan fluitend met de dochter in het fietsstoeltje langs het Zuidpark naar de Zuid.

Daar hebben we rustig een tweede ontbijt genomen in de Panos, het hele winkelcomplex rondgelopen (en alleen maar een slaapkleedje voor Merel gekocht, kunst!), overgestoken naar het Dienstencentrum omdat we nog ons adres op de IDkaarten moeten laten wijzigen (een klein uur wachttijd was me toch te veel) en dan op het Vooruit-terras iets gegeten met een vriendin. Tegen dan was er al een smsje binnengelopen dat de auto klaar was, zijn we rustig teruggefietst, en vrolijk naar huis teruggekeerd.

Met een doodbrave, ongelofelijk lieve dochter, die de hele tijd flink gestapt heeft, geen enkele keer heeft gezaagd of lastig gedaan, en me een fijne voormiddag heeft bezorgd. Meer van dat!