Lunchdate

Op de laatste Aether hadden ze me ’s nachts gevraagd om snel even een vroeger NPC-personage te komen spelen, zodat ze dat stukje plot konden afronden. Blijkbaar wilden ze haar daar ook laten doden. Euh, ik protesteerde, niet omdat ik dat op zich zo erg vond, maar wel omdat dat personage met een andere groep spelers echt nog wel spel had en dat er zelfs naar gevraagd was bij het begin van het weekend.

Blijkbaar wist deze vernieuwde spelleiding daar niet echt van, of hadden ze dat in de database niet opgemerkt. Ze lieten haar dus ternauwernood ontsnappen, en vandaag kwam Laurens speciaal uit Brugge om te bespreken wat ze precies had uitgespookt vorige weekends dat plot opgeleverd had.

Ik nam hem mee naar de Ooievaar: rustig, gezellig, niet duur en ook wel een beetje zijn ding als zijnde een sociaal restaurant. En het waren net frietjes, en ze hebben daar ongemeen goeie frieten.

Soit, na een dik uur kwamen we nog bij mij thuis een koffie drinken en het gesprek afronden. Geen idee wat ze er nu verder mee gaan doen, maar Laurens gaf toe dat hij ook wel inzag dat het jammer ware geweest mochten we het personage daar laten sterven hebben, want er zit nog zo veel meer in.

Maar eerlijk? Ik speel haar niet zo graag, ze ligt me niet helemaal. Maar toch: alles voor de plot, alles voor de spelers. En mij heeft het een fijne middag en een lekkere lunch opgeleverd.

Nog eens merci, Laurens!

Nog eens de Ooievaar

Dit jaar lukt het me weer vaker om op vrijdag te gaan eten in de Villa Ooievaar, en ik geniet er elke keer weer van.

Vandaag was het er behoorlijk druk: de voorste zaal zat helemaal vol, dus ook mijn favoriete plekje in de erker aan het raam. Gelukkig was de andere zaal leeg en dus heerlijk rustig, want het werd zo langzamerhand heel erg tijd dat het vakantie was. En ja, dat is een fijne zaal om zitten.

Ik kijk er wel naar uit dat het mooi weer wordt, dan zetten ze het terras uit, en als je dan uit de wind zit, is het er heerlijk.

En het eten? Een gelukkig niet al te pikante Pasta Arrabiata, waarvan ik nog meer dan de helft over had en die gewoon meegenomen heb naar huis, waar die wel opgefret wordt door een van de huisgenoten.

’t Is dat het zo gemakkelijk is, zo mooi tussen Mariakerke en Wondelgem, i.e. tussen mijn werk en mijn woonst. En voor 17 euro voor een ruime maaltijd met een karaf water bij en een grote glimlach van de bediening, daarvoor kan je niet sukkelen.

Valentijnig

Bart en ik doen niet echt aan Valentijn: die mens zorgt zodanig goed voor mij, dat hij zijn liefde echt niet hoeft te bewijzen. Ik had gewoon wat hartvormige snoepjes in een kommetje op zijn bureau gezet, meer niet. Op zijn beurt stuurde hij me dan een invitatie voor een voorstelling in maart, wat uiteraard helemaal excellent is.

Merel houdt wél van Valentijn, maar als je geen lief hebt, is dat niet zo evident. Gelukkig is er altijd de Bloosdozenactie op school: alle leerlingen en leerkrachten mogen dan lieve briefjes, al dan niet anoniem, naar elkaar sturen. Ik maak er altijd voor de klas waar ik klastitularis van ben, maar zelf heb ik niks gekregen, enkel van één hele lieve collega. Merel had wel kaartjes gemaakt voor haar favoriete leerkrachten en haar beste vriendinnen, Galentine noemt ze het. En ik, ik deed vrolijk mee voor haar: ik had haar ontbijtkommetje klaargezet met een paar hartsnoepjes rond en een setje make up borsteltjes, iets wat ik toevallig was tegengekomen deze week. En ja, ze vond dat leuk ^^

’s Middags ging ik eten in de Villa Ooievaar, en ook daar was het valentijnig: bladerdeeg in de vorm van hartjes, en zowaar hartjes in het slaatje! Zalig! Maar voor mij was het vooral het weer dat het hem deed vandaag: eindelijk nog eens zon. Oef.

 

Opnieuw de Ooievaar

Vrijdag, en Kobe eet in de Ikea – SID-inbeurs, vandaar – Bart eet ergens te velde, en Wolf eet thuis nog iets warms. Ik had dan ook geen zin om nog om half twee thuis brood te eten, en ging – eindelijk nog eens – eten in de Villa Ooievaar. U weet wel, dat sociaal restaurant op een kilometer of twee van ons deur, waar het altijd lekker is, gezellig en goedkoop.

Vandaag kreeg ik er witloof gevuld met gehakt, in een jagerssausje, met puree. Ik denk dat ik dat thuis ook eens ga proberen maken, want man, dat was lekker!

Op een goed half uur was ik weer buiten, 16 euro armer en een fijn ontspannen gevoel rijker. Meer moet dat niet zijn, zo op vrijdagmiddag.