Geplaatst op

42

Volgens Douglas Adams dus het antwoord op de ultieme vraag over het leven, het universum en alles. Ik heb daar zelf zo mijn twijfels bij: ik voel me oud en moe. Mijn lijf wil echt niet meer mee zoals vroeger, en confronteert me voortdurend met mijn leeftijd. En moe? Tsja, nogal veel hooi op mijn vork, vermoed ik, en de verbouwingen die er wat dieper op inhakken dan ik me bewust ben, zeker?

In elk geval verjaar ik dus niet graag. Ik was dan ook al niet bijzonder goed gezind toen ik richting school trok, maar eigenlijk zijn er weinig dingen die me zó kunnen opbeuren als lesgeven. Zeker als je leerlingen dan nog zingen voor jou, en je bord voltekenen. Voor mijn zesdes had ik gisterenavond nog een taart gebakken – dat verhaal volgt nog wel eens – en die werd gelukkig met smaak verorberd. En van Peggy kreeg ik drie dikke zoenen en een klein doosje met zeeproosjes, waarvan je dus telkens een blaadje kan gebruiken om je handen te wassen.

Daarna heb ik Nathalie opgepikt om met haar te gaan lunchen in Fou d’O, net zoals vorig jaar. We hebben geaperitiefd, de lunch genomen, en nog een dessert toegevoegd.

En ondertussen honderduit gekletst over de meest uiteenlopende onderwerpen, zoals alleen vriendinnen kunnen die elkaar al 28 jaar kennen.

Daarna heb ik de kinderen van school gehaald, 230 FBcomments geliked, heen en weer gereden naar de rugby, mezelf een koekje cadeau gedaan, en om half elf zat ik al in mijn bed.

Moe dus. En blijkbaar dus ook 42 vandaag.

Geplaatst op

Verjaardagsfeestje Merel, mét taarten

Bij een verjaardag hoort een feestje, uiteraard. Omdat drie jaar nog wat te klein is voor een kinderfeestje, kreeg Merel enkel het familiefeestje, maar dat vond ze blijkbaar niet erg. Er was namelijk taart, en in de ogen van mijn dochter is taart erg belangrijk.

Ik heb het dan ook op mij genomen, voor het eerst in lang, om de taart zelf te maken: het weekend was een extra dagje, en ik zag het wel zitten. Gisterenavond ben ik dan ook aan de misérable begonnen, omdat die eigenlijk het lekkerst is als ze al een dagje staat. De calorieën van dat ding wil je écht niet weten – denk instant aderdichtgeslib-  maar ze is ongelofelijk lekker! Recept van Goe Gebakken van Sofie Dumont, overigens.

IMG_7192

Deze morgen ben ik dan eerst de basis van de chocoladetaart beginnen maken, want die moet een uur of twee in de koelkast, en dan aan de beertjestaart begonnen.

Die chocoladetaart, naar recept van alweer Sofie Dumont, is eigenlijk simpel: een chocoladebiscuit, waar een dikke laag chocomousse tussen gaat, en dan wordt het geheel overgoten met een ganache. Alleen was mijn vorm iets kleiner dan bedoeld, en dus mijn chocomousselaag iets dikker, en daardoor steef die minder op. Toen ik de taart dan ook wilde ontvormen, viel ze quasi uiteen. Ik heb snelsnel de vorm er terug opgezet, en de taart in de diepvries gekegeld. Ze werd daardoor wel heel mooi om te versieren, maar hopeloos onpraktisch: het biscuit was ook lichtjes bevroren, en dus moest je hard duwen om de taart te snijden, en duwde je de mousse er weer van tussen. Maar ze was tenminste mooi!

IMG_7196

De ganache is trouwens ideaal als zelfgemaakte choco: fantastisch lekker op de boterham.

De beertjestaart is in feite een biscuit van drie lagen met telkens een laag crème tussen van slagroom, plattekaas, suiker, gelatine en fruit uit blik. Rondomrond is ze ook afgewerkt met diezelfde crème (zonder het fruit) en dan berenkoekjes er tegengeplakt, en dan een vormpje met cacaopoeder. Merel vond ze fantastisch!

IMG_7194

IMG_7195

Als laatste taart, ook weer recept van Goe Gebakken, heb ik zelf een brésilienne gemaakt: een knapperig koekjesdeeg, met daarop vanilleflan, en slagroom en gekaramelliseerde amandelschilfers.

IMG_7191

Het resultaat van een ganse avond + voormiddag werk mocht er dus wel zijn:

IMG_7198

Merel kreeg een hoop cadeautjes: een reuzenpuzzel, een kleedje voor Grote Pop, een caravan (in Duplo-achtige stenen) van Hello Kitty, een Lalaloopsie, en vier pluchen dierenmaskers. Vooral die laatste waren een gigantisch succes:

IMG_7187

IMG_7189

IMG_7190

Maar ook de Lalaloopsie liet ze niet meer los, en de Hello Kitty caravan moest meteen gebouwd worden.

Er werden natuurlijk ook kaarsjes uitgeblazen:

IMG_7201

en er werd vooral veel gespeeld. Ik denk wel dat ze het leuk vond, mijn kleine meisje. Op naar de vier jaar, liefje!

Geplaatst op

Drie jaar…

Lieve Merel,

drie jaar geleden hield ik jou met verwondering voor het eerst in mijn armen. Drie jaar al. Het gaat zo ongelofelijk snel, meisje van me. Nog altijd kan ik me over jou verwonderen: hoe zeer je eigenlijk op je broers lijkt, maar ook hoe je soms zo hard een echt ‘meisje’ bent.

Je wijst resoluut alle broeken af, je gaat steevast voor een kleedje of een rokje, met bijpassende broekkousen. En als je vindt dat iets niet bij elkaar past, stuur je me gedecideerd terug richting kleerkast. Jawel.

Je favoriete speelgoed, zowel hier als op school, zijn je poppen. Alle mogelijke situaties speel je na: schooltje, keukentje, het bedritueel… Soms ben ik Klaartje, en dan kom je je baby afzetten met wat spullen, en moet jij gaan werken. Soms huilen je poppen, en dan hoor ik zo ongelofelijk hard de echo van mezelf, hoe ik jou troostend in mijn armen kan houden als je midden in de nacht bent wakker geschrokken door een boze droom.

Maar soms kan je ook heel erg onnozel doen met je broers, en dan vooral met Kobe. Je staat te dansen en te springen, rent rond als een bezetene, en gilt op bijhorende manier. Of je springt bovenop Wolf, jouw grote held. Die doet alles voor jou, werkelijk alles, tot en met het uitdoen van je pamper, het maken van een flesje melk, of het helpen aandoen van je schoenen. En jij, jij weet perfect hoe je hem om je vinger moet winden. Je pruillip mag dan niet veel indruk maken op mama, bij Wolf scoor je keer op keer. Arme broer.

Maar vooral ben je koppig. Soms wil je dingen zelf doen die je eigenlijk nog niet kan, maar veel vaker wil je de dingen die je wél al kan, gewoon niet doen. Zoals het aantrekken van je jas, of naar het toilet gaan. Vorige week ben ik nog ongelofelijk boos op jou geworden: je kwam me melden dat je pipi moest doen, en ik zei dat je dat dan maar moest doen: naar het toilet gaan, je opstapje klaarzetten, je verkleinbril op het toilet leggen, en je kleren uitdoen. Ik ging dan wel, als je klaar was, je poepje komen afvegen. Helaas, je weigerde, want je kon dat niet, zei je. En een half uur later had je dus gewoon in je broek geplast. Ik dacht dat ik het kreeg, Merel. Klein koppig mormel!

Maar je kan ook ongelofelijk lief zijn: zoals je tegen me aan kruipt wanneer ik je ’s avonds in bed steek, of hoe we dan een spelletje spelen en op elkaars neus ‘biepen’.

Wat je ook bent, lieverd, je bent nu al drie jaar mijn wondertje, en ik zou je voor geen geld van de wereld meer willen missen!

Geplaatst op

Cupcakes, in het roze

Zaterdag wordt Mereltje drie jaar, en dus wordt ze morgen ‘gevierd’ in de klas. Dan mag ze de hele dag op de prinsessenstoel zitten, draagt ze een kroon, en is de held van de dag.

Daar hoort ook een traktatie bij. De school vraagt om geen individuele uitdeelcadeautjes meer mee te brengen, maar een taart of iets anders voor in de klas kan wel natuurlijk. En dus bakte ik deze morgen – op donderdag begin ik pas om 10.10u – vierentwintig cupcakes, zodat die netjes koud zouden zijn om ’s avonds te versieren. We passeerden na school nog langs de Aveve om roze rolmarsepein te kopen, en togen aan het werk. Ha ja, want voor Merel moest de basis van haar cakejes roze zijn, zei ze.

Het resultaat mag er best zijn: twintig cupcakes voor in de klas, en vier stuks voor Wolf, Kobe, Bart en mezelf, in de plaats van een koekje.

IMG_7093

En Wolf maakte die voor Bart:

10739039866_e08a37bd0f_o

 

Geplaatst op

365 – 10 oktober

IMG_0555

Er staat wel degelijk ‘Voor Stephanie’ op de cake geschreven, maar zo heel erg duidelijk is het niet. Desondanks toch lief dat de ene klasgenoot dat maakt voor de andere. Lekker was hij ook, trouwens ^^

Geplaatst op

En toen werd ook Kobe al zes jaar…

Hij kreeg bij het opstaan een dikke knuffel, mocht kiezen wat we gingen eten als ontbijt, koos ook het middageten, en wilde na de middag naar de Feesten gaan. Eerst kreeg hij nog zijn zelf gekozen cadeautje, zijnde ‘Muizenvallen’, waar ik zelf nota bene een half uur aan zitten knutselen heb om het in elkaar te zetten. Maar wel een wijs spel, dat wel. En tussendoor bakte ik een chocoladetaart voor de jarige.

Merel deed nog een stevige tuk, we maakten haar wakker, en trokken richting het centrum. Ook al had ik in gedachten van eens naar het Baudelopark te trekken met de jongens, Kobe koos resoluut voor de voorstellingen in het Europees Figurentheatercentrum, ofte het EFTC in de Trommelstraat. En dat is dus waar we naartoe trokken. De eerste voorstelling die we zagen, was op zijn minst bevreemdend te noemen: de poppenspeler vertelde op zijn heel eigen manier de inhoud van een aantal stukken van Shakespeare, maar dan wel met popjes gemaakt van kranten, schoenen, zijn eigen hemd, en in een tweede deel zelfs van varkensgebraad… Bizar, bij wijlen langdradig, maar bij wijlen ook bijzonder entertainend.

Het tweede was nog eens de Great Canelo Show, wat we zondag ook al gezien hadden, en waar vooral Merel nog eens met plezier naar keek.

Canelo1

Canelo2

Canelo3

Het was warm, maar het was een fijne dag. En gelukkig hadden de jongens niet echt last meer van die impetigo.

Zes jaar… Hij wordt groot, mijn kleintje.

Geplaatst op

365 – 12 juni

365-163

Ofte de dag dat Kobes verjaardagsuitnodigingen gemaakt werden en ik dus deze foto nodig had. Zijn feestje is op 29 juni, ook al een maand voor zijn échte verjaardag. De kroon was van gisteren.