Examenopruim

Bart moet er elke keer weer mee lachen: de examens beginnen, ik moet beginnen verbeteren, en uiteraard moet ik net dan beginnen opruimen. Maar iets in mijn hoofd vindt dat ik enkel maar kan verbeteren aan een opgeruimd bureau. Duh, hoor ik u denken, aan dat bureau kan je niet eens zitten. Euh, ik zou perfect aan de livingtafel kunnen zitten?

Niet dus. En dus pakte ik onderstaande rommel aan…

… en had iets later het volgende. Daar kan ik dan tenminste mijn examens laten liggen zonder dat ze in de weg liggen. En het ziet er eindelijk ook weer deftig uit.

En nu die verbeteringen. Ugh.

Examens

Ik weet niet wat het is, maar ik heb het elk jaar precies lastiger met dat verbeteren. Mijn focus is moeilijk te behouden. Vroeger geraakte ik bij momenten in “the zone”, nu lukt me dat niet meer. Zelfs bij het lezen haal ik die nog amper, terwijl ik dat vroeger wel kon.

Ouder worden? Meer gefragmenteerd leven? Geen idee, eigenlijk.

Ik weet alleen dat ik 35 examens van vijf en zes heb, + 35 ongeziene teksten, en dat ik toch een dik half uur per examen moet rekenen. Daarnaast heb ik nog 24 tweedejaars, van zo’n kwartiertje per stuk.

Op zich valt dat best mee, maar ik zie er toch tegenop, vreemd genoeg. Terwijl het toch een essentieel onderdeel van het lesgeven is. Het helpt ook niet dat ik eigenlijk alles tegen vrijdagmiddag zou willen verbeterd hebben, omdat ik dit weekend voor het eerst op  Aether vertrek, een steampunklarp in een alternatieve werkelijkheid in het begin van de 20ste eeuw. Ik wil met een gerust hart kunnen spelen, zonder te moeten denken aan een deadline die opdoemt.

Mja.

Toch maar ne keer in gang schieten, zeker?

Oef!

Twintig minuten voor deadline, en alles is binnen: examencijfers, rapportcommentaren en klassenraadcommentaren.

Cutting it close, Rombaut!

Verjaardag

Nee, mijn verjaardag is niet geworden wat ik gehoopt had, maar da’s helemaal niet erg.

Hij begon wel heel fijn: een versierd ontbijtplekje, met maar liefst drie boeken: Niet Nu Laura, Eva Mouton, en Crazy Cat Lady. Dik in orde! Ik ging lesgeven, en kwam daarna onmiddellijk terug naar huis, want ik moest nog stapels en stapels verbeteren. Deadline voor dit rapport ligt namelijk zaterdagmiddag om 12.00 uur, maar aangezien ik morgen quasi een ganse dag les heb en daarna op larp wil vertrekken, moet het er vandaag allemaal door. Tsja.

Tussendoor was ik wel nog zo ijdel om eens een foto van mezelf te trekken. 47, het begint helaas al te tellen…

En toen was er gewoon nog meer verbeterwerk, en prachtige bloemen van Bart, en ’s avonds was er koor. Toen mijn telefoon afging, ik het telefoontje van Gwen opnam en naar de keuken liep, werd ik teruggehaald door het knapst gezongen “Happy Birthday” ever, compleet met de dirigent die zich uitleefde op de piano. En daarna nog “Lang zal ze leven” inzette, samen met het hele vierstemmige koor. Zalig!

Ik heb nog getrakteerd in het koor, maar dan wel zonder zelf te blijven: ik moest nog verder verbeteren. Ik zal volgende week de rekening wel krijgen :-p

Yup, deze verjaardag had ik gehoopt te kunnen gaan geocachen, maar erg vond ik het verbeteren ook niet, want het vooruitzicht van dit verjaardagsweekend is meer dan voldoende!

Luie zaterdag

Zo op het einde van een vakantie, wat doet een leraar dan? Juist, zijn stapel toetsen wegwerken.

Wolf is gaan spelen bij een vriendje, en Kobe wilde naar de speelstraat gaan, maar kwam een half uurtje later in tranen thuis: er was niemand in de speelstraat, en onderweg had hij een mereltje gezien met een gekwetst vleugeltje, maar hij had het beestje niet kunnen pakken. Ik wilde er ook niet omgaan, want Gandalf zou compleet gek worden met een vogel in huis. Arme Kobe met zijn tere hartje… Ik heb hem dan maar een lange stevige knuffel gegeven.

Iets later kon hij weer volop lachen, toen hij en Merel samen de oude planten uit mijn bloembakken mochten halen en ze opnieuw vullen met potaarde. Al was dat achteraf gezien niet zo’n goed idee: de aarde hing tot in Merels haar, en hun kleren waren pottezwart. Kinderen in de douche, kleren in de was, en gelukkig wel de aarde in de bakken. Nog die chance…