Bedje
Ik had al een tijdje zitten rondkijken voor een bedje voor Merel, voor over een half jaar of zo, een groot bed. Momenteel staat er een hoge twijfelaar in haar kamer als logeerbed, maar dat bed is echt te hoog voor haar, daar kan ze niet zelfstandig in.
En toen kwam mijn ma af dat er in het huis van oma, dat intussen verkocht is en vrijdag leeg moet zijn, nog een eenpersoonsbedje stond, in wit, met twee schuiven onderaan. Hmm. Dat leek me eigenlijk wel wat, dus sprong ik deze namiddag in de auto, pikte mijn ouders op, en reed naar het huis van oma. Mijn ouders moesten mee omdat we ook twee mooie grote azalea japonica’s gingen uitgraven. De nieuwe eigenaars gaan de tuin volledig platgooien, en da’s zo’n zonde, vandaar.
Het bedje werd meteen goedgekeurd: nog steeds stevig, met een goeie ‘ressort’ en zelfs een bijhorend boekenkastje. Hier en daar is het wel wat vergeeld, maar ik was sowieso van plan het te verven. Wellicht wordt het opnieuw wit, met bleekgroen op de opstaande randjes, en hier en daar een groen blaadje zoals in de rest van haar kamer.
Maar toen moest alles nog in de auto. Ik legde de zetels plat, schoof het bedframe erin, zag me genoodzaakt om de twee schuiven voorlopig achter te laten (ons ma gaat die wel meebrengen), kreeg er nog met veel moeite de twee azalea’s in, en toen was er geen plaats meer om nog een achterzetel recht te zetten. Er was nog een klein plaatsje vrij, en ons ma is daar dan maar ingekropen, en ons pa op de voorzetel. Het was echt een zicht… Gelukkig is het amper vijf kilometer, maar dan nog.
In elk geval vreselijk bedankt, lieve oudjes van me! Jullie kleindochter zal een prachtig bedje hebben, en allemaal voor de veurniet!
Geen school
Alleen gold dat niet voor mezelf, wel voor de kinderen. Ik snap dat dus niet goed, die facultatieve verlofdagen van de lagere school. Ze hebben een aantal dergelijke dagen per schooljaar, en dan moeten ze zelfs geen opvang voorzien. Allemaal goed en wel, maar wat doe je dan met je kinderen? Aan een haakje hangen?
Ik weet een aantal ouders die zo elk één keer per jaar een dagje verlof nemen, en hun kinderen bij elkaar laten spelen. Helaas, ik heb misschien wel veel vakantie, maar ik kan die niet zelf kiezen. Ik moest wel degelijk gaan lesgeven. Gelukkig wilde mijn ma voor haakje en reddende engel spelen, en mochten de jongens naar ginder. Zij vinden dat altijd mega wijs, zeker als oma viskroketten maakt.
Ik ben ze rustig (over de stress ’s morgens spreken we niet, nadat we een kwartier achter Kobes linkerschoen hebben gezocht, zonder die te vinden) gaan ophalen rond drie uur, heb nog gezellig zitten kletsen met mijn ma, en ben toen nog even naar mijn grootmoeder in Ursel gereden. Ze mag dan misschien wel eenennegentig zijn, ze is nog steeds verdomd bij de pinken!
