Zoet en pittig paprikapannetje

paprika

Een simpel eenpansgerecht (je moet wel de rijst in een aparte pan koken, dat wel) uit dat nieuwe favoriete boekje ‘Uit de pan en wok’ van – hoe kan het ook anders? – Weight Watchers.

Ossenhaas, massa’s gele paprika, een lepel tomatenpuree, wat bouillon en appelsiensap, rijst, paprikapoeder en gehakte pistachenootjes: samen maakt dat een heerlijk gerecht, voor amper 7 pp per persoon. Heb ik al gezegd dat ik fan ben van dat nieuwe boekje? Het recept vind je op pagina 35, btw.

Aspergepannetje

Foodfotografie, da’s dus een job op zich. Nee, echt: dat is een specialisatie, waarbij het eten er ongelofelijk smakelijk uitziet, maar absoluut oneetbaar en totaal koud is geworden. Ze zitten er vaak op met haarlak en vernis en dat soort dingen.

Ik trek gewoon het eten zoals het op mijn keukentafel verschijnt, vlak voordat we het opeten. Zonder deftig licht of gelijk wat, en ik geef mezelf tien seconden want anders wordt het koud.

Dit gewoon om te zeggen dat dit geen goeie foto’s zijn, en dat ik dat ook wel besef. Ik ben dan ook geen fotograaf.

BUG_85261_UitDePanEnWok_104Soit, dit gezegd zijnde: ik heb donderdag een nieuw boekje meegenomen uit de Weight Watchers cursus, Uit de pan en wok. Enfin, nieuw kan je het bezwaarlijk noemen: het was afgeprijsd naar 4,95 euro, omdat het uit het gamma verdwijnt en plaats maakt voor nieuwe dingen. Maar het is dus wel een aanrader.

Het staat vol met eenpansgerechten (wat overigens met een korrel zout te nemen valt, want vaak moet je dingen apart nog koken, maar het eindigt wel in één pan, da’s waar) en wokgerechten.

Deze middag heb ik van pagina 15 het aspergepannetje gemaakt, wat u wellicht al kon raden uit de titel :-p En ja, het werd goed bevonden door man en kroost.

aspergepannetje

Ik heb wel, zoals altijd, het recept naar mijn hand gezet, gewoon omdat ik weet dat kinderen niet altijd even zot zijn van asperges, en dat soort dingen. Er zit dus 300 gr. groene asperges (diepvries) in, een stevige koolrabi (eerste keer dat ik dat gebruikt heb, ik kende het zelfs niet), een beetje olie, 400 gr kalkoenfilet, een zakje hollandaisesaus (gewone, in plaats van twee zakjes Weight Watchers, want ik had die niet in huis), een koffielepel honing, een scheut citroensap, en uiteraard peper en zout. En tagliatelle, dat ook nog. 8 propunten per persoon, vier porties.

En ja, ik mocht het op het lijstje van ‘voor herhaling vatbare recepten’ zetten van de jongens. Het boekje was nu dus al zijn geld waard, en er staan er nog negenendertig in.