Trots!

Dat Cato, een van mijn zesdes, vijf dagen naar Arpino (Italië) gegaan is voor de Latijnolympiade, dat had u hier vroeger al kunnen lezen.

Vandaag had ik eigenlijk klassenraden, maar ik was verontschuldigd omdat ook vandaag de officiële proclamatie van de Certamina lag, de verschillende olympiades voor Latijn en Grieks.

Ik pikte Cato op, en samen gingen we eerst een hele tijd in de file staan voor de Waaslandtunnel, om nog net op tijd te arriveren aan de Universiteit Antwerpen voor de plechtige uitreiking van diploma’s en prijzen. Het was heerlijk om een gans auditorium vol Latijn- en Grieksminnende mensen te zien. Als ontspannend gedeelte kregen we een stukje Iuvenalis te zien, in een tekst van collega van de Voskenslaan Pieter-Jan, en subliem gespeeld door diens vader.

Ik heb een massa foto’s genomen, en mijn hart zwol van trots toen Cato aan de beurt was, ook al heb ik daar feitelijk niet zoveel verdienste aan, maar bon. My young padawan…

Het geheel duurde een pak langer dan verwacht, maar het was voorwaar een fijne middag.

Vechtersbaas

Toen Wolf vorige week donderdag thuis kwam na school, kwam hij met een nogal bedremmelde blik naar me toe. Hij had blijkbaar gevochten op school, en zijn T-shirt was kapot.

Mijn wenkbrauwen schoten de hoogte in. Wablieft??

Hij kon het uitleggen, zei hij. Er is een jongen op school die eigenlijk al langer een pestkop is, en die daarom ook wel in de gaten gehouden wordt. Die dag was hij in de clinch gegaan met een paar vrienden van Wolf, was hen aan het uitschelden en blijkbaar zelfs aan het schoppen. Andere jongens waren Wolf komen halen omdat die blijkbaar een van de weinigen is die kan praten met de jongen in kwestie. Wolf ging er dus fysiek tussen staan en zei hem dat hij zijn vrienden met rust moest laten. Daarop greep de knul Wolf vast aan zijn T-shirt, begon te trekken en te sleuren, te slaan, en te roepen. Wolf heeft gewoon afgeweerd, is zelf niet fysiek geworden, maar is wel – zowel volgens hemzelf als volgens de vriendjes – ongelofelijk kwaad geworden, is beginnen roepen en tieren, hem beginnen toeroepen dat het nu eens moest gedaan zijn, wie hij wel dacht dat hij was, dat hij een pestkop was en dat hij met zijn poten van zijn vrienden moest afblijven, en nog wel een paar van die dingen. Op dat moment zijn de leraars tussengekomen en hebben ze hen uit elkaar gehaald. Helaas heeft Wolfs T-shirt het dus niet gered, en zag ook een van de vingers van zijn rechterhand behoorlijk blauw.

IMG_3341

Blijkbaar heeft het wel indruk gemaakt, want amper een kwartiertje later had ik al bericht van twee mama’s van zijn beste vrienden: dat ze Wolf nog nooit zo boos gezien hadden, en of alles oké was, en dat de kinderen behoorlijk onder de indruk waren.

Mja.

Stiekem ben ik wel trots op hem: hij is niet zomaar beginnen vechten, is zelf ook niet beginnen slaan – wat ikzelf gegarandeerd wél had gedaan – maar is opgekomen voor zijn vrienden en wilde hen verdedigen.

Wolf een vechtersbaas. Wie had dàt ooit gedacht? Ikzelf in elk geval niet…

 

 

Sorry is niet genoeg!

Bij momenten ben ik toch écht wel trots op mijn school.

Neem nu het project rond duurzaamheid. Daar is een paar leerkrachten mee begonnen dit schooljaar, en een pak leerlingen is mee op de kar gesprongen.

Vandaag was een eerste hoogtepunt: de 11.11.11-actie “Sorry is niet genoeg”. Ik stond erbij, keek ernaar, glunderde, en zag dat het goed was. En wat al helemaal mijn dag goed maakte, is dat ik woensdag een persbericht had uitgestuurd, en dat er vrijdag wel degelijk een reporter van Het Laatste Nieuws stond.

Mijn verslag van de dag kan u op de schoolblog lezen: http://kamariakerke.wordpress.com/2014/10/28/sorry-is-niet-genoeg-2/

Geef toe: we doen dat goed, daar in Mariakerke.

Rapportentijd

Er zijn hier een hoop rapporten toegekomen intussen: notenleer, gitaar, en de gewone school. Ik ben met alles bijzonder tevreden, de jongens doen hun best! Kobe was wel wat focus aan het verliezen, zei zijn juf, en dus weer zeer traag aan het werken, maar bon, ge kunt niet alles hebben zeker? Dat groeit er echt wel nog uit (hoop ik).

Notenleer van Wolf:

NotenleerWolftweedejaar1

notenleerWolftweedejaar2

Zoals eerder gezegd ziet ze gelukkig doorheen het valse zingen, want dat kan hij dus écht niet.

Zijn gitaar:

Gitaar1stejaar1

Gitaar1stejaar2

Alleen zou hij de neiging hebben zijn ene schouder te veel naar voor te schuiven, zodat hij verkrampt speelt. Voorlopig geeft dat nog geen problemen, maar later kan dat wel moeilijkheden opleveren. Maar ik ben vooral blij dat hij het zo graag doet, en altijd spontaan speelt zonder dat ik het hem moet zeggen.

Ook zijn schoolrapport was prima:

rapport Wolf 14-06.1

rapport Wolf 14-06.2

rapport Wolf 14-06.3

rapport Wolf 14-06.4

rapport Wolf 14-06.5

Met andere woorden: ook zijn bewegingsrapport is prima, maar daar had ik eigenlijk wel het volste vertrouwen in.

Ook Kobes rapport is, het overgeslagen jaar in acht genomen, bijzonder goed. Zijn schrijven en zijn snelheid blijven zijn zwakke punt, en hij focust ook niet zoals het moet. Daarin merk je duidelijk dat hij jonger is. Per slot van rekening was hij vorig jaar nog een kleuter, en dat vergeten we af en toe wel eens.

Rapport Kobe 2014-06.1

Rapport Kobe 2014-06.2

Rapport Kobe 2014-06.3

Rapport Kobe 2014-06.4

Rapport Kobe 2014-06.5

Heel duidelijk wordt in zijn attituderapport dat er nog werk aan de winkel is: hij is ongemeen slordig, geeft papieren niet af of speelt ze kwijt, moet regelmatig taken opnieuw maken omdat ze zo slordig zijn ingevuld, sommige letters zijn niet leesbaar, en in zijn boekentas kan gerust een egel doodgaan zonder dat hij het de eerste drie weken zou merken.  En dan heb je zijn bank nog niet gezien… Hij vergeet altijd vanalles, speelt turnzak, turnpantoffels, gilets en andere dingen kwijt op een halve dag… We proberen er aan te werken, maar het is niet zo makkelijk met een kind dat een geest (en dus ook een aandachtsspanne) heeft van een reuzensprinkhaan.

En ook in het bewegingsrapport merk je dat hij wat jonger is: hij heeft nog niet alles onder de knie, en is motorisch ook niet zo sterk als pakweg Wolf.

Maar al bij al zijn het bijzonder mooie rapporten, en ik ben een trotse mama!

 

Rapporten

Onze Wolf, die doet dat goed. Zijn punten zijn prima, en ook zijn attitudes zijn optimaal.

rapportWolf02-12_kl

Bij zijn attituderapport zei de juf het volgende: een gezichtje met een recht mondje is ok, een lachend gezichtje is ronduit goed. Allemaal rechte gezichtjes is dus nog een goed rapport.

rapportWolf03-12_kl

Ik, ik ben blij met mijn oudste. En ik weet niet wat me meer plezier doet: zijn punten of zijn attitude.