Kerstdag

Eigenlijk was het, al bij al, een zeer rustige ochtend. Het eten stond klaar, Bart had gisterenavond nog de afwas gedaan: er moest dus enkel nog even gestofzuigd worden, de zetel goedgelegd en de tafel gedekt.

Tegen twaalf uur kwamen zowel Nelly als Koen met zijn gezin en het werd gezellig druk, al zaten de kinderen eigenlijk vrij snel boven. Wolf bleef wel bij de volwassenen zitten, waar hij zo stilaan ook gewoon thuishoort natuurlijk.

Er was opnieuw zeer lekker eten, zij het een beetje een ander menu dan gisterenavond. Dezelfde hapjes, dat wel, maar dat was ook het enige. Als voorgerecht waren er gemarineerde Sint-Jacobsnootjes met een crème van gerookte ganzenlever, hazelnoot, girolles en knolselder. Tom kha kai blijkt een heerlijke Thaise soep te zijn, en het hoofdgerecht bleek hertenkalfhaasje met klassieke wildgarnituren, twee sausjes en kroketten. En het dessert was een creatie met zanddeegbodem en Dolce de Leche. Dik in orde, zeer lekker!

Bart liet het eten vlot op elkaar volgen, en dat was eigenlijk wel nodig, want Nelly kan niet zo heel lang op een stoel blijven zitten tegenwoordig. Tegen half vier gaf ze dan ook aan dat ze eigenlijk het liefst naar huis wilde, zodat ze rustig kon zitten of liggen. Vroeg, maar heel begrijpelijk. Else is dan ook vertrokken met de kinderen, maar eerst hebben ze nog samen suikerspinnen zitten maken.

Tegen vier uur was ons huis alweer helemaal opgeklaard en opgeruimd, de afwas gedaan, en eten in de ijskast voor de komende vier dagen, denk ik.

Tijd genoeg voor Merel en mezelf om eindelijk eens samen naar The Sound of Music te kijken. En ’s avonds? Toen aten we de overschot van die Thaise soep met zelfgemaakte lookbroodjes: er was nog oud stokbrood van gisteren en vanmiddag, er was boter en er was look. Meer heeft Bart niet nodig om met het gezin rond het keukeneiland te zitten.

Fijne kerstdag, jawel.

Kerstavond

Eigenlijk hadden we al besloten, nog voor dat we wisten dat ik moest geopereerd worden, dat we kerstavond én kerstdag hier bij ons thuis gingen doen, maar dan wel met een traiteur. Kerstavond is sowieso afwisselend bij mij en bij Jeroen, en kerstdag was tot hiertoe bij Nelly: vroeger bij haar thuis, sinds een paar jaar op restaurant, of gewoon taart bij haar.

Maar op restaurant zagen we niet zitten – wie kon voorspellen of ze open gingen zijn of niet? – en hier kan ze probleemloos binnen wegens geen trappen. De keuze was dus snel gemaakt.

Bart bestelde alles bij een traiteur en zag het gelukkig zitten om al het werk voor zijn rekening te nemen, want ja, ik kon niet echt veel doen.

De kinderen hielpen om alles op te ruimen, te stofzuigen en klaar te zetten, het mooie servies van omaly werd bovengehaald, het zilver van mijn ma – dat ik als cadeautje gekregen heb van mijn vader en waar ik  bijzonder blij mee ben want ik vind dat prachtig, veel mooier dan ons eigen tafelzilver – werd opgeblonken, de kristallen glazen opgeboend, en ik dirigeerde een beetje.

Tegen vijf uur stond alles klaar, moest ik enkel mezelf nog opblinken, en had ik tijd om nog eventjes te bekomen in de zetel.

Er waren stapels cadeautjes en ik kreeg een prachtig cadeau van mijn broer en schoonzusje: de VIP-tickets voor The Cure, waarover ik het al zo enthousiast had! En van Bart was er een boek over droogbloemen. Ha ja, want ik heb er intussen al een serieuze vaas vol van :-p

Er was uiteraard ook het eten: vier culinaire hapjes -bavarois van rode paprika, gerookte forel en haringkaviaar; glaasje konfijt van witloof, sinaasappel en fazantenpaté; gevulde champignon met feta en Breydelham (warm) en gegratineerde reuzenmossel met aardpeer en zachte curry (warm) – daarna een voorgerecht van kabeljauwhaasje met knolselderstructuren en garnalensaus, en dan een fantastische wortelcrèmesoep. Als hoofdgerecht was er kalkoenfilet met bospaddenstoelensaus, een klassieke groentenkrans en bijzonder lekkere handgemaakte kroketten. En uiteraard ook een dessert: een Saint-Honoré met vanillesaus.

Ondertussen waren er pakjes, speelden de meisjes een gezelschapsspel en trokken de jongens zich terug om samen iets op de computer te spelen, aten we fortune cookies en gingen Delphine en ik heel regelmatig even liggen. Ha ja, ik ben geopereerd, maar zij heeft zes weken geleden een hysterectomie gehad en is nog absoluut niet in orde.

Dat zorgde er ook voor dat ze tegen elf uur al afscheid namen: zowel Delphine als ik waren doodop…

Maar het was een aangename, gezellige avond met vooral ook lekker eten. Een ideale kerstavond, zou ik zo zeggen. Schol!

 

Pasen

Het is intussen ook traditie dat we op Pasen naar Ronse gaan. Of Paasmaandag, als de Ronde op Pasen zelf valt, want dan is er geen doorkomen aan ginder in de Vlaamse Ardennen.

Nelly had zichzelf weer overtroffen, als in: een nieuwe traiteur gevonden in Berchem die schitterende vis- en vleesschotels maakt. We waren met zes volwassenen en vijf kinderen, waaronder drie jonger dan 7. Ze had dus voor acht man besteld, en had er toen toch nog maar wat extra garnaaltjes bij voorzien, en een paar extra eitjes gekookt, en nog een meloen gesneden, want ah ja, ziet dat er ne keer te kort zou zijn zeg!

IMG_9414

Maar eerst, toen we toekwamen, was er de paaseierenraap. De paasklok had de eitjes gelukkig in zakjes gestoken, en die allemaal netjes in de voortuin gedropt, zodat het snel zoeken was. En gelukkig had die lieve paasklok er ook aan gedacht dat er een meisje tussenzat dat geen chocolade lust, zodat er ook snoep in zakjes was.

En toen werd er gegeten, en had Nelly ook nog verse aardbeien gesneden, met toch wel bijzonder lekker aardbeienijs van Carte d’Or. Intussen speelden de kinderen vooral buiten, eigenlijk, en was ik stikjaloers op Nelly’s rhododendron.

Enfin, het werd een gezellige middag, waarna ik nog twee grote potten eten meenam naar huis. Want al dat eten dat ze te kort ging hebben, kon ze echt niet alleen opkrijgen. Staf had al eten mee, ik had een ruime portie voor dinsdag, en morgen maak ik er nog voorgerechtjes van ook.

Feest!

En feest was het wel, ja! Zelfs het weer werkte al bij al best mee, het bleef droog en je kon zelfs min of meer buiten zitten.

Binnen kweet de traiteur zich van een voortreffelijke taak, en voorzag ons van alle mogelijke hapjes. De kinderen kregen eigen hapjes, konden van die van ons mee-eten, en kregen uiteindelijk een heel erg deftige hamburger.

En bij ons volgde het ene bordje na het andere: koud, warm, vlees, vis… Meer dan genoeg, in elk geval.

Jeroen moest uiteraard even rugby spelen met de gloednieuwe blauwwitte rugbybal die ze mee hadden gebracht.

Tussendoor werd er vooral ook heel veel gespeeld.

En toen was er ook nog dessert: een voortreffelijk ijslam, en een gigantische hoop dessertglaasjes waar we nog wel een paar dagen zoet mee zullen zijn.

Maar het hoogtepunt was toch wel het slachten van het lammetje:

Alleen had ons ma er zo graag bij geweest…

Toen iedereen weg was, zijn we nog met zijn allen even tot aan het ziekenhuis gegaan. Ze zag er helaas echt niet beter uit dan gisteren, wel integendeel. Ik vrees dat we afscheid gaan nemen zijn, en dat zowel zijzelf als de kinderen dat wel beseften…