Lectuur: “Mitosis (The Reckoners #1.5)” van Brandon Sanderson

Blijkbaar is niet alles wat Sanderson schrijft van even hoog niveau: dit kortverhaal vond ik maar matig. Het speelt zich af in de wereld van de Reckoners, waar Epics de wereld hebben overgenomen. David en de Reckoners hebben NewCago kunnen bevrijden van Steelheart, maar in het machtsvacuüm dat daarop ontstaat, probeert onder andere Mitosis de controle naar zich toe te trekken.

Het enige interessante aan het hele verhaal is dat David er eigenlijk per toeval het geheim van de zwakke plekken van elke Epic ontdekt, een gegeven waar Sanderson nu uiteraard vrolijk verder kan op borduren.

Verder is het niet echt geïnspireerd, vond ik. Tsja. Het kan niet altijd feest zijn, zeker?

Lectuur: “Calamity (The Reckoners #3)” van Brandon Sanderson

Dit is eigenlijk geen reeks die je kan bespreken zonder een massa spoilers weg te geven, en dat is eigenlijk niet mijn bedoeling.

Deel twee werd hier nog besproken, deel een kon je hier lezen. Heel veel kan ik er niet over vertellen dus, behalve dat het hoofdpersonage David Charleston verder gaat op het ingeslagen elan, dat Sanderson het soms wat slordig doet lijken deze keer, maar dat de spanning nog steeds bijzonder hoog zit.

Na Newcago en Babilar moet David nu opnieuw verder als hij het wil opnemen tegen de Epics. Hij is er nog steeds van overtuigd dat Epics niet inherent slecht zijn en dat je hen dus kan redden. Maar of het hem zal lukken, dat blijft de vraag, want Sanderson deinst er niet voor terug zijn personages af te maken, zoals het hoort eigenlijk. De Reckoners komen nu wel te weten wie of wat de Epics heeft veroorzaakt, maar heel veel vragen blijven onbeantwoord, en dat ben ik niet meteen gewoon van Sanderson, die er doorgaans in slaagt alle losse eindjes netjes aan elkaar te knopen.

Beetje jammer, maar eigenlijk nog  steeds een steengoed boek dat van mij een topscore krijgt voor de spanningsopbouw. En de stijl. En de personages.

Lectuur: “Firefight (The Reckoners #2)” van Brandon Sanderson

Na Steelheart kon ik niet anders dan de – voorlopig veel te korte – reeks van The Reckoners verder lezen.

Hoofdpersonage David heeft Newcago bevrijd van Steelheart, maar dat is niet het antwoord gebleken op al zijn vragen en het knagende gevoel in zijn hart. Misschien ligt dat wel in Babylon Restored – het vroegere Manhattan – waar de Epic Regalia ervoor zorgt dat alles onder water staat en waar de bevolking leeft op de bovenste verdiepingen en de daken van de vroegere wolkenkrabbers. Op een mysterieuze wijze groeit er ook meer dan genoeg voedsel.

David gaat samen met de rest van de rebellen op zoek naar een manier om Regalia te verslaan en komt meteen ook in contact met Firefight, een andere Epic die hem wel lijkt te helpen. Of is dat maar schijn? Of bestaat de kans dat er een Epic is die niet inherent slecht is?

Opnieuw weet Sanderson keer op keer de spanning op te drijven. De naïeve, over-enthousiaste David kan soms op de zenuwen werken, maar dat is nu eenmaal eigen aan het karakter. En de plotwending zijn weer bijzonder bizar maar telkens weer op een of andere manier aannemelijk.

Nog steeds bijzonder hard fan.

Lectuur: “Steelheart (The Reckoners #1)” van Brandon Sanderson

Dat ik fan ben van Brandon Sanderson, dat heb ik hier al meermaals herhaald en bewezen. Gelukkig is de auteur in kwestie een echte veelschrijver, zodat ik nog wel wat te lezen heb.

Een ‘nieuwe’ reeks is die van The Reckoners, een pure science fiction reeks maar geen space. Het gegeven is weer iets heel aparts: de aarde is ten prooi gevallen aan Calamity, een hemellichaam dat plots verscheen en ervoor zorgde dat een hele reeks mensen superkrachten kregen, de Epics. Alleen zijn die niet de gedroomde superhelden, maar stuk voor stuk mensen die hun superkracht misbruiken om de rest van de bevolking te tiranniseren.

Zo leeft David Charleston in een stad die nu volledig van staal is gemaakt omdat Steelheart de stad controleert en alles verandert in staal. Diezelfde Steelheart is verantwoordelijk voor de dood van de vader van David, en dat is de reden dat David aansluiting zoekt bij The Reckoners, een groep die rebelleert tegen de Epics.

Sandersons karakteropbouw is, zoals altijd, mooi uitgewerkt: niemand is zwart-wit, ook de slechteriken niet, ook de good guys maken fouten of nemen moreel verwerpelijke beslissingen. Regelmatig zijn er compleet onverwachte plotwendingen en dat zijn bij Sanderson dingen die je écht niet ziet aankomen. Ja, het zijn super evil guys, ja, het zijn de rebellen die er tegenin gaan, maar dan toch weer met een heel apart sausje.

Jawel, ik ben nog meer fan intussen.