Veel woorden hoeven er eigenlijk niet bij de foto’s. Het was vooral heel erg zen, voor zowel de dochter als mezelf.
Blaarmeersen
Heerlijk zomers vakantiedagje
Ik sprak gisteren al van zomers vakantiegevoel, en dat werd vandaag eigenlijk alleen maar bevestigd. Kobe was al vroeg het huis uit: hij zat nog prinsheerlijk naar de ochtendfilm op Ketnet te kijken in zijn pyjama, toen een vriendje aanbelde of hij mocht komen spelen. Op drie minuten tijd ging hij van pyjama naar aangekleed, peperkoek in zijn mond, de fiets op. Hehe. In de namiddag stapten we alle vier op de fiets, en reden naar de speelstraat wat verderop, waar Kobe ook uitgenodigd was. De jongens waren eigenlijk al voorop gereden, want ik had eerst nog een oudleerlinge die een geleend boek – Annelise Freisenbruch, Vrouwen van Rome. Seks, macht & politiek in het Romeinse rijk, de eerste helft is een enorme aanrader – kwam ophalen, en meteen ook gezellig een koffie bleef drinken en de bijhorende koffieklets houden. Merel en ik reden dus achter, en er was een springkasteel, en ijsjes, en eigenlijk een heel fijne sfeer. Maar tegen half vier verlieten we de speelstraat alweer: we hadden nog andere plannen.
Zoals elke woensdag was er om zes uur rugbytraining, en we hadden met Gwen en de kinderen afgesproken om ervoor te picknicken op het gras aan de Blaarmeersen. De kinderen konden dan eerst wat spelen, en dan zouden Wolf, Kobe en Ernest naar de training gaan, terwijl Leander en neefje Noah gingen lopen, en de kleintjes gewoon bleven spelen. Het werd een ronduit heerlijke, en warme namiddag/avond. Ik had al mijn standaardspullen mee, zoals een dekentje, en extra water, en ballen natuurlijk, maar ook een speeltentje van de Ikea waar onze pubers zich in konden omkleden. Er is nog een vriendin komen bijzitten, en later ook nog een andere rugbymama, de mama van Wolfs beste vriendje. De kinderen zaten bijna onmiddellijk in het water, en waren er bijna even snel weer uit. Maar daarna hebben de kleinsten eigenlijk nog verder in het water gespeeld, ondanks het feit dat het nog ijskoud was.
Ik had in elk geval een superdag, met een ongelofelijke vakantiestemming. Fantastisch, toch?
Heftig dagje
De voormiddag begon rustig, met koffie en wat verbeterwerk. Maar tegen elf uur – ik stond zelfs nog in de winkel – arriveerde Vallery, om gezellig te kletsen en samen te koken.
Om kwart voor één konden we allemaal samen aan tafel, buiten in de zon.
Het witbord had op beide meisjes een ongelofelijke aantrekkingskracht:
Tegen vier uur – en een zangexamen van Wolf later – gooide ik beide dames buiten, want om vijf uur moesten we bij de tandarts staan. Wolfs bovenste melkhoektanden hebben namelijk geen zin om plaats te ruimen voor de definitieve versies, en moesten dus een handje geholpen worden. Een kwartier later stonden we alweer buiten, met twee proppen in Wolfs mond. Die er al vrij snel serieus bloederig uitzagen.
Enfin, veel last had hij er niet van, maar hij mocht wel niet gaan rugbyen van de tandarts: het zou opnieuw kunnen beginnen bloeden.
Omdat het prachtig weer was, en ik eigenlijk wel zin had in picknicken en Kobe toch moest gaan trainen, reden we alsnog naar de Blaarmeersen. Kobe werd afgedropt op het veld, en wij wandelden verder naar het grasveld/strand.
Ik had, om eerlijk te zijn, niet gedacht dat het water zo warm ging zijn. Ik had dus wel een handdoek bij om voeten en zo af te drogen, maar geen echt zwemgerief. Geen nood, Wolf kon in zijn boxersshort zwemmen, en Merel had heel toevallig een pop bij, die ze zelf een onderbroekje had aangetrokken. Reserve-onderbroek dus ^^
Er was ook strandspeelgoed mee, en ze hebben zich de max geamuseerd, heb ik de indruk. Alleen ging Merel kopje onder op een bepaald moment, en was het gedaan met zwemmen voor haar.
Enfin, tegen zeven uur ging ik Kobe halen op het veld, en kon hij mee zijn boterhammetjes opeten. Ik had speciaal van die zachte broodjes gekocht zodat Wolf geen probleem zou hebben om te eten.
Door het gras sleften we terug naar de auto, en Merel viel in slaap op de achterbank. Het was misschien al na bedtijd, maar het was wél een heerlijke dag!
Zee
Omdat ik blijkbaar niet zo goed reageer op een weekendje zwaar en veel eten, ga ik jullie de details besparen van hoe ik me voel vandaag, en nog meer vertellen over afgelopen weekend.
Rond vier uur waren we dus thuis van Boudewijnpark, en Bart en de twee kleintjes wilden rusten. Merel had al getukt in de auto, en wilde nu niet echt meer slapen, maar bon. Ik had me intussen gerealiseerd dat we maar een paar kilometer van de zee zaten (vier, om precies te zijn), en wilde in dat stralende weer toch even naar het strand. Enkel Wolf wilde met me mee, en het heeft een zalig moeder-zoon moment opgeleverd.
We zijn gewoon de grote baan tot het einde gereden, en kwamen uit in Zeebrugge Bad, naast de haven. Het was net compleet eb, en ik vermoed dat er meer dan een kilometer strand lag. Zo’n eind zeg! De donkere streep groen in de verte is wel degelijk de zee, op onderstaande foto…
Wolf wilde perse met zijn voeten in het water, en ik wilde foto’s nemen, dus we stapten maar tot ginder. Een goeie honderd meter voor de waterlijn lag er al een “tussenzeetje”, zo’n strook die onder water is blijven staan. Ze was veel te lang om te omzeilen, dus heb ook ik mijn schoenen uitgespeeld, al was het misschien amper vijf centimeter diep. Wolf vond het zeewater zalig, liep in zijn onderbroek, en begon een put te graven. Het water kwam echter zó snel opzetten, dat we eigenlijk moeten vluchten zijn. We hebben zelfs nog moeten grabbelen naar onze schoenen, de handdoek en de fototas, want plots, met één golf, kwam het water drie meter verder dan ervoor. En plots was ook het tussenzeetje verbonden met de echte zee langs de zijkant, en kwam ik zelfs tot mijn knieën in het water. Maar gelàchen dat we hebben, mijn oudste zoon en ik!
De offshore windmolenbank was heel goed te zien
Maar weet iemand wat dat ding is, dat daar staat?
Daarna is hij op zestien grote passen van de waterlijn opnieuw een put beginnen graven, en na een half uur was ook die eraan voor de moeite.
We zijn anderhalf uur aan zee gebleven, en hebben er intens van genoten, mijn Wolf en ik.