Noodgedwongen shoppen met Kobe

Als er iets is dat Kobe en ik allebei niet graag doen, dan is het wel shoppen. Maar soms moet dat nu eenmaal: hij moest namelijk een kostuum hebben voor de eindejaarsbals en dergelijke, en dat kan je niet online kopen, dat moet je echt passen.

Soit, wij nog even getwijfeld of we met de auto of met de fiets gingen gaan, maar tegen vijf uur zou het beginnen regenen, en dankzij de website van Stad Gent kan je altijd de ad hoc bezetting van de parkeergarages zien. Wij dus naar de Sint-Michiels met de auto.

Van daaruit ging het vlotjes doorheen de mensenmassa naar de WE, waar we een fijne verkoopster aanklampten bij de kostuums. De eerste broek en het eerste hemd waren meteen de juiste, bij de vest moest hij een tweede exemplaar passen, en dat was dat. Op nog geen kwartier had hij een kostuum, voilà. 210 euro samen, dat valt al bij al nog mee.

Bon, nu nog een zwarte baggy broek voor hem. Binnen en buiten in een veel te drukke Zara, idem in de Brooklyn, maar in de H&M viel het mee van drukte én vond hij een prima broek, meteen ook de juiste lengte. Niet in solden, uiteraard, maar ik ben al lang blij dat hij überhaupt een broek hééft.

Langs de Australian Icecream passeren is altijd riskant, en dus had ik een ijsje en hij een warme wafel mee, en daarmee wandelden we tot aan de Izy voor respectievelijk een Maple Chestnut koffie – veel te zoet – en een warme chocolademelk. We waaiden nog even de C&A binnen en vonden daar de perfecte “Rory Gilmore” trui voor Merel, alleen niet in de juiste maat. Die hebben we dan daarna thuis online besteld, ze stond te springen van blijdschap.

En toen deed Kobe me nog een immens plezier door samen met mij nog tot aan de achterkant van het Gravensteen te wandelen en daar een cache te loggen.

Al bij al een fijne, productieve middag gehad met mijn middelste zoon, en we hebben zelfs geen enkele keer ruzie gemaakt! Missie volledig geslaagd!

Van hot naar her

Om acht uur stond er vanmorgen al eentje te blinken aan het station:

IMG_3325

Aansluitend reed ik naar de garage om mijn auto daar even te tonen: hij is eergisteren afgekeurd omdat er speling op het linker stuurhuis vooraan zat, en ik heb een afspraak in de garage volgende week, maar ze vroegen of ik eerst niet even langs kon komen, zodat ze zeker de juiste stukken in huis hadden. Nog een chance: blijkbaar zat mijn uitlaat maar met één vijs meer vast, en kon hij er elk moment afdonderden. Ze hebben die dan maar meteen deftig vastgezet. Ik heb dan nog een geocache opgepikt, en ben dan naar huis gereden. Boodschappen hoefde ik gelukkig niet meer te doen: er was nog meer dan genoeg eten over van gisteren.

En toen laadde ik zowel Wolf als Merel in de auto, en reed ik door de regen richting solden in Oostakker: Wolf heeft dringend nieuwe T-shirts nodig. Het joch is zodanig gegroeid, dat ze allemaal te kort geworden zijn. En het heeft geen zicht, zo’n gast van 13 met een blote navel…

Enfin, wij eerst de C&A binnen, en daar vond hij meteen drie T-shirts die hem aanstonden, een nieuwe bermuda en een nieuwe gilet. Merel vond er een ‘wrijfT-shirt’ en een felroze gilet  die ze ook nodig had. En dacht je dat daar ook maar één stuk van in de solden was? Uiteraard niet. Maar ik heb in totaal voor 7 stuks 65 euro betaald, mij hoor je niet klagen.

’t Was dus nogal de moeite dat ik tot daar was gereden, ik had evengoed naar de Wondelgemstraat kunnen rijden, dat was een pak dichter geweest. Nu ja…

Tegen dan was het weer tijd dat Wolf ging liggen, dus reed ik maar opnieuw huiswaarts. ’t Is toch nog echt niet in orde met hem, al kan hij met die nieuwe medicatie wel wat meer. Maar ik hoop vooral dat de kinesie begint aan te slaan.

Arme jongen…

 

Vakantie!

Deze morgen heb ik de drie kinderen om negen uur netjes op het sportkamp hier in Wondelgem afgezet, en ze hadden er zin in!

De overgang tussen school (zeer druk) en vakantie (niks te doen) is daardoor wat minder groot, ze hadden er massa’s vriendjes van op school (bij Wolf ging het om een geplande bende die samen had ingeschreven) en vooral: ik heb een leeg huis! Stilte! Vakantie zowaar!

Maar dat betekende niet dat ik niks te doen had. Enfin, gelukkig zonder enige vorm van dwang 🙂

Eerst ben ik nog op ’t gemakske naar de school van de kinderen gereden, om eens te gaan zoeken naar gilets van Merel. Die is er in de loop van juni drie kwijtgespeeld, en ’t is niet alsof ze er nu nog stapels heeft. Ik heb haar blauwe onmiddellijk teruggevonden, maar haar mooie nieuwe roze van op Kobes communie was helaas al na één dag verdwenen. Ik heb een andere, zeer gelijkaardige dan maar meegenomen. Ook haar roze met vlinders is verdwenen 🙁 Tsja.

Even later zat ik te genieten van de stilte bij een koffietje. Heerlijk gewoon. Maar na een stevige lunch mocht ik wel eens in gang schieten, vond ik. En dus ging ik de moto op, richting ’t stad. Eens kijken of er al ergens “acties” of solden te scoren waren, zo’n dag voor de officiële start.
Mijn favoriete kledingwinkel stond vol met nieuwe collectie, maar ging wel om 16.00u sluiten om de solden naar beneden te halen. Die stond al helemaal klaar boven, beneden stond er nog maar één rekje. Gelukkig kent de verkoopster me al, en toen ik zei dat ik dringend T-shirts en tops zocht met een kort mouwtje – ik heb ofwel lange mouwen, ofwel helemaal geen – wilde ze wel al eens boven gaan kijken. Slotsom? Ik ging met vijf stuks naar huis, allemaal al netjes in de afprijzing. Ik kan zo stilaan zelf een winkel beginnen van dat merk, ik heb er zeker dertig stuks van, denk ik.

Bon, helemaal in mijn nopjes wandelde ik terug, voorbij een standje met ijsjes. Lekijsjes, ja, maar ook potjes Ben&Jerry’s. En dus werd er op het muurtje aan het Braunplein, heerlijk in de zon, een ijsje verorberd. Op mijn eentje, in stilte, genietend van alle vreemde mensen om me heen, en in mezelf commentaar gevend ^^

Enfin, nog net genoeg tijd om even langs de Sleepstraat te gaan om stof te halen voor Kobes indianenkostuum. Dat is namelijk het kampthema dit jaar, en dus mag mama weer iets verzinnen. Tsja.

Om vier uur stond ik overigens netjes aan het kamp, en om half vijf met Kobe bij de logopediste. Die infantiele slikreflex, weet u nog?

Maar ge kunt niet geloven hoeveel deugd dat deed, zo’n dagje voor mezelf, zonder de druk van schoolwerk of andere dringende zaken. Vakantie noemen ze dat, geloof ik. Ik denk dat ik de rest van de week ook nog vrijaf neem…

Soldekes

Ook al had ik gezegd dat ik niet naar de solden ging gaan, toch heb ik me donderdagnamiddag laten vangen. Nu ja, er waren wel een paar dingen die aan vervanging of aanvulling toe waren.

De eerste dag van de solden was ik al snelsnel om schoenen gegaan. Ik had die de vrijdag voordien al uitgekozen, dus dat kon inderdaad snel. Kobe moest dringend nieuwe schoenen hebben omdat hij erdoor zat op zijn tippen. Wolf had een paar stevige stappers nodig voor de scouts, en ook Bart kon wel een paar nieuwe klassieke schoenen gebruiken. Op een kwartier stond ik terug buiten, met alle voornoemde schoenen bij de hand, met nog een sjaal voor de schoonma en een legging voor mezelf. 109 euro betaald, in plaats van 253. Niet slecht.

Donderdag was ik naar de kapper gegaan in Sint-Amandsberg, en was meteen doorgereden naar Oostakker/Lochristi, naar die shoppingsteenweg ginder. Wolf moest namelijk wel nog een paar nieuwe Tshirts hebben (dat kind groeit terwijl je erop staat te kijken). Kobe verslijt zijn broeken sneller dan ik er kan kopen, hij zit voortdurend op zijn knieën, vandaar ook de versleten schoenen, en kon dus wel een nieuwe broek gebruiken, en zelf ben ik al serieus lang op zoek naar een lange zwarte wollen vest tot minstens aan mijn knieën, maar ik vind er maar geen. Mijn huidige is in een zodanige toestand dat ik er niet meer mee buiten durf komen.

Soit, ik een paar winkels binnen en buiten. In de JBC heb ik eindelijk een vest naar mijn goesting gevonden. Grijs, dat wel, en net boven de knie, maar wel gezellig dikke wol, en volgens Bart een waardige vervanger voor mijn slunse (sic). Ik heb er ook nog een retrokleedje in zwart en grijs gescoord, en twee Tshirts voor Wolf. Go me. 63,40 euro vind ik dan heel goed meevallen voor de vier stuks, zeker als je weet wat zo’n vest aan wol alleen al kost.

Bel&Bo lag ernaast, en ook daar ben ik binnengewaaid, met succes. Ik heb er een Tshirt voor Merel gekocht, eentje voor Marne (gewoon zo schattig, ik kon het niet laten), een broek voor Kobe en een rode souspull voor Bart. Net geen 26 euro, en gij nu.

Alleen het kleedje en het Tshirtje voor Marne zijn pure luxe, de rest had ik eigenlijk wel nodig.

En vrijdag ben ik ook in ’t stad geweest (was gaan lunchen met een vriendin, vandaar), maar heb gewoon niks gekocht, zelfs niet in de Cora Kemperman en de H&M. Ik heb getwijfeld, maar moest toen aan de blogpost van Kelly denken, en ik gaf haar gelijk.

Enfin, mijn winkelhonger is in elk geval weer een tijdje gestild nu.

Het enige wat nog op mijn verlanglijstje staat, is een mooie knalrode handtas, maar da’s niet dringend.