Kousen

Ik heb het er al een paar keer over gehad, maar ons pa zijn hobby hier bij ons thuis zijn de kousen. Yep, als in: sokken.

Met vijf in huis die elke dag een vers paar sokken aan doen, dat geeft in de winter toch zo’n 35 paar per week. Dat kan tellen, dus. In de zomer dragen Merel en ik zo goed als altijd sandalen, dat scheelt, maar toch. En als er nu één hatelijk werkje is, dan is het wel kousen recht draaien – om een of andere reden doen de kinderen ze altijd binnenstebuiten uit – en sorteren. Ugh.

En blijkbaar is dat nu een hobby van ons pa geworden. Ooit had hij gevraagd of er iets was dat hij kon terugdoen voor die zondagen dat hij hier zit, maar ik wist het niet zo meteen. Maar elke zondag ben ik druk in de weer met de was, en hij zag ook altijd die kousenberg. Spontaan heeft hij toen aangeboden om die kousen te doen, en sindsdien is dat zijn vaste ritme hier: eten, sigaretje roken buiten, koffie met een klein koekje of snoepje erbij, en dan kousen. En dan daarna taart.

Hij beweert zelfs dat hij er al op voorhand naar uitkijkt, naar die kousen. Het is soms ook echt wel een uitdaging: die zwarte kousen van Bart trekken allemaal op elkaar en het is echt puzzelwerk. En iets waar ik echt wel dankbaar om ben.

Bedankt, pa!

Sloddervos

Ik heb mezelf altijd al een sloddervos gevonden, en wie me kent, zal dat beamen. Maar zoals ik qua babbelen mijn meerdere moet erkennen in mijn ma, moet ik qua slodderen mijn meerdere erkennen in mijn zoon. Nee, niet punctuele, zorgzame Wolf, maar wel mijn lieve varkentje Kobe.

Een paar weken geleden bereikte dat zijn hoogtepunt. Hij beweerde dat hij geen propere sokken meer had, terwijl ik er eigenlijk bijna geen in mijn wasmand liggen had. Tiens.

Onder en rond zijn bed lagen er maar vier paar. Er waren er dus nog heel wat onvindbaar. Tot ik om één of andere reden een schuif van zijn nachtkastje opentrok, en daar een hoop opgepropte vuile kousen vond. Juist ja. Ik heb me behoorlijk kwaad gemaakt, want hij heeft dat dus gewoon uit luiheid gedaan: zo moest hij ze niet in de wasmand gaan gooien.

Maar het kon dus nog erger. De dag erna staken we voor het eerst in lange tijd nog eens de haard aan. En begon er iets behoorlijk verbrand te ruiken, iets anders dan brandend hout. Wat odoratief gesnuffel rond de kachel leverde toen plots het volgende op:

IMG_3343

Kobe laat ook altijd zijn sokken rondslingeren in de woonkamer. Blijkbaar had hij op een bepaald moment geen zin om er eentje naar de wasmand te brengen, en had hij die op de verwarmingsplaat van de kachel verstopt achter de grote gietijzeren waterketel die er staat. Daar was die blijven zitten (zwart op zwart) en dus beginnen verbranden.

Voor u het vraagt: ja, hij is gestraft geweest. Want er zijn grenzen. Ook voor sloddervossen.