Sinterklaasbrief

Onze Merel gelooft nog steeds in Sinterklaas. En nee, ik ben ervan overtuigd dat ze me niet voor de gek houdt. Ze heeft het me namelijk al gevraagd: “Zeg mama, Julie en Feija zeggen dat de Sint niet echt is, dat jullie dat zijn. Feija heeft namelijk al haar brieven aan de Sint in de kast van haar mama gevonden. Maar ik geloof niet dat jullie dat zijn, hoor, want jij zou daar veel meer spel van maken. Toch?”

En dus schreef ze een allerschattigste brief aan de Sint. Met vooral de opmerking over haar broers.

Parenting done right, toch?

Sinterklaas!

Gisteren kwam Merel thuis met enige verontwaardiging: dat de Sint al bij al haar vriendinnen was langsgekomen, en bij ons nog niet! “Tsja”, zei ik, “de Sint heeft veel werk en spreidt dat dus een beetje. Bij ons komt hij echt maar woensdagavond hoor!”

Merel vond van niet, en zei dat ze toch haar schoen die avond al ging zetten, want de Sint was toch magisch, en dan kon hij dat wel in zijn schema inpassen. Bon, het klassieke bankje stond hier klaar met drie schoenen, een flesje fruitsap, wat snoep en een appel voor het paard. Uiteraard.

Kobe en Wolf hielpen me dan met het versieren – de rug wou na de zware dag toch niet met zoveel energie meer mee: ik heb vier uur examen afgenomen en dus rondgelopen, en dan in de namiddag nog twee uur lesgegeven en daarna nog met Merel naar de blokfluitles in de Poel – en alles klaar te leggen.

Ook al zit Kobe al in het middelbaar, hij is nog maar 11 en krijgt dus alsnog een cadeautje. Hij heeft er lang over getwijfeld, maar is dan toch voor zijn momentane obsessie gegaan: de Rubik’s cubes, in alle vormen. Merel had een Hatchibaby gevraagd, en Wolf, tsja, die kreeg eigenlijk niks meer, maar had zijn eigen spaargeld gebruikt om twee pulls te kopen. Hij heeft er zo’n stuk of zes in zijn kast, en daarom kreeg hij ze niet van mij, maar blijkbaar verandert zijn smaak nogal, en vond hij dat belangrijk. Ik heb hem dan maar een van de twee terugbetaald als Sintcadeautje. Mja…

Merel moest wel opletten dat het beest ’s morgens nog niet uit zijn ei kwam – lees: sensoren pikken op hoeveel het beest beweegt en laten het dan uitkomen – en stopte het netjes in tot in de namiddag. Wolf heeft dan netjes vastgelegd hoe het ei is uitgekomen. Vreemd speelgoed, geloof me.

Maar vooral haar triomfantelijke grijns was de moeite: “Zie je wel, mama! De Sint kan alles!”

Sinterklaas en andere toestanden

De sint! Ik weet niet hoe dat bij u zit, maar bij ons brengt de sint maar één cadeautje per persoon, kwestie dat ze al genoeg krijgen. Voor Merel bracht de sint een Baby Born badje (en een bol wol voor een sjaal, dat ook, ja), Kobe kreeg een Pokémonspelletje voor de Nintendo 3DS, en tot zijn grote verbazing kreeg zelfs Wolf nog een cadeautje, zijnde een kleine powerbank. Merel was blij met haar cadeautje, maar was helemaal door het dolle heen over het feit dat de Sint ook de briefjes uit de poppenschoentjes had gehaald (zie foto van gisteren) en daar een karolientje had ingestoken. IN HAAR KAMER! Stel u voor zeg!!

Daarnaast was er natuurlijk wel nog chocolade, guimauvekes, karolientjes, nicnacjes, marsepein en pepernoten. Ha ja, traditie en al.

Zelf was ik ook best wel tevreden van mijn sinterklaasdagje: ’s morgens slaagde ik er wél in om tot aan de lagere school te wandelen en terug, en ’s avonds heb ik zonder noemenswaardige problemen de quiz mee kunnen doen. Ja, soms zat ik wat te schuifelen op mijn stoel, maar het lukte toch.

Beetje bij beetje ben ik aan het proberen mijn leven opnieuw op te nemen. Ik moet vaak op mijn tanden bijten en mezelf pushen, maar ik geef niet op. Kon ik maar van Sinterklaas een nieuwe rug krijgen…

 

Wijze Sint

De laatste tijd schiet de rugby op vrijdag er nogal eens bij in wegens andere bezigheden, zoals vorige vrijdag het sinterklaasfeestje op Barts kantoor.

Ik was die vrijdag eerst gaan lunchen met Sophie, had daarna nog een wandelingetje gedaan naar de apotheek en om brood, had toen Kobe naar zijn fagotles gebracht, intussen met Merel nog een paar boodschappen gehaald in de Zeeman en de Loods 3, dan Kobe weer opgehaald, en dan met de drie kinderen richting de Voorhavenlaan.

Wolf is wat groot geworden voor de Sint, maar hij mag blijkbaar wel nog altijd met de twee andere bij hem komen. Kobe kreeg een wetenschapssetje om zelf kristallen te maken, Merel kreeg een fijne kleur/teken/schilderdoos van Frozen, en alle drie kregen ze een grote zak snoep. Zucht :-p

Nodeloos om te zeggen dat ik stikkapot was daarna? Maar toch wel trots dat ook dit me weer gelukt is. Kwestie van grenzen te verleggen en mezelf te blijven pushen.