Scoutskampen
Kobe en Merel zijn allebei op scoutskamp geweest, elk in hun eigen bubbel. Normaal gezien gingen zowel kabouters, welpen als kapoenen tegelijk op kamp zijn, maar dan waren de bubbels te groot, en dus bleven de kleintjes gewoon hier op ons eigen, gelukkig onverhuurd terrein en zat Merel ergens in Limburg, netjes afgescheiden van de welpen.
Kobe kon gewoon naar de Ardennen voor tien dagen, zo’n tentenkamp in openlucht is al iets minder vatbaar voor virussen, én de bubbel was ook klein genoeg.
Het is normaal dat je tijdens zo’n kamp niks van hen hoort, maar gelukkig is er tegenwoordig sociale media en durft de leiding al eens iets posten. En achteraf zijn er de kampfoto’s. Van Merel vond ik meteen ook nog een aantal losse foto’s van op de zondagse vergaderingen.
En Kobe, die heeft ook zichtbaar genoten…
Scoutskamp
Merel was er, zoals altijd, niet gerust in. Ging ze zich wel amuseren, ging ze wel kunnen slapen, ging het wel goed zijn, dat kamp? Mijn eeuwige twijfelaartje had er zelfs stress van.
Maar deze morgen stond ze wel te glunderen aan het station: ze had er helemaal zin in! Pas toen Lieze de gebruikelijke traantjes liet vloeien, deed ze even mee. Wat al even gebruikelijk is, eigenlijk.
En nu is ze dus vertrokken voor een weekje, mijn jongste kuiken.
366 – 04 juli 2020 – obligate kampvertrekfoto
Gewoon een kwestie van plannen, toch?
Soms zijn er zo van die dagen dat taxi mama overuren doet, en dat is dan meestal omdat er dingen buiten het gewone schema bij komen, en dat Bart niet beschikbaar is.
Zoals vandaag dus.
De ochtend was rustig: gewoon lesgeven, en dan ’s middags bij Peggy lunchen en foto’s nemen voor de verkoop van haar huis.
Tegen drieën was ik thuis, tegen half vier dook Merel op, en nog iets later Kobe. Die ik dan prompt tegen half vijf afgooide in zijn fagotles in Evergem. Om half zes zette ik Merel aan tafel en Wolf in de auto, en reed ik die naar zijn rugbytraining. Intussen werd Merel opgehaald ietsje voor zessen voor de scouts. Tegen half zeven stond ik terug in Evergem om Kobe op te halen van zijn orkestrepetitie, zodat we samen om kwart voor zeven snelsnel iets konden eten en hij tegen zevenen in de scouts zat. Merel werd om acht uur van diezelfde scouts weer afgezet door een vriendin, want intussen stond ik alweer op de Blaarmeersen om Wolf af te halen. Die at zijn boterhammetjes in de auto op, zodat hij thuis snelsnel kon douchen, want om half negen startte hier thuis de DnDcampagne. En tegen half tien dook ook Kobe weer op.
Oef.
Verder valt dat wel mee hoor, zo drie kinderen met een hobby :-p
Vertrek anders eens op weekend…
Straks vertrek ik op Havenlarp, en ik heb er ongelofelijk veel zin in!
Alleen ben ik het Bart niet zo gemakkelijk aan het maken. Het weekend is namelijk een klein beetje hectisch, heb ik zo het gevoel.
Tegen een uur of vier zouden Jarne, Stefaan en Mireille hier moeten toekomen, en dan zien we nog of we alles in één auto krijgen of toch moeten verdelen. Ik vrees dat laatste, aangezien ik een grote vuurschaal mee heb en Mireille een tent, en er zijn stoelen en eten en ander gerief… Het is gelukkig maar een uurtje rijden, in Ellezelles.
Ik ben net Kobe gaan afhalen om drie uur aan school: die kwam thuis van een weekje zeeklassen. De fagotles gaan we voor een keertje skippen, hij is doodmoe. Merel is intussen ook thuis, dat is al geen probleem meer. Haar spullen staan klaar, want om zeven uur vertrekt ze op scoutsweekend. Bart zal haar dus moeten brengen. Om tien uur vanavond moet hij dan Wolf ophalen aan school, want dan komt die terug van een weekje Engeland met school.
Ik heb instructies voor de wasmachine klaargelegd, want Wolf wil nog een reeks kleren vanavond wassen: hij wordt morgenvroeg opgehaald voor een week Duitsland met Arwen en haar familie. En ja, hij wil echt bepaalde kleren nog mee hebben.
Zondagmiddag moet Bart Merel dan weer ophalen, en later die dag kom ik dan gelukkig ook weer naar huis. Maar het is effectief van het een naar het ander.
Ik heb bijna medelijden. Bijna.
Shoppen met de dochter
Merel had gisteren een pedagogische studiedag, maar ik moest wel degelijk lesgeven in de voormiddag. Geen nood, zei Bart, ik blijf wel thuis en ik kook meteen ook. Zalig, gewoon thuiskomen en de voeten onder tafel steken!
Maar ik had wel gepland om in de namiddag even met haar de stad in te gaan: we moesten vrij dringend in de Hopper zijn voor nieuwe scoutshemden, want ze zijn er alle drie keihard uitgegroeid. Dat van Wolf gaat naar Kobe, dat van Kobe naar Merel, en Wolf krijgt dus een nieuw. Dat wordt badges naaien, een ganse pak. Ugh.
Blijkbaar is er naast de scoutswinkel een hoedenwinkel, en ik heb het dus niet kunnen laten om er een veel te dure bordeaux hoed te kopen, zo’n fijn leuk winterding. Tsja…
En toen waren we toch op stap en wandelden we even tot aan de Zuid om er rond te dweilen in het winkelcentrum – lees: Flying Tiger – en dan als echte deftige dames iets te drinken en te eten op een terrasje. Ze genoot…
Scouts
Bart had geen zin om vandaag te koken en had al op voorhand gereserveerd in de Mub’Art onder het MSK. Mij hoorde je niet klagen, want het is daar altijd dik in orde. Ik ging dus ons pa ophalen en reed meteen naar ginder. Geen idee wat er te doen was in het SMAK, maar we hadden wel enige moeite om er parkeerplaats te vinden.
Het eten zelf was, zoals altijd, zeer verzorgd en eigenlijk ook vrij snel. Maar goed ook, want zowel Kobe als Merel moesten nog naar de scouts om twee uur. Wolf eigenlijk ook, maar met zijn kapotte voet gaat dat nu een beetje moeilijk.
Hij is trouwens veranderd van scoutsafdeling, en is sinds dit jaar ingeschreven in Evergem. Hij vond niet echt aansluiting meer bij zijn takgenoten hier in Wondelgem, en ginder heeft hij twee van zijn beste maten. Kobe is intussen veranderd van school, tot Wolfs grote spijt, en zo zien ze elkaar tenminste nog.
En ach, die drie kilometer per fiets, daar gaat hij niet dood van. Als hij kan fietsen tenminste, want nu lukt dat natuurlijk niet. Mama taxi to the rescue dan maar weer, zeker? Ach, ’t is dat we ze zo graag zien, meneer…
365 – 07 juli 2019 – ze is terug!
365 – 03 maart 2019 – tweelingenweekend
