Geplaatst op

Kinderschoenen

Dat is dus een van die dingen die ik niét graag doe: gaan winkelen met de kinderen. Eigenlijk bedoel ik winkelen tout court, ik doe dat dus niet graag, ook niet voor mezelf. Maar vandaag hadden de jongens schoenen nodig. Kobe zat gewoon door zijn stevige Clarksbottinen met zijn tenen, en ook Wolfs schoenen hadden hun beste tijd gehad. Voor sandalen is het nog te vroeg, dus zomerschoenen.

We zijn naar Lochristi gereden omdat je daar zes schoenwinkels langs dezelfde baan hebt. Brantano: niks. Shoe Discount: Kobe was wild van een paar Woeffies, en dus kreeg hij ze. Ze zijn nogal bleek, dat wel, maar bon, dat nemen we er dan maar bij voor veertig euro.

Avance, Torfs, Bent: niks. Of zoals Wolf het zelf verwoordde: ‘Goh ja, mama, vroeger durfde ik het eigenlijk niet echt zeggen als ik een paar schoenen niet zo mooi vond…” En toen bleek er nog een Berca te zijn, en jawel, een paar stevige mooie schoenen naar zijn goesting, voor een redelijke prijs.

Erger dan een wijf, dus, die oudste van me. Maar het is tenminste wel zijn goesting. Enfin, denk ik toch, want misschien durfde hij na vijf schoenwinkels geen nee meer zeggen in die zesde…

Geplaatst op

Zwarte botjes

Yup, ik heb er nu toch echt wel eindelijk gevonden! Twee paar, zelfs!

Zaterdag was ik dus thuisgekomen met die mooie rooie, maar dat was niet echt de bedoeling. Ik ben rond vijf uur zelfs nog naar de Antwerpsesteenweg in Oostakker/Lochristi gereden en heb daar nog vier schoenwinkels afgelopen, maar helaas. Dertien schoenwinkels in totaal, en geen deftig paar zwarte botjes met minder dan acht centimeter hak.

Vandaag begon de rugbytraining weer, en zette ik de jongens om vijf voor acht af aan het terrein aan de Blaarmeersen. Ik draaide onmiddellijk mijn kar en reed naar ’t Fabriekske, bekende schoenwinkel op de Drongenstesteenweg die open is tot half zeven. De schoenen komen niet rechtstreeks van de fabriek, maar hun winkel is eigenlijk een hoop gestapelde dozen in een grote hangar, met gigantisch veel keuze en merken. Je moet er echt goed zoeken, maar zij hadden dus nog massa’s zwarte laarsjes in de juiste maat. Ze zijn doorgaans niet goedkoper dan de doorsnee schoenwinkel, maar hebben veel meer keus, en vooral, ze doen zeer mooie afprijzingen.

Ik denk dat ik toch wel een paar of tien heb aangehad, en toen begonnen ze al aan te kondigen dat de winkel ging sluiten. Poeh! Uiteindelijk heb ik zelfs twee paar laarsjes mee: de eerste zijn van Laura & co, een merk dat ik niet kende, van 75 euro naar 45.

laarsjes1

Het tweede paar is van Hush Puppies, en ging van (reeds afgeprijsd) 80 € naar 48, en kan ik rechtop of met omgeslagen boord gebruiken.

laarsjes2

Ik blij, want online had ik al een budget in gedachten van 80 euro. Nu heb ik voor 93 in totaal twee paar laarsjes, elk met een hakje van ongeveer zes centimeter, en ben ik vooral een bijzonder contente mens, en wat wil ne mens dan nog meer? Hm?

Geplaatst op

Laarzen, en hoeveel malchance dat ge kunt hebben :-(

Ik en schoenen, dat is altijd al een moeilijk punt geweest. Ik weet namelijk veel te goed wat ik wil, en dan moet ik ook dàt hebben, en niks anders. Meestal ook vrij minimalistisch, zonder veel prulletjes of tierlantijntjes.

Schoenenverkopers zien me daarom eigenlijk best wel graag komen: ze hoeven geen veertien dozen uit te halen. Ofwel hebben ze wat ik zoek, ofwel niet. Ik kan een grote schoenwinkel binnenkomen, en ongeveer tien seconden later weer buiten staan.

Nu was ik al een tijdje op zoek naar paarse enkellaarsjes. “Paars??” hoor ik u denken. Ja, toch wel: ik draag vrijwel alleen zwart, rood en paars. En als je dan een zwarte broek of een jeans aan hebt en een paars T-shirt, dan zijn zo van die paarse laarsjes wel leuk.

Na lang zoeken had ik er gevonden bij 3 Suisses, of all places. Zo content als een katjen bestelde ik ze, en ging ze met een nog groter hart afhalen. En jawel, ze waren precíes wat ik zocht.

laarsjes1

Ze pasten perfect, en ik stond te blinken waar ik stond, toen ik plots de vlek opmerkte. Een vlek in het leer.

laarsjes2

Hmpf. Gelukkig kan ik ze zonder kosten omruilen, maar toch. Hmpf.

En vorige woensdag moest ik naar de schoenwinkel omdat Kobe alwéér door zijn schoenen heen zat. Ik denk dat hij de vorige geen twee maanden heeft gehad.

En toen zag ik daar een paar lange zwarte laarzen. Met gespen. In een extreem wijde kuitmaat. En ik kon er warempel in! Ze waren geen leer, en kostten daarom maar 60 euro. Met nog eens 50% korting, dus ik kon mijn geluk niet op: lange zwarte laarzen waar ik in kon, voor amper 30 euro!

Ik doodcontent naar huis, met een rokje aan, en mijn lange nieuwe laarzen. En toen wilde ik ze donderdag aandoen om naar mijn schoonouders te gaan, en stond ik plots met het trekhaakje van de rits in mijn handen :-(. Ik ben teruggegaan, maar ze waren al overal uitverkocht, dus geen laarzen voor mij. Ik heb nog even overwogen om het kapotte paar te houden, maar ik zou er mijn handen op kapot trekken, en wellicht ook menig paar nylons. Hmpf.

Geen geluk met mijn laarzen dus.

Blah.

Geplaatst op

Twintig maanden

Met zo’n kleintje in huis doe je dus echt niet veel op een dag. Enfin, je doet wel veel, maar niks zinnigs.

Wolf is nog op kamp, Kobe is op dagkamp op zijn school: hij ging zich anders vervelen zonder broer, en geloof me, dat was zondag al te merken.

Om Merel wat af te matten, ben ik na het afzetten van Kobe naar de Delhaize gereden, en dat vond ze de max. Daarna speelde ze wat, genoot ervan dat ze met haar mama thuis was (in casu: ze klom voortdurend boven op me, aan tafel, in de zetel, aan mijn bureau…) en kreeg ik haar voor een uurtje in bed.

Intussen kwam er een vriendin langs, die ik echt niet vaak zie, maar eigenlijk toch wel als een goeie vriendin beschouw. We dronken koffie, roddelden en kletsten honderduit, en zagen de voormiddag voorbij vliegen.

Er werd gekookt en gegeten (Merel at amper), en om haar opnieuw wat afleiding te bezorgen (lees: afmatten) ging ik met Merel een pakje afhalen in het postpunt. Dat op maandag gesloten is. Hmm. Dan maar schoenen binnenbrengen bij de schoenmaker. Die op maandag gesloten is.

Zucht.

Ik had Merel een uitje beloofd, en dat hebben we gedaan ook: we zijn naar de Brantano gereden, maar helaas, niks roods meer voor mij in de solden, of toch niet iets dat me kon bekoren. Wel een paar sportschoenachtige dingen gevonden voor Wolf, aan -70%. En een Tshirtje voor Merel voor 1,99 euro in de belendende Bel&Bo.

Waardoor Merel toch veel heeft kunnen rondlopen, rondkijken en onderzoeken. Want ha ja, als mama ergens staat, zal zij erop uit trekken om te kijken wat er zoal te zien is. Nikske bang, nikske verlegen. En gelukkig moe genoeg voor nog een dutje van een uur, bij thuiskomst.

Twintig maanden is ze vandaag, mijn Merel. En ik zie ze elke maand liever.

Geplaatst op

En nog meer nieuwe dingen.

Vandaag heb ik namelijk mijn cadeautje voor mijn verjaardag van Bart gekregen. Het is iets wat ik zelf besteld heb, omdat dat niet anders kon. Je kan bij Converse USA namelijk All Stars en andere schoenen bestellen in de kleuren die je zelf wil, met je eigen naam/tekst erop. En voor je denkt dat dat dan waanzinnig duur moet zijn: 67$ voor zelfgekozen All Stars, valt toch goed mee? Alleen moet je een Amerikaanse creditcard hebben en een Amerikaans adres. Gelukkig kennen we iemand die intussen in San Francisco woont, en net nu naar België kwam.

Bart heeft zijn signatuurschoenen besteld: zwart met rood, en zelfs een knalrood paar met zwarte accenten. Zalig!

En ik, ik wilde paarse. Uiteraard. Met Witch op. Zeg nu zelf: ze zijn toch heerlijk?

allstars