Acta Diurna de muliere ludenti
Blijkbaar ben ik gisteren toch nog iets dieper gegaan dan ik dacht: vandaag is het namelijk dat niet. Mottig, misselijk, en een rug die toch niet doet wat hij zou moeten doen.
Ik kan mezelf dus blijkbaar wél nog een beetje inschatten. Ik zal het vandaag dan maar rustig aan doen: de was en de plas, en ons pa. Meer dan voldoende, zou ik zeggen.
Ik zat gisteren dan wel al om half negen in mijn bed – tegelijk met Merel – maar dat betekent niet dat ik vandaag al uitgeslapen was. Tsja. Maar eigenlijk viel het heel erg goed mee.
Ik had dus eerst een klassenraadgesprek, dan rustig les met mijn zesdes, en in de namiddag mijn tweedes. Ik weet niet wat er aan de hand was, maar die waren gigantisch zenuwachtig en gestrest door de komende examens, en dus ook ongelofelijk druk. Nergens voor nodig, natuurlijk.
Ik heb hen dat ook gezegd, en meteen ook duidelijk gemaakt dat we eens klassikaal tot rust gingen komen. Normaal gezien geef ik zelf ook zeer energiek en opwekkend les, maar dat ging vandaag niet het gewenste effect hebben, wel integendeel.
Ik heb dan ook mijn meest rustgevende, zalvende radiostem uitgehaald, hen bijzonder rustig toegesproken, heel kalm lesgegeven, en jawel, het werkte. Ik heb nog nooit zo’n rustig tweedejaar gehad als vandaag. Voor herhaling vatbaar? Goh ja, als ze van zichzelf zo zenuwachtig zijn als vandaag wel, ja. Maar niet standaard, want dan vallen ze gewoon in slaap, denk ik :-p
Het deed eigenlijk wel eens deugd :-p
Dat het een rustige tweede kerstdag ging worden, dat wisten we al. Geen verplichtingen, geen boodschappen, geen uitjes, gewoon thuis. Voor de kinderen vertaalde zich dat in een pyjamadagje ^^
Kobe en Wolf waren al vroeg in de weer met de chemiedoos, en amuseerden zich kostelijk.
En daarna werd het een gedoe met elanden. Kobe heeft er een hele grote bijgekregen – Opaland – en een paar kleinere, samen met een elandenmuts, en toen werd er plots een elandenboerderij gemaakt. En daarna een knuffel- en kussen”zwembad”, waar dan eerst Kobe, en dan Wolf onder kwam te liggen. Enfin, ze hebben zich geamuseerd, en hadden veel te warm van het zeulen met al dat gerief.
En intussen kon ik eindelijk wat blogachterstand inhalen, en stond de Sonos vrolijk te spelen. De leukste cadeautjes zijn die waarvan je pas beseft dat je ze echt wel wilde, wanneer je ze krijgt. En dat geldt dus voor mijn eigen streaming box in de living, zodat ik mijn favoriete muziek van Spotify of de radio gewoon via mijn computer kan laten spelen in de woonkamer. Of waar ik het ding ook zet, eigenlijk. Dikke kus, liefje!
En toen was er ’s avonds nog de nieuwe kerstaflevering van Dr. Who, een ideaal einde van de dag.
Enfin, heerlijk rustige familiedag dus. Zalig.