Rijsel
Om half acht stonden Kobe en ik samen met een kleine honderd leerlingen aan school om de bus te nemen richting Rijsel. De rit viel goed mee: net geen uurtje onderweg, en dan nog 10 minuten stappen van de parkeerplaats – je mag echt niet kiezen waar je een bus parkeert in Rijsel – tot aan de Place Rihour. En daar lieten we ze vertrekken met een lokale gids, zodat wij vrij waren om ons eigen goesting te doen. We moesten alleen stand-by blijven zodra er ergens een probleem zou opduiken. Samen gingen we dus rustig ontbijten in een fijne ontbijtzaak, en daarna gingen de anderen shoppen, wat absoluut niet mijn ding is. Ik ben dus rustig gaan cachen, een paar echte en vooral veel labcaches. We spraken wel opnieuw af om samen te eten ’s middags, bij een fijne Italiaan aan de Place des Oignons. Ik kocht er ook een paar chique oorbellen, ik mag alleen niet vergeten ze te dragen.
Ik geef het toe: na de eindwandeling was ik ook wel echt moe, mijn rug en voet deden pijn, maar het was echt wel een fijne dag. Maar het leukste was, dat ik via een virtual cache ontdekt heb dat er een chique voorgevel is waarin gewoon nog vier kanonballen vast zitten. Bizar, maar wijs!
365 – 29 maart 2023 – Rijselselfie
GWP vijfdes
Vroeger ging ik altijd mee met het thuisproject van de vijfdes, “Stad in Beeld“, een fotoproject dat ik mee op poten had helpen zetten. Ik regelde de maandag: vier fotografen kwamen in de voormiddag een workshop geven over fotografie, en in de namiddag moesten de leerlingen dan een GPS-tocht doen met bepaalde foto-opdrachten. In de rest van de week deden we Brussel (foto-zoektocht), Rijsel (Frans), Den Haag (wiskunde) en dan de laatste dag verwerking van de foto-opdrachten doorheen de week. De zesdes zaten dan in Italië, de rest van de leerlingen heeft gewoon les.
Helaas is dat project ten grave gedragen. In corona kon het niet doorgaan, natuurlijk, en sindsdien zitten er meer dingen in die we anders in de loop van het schooljaar organiseren. Nu is het een dag Ieper-Westhoek-Tyne Cot-Passendale (geschiedenis), een dag Den Haag (nog steeds wiskunde in het Eschermuseum), Rijsel (nog steeds Frans), een dag in Fort Breendonk en Mechelen (geschiedenis) en een halve dag studiekeuze. Logisch, maar wel wat jammer, tsja.
Veel word ik ook niet meer ingeschakeld, want ik heb natuurlijk wel gewoon les met mijn eerstes en tweedes, een halve opdracht dus. Maar dit jaar hebben ze me wel ingeschakeld voor Rijsel op woensdag, voor het eerst, omdat ik nu geen kleine kinderen meer heb. En ook wel omdat ik op de woensdag vrij ben, en ik ook niet mee moet lopen met de leerlingen, want die lopen rond met een Franstalige gids. Op die manier kan ik rondlopen in de stad op mijn eigen tempo en kan ik zitten wanneer nodig.
Ik vind dat mega lief van mijn collega’s dat ze daaraan gedacht hebben.
Rijsel, ofte Lille
Hah, Rijsel, shoppingstad, zo blijkt!
Het was natuurlijk wel zaterdag, mooi weer, en solden, maar dan nog. De winkelstraten in Rijsel liepen om tien uur al vol volk, en dan hebben we Euralille nog angstvallig vermeden.
Ik had al even opgezocht of ze hier in Rijsel ook een Desigualwinkel hadden, en ja hoor, zelfs twee, en niet in een department store! Het was dan nog om de hoek ook, dus stonden wij na ons ontbijt buiten op het terras (zo zalig, maat!) aan en vooral in die winkel. En jawel, daar lag de sportieve gilet in wit en rood van 99 euro voor 62 euro, en zelfs in mijn maat. Ikke content!
En toen viel mijn oog – je kon er moeilijk naast kijken, zelfs Bart had het al gezien – op een prachtig rood vestje. Eigenlijk in regenstof, maar met een ganse tekening in velours op, en in de snit van een blazer. Knap, jong! Het ging van 124 naar 62 euro, en dan vond ik dat te doen. Mee dus.
En jawel, op de hoop van -50% vond ik ook nog een, voor Desigual zeer sober, kleedje in zwart en grijs, ideaal voor deze winter met een zwart souspulletje en zwarte nylons. 50 euro, mee!
Hmpf. En ik die niks van kleren meer ging kopen, jawel.
Enfin, met een grote zak en een nog grotere grijns op mijn smoel liepen we richting het Palais des Beaux Arts, alweer. Gelukkig hebben ze overal in alle musea vestiaires, zodat je niet met je gerief moet blijven zeulen. Het oorspronkelijke plan om de vaste collectie te bezoeken, werd snel vervangen door het idee om naar de tijdelijke tentoonstelling te gaan: Traits de Genie, ofte tekeningen. Maar dan wel zeldzame en broze tekeningen, die niet vaak tentoongesteld worden. Tekeningen van Michelangelo, Rafael, David, …, meestal voorstudies voor latere schilderijen. Die tekeningen werden dan in juxtapositie gezet met tekeningen van Ernest Pignon-Ernest, een mij tot hiertoe onbekend kunstenaar die levensgrote tekeningen maakt naar model of oude meesters, en die dan als affiches laat aanplakken op de meest onwaarschijnlijke plaatsen. De foto’s daarvan hingen in de tentoonstelling, samen met een aantal tekeningen die Pignon-Ernest speciaal voor deze exhibitie maakte. Straf! Serieus!
Het loopt maar tot 22 juli meer, maar als je nog een uitstapje wil doen met een culturele kant: doen!
Fabres Wolkenmeter staat trouwens nu daar.
Opnieuw maakten we een mooie wandeling, doorheen het gewoel, als echte toeristen. We zagen de grote markt en de toren die enorm op die van de post hier op de Korenmarkt in Gent lijkt, maar van de Kamer van Koophandel blijkt te zijn.
We aten een dagschotel op een van de vele terrassen, en – hoe kan het ook anders? – een café gourmand,
en wandelden nadien verder, doorheen de iets oudere straatjes van het stadscentrum, met de iets chiquere of alternatievere winkeltjes, tot we aan de kathedraal uitkwamen. Die is eigenlijk recent want twintigste-eeuws: de eerste steen is gelegd in 1854, maar ze is pas afgewerkt in 1999, waardoor ze toch wel een moderne voorgevel heeft. Ook binnenin is ze best wel mooi.
We slenterden terug richting auto, en reden naar onze kinderen. We hadden die eigenlijk best wel gemist, en we werden dan ook door een schaterlachconcert vanuit een venster op de eerste verdieping begroet, toen we bij oma aankwamen. Het bleek dus wel wederzijds.
Nog een half uur later reden we naar huis, en dat was dat. Al bij al was het fijn om thuis te zijn, maar toch… La douce France was toch écht wel douce!
365 – 6 juli
Verrassing!
We waren al vrolijk de kilometers aan het vreten op de snelweg, toen plots de telefoon ging: mijn ma. Of we al aan het rijden waren? Ja, tiens, als we binnen anderhalf uur in Zomergem moesten staan, zaten we niet meer in Rouen, nee.
Ze wist ons gewoon te melden dat Merel en Kobe best nog wel een extra nachtje en dagje bij oma en opa wilden blijven, en dat wij dus ook nog mochten wegblijven. Yay! We sloegen het aanbod niet af, wel integendeel!
Terugrijden naar Rouen zagen we niet zitten, dat zou al te stom geweest zijn, hoe zalig het daar ook was. Maar we zaten op ongeveer 50 kilometer van Rijsel, en daar was ook een zeer befaamd museum voor Schone Kunsten, dus… Op naar Lille! Bart regelde vanuit de auto een kamer in een designhotel (Best Western Why, een aanrader overigens), 110 euro zonder ontbijt, dus wel wat duurder dan ons voorbije logies, maar we konden niet kieskeurig zijn. Iets na zessen reden we de auto de parking binnen, en installeerden we ons in onze hotelkamer. Niet zeer ruim, maar ruim genoeg, met een schitterend bed, overal kleine designdetails, een nespressomachine op de kamer, een (met frisdranken) gevuld frigootje dat inbegrepen was in de prijs, en vooral een schitterende douche. Ik heb er zowaar een foto van genomen, gewoon om thuis na te kijken of het betaalbaar is voor hier in onze tweede badkamer.
We puften even uit, ik maakte gebruik van de gratis wifi terwijl Bart het stof van zich afspoelde, en we liepen doorheen de stad naar een Japans restaurant. Bart had zin in sushi, en ik zei geen nee tegen een gemengd bord tempura. Al moet ik zeggen: als zelfs alle groenten gefrituurd zijn, is het een beetje van het goede teveel.
We maakten nog een wandeling, zagen het stadscentrum en vooral de gigantische massa volk die van de eerste warme avond genoot door op een terras te gaan zitten.
We sloten af met een Haägen Dasz ijsje, nadien zelfs nog een cocktail op het bijzonder hippe (alweer) terras van ons hotel, en zagen dat het goed was. En genoten vooral van ons onverwachte extra dagje.
Dank u, ma!